Człowiek zmienia się z wiekiem. Niektórzy znawcy tematu są nawet zdania, że co siedem lat stajemy się innymi ludźmi (umieranie komórek i zastępowanie ich przez nowe).

Wydaje się oczywiste, że czytając jakąś książkę po latach od pierwszej styczności z nią będziemy posiadać zupełnie inny punkt odniesienia. Dzieci z racji na dopiero co rozpoczętą drogę czytelniczą nie wychwycą wielu ukrytych sensów przyswajanych książek. W ich przypadku chodzi bardziej o to, by wyrobić sobie pewne nawyki czytelnicze, jakąś bazę do przerabiania kolejnych, bardziej skomplikowanych treści.

Literatura dziecięca, zwłaszcza tej starszej daty miała przede wszystkim przyciągnąć uwagę, nierzadko z założenia miała szokować. Czasy były inne, bo cięższe, to i literatura była do nich przystosowana. Sytuacje przedstawiane w literaturze dziecięcej i młodzieżowej miały pobudzać wyobraźnię, podawać przykłady kontrowersyjne, a nawet - z dzisiejszego punktu widzenia - patologiczne, ponieważ taka lektura mogła stać się pretekstem do przeprowadzenia dyskusji pomiędzy młodzieńcem a dorosłym, skrócić dystans między nimi, nawiązać więź, porozmawiać o trudnych sytuacjach, które przecież każdemu mogą się przydarzyć w życiu. Urządzając sobie czytelniczy powrót do lektur sprzed dekad trzeba mieć to na uwadze.

Człowiek zmienia się z wiekiem. Niektórzy znawcy tematu są nawet zdania, że co siedem lat stajemy się innymi ludźmi (umieranie komórek i zastępowanie ich przez nowe).

Wydaje się oczywiste, że czytając jakąś książkę po latach od pierwszej styczności z nią będziemy posiadać zupełnie inny punkt odniesienia. Dzieci z racji na dopiero co rozpoczętą drogę czytelniczą nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mnie także od pewnego czasu nachodzi na powroty do dzieciństwa. Ostatnio padło na Tolkiena - Hobbita[bookLink]144863|Hobbita[/bookLink], Władcę[bookLink]4815740|Władcę[/bookLink] i Silmarillion[bookLink]4805786|Silmarillion[/bookLink] czytałam po raz pierwszy mając lat jedenaście czy dwanaście. Zaskoczył mnie zwłaszcza Silmarillion[bookLink]4805786|Silmarillion[/bookLink], którego nie umiałam jeszcze wtedy docenić. Dzisiaj jestem zachwycona.

Z okazji zakończenia kolejnego, rekordowo długiego arcu w 36 tomie Thorgala[bookLink]21937|Thorgala[/bookLink] zdecydowałam się też na powrót do komiksu dzieciństwa, jednak nowi, zmieniający się scenarzyści nie dali rady. Prawdziwy Thorgal skończył się na Ofierze[bookLink]245740|Ofierze[/bookLink].

Zaś u babci wykopałam jakiś czas temu moją starą Nie kończąca się historię[bookLink]297218|Nie kończąca się historię[/bookLink]. Druga część książki, po przybyciu Bastiana do Fantazjany, podobała mi się tym razem dużo bardziej niż kiedyś. Za to przygody Atreju okazały się dużo krótsze niż pamiętałam. Musiały urosnąć w mojej wyobraźni.

Z jeszcze wcześniejszych czasów pamiętam i dobrze wspominam właśnie Braci Lwie Serce[bookLink]233476|Braci Lwie Serce[/bookLink] oraz Ronję, córkę zbójnika[bookLink]228043|Ronję, córkę zbójnika[/bookLink]. Właśnie odkryłam, że to ta sama autorka! Szok. Trzeba je dopisać do listy książek przeczytanych w dzieciństwie, do których chcę wrócić. Czekają już:

Eragon [bookLink]5338|Eragon [/bookLink] Ostatnie życzenie [bookLink]240310|Ostatnie życzenie [/bookLink] Uczennica maga [bookLink]4425|Uczennica maga [/bookLink] Opowieści z Narnii, cz. 1 [bookLink]91824|Opowieści z Narnii, cz. 1 [/bookLink] Kolor magii [bookLink]4560|Kolor magii [/bookLink]

Ja wiem, że nie wszystko powyżej to książki dla dzieci, ale jak to mądrze stwierdził autor artykułu: dzieci nie wiedzą, że istnieją rzeczy, które nie są dla nich.

Mnie także od pewnego czasu nachodzi na powroty do dzieciństwa. Ostatnio padło na Tolkiena - Hobbita[bookLink]144863|Hobbita[/bookLink], Władcę[bookLink]4815740|Władcę[/bookLink] i Silmarillion[bookLink]4805786|Silmarillion[/bookLink] czytałam po raz pierwszy mając lat jedenaście czy dwanaście. Zaskoczył mnie zwłaszcza Silmarillion[bookLink]4805786|Silmarillion[/bookLink],...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Teraz już nie, bo książek tak dużo, a czasu mało... Ale w czasie studiów, głównie w czasie wakacji, seriami przypominałam sobie książki z dzieciństwa. Często więc na moim biurku leżały stosy - a to seria o Ani z Zielonego Wzgórza, a to książki Astrid Lindgren albo seria Szklarskiego o Tomku Wilmowskim. Bezcenne były miny i pytania koleżanek mojej młodszej siostry, które z niedowierzaniem pytały ją: ,,Mówiłaś, że ile twoja siostra ma lat...?!'' ;)

Teraz już nie, bo książek tak dużo, a czasu mało... Ale w czasie studiów, głównie w czasie wakacji, seriami przypominałam sobie książki z dzieciństwa. Często więc na moim biurku leżały stosy - a to seria o Ani z Zielonego Wzgórza, a to książki Astrid Lindgren albo seria Szklarskiego o Tomku Wilmowskim. Bezcenne były miny i pytania koleżanek mojej młodszej siostry, które z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wieczorami czytam synkowi (3 lata) baśnie braci Grimm i niektóre momenty omijam, bo uświadamiam sobie sens, jakiego nie widziałam będąc sama dzieckiem. W ostatniej historii ojciec wysłał swojego głupiego syna na nauki, ale ten niczego przydatnego się nie nauczył, więc ojciec zlecił go zabić i dla potwierdzenia przynieść jego język i oczy. Leśniczy zlitowal się jednak nad dzieckiem i wydłubał oczy sarnie i odciął jej język, by zmylić tym zleceniodawcę.

Wieczorami czytam synkowi (3 lata) baśnie braci Grimm i niektóre momenty omijam, bo uświadamiam sobie sens, jakiego nie widziałam będąc sama dzieckiem. W ostatniej historii ojciec wysłał swojego głupiego syna na nauki, ale ten niczego przydatnego się nie nauczył, więc ojciec zlecił go zabić i dla potwierdzenia przynieść jego język i oczy. Leśniczy zlitowal się jednak nad...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post