Uwierzę, jak zobaczę. Już nie raz miało być. Ale czekam i to ze znacznie większą nadzieją niż na Martina.

Uwierzę, jak zobaczę. Już nie raz miało być. Ale czekam i to ze znacznie większą nadzieją niż na Martina.

Dajmy Małeckiemu czas. Jeszcze się znajdzie w tym miejscu, w którym jest Myśliwski. :)

Dajmy Małeckiemu czas. Jeszcze się znajdzie w tym miejscu, w którym jest Myśliwski. :)

Ależ oczywiście, gotowa jestem nawet przyznać, może trochę na wyrost, że bliżej mu niż dalej. ;)



A przy okazji, edytować postu już nie mogę, a wkradł mi się błąd w pierwszym zdaniu, więc nie pozostaje mi nic innego, jak pokajać się publicznie. ;)

Ależ oczywiście, gotowa jestem nawet przyznać, może trochę na wyrost, że bliżej mu niż dalej. ;)



A przy okazji, edytować postu już nie mogę, a wkradł mi się błąd w pierwszym zdaniu, więc nie pozostaje mi nic innego, jak pokajać się publicznie. ;)

Szczygłowi również dałabym szansę, bo to zupełnie inna kategoria. Zwłaszcza w kontekście zdania o „ostatniej w życiu podróży autora do Pragi”. Tfu!

Szczygłowi również dałabym szansę, bo to zupełnie inna kategoria. Zwłaszcza w kontekście zdania o „ostatniej w życiu podróży autora do Pragi”. Tfu!

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Domyśliłam się:-) Ale kto to redaguje? Łomatko!

Domyśliłam się:-) Ale kto to redaguje? Łomatko!

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Błąd z rodzaju „humor zeszytów szkolnych”. Pała z polskiego. Biedny Szczygieł ;-)

Błąd z rodzaju „humor zeszytów szkolnych”. Pała z polskiego. Biedny Szczygieł ;-)

Ależ dyskusja pod moim komentarzem o błędzie, dołączyłabym do niej chętnie, tj. poutyskiwała na kiepską redakcję tekstu, ale mi nie uchodzi (przyganiał kocioł garnkowi, a sam smoli). Wprawdzie moja wpadka nie daje takiej wieloznaczności interpretacyjnej, ale, ale. ;)

Swoją drogą, to ta ostatnia podróż do Pragi jakoś wpisuje się w światopogląd Szczygła (patrz: https://www.styl.pl/magazyn/news-mariusz-szczygiel-zyje-tak-ze-kazdy-dzien-moze-byc-kropka,nId,2239029), więc pewnie by się nie pogniewał. ;)

Maćku, też czytałam fragment "Ucha igielnego" w jakimś dodatku do gazety, ale było to chyba ze dwa lata temu. "Ucho igielne" to raczej antidotum na chandrę jesienną, a nie jej gwarancja. Lecz się tym, czym się strułeś, a dla tych, co struli się życiem nie ma lepszej odtrutki niż dobra literatura.

Ależ dyskusja pod moim komentarzem o błędzie, dołączyłabym do niej chętnie, tj. poutyskiwała na kiepską redakcję tekstu, ale mi nie uchodzi (przyganiał kocioł garnkowi, a sam smoli). Wprawdzie moja wpadka nie daje takiej wieloznaczności interpretacyjnej, ale, ale. ;)

Swoją drogą, to ta ostatnia podróż do Pragi jakoś wpisuje się w światopogląd Szczygła (patrz:...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Nie przeszkadza mi to Wasze "zaśmiecanie", więc przepraszać nie masz za co. Jeśli tak to zabrzmiało, to nie miało. ;)

Z tą wiosną to może dobrze robisz. Ja najchętniej też zostawiłabym Myśliwskiego na później, ale nie wiem, czy mi się to uda (pokusa może okazać się zbyt silna). To chyba jedyny z autorów, na którego czekam z "niecierpliwą cierpliwością", której może już nie wystarczyć, gdy książka znajdzie się w moich rękach. ;)

Nie przeszkadza mi to Wasze "zaśmiecanie", więc przepraszać nie masz za co. Jeśli tak to zabrzmiało, to nie miało. ;)

Z tą wiosną to może dobrze robisz. Ja najchętniej też zostawiłabym Myśliwskiego na później, ale nie wiem, czy mi się to uda (pokusa może okazać się zbyt silna). To chyba jedyny z autorów, na którego czekam z "niecierpliwą cierpliwością", której może już nie...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Z Małeckim zaczęłam swą przygodę od "Dygotu", potem była ciut dla mnie słabsza, ale wciąż dobra "Rdza". Mój entuzjazm jednak przygasił właśnie "Dżozef", przygasił na tyle, że "Ślady" leżakują sobie na półce, i jak na razie sobie jeszcze poleżakują, zanim zdecyduję się je przeczytać. "Dżozef" jakoś zmusił mnie do ciut innego spojrzenia na autora, na "Dygot", na "Rdzę". Pamiętam, że tak samo dobrze zapowiadał się kiedyś Kuczok... I? No właśnie. Mam nadzieję, że z Małeckim będzie inaczej. W każdym razie najnowszą książkę na pewno przeczytam, bo coś w jego prozie jest.
Dobrze pisze według mnie Klimko-Dobrzaniecki, choć akurat w jego wypadku dobre pisanie nie zawsze idzie w parze z tym, co ma do przekazania odbiorcy.
Pawła Huelle czytałam jedynie "Weisera Dawidka", więc mam jeszcze sporo do nadrobienia.

Myśliwski jest wzorem także dla pana "Mroźnego", jeśli mnie pamięć nie myli. ;)

Z Małeckim zaczęłam swą przygodę od "Dygotu", potem była ciut dla mnie słabsza, ale wciąż dobra "Rdza". Mój entuzjazm jednak przygasił właśnie "Dżozef", przygasił na tyle, że "Ślady" leżakują sobie na półce, i jak na razie sobie jeszcze poleżakują, zanim zdecyduję się je przeczytać. "Dżozef" jakoś zmusił mnie do ciut innego spojrzenia na autora, na "Dygot", na...

Tak chwalicie tego Małeckiego, że może i mnie pora się za niego zabrać. Od czego zacząć, żeby się nie zniechęcić? Bo jednak przy Myśliwskim , to wszyscy inni parę kroków z tyłu.

Tak chwalicie tego Małeckiego, że może i mnie pora się za niego zabrać. Od czego zacząć, żeby się nie zniechęcić? Bo jednak przy Myśliwskim , to wszyscy inni parę kroków z tyłu.

Zacznij od "Dygotu", jeśli Ci nie przypadnie do gustu, to raczej nie polubisz się z Małeckim, ale to tylko moje zdanie. Ale miej w pamięci, że to jednak więcej niż parę kroków z tyłu. ;)

Zacznij od "Dygotu", jeśli Ci nie przypadnie do gustu, to raczej nie polubisz się z Małeckim, ale to tylko moje zdanie. Ale miej w pamięci, że to jednak więcej niż parę kroków z tyłu. ;)

Moja wypowiedź to tylko moje subiektywne wrażenie, bo nawet nie opinia, skoro czytałam tylko 3 ostatnie książki Małeckiego i próbowałam czytać jedną wcześniejszą- "Zaksięgowanych". Wydaje mi się, że Jakub Małecki w pełni zaczął się liczyć od "Dygotu". Może tylko dla mnie i mnie podobnych odbiorców, bo warsztatowo "Zaksięgowani" również byli na wysokim poziomie, ale nie odpowiadała mi tematyka ocierająca się o horror/sf. "Dygot", potem "Ślady" i "Rdza" to historie kompletne, opowiedziane przepięknym językiem, pełne niezwykłej wrażliwości. I tak sobie myślę, że skoro to trzy ostatnie, to może On po prostu dojrzał, zaczął pisać lepiej? Myślę więc, że ze "Śladami" nie ma co czekać. To głęboka, poruszająca w człowieku czułe struny książka.

Moja wypowiedź to tylko moje subiektywne wrażenie, bo nawet nie opinia, skoro czytałam tylko 3 ostatnie książki Małeckiego i próbowałam czytać jedną wcześniejszą- "Zaksięgowanych". Wydaje mi się, że Jakub Małecki w pełni zaczął się liczyć od "Dygotu". Może tylko dla mnie i mnie podobnych odbiorców, bo warsztatowo "Zaksięgowani" również byli na wysokim poziomie, ale nie...

Dzięki. Ciekawość już mnie zżera. Zatem zacznę od Dygotu...

Dzięki. Ciekawość już mnie zżera. Zatem zacznę od Dygotu...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

Ja również czekam na Dwór szronu i blasku gwiazd[bookLink]4861149|Dwór szronu i blasku gwiazd[/bookLink] chociaż wydaje mi się, że będzie to tylko zapchaj-dziura w historii, która jak zapowiadała Autorka została zakończona. No ale rzesza czytelników ukochała sobie ten cykl (w tym ja) więc nie można go tak po prostu zamknąć. Kasę trzeba ciągnąć :)

Ja również czekam na Dwór szronu i blasku gwiazd[bookLink]4861149|Dwór szronu i blasku gwiazd[/bookLink] chociaż wydaje mi się, że będzie to tylko zapchaj-dziura w historii, która jak zapowiadała Autorka została zakończona. No ale rzesza czytelników ukochała sobie ten cykl (w tym ja) więc nie można go tak po prostu zamknąć. Kasę trzeba ciągnąć :)

 [bookCover]4861149|Dwór szronu i blasku gwiazd[/bookCover]

Premiera Dwór szronu i blasku gwiazd[bookLink]4861149|Dwór szronu i blasku gwiazd[/bookLink] jest przesunięta na 17 października podobno.

Premiera Dwór szronu i blasku gwiazd[bookLink]4861149|Dwór szronu i blasku gwiazd[/bookLink] jest przesunięta na 17 października podobno.

@Dorota i @Cathleen powiem tak - jest bardzo dobra... owszem, nie tak obszerna, jak poprzednie tomy, ale... jakby tu powiedzieć, by za dużo nie zdradzić ;) Powiedziałabym raczej, że bohaterowie radzą sobie z tym, co się stało, każde na swój sposób. Każdy zakłada odpowiednie maski i jakoś radzi sobie z każdym kolejnym dniem. Trochę się tam dzieje. Moja wersja ma 320 stron :) Także jest na co czekać

@Dorota i @Cathleen powiem tak - jest bardzo dobra... owszem, nie tak obszerna, jak poprzednie tomy, ale... jakby tu powiedzieć, by za dużo nie zdradzić ;) Powiedziałabym raczej, że bohaterowie radzą sobie z tym, co się stało, każde na swój sposób. Każdy zakłada odpowiednie maski i jakoś radzi sobie z każdym kolejnym dniem. Trochę się tam dzieje. Moja wersja ma 320 stron :)...

Użytkownik wypowiedzi usunął konto

@Olga, ja czytam i jestem pod wrażeniem... nieco przypomina mi stan emocjonalny z tomu drugiego, gdy Feyra była taka rozdarta i nie mogła znaleźć sobie miejsca. Póki co jestem zadowolona, także zobaczymy, co będzie dalej.

@Olga, ja czytam i jestem pod wrażeniem... nieco przypomina mi stan emocjonalny z tomu drugiego, gdy Feyra była taka rozdarta i nie mogła znaleźć sobie miejsca. Póki co jestem zadowolona, także zobaczymy, co będzie dalej.