"Zarzuty" były tym, co ruszyło temat, ale popiersie Lovecrafta nie pasowało wielu ludziom i z wielu różnych względów, nie tylko powiązanych z jego poglądami.
1. Lovecraft jest jednym z wielu, jeśli nawet wybitnym, to głównie na polu grozy, toteż jego patronat nad jakąś nagrodą horrorową byłby względnie w porządku, natomiast do nagrody obejmującej znacznie szerszą gałąź fantastyki zwyczajnie nie pasuje.
2. To nie jest nagroda za najlepsze naśladowanie jakiegoś Mistrza, za kontynuowanie jego dzieła, za pisanie w tym samym duchu czy inne artystyczne hołdy składane Dawnemu Mistrzowi. Tylko w przypadku takich nagród, których regulamin jawnie odwołuje się do konkretnych osób, uważam za zasadne nazywanie nagrody czyimś imieniem lub wykorzystywanie czyjegoś wizerunku przy wytwarzaniu materialnej pamiątki przyznania nagrody. Tu mamy do czynienia z nagrodą za dobrą fantastykę, a nie za pisanie tak, że Lovecraft mógłby być dumny, więc skąd jego gęba? Żadnej innej też bym nie chciała.
3. Gdyby jednak uznać, czego osobiście nie popieram, że statuetka nagrody w dziedzinie fantasy powinna być ozdobiona jakąś twarzą, to myślę, że powinna być to twarz kogoś wybitnie dla tego gatunku zasłużonego. Pierwszy przychodzi do głowy Tolkien, ale nie zamierzam się przy nim upierać, wybór jest spory. Ale Lovecraft jest raczej bardzo, bardzo daleko na tej liście.
4. Lovecraft zrobił wiele dla horroru. Uznaje się go za zasłużonego dla science-fiction. Ale jego wielkich zasług dla fantasy jakoś nie widzę i chyba nie pamiętam, żebym kiedykolwiek coś o nich słyszała.
5. Gęba jego jest ewidentnie szpetna.

Dziwię się, że ktoś kiedyś wpadł na pomysł oszpecenia statuetki World Fantasy Award wizerunkiem Lovecrafta. Dziwię się, że powielanie tego wizerunku trwało tak długo, że przez tyle czasu nikomu nie udało się go zmienić. Absolutnie nie dziwi mnie, że wreszcie się to udało. A księżyc i drzewo?
1. Są neutralne - mała szansa, by ktoś je kiedyś zakwestionował ze względu na ich poglądy.
2. Kojarzą się pozytywnie i mocno kojarzą się z fantasy - wystarczy się przyjrzeć jak wielu autorów fantasy jak wiele poświęca im uwagi w swoich utworach.
3. Są o wiele ładniejsze od jakiejkolwiek gęby.

Księżyc złoty, bo biały byłby jakimś niepoprawnym symbolem? Na pewno? A nie po prostu dlatego, że przeważnie nagrody są złote? Jakoś tak podejrzewam, że gdyby przyznawano trzy nagrody, za pierwsze, drugie i trzecie miejsce, to drugi księżyc byłby srebrny/biały, a trzeci znacznie od tych dwóch ciemniejszy, brązowy lub czerwonawy. Nie ze względu na jakąś politycznie poprawną estetykę, ale po prostu dlatego, że takie mamy tradycje medalowe. Nie widzę powodu, żeby doszukiwać się politycznej poprawności akurat w kolorze tego księżyca. Ja ją tu widzę tylko w tym, że księżyc, a nie jakaś kolejna gęba, która mogłaby kłuć w oczy kogoś innego niż tych, których kłuł Lovecraft.

"Powiązana treść" i mi pasuje jak pięść do nosa, tu się zgadzamy, ale cóż, nie pierwszy taki przypadek na LC.

"Zarzuty" były tym, co ruszyło temat, ale popiersie Lovecrafta nie pasowało wielu ludziom i z wielu różnych względów, nie tylko powiązanych z jego poglądami.
1. Lovecraft jest jednym z wielu, jeśli nawet wybitnym, to głównie na polu grozy, toteż jego patronat nad jakąś nagrodą horrorową byłby względnie w porządku, natomiast do nagrody obejmującej znacznie szerszą gałąź...

Oj, to nie uchwyciłaś ironii w części o kolorze księżyca :)

Ja dodałem 1 do 1 z powiązanych informacji... rachunek prosty, zwłaszcza w kontekście innych interesujących informacji z USA.

Niestety nie widzę wielkiej różnicy między horrorem a fantasy. A czytałem jednego i drugiego sporo.

Oj, to nie uchwyciłaś ironii w części o kolorze księżyca :)

Ja dodałem 1 do 1 z powiązanych informacji... rachunek prosty, zwłaszcza w kontekście innych interesujących informacji z USA.

Niestety nie widzę wielkiej różnicy między horrorem a fantasy. A czytałem jednego i drugiego sporo.

Wybacz, jak ktoś krytykuje samą poprawność polityczną, to jeszcze czasem łapię, ale jak pojawiają się szczegóły tego, co według wypowiadającego się jest głupotą, to czasem mam problem z odróżnieniem krytyka politycznej poprawności od skrajnie niepoprawnego przedstawiciela "białej supremacji". Za to przepraszam.

Różnica między horrorem a fantasy jest taka, że horror, czy raczej jego część, jest podgatunkiem względem fantasy (Druga część horrorów stanowi podgatunek w obrębie science-fiction). A zatem horror to tylko bardzo wąski wycinek w obrębie całego bogactwa fantasy. Stąd największego nawet mistrza horroru nie uznam za reprezentatywnego czy znaczącego przedstawiciela dla całego gatunku fantasy.

Wybacz, jak ktoś krytykuje samą poprawność polityczną, to jeszcze czasem łapię, ale jak pojawiają się szczegóły tego, co według wypowiadającego się jest głupotą, to czasem mam problem z odróżnieniem krytyka politycznej poprawności od skrajnie niepoprawnego przedstawiciela "białej supremacji". Za to przepraszam.

Różnica między horrorem a fantasy jest taka, że horror, czy...

Nie, no różnicę znam - można znaleźć definicję. Chodzi mi o to, że ja nie czuję wielkiej różnicy (może poza miejscem akcji a i też nie zawsze). Bo i w fantasy są wampiry, duchy i potwory a w horrorach magia i mityczne istoty. U Tolkiena śmiało można znaleźć całe wątki horroru (zwłaszcza w ekranizacji). Podziały tego typu są często sztuczne a granice między nimi płynne. Gatunki nazywane są raczej by ułatwić komunikację międzyludzką. To nie są gatunki jak dyscypliny sportowe. Z resztą ostatnie lata to pokazały przynosząc "new weird".

Nie, no różnicę znam - można znaleźć definicję. Chodzi mi o to, że ja nie czuję wielkiej różnicy (może poza miejscem akcji a i też nie zawsze). Bo i w fantasy są wampiry, duchy i potwory a w horrorach magia i mityczne istoty. U Tolkiena śmiało można znaleźć całe wątki horroru (zwłaszcza w ekranizacji). Podziały tego typu są często sztuczne a granice między nimi płynne....

To przecież nie o to chodzi, żeby stawiać jakieś granice. Nie bardzo jest jak, bo to nie są gatunki rozłączne. Jednak w tym podziale chodzi raczej o rozkład nacisków niż o dekoracje. Wampir typowo jakby kojarzy się z horrorem, ale można go wstawić zarówno w high fantasy, jak i w fantastyczną satyrę na rzeczywistość, a niestety także sprofanować w romansidle. I nie, nie powiem wtedy, że element horroru wykorzystano w dziele innego rodzaju. Nie powiem też, że gatunki stały się podobne przez wykorzystanie tego samego elementu. Bo podobne jakoś bardzo nie są. Wampir to tylko rekwizyt, a liczy się treść. W specyficznej odmianie fantastyki, jaką jest horror, liczy się strach. Nie ma znaczenia czy straszy wampir, duch, Wielki Przedwieczny, czy zmutowane pszczoły. Ważne jest to, że cała fabuła kręci się wokół zagrożenia, najlepiej tajemniczego i co najmniej częściowo niezrozumiałego, cała akcja skupia się na bardziej lub mniej beznadziejnej walce bohaterów o przetrwanie, cały wysiłek autora skierowany jest na wywołanie w czytelniku co najmniej niepokoju, a najlepiej poważnych stanów lękowych.
Inne gałęzie fantasy skupiają się na czym innym i jeśli wykorzystują rekwizyty i dekoracje typowe dla horroru, to albo zupełnie nic to nie znaczy, albo służy odwołaniu się do horrorowych skojarzeń czytelnika, ale dopóki nie wywołuje typowo horrorowych emocji, dopóty nie jest to łączenie elementów i zacieranie granic pomiędzy gatunkami. A nawet jeśli w utworze innego gatunku mamy wstawki z horroru (ciekawa jestem, które wątki "Władcy pierścieni" uważasz za takie fragmenty), to takie kawałki nie determinują przynależności gatunkowej całości, nie mają zostawić czytelnika z uczuciem niepokoju, ale raczej uświadomić mu, w jakiej sytuacji emocjonalnej znajduje się bohater, co oczywiście będzie miało znaczenie dla jego dalszego postępowania w tej części akcji, która nie jest już horrorowa, ale wraca do głównej osi fabularnej utworu. Powiedziałabym, że taki kawałek horroru w dziele innego gatunku jest traktowany instrumentalnie, jest środkiem do jakiegoś celu zamierzonego przez autora, natomiast w dziele z gatunku horror ta horrorowość jest celem samym w sobie, jedyną lub główną treścią, jaką dzieło sobą przedstawia.

Mam wrażenie, że odeszliśmy dość daleko od głównego tematu tego wątku, dlatego proponuję dalszą dyskusję przenieść na PW, oczywiście jeśli chcesz dalej ciągnąć ten offtop.

To przecież nie o to chodzi, żeby stawiać jakieś granice. Nie bardzo jest jak, bo to nie są gatunki rozłączne. Jednak w tym podziale chodzi raczej o rozkład nacisków niż o dekoracje. Wampir typowo jakby kojarzy się z horrorem, ale można go wstawić zarówno w high fantasy, jak i w fantastyczną satyrę na rzeczywistość, a niestety także sprofanować w romansidle. I nie, nie...

Off top na PW :)

Wracając do nagrody, mam wrażenie, że amerykańskie nagrody stają się co raz bardziej upolitycznione (poprawnie politycznie) i nie oddają już pierwotnego charakteru nagrody.

Niestety takie mam wrażenie... i to nie tylko dotyczy nagród książkowych.

Off top na PW :)

Wracając do nagrody, mam wrażenie, że amerykańskie nagrody stają się co raz bardziej upolitycznione (poprawnie politycznie) i nie oddają już pierwotnego charakteru nagrody.

Niestety takie mam wrażenie... i to nie tylko dotyczy nagród książkowych.

Polityczna poprawność statuetki to jedno, i tu biję brawo za zmianę wizerunku, a poprawna polityczność nominacji i wyboru laureatów to już zupełnie co innego. To drugie jest niestety znakiem naszych czasów. Stopniowo przestaje się liczyć jakość, treść, sens, jedynym kryterium staje się zgodność z aktualnie obowiązującym kluczem. A ten, jaki jest, każdy widzi. Rozumiem nie nagradzanie dzieł, które z literackiego punktu widzenia są wybitne, ale jednocześnie niosą treści wątpliwe moralnie lub promują wartości sprzeczne z wyznawanymi przez jurorów - nie można przecież oczekiwać, że człowiek nagrodzi coś, co mu się nie podoba, sama nie głosowałabym na żadne manifesty nacjonalistyczne choćby nie wiem jak pięknie były napisane. Mogę zrozumieć, choć nie zawsze popieram, nagradzanie tekstów poruszających aktualne problemy i opowiadających się po "słusznej" stronie (cokolwiek to aktualnie znaczy), o ile oczywiście teksty te prezentują jakiś rozsądny poziom - nie powinno dziwić, że tekst korespondujący z przekonaniami jurora mu się podoba, chcielibyśmy oczywiście, aby treść przesłania nie oślepiła jurorów na jakość samego tekstu, ale jeśli teksty są dobre, to trudno oczekiwać, by spośród dobrych ktoś głosował na coś, co jest mu obojętne, kiedy do wyboru ma coś zgodnego ze swoimi przekonaniami. Czasem żal, że nie wygrało coś, co podobało się bardziej, że przegrywa ze "słusznym", ale jeśli to "słuszne" też jest dobre, to trudno, miało prawo wygrać. Czego nie rozumiem i absolutnie nie jestem w stanie zaakceptować, to nagradzania autorów za nich samych, nie za ich dzieła z całą ich wartością literacką lub głębią przesłania, ale za samą osobę autora, za prezentowane przez niego poglądy, za jego przynależność etniczną, wiek, orientację seksualną czy cokolwiek innego. To tekst powinien być oceniany i nagradzany, nie piękne oczy autora. Parytetom i innym takim cudactwom w ocenianiu literatury mówię zdecydowane NIE.

Polityczna poprawność statuetki to jedno, i tu biję brawo za zmianę wizerunku, a poprawna polityczność nominacji i wyboru laureatów to już zupełnie co innego. To drugie jest niestety znakiem naszych czasów. Stopniowo przestaje się liczyć jakość, treść, sens, jedynym kryterium staje się zgodność z aktualnie obowiązującym kluczem. A ten, jaki jest, każdy widzi. Rozumiem nie...