O, to tu zapytam, może ktoś z redakcji LC odpowie. Dlaczego książka "Wróżąc z wnętrzności" wyleciała w pewnym momencie z plebiscytu na najlepszą książkę fantastyczną 2015?

Czy autor miał z tym coś wspólnego, nie chcąc być kojarzony z tym gorszym gatunkiem literatury?

O, to tu zapytam, może ktoś z redakcji LC odpowie. Dlaczego książka "Wróżąc z wnętrzności" wyleciała w pewnym momencie z plebiscytu na najlepszą książkę fantastyczną 2015?

Czy autor miał z tym coś wspólnego, nie chcąc być kojarzony z tym gorszym gatunkiem literatury?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Najpierw myślałem, że taka decyzja porzucenia fantastyki to błąd. Teraz widzę, że to szansa. Szansa na co? Na wolność. Fantastyka to getto, w którym obowiązują określone przez czytelników i wydawnictwa warunki. W Polsce, gdy ktoś odrobinę ambitniej poleci w fantastyce, skupi się na atmosferze, na języku, na grze "w literaturę", wtedy zainteresowanie wydawców i czytelników spada.

Wszak musi być napierdalanka, pełno przemocy, bluzgów, seksu i zwrotów akcji.

Gdy tego brakuje, wtedy nie ma co liczyć na sukces wydawniczy - a to się przecież liczy najbardziej.

Sztuka łączenia głębokich treści z atrakcyjną powłoką udaje się nielicznym. A i ci nieliczni po czasie tracą zainteresowanie zaspokajaniem potrzeb czytelniczych, a zaczynają dbać przede wszystkim o własną satysfakcję autorską.

Najpierw myślałem, że taka decyzja porzucenia fantastyki to błąd. Teraz widzę, że to szansa. Szansa na co? Na wolność. Fantastyka to getto, w którym obowiązują określone przez czytelników i wydawnictwa warunki. W Polsce, gdy ktoś odrobinę ambitniej poleci w fantastyce, skupi się na atmosferze, na języku, na grze "w literaturę", wtedy zainteresowanie wydawców i czytelników...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Myślę, że fantastyka powoli wychodzi z niszy, do której wepchnęły ją sztampowe powieści z brzydkimi okładkami, od parodii których zaczynał Terry Pratchett. Zaczyna wędrować pod strzechy, a to za sprawą Fantastycznej Kolekcji Wydawnictwa Literackiego, a to kolekcji Świata Dysku, popularności Gry o Tron, nurtu fantastyki Young Adult czy wspomnianych eksperymentów autorów realistycznych. Problem z jej niedocenienim tkwi w hermetycznym kręgu krytyków literackich i jurorów nagród literackich z tak zwanego głównego nurtu. Należy co prawda wspomnieć, że Jacek Dukaj za swój "Lód" otrzymał Nagrodę Kościelskich, jednak miało to miejsce 10 lat temu. Istnieją obszary literatury popularnej, i to nie tylko z kręgu fantastyki, której środowisko krytycznoliterackie z zasady nie recenzuje, ani nie nagradza, ot po prostu. Szkoda, bo w tych rejonach, poza niewątpliwie wartymi uwagi książkami, nadal jest cała masa słabej literatury, której nie ma nam kto odradzać.

Myślę, że fantastyka powoli wychodzi z niszy, do której wepchnęły ją sztampowe powieści z brzydkimi okładkami, od parodii których zaczynał Terry Pratchett. Zaczyna wędrować pod strzechy, a to za sprawą Fantastycznej Kolekcji Wydawnictwa Literackiego, a to kolekcji Świata Dysku, popularności Gry o Tron, nurtu fantastyki Young Adult czy wspomnianych eksperymentów autorów...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ale w sumie to smutne, że autor fantastyki, żeby zdobyć uznanie, musi napisać coś z innego gatunku. (Oczywiście nie uważam, że pisanie książek w różnych gatunkach to coś złego, ale mimo wszystko...)

Ale w sumie to smutne, że autor fantastyki, żeby zdobyć uznanie, musi napisać coś z innego gatunku. (Oczywiście nie uważam, że pisanie książek w różnych gatunkach to coś złego, ale mimo wszystko...)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Chyba jeszcze ciekawszy jest przypadek Kurta Vonneguta, który zaistniał (i to jak!) w literaturze głównego nurtu - wcale nie porzucając fantastyki. W jego przypadku najważniejsza była wyjątkowa oryginalność. Brak jakichkolwiek schematów, które, bardziej czy mniej słusznie, kojarzone są z literaturą gatunkową, w tym s-f.

Chyba jeszcze ciekawszy jest przypadek Kurta Vonneguta, który zaistniał (i to jak!) w literaturze głównego nurtu - wcale nie porzucając fantastyki. W jego przypadku najważniejsza była wyjątkowa oryginalność. Brak jakichkolwiek schematów, które, bardziej czy mniej słusznie, kojarzone są z literaturą gatunkową, w tym s-f.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jeszcze jest Rafał A. Ziemkiewicz, który również zaczynał od fantastyki, a teraz bawi się w skrajną publicystykę. Nie śledzę, co prawda, losów jego twórczości, ani publicystycznej kariery, jednak liczyłam na to, że zostanie wspomniany w artykule. Zdziwił mnie także fakt, że Anna Brzezińska, autorka cyklu o zbóju Twardokęsku i książek o Babuni Jagódce, pisze felietony dla "Wysokich Obcasów".

Bardzo mi się nie podoba to, że fantastyka jest traktowana jako literatura gorszego sortu i szczególnie to widać, gdy próbuje się pisać pracę naukową w tej tematyce - mi się to udało, jednak miałam spory problem ze znalezieniem literatury, na której mogłam oprzeć swoje argumenty.

Literatura fantasy porusza ważne kwestie, które są obecne i w naszej rzeczywistości, jak np. u wspomnianego w artykule Pratchetta. Jest ona jednak spychana na dalszy plan, bo to "czary-mary i bajanie", pomimo tego, że ma ważny przekaz oraz wnosi jakieś wartości, w przeciwieństwie od wielu dzieł literackich "z wyższej półki", a już na pewno od tych wszystkich promowanych bestsellerów.

Jeszcze jest Rafał A. Ziemkiewicz, który również zaczynał od fantastyki, a teraz bawi się w skrajną publicystykę. Nie śledzę, co prawda, losów jego twórczości, ani publicystycznej kariery, jednak liczyłam na to, że zostanie wspomniany w artykule. Zdziwił mnie także fakt, że Anna Brzezińska, autorka cyklu o zbóju Twardokęsku i książek o Babuni Jagódce, pisze felietony dla...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ajwenhoł to zdecydowanie pójdzie drogą Twardocha, Orbitowskiego czy Szostaka. I szkoda wielka, że fantastyka to tak pogardzany wręcz gatunek. Znam mnóstwo osób, które fantastyki nie czytają, bo tam tylko rycerze i smoki, a SF to już w ogóle roboty i niezrozumiałe słownictwo. Więc po co tracić czas? A po to, że nie na wszystko można sobie pozwolić w tzw. literaturze pięknej.

Ajwenhoł to zdecydowanie pójdzie drogą Twardocha, Orbitowskiego czy Szostaka. I szkoda wielka, że fantastyka to tak pogardzany wręcz gatunek. Znam mnóstwo osób, które fantastyki nie czytają, bo tam tylko rycerze i smoki, a SF to już w ogóle roboty i niezrozumiałe słownictwo. Więc po co tracić czas? A po to, że nie na wszystko można sobie pozwolić w tzw. literaturze pięknej.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Zapraszam do dyskusji.

Zapraszam do dyskusji.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post