Zgadzam się w zupełności!!

Zgadzam się w zupełności!!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Tylko że to ma być książka dla DZIECI, nie dla młodzieży. Najmłodsi może i wiedzą, co ich interesuje, ale mała jest szansa, by zaprojektowali dobrą i mającą jakieś walory edukacyjne książeczkę dla swoich rówieśników. A młodzież raczej niewiele wie o dzieciach. Niby pamiętają jak to było, kiedy sami jeszcze niedawno nimi byli, ale tak naprawdę mało kto z nas zdaje sobie sprawę z tego, jak się rozwijał, co podobało mu się w kolejnych etapach, co kiedy było za łatwe, a co za trudne. A w książeczce dla dzieci cała treść, od początku do końca, od tekstu do ilustracji musi być dostosowana do mniej więcej tego samego poziomu rozwoju dziecka. Tego się o sobie nie pamięta, to trzeba odkryć obserwując dzieci z poziomu dorosłego: nauczyciela, rodzica, ewentualnie znacznie starszego rodzeństwa. Albo nauczyć się z książek o rozwoju dzieci. Ilu nieletnich ma takie przygotowanie?

O ile w wielu innych konkursach nie widzę powodu, by nie dopuszczać do udziału małolatów, o tyle tu uważam, że służy to ograniczeniu liczby beznadziejnych prac bez jakichkolwiek szans na wygraną.

A i tak ograniczenie wieku zawsze wynika z tego, że wszelkie czynności prawne i finansowe znacznie łatwiej prowadzić z osobą pełnoletnią niż z dzieckiem. I zawsze da się te ograniczenia obejść, wystarczy wykonać pracę we współpracy z rodzicem czy innym opiekunem prawnym i albo zgłosić się jako zespół (jeśli regulamin konkursu pozwala na zgłaszanie prac grupowych) reprezentowany przez dorosłego spośród współautorów, albo wysłać pracę pod jednym tylko nazwiskiem, tym dorosłym, a dopiero w razie wygranej wymóc na wydawcy uwzględnienie obu nazwisk na okładce.

Da się, ale wymaga to współudziału rodzica, a to może powstrzymać całe stada przekonanych o własnej genialności małolatów od masowego wysyłania byle gówna.

Też narysowałam (trudno mówić o pisaniu) kiedyś wspaniałą książeczkę. Sama ją nawet zeszyłam i oprawiłam. Rodzice byli zachwyceni. Wciąż tę książkę przechowują.
Teraz widzę, że to dziełko nadaje się tylko do tego, by dorośli chwalili wątpliwe zdolności artystyczne kilkuletniej autorki. Wtedy wściekałam się na brata za to, że mojego dzieła nie docenił, że uznał je za totalny chłam. A miał rację, to się dla dziecka nie nadaje, bo nie ma sensu, fabuła jest chaotyczna, a ilustracje ani realistyczne, ani sensownie uproszczone, tylko jakieś takie wynaturzone, nabazgrolone.

Trzeba odrobinę dorosnąć, żeby móc stworzyć coś dla dziecka. I trzeba naprawdę dojrzeć, żeby móc krytycznie ocenić swoją pracę i stwierdzić, czy i do czego się nada.

Albo mieć odpowiedniego testera. Chcecie tworzyć dla dzieci? Dajcie swój projekt dziecku i zobaczcie, czy spodoba mu się bardziej od książeczek napisanych przez doświadczonych autorów z tej branży. Dopiero kiedy zdacie ten test, będziecie mieć powód, by oburzać się na ograniczenia wiekowe i by szukać sposobu ich ominięcia. Powodzenia.

Tylko że to ma być książka dla DZIECI, nie dla młodzieży. Najmłodsi może i wiedzą, co ich interesuje, ale mała jest szansa, by zaprojektowali dobrą i mającą jakieś walory edukacyjne książeczkę dla swoich rówieśników. A młodzież raczej niewiele wie o dzieciach. Niby pamiętają jak to było, kiedy sami jeszcze niedawno nimi byli, ale tak naprawdę mało kto z nas zdaje sobie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej