Moją ulubioną bohaterką literacką jest Tatiana Mietanowa z trylogii o Jeźdźcu Miedzianym Paulliny Simons. Czym zdobyła moje serce? Tym, że niezależnie od okoliczności potrafiła stawić czoła przeciwnościom losu. Nieźle się jej zresztą oberwało - oblężenie Leningradu, okrucieństwa komunizmu, ukochany będący jednocześnie narzeczonym siostry, zaginiony brat, powolne umieranie z głodu i zimna... Znalazła się w warunkach, w których człowieczeństwo zostaje zdeptane i zmiażdzone, a pomimo tego potrafiła pozostać człowiekiem, nie będę tutaj wymieniała przykładów i psuła zabawy tym, którzy Jeźdźca Miedzianego jeszcze nie czytali.
Poza tym heroicznym charakterem Tatiana nie jest przejaskrawiona i nie wydaje się sztucznym tworem wykreowanym na potrzeby powieści - czasami niemożliwie uparta, czasami nielogiczna, czasami postępująca wbrew rozsądkowi, aby uratować swoich bliskich, dręczona rozterkami i wyrzutami sumienia. To postać, którą można sobie wyobrazić jak żywą.
W drugiej części trylogii - Tatianie i Aleksandrze, udowodniła, że zasługuje na moje uwielbienie wytrwałością i stałością uczuć - wierzyła, że jej mąż dalej żyje, kiedy wszystko świadczyło o tym, że zginął i nie wahała się, aby go odszukać w opanowanej powojennym chaosie Europie.
Również ostatni tom, "Ogród Letni", przekonał mnie o słuszności mojego wyboru.
Moją ogromną sympatię Tatiana zyskała już po kilku stronach poświęconej jej serii, natomiast po niemalże dwóch tysiącach stron spędzonych z Tatianą, nie mam wątpliwości, że niesamowita moc drzemiąca w tej niepozornej, filigranowej Rosjance, plasuje ją na pierwszym miejscu wśród moich ulubionych bohaterów literackich.

Myślę, że pozostałe miejsca na podium moich ulubionych bohaterek literackich przypadłyby bohaterkom z nieco "innych bajek" - Nataszy Rostow z Wojny i Pokoju Tołstoja i Aryi Stark z Pieśni Lodu i Ognia Martina.

Moją ulubioną bohaterką literacką jest Tatiana Mietanowa z trylogii o Jeźdźcu Miedzianym Paulliny Simons. Czym zdobyła moje serce? Tym, że niezależnie od okoliczności potrafiła stawić czoła przeciwnościom losu. Nieźle się jej zresztą oberwało - oblężenie Leningradu, okrucieństwa komunizmu, ukochany będący jednocześnie narzeczonym siostry, zaginiony brat, powolne umieranie z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Myśląc o mojej ulubionej kobiecej postaci literackiej mam przed oczami Erikę Falck z serii kryminałów Camilii Lackberg. Zwykła, niczym nie wyróżniająca się kobieta, mieszkająca w niedużym miasteczku, a zarazem tak niezwykle odważna, pełna pasji osoba, łącząca rolę żony i matki z pasją pisarską, a także zacięciem detektywistycznym. Erika nie ukrywa swoich wad, nie pomija trudności, które przynosi jej życie i przyznaje się do swoich porażek, jednocześnie pracując nad nimi i idąc dalej przez życie z podniesioną głową. Bohaterka przez całą sagę powieści rozgrywającej się we Fjällbace ukazuje nam się jako uczciwa, dążąca do prawdy wspaniała żona, matka, siostra i sąsiadka. Ryzykując często swoje życie spieszy z pomocą innym. Jest pracowitą, bystrą osobą, która pomimo dosyć młodego wieku ma już spore doświadczenie życiowe, z którego czerpią Ci, którzy staną na jej drodze. Erika to postać zdecydowanie nie cukierkowa, wyidealizowana. To kobieta taka jak my wszystkie, jednakże bardziej odważna od wielu z nas, podejmująca ryzyko nie tylko w obronie własnej rodziny, ale prawdy, którą chce odkryć za wszelką cenę. Bohaterka tak bliska nam wszystkim a jednocześnie niedościgły wzór do naśladowania i ktoś kim wiele z nas chciałoby się stać.

Myśląc o mojej ulubionej kobiecej postaci literackiej mam przed oczami Erikę Falck z serii kryminałów Camilii Lackberg. Zwykła, niczym nie wyróżniająca się kobieta, mieszkająca w niedużym miasteczku, a zarazem tak niezwykle odważna, pełna pasji osoba, łącząca rolę żony i matki z pasją pisarską, a także zacięciem detektywistycznym. Erika nie ukrywa swoich wad, nie pomija...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ariadna Oliver - wyjątkowo niedoceniania postać drugoplanowa, alter-ego Agaty Christie. Kobieta, która zasłużyła na własną serię detektywistyczną, choć nie jest detektywem a pisarką. Właśnie ze względu na swój pisarski umysł, natłok myśli i możliwość przedstawienia minimum 20 teorii na temat przyczyny morderstwa, traktowana jest przez otoczenie jako ekscentryczka albo łagodna wariatka. Autorka genialnych sentencji, takich jak: "Mężczyzni są zabijani i nikt o to nie dba. Oczywiście poza ich żonami, kochankami, ich dziećmi i takimi tam". Czasem skarży się na pisanie książek i na czytelników. Jej stosunek do przyczyny jej sukcesu, detektywa Fina, dobrze oddaje stosunek Christie do jej własnego małego Belga, który pomimo dania jej sławy był też swego rodzaju kulą u nogi - "Dlaczego Fin, skoro nic nie wiem o Finlandi?!". Na zakończeniu jedna z uwag o pisaniu kryminałów: "I’ve written thirty-two books by now — and of course they’re all exactly the same really, as M. Poirot seems to have noticed — but nobody else has."

Ariadna Oliver - wyjątkowo niedoceniania postać drugoplanowa, alter-ego Agaty Christie. Kobieta, która zasłużyła na własną serię detektywistyczną, choć nie jest detektywem a pisarką. Właśnie ze względu na swój pisarski umysł, natłok myśli i możliwość przedstawienia minimum 20 teorii na temat przyczyny morderstwa, traktowana jest przez otoczenie jako ekscentryczka albo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ulubiona bohaterka literacka? Wybór wydaje się krzywdzący dla reszty, tak jakby odrzuconych postaci. Zeliha z "Bękarta ze Stambułu" mojej ukochanej Elif Shafak? Jedna z trzech wiedźm Świata Dysku? .... A może dzika i wolna do granic szaleństwa Dina z "Księgi Diny" Wassmo Herbjorg... Ta ostatnia. Przygoda z książką Norweżki zaczęła się od końca - obejrzałam film w reżyserii Ole Bornedala , z niesamowitym wcieleniem Diny - Marią Bonnevie. Okrutne odrzucenie małej Diny przez ojca po wypadku spowodowanym przez dziewczynkę powoduje je całkowite "odspołecznienie". Dziecko wychowuje się w koszmarze powracających krzyków ostatnich chwil matki, bez miłości, we własnym zdziczałym świecie. I rośnie. By zostać oswojoną przez dobrego człowieka - nauczyciela muzyki, a raczej przez dźwięki wiolonczeli, na której gra dla zwierzątka, jakim stała się malutka Dina. Mieszanka wrażliwości, dzikości i czystej biologii, jaką staje się Dina, owocuje wzrostem silnej, egoistycznej osobowości , nie przestrzegającej konwenansów, oddającej się swym ledwo ułagodzonym uprawianiem muzyki instynktom. Wspaniała , szalona postać. Uwielbiam ją.

Ulubiona bohaterka literacka? Wybór wydaje się krzywdzący dla reszty, tak jakby odrzuconych postaci. Zeliha z "Bękarta ze Stambułu" mojej ukochanej Elif Shafak? Jedna z trzech wiedźm Świata Dysku? .... A może dzika i wolna do granic szaleństwa Dina z "Księgi Diny" Wassmo Herbjorg... Ta ostatnia. Przygoda z książką Norweżki zaczęła się od końca - obejrzałam film w reżyserii...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Babcia Weatherwax- ten wybór stanowczo popieram!
Ale ze swojej strony, chyba jako jedyną postać kobiecą, która naprawdę lubię, uznać mogę Basię Wołodyjowską. Kto by nie poczuł sympatii do wesołęgo hajduczka, który śrutem na kaczki strzelił do Tatarzyna? Kochałam Trylogię w swoich szczenięcych latach, i ze wszystkich dziewczyn Sienkiewicza (czyli Halszka, Oleńka, Anusia i Basia) właśnie tę ostatnią uwielbiałam najbardziej Bo taka żywiołowa, i zabawna, i dzielna, i nie miała w sobie nic z "typowej baby" który non stop tylko mdleje, robi kłopoty facetom i jest miękką bułą bez charakteru. Naprawdę, w literaturze aż za częśto zdarzają się buły bez charakteru (szczególnie literatura dla kobiet i nastolatek-litoooości...) Wolę, kiedy żeńska bohaterka walczy na szable, niż się ładnie ubiera.
Do takich dziewczyn zaliczyłabym też Milvę z Wiedźmina, którą polubiłam szczególnie za prostackie, ale trafne mądrości życiowe. Za to wszystkie czarodziejki z Wiedźmina, szczególnie Yennefer budziły u mnie co najmniej niechęć. :P

Babcia Weatherwax- ten wybór stanowczo popieram!
Ale ze swojej strony, chyba jako jedyną postać kobiecą, która naprawdę lubię, uznać mogę Basię Wołodyjowską. Kto by nie poczuł sympatii do wesołęgo hajduczka, który śrutem na kaczki strzelił do Tatarzyna? Kochałam Trylogię w swoich szczenięcych latach, i ze wszystkich dziewczyn Sienkiewicza (czyli Halszka, Oleńka, Anusia i...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Książki uwielbiam jako całość i trochę trudno jest mi wyrwać z nich jedną ulubioną postać, ale jeżeli mam już to zrobić to zdecydowanie odpowiem że moją ulubioną bohaterką jest Tessa Gray z serii Diabelskie Maszyny. Uwielbiam ją za to że pomimo kontaktu z rzekomo silniejszą rasą Nocnych Łowców pozostawała silna i nieugięta, walczyła o swoje prawa mimo że sporo przeszła, pomagała im i co najlepsze okazała się bardzo pomocna i udowodniła swoją wartość. Nie była też postacią przesadnie idealną miała swoje wady i nie próbowała ich ukryć pod maską sztucznie wesołego uśmiechu i pobożnie złożonych dłoni. A to wszystko w czasach ściśle określonych zasad zachowania młodych panien i dominacji mężczyzn :)

Książki uwielbiam jako całość i trochę trudno jest mi wyrwać z nich jedną ulubioną postać, ale jeżeli mam już to zrobić to zdecydowanie odpowiem że moją ulubioną bohaterką jest Tessa Gray z serii Diabelskie Maszyny. Uwielbiam ją za to że pomimo kontaktu z rzekomo silniejszą rasą Nocnych Łowców pozostawała silna i nieugięta, walczyła o swoje prawa mimo że sporo przeszła,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedy myślę o mojej ulubionej bohaterce literackiej, moje pierwsze skojarzenie to oczywiście Jane Eyre. Która z nas nie chciałaby mieć tak silnej woli, być tak wierną swoim zasadom, przekonaniom? Mieć w sobie tyle dumy, a zarazem tyle polotu? Jane jest uparta, ale też delikatna. To niezwykle imponujące połączenie.
Gdy myślę dalej, do głowy przychodzi mi sylwetka Scarlett O' Hary z „Przeminęło z wiatrem”. Piękna i żywiołowa, prawdziwa kobieta, działająca pod wpływem impulsu, temperamentna i żyjąca pełnią życia. Nie jest bez wad, ale to one sprawiają, że Scarlett nie wydaje się być sztuczna. Jest bardzo kobieca. Poznając Scarlett można ją pokochać lub znienawidzić. Dla mnie jest w niej coś wyjątkowego, co każe ją podziwiać.
Skąd u mnie taka rozbieżność? Przecież Scarlett i Jane są jak ogień i woda... Może też chciałabym być pełna pasji życia, a jednak wierna ideałom. Zmysłowa, a zarazem niewinna. Płomiennie kobieca, lecz kojąco delikatna.

Kiedy myślę o mojej ulubionej bohaterce literackiej, moje pierwsze skojarzenie to oczywiście Jane Eyre. Która z nas nie chciałaby mieć tak silnej woli, być tak wierną swoim zasadom, przekonaniom? Mieć w sobie tyle dumy, a zarazem tyle polotu? Jane jest uparta, ale też delikatna. To niezwykle imponujące połączenie.
Gdy myślę dalej, do głowy przychodzi mi sylwetka Scarlett...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja ulubiona bohaterka literacka? Trudno powiedzieć, ale na pewno z wielkim sentymentem sięgam zawsze po każdą nową książkę Lizy Marklund gdzie pierwsze skrzypce gra dziennikarka śledcza Annika Bengtzon.
Dlaczego Annika? Niepokorna, uparta, walcząca o swoje i niegodząca się na nijakość Annika… Może właśnie dlatego. W cyklu pani Marklund możemy towarzyszyć Annice od młodzieńczych czasów oraz początków jej pracy dziennikarskiej i obserwować jej dojrzewanie. Różne są jej koleje losu, samotność, euforia małżeństwa, nieudane małżeństwo, walka o męża… ale ona sama mimo ciemnej przeszłości zachowuje kręgosłup moralny. Mocny i niezłomny. Choć w tym wszystkim jednocześnie nie jest kobietą wolną od wad, bo któż jest idealny? Z całą pewnością nie Annika. Lubię postać, którą wykreowała autorka. Lubię ją za to, że wie kim jest i nie ukrywa tego przed sobą. I za to, że się nie poddaje.

 [authorPhoto]13984|Liza Marklund[/authorPhoto] Liza Marklund[authorLink]13984|Liza Marklund[/authorLink]

Moja ulubiona bohaterka literacka? Trudno powiedzieć, ale na pewno z wielkim sentymentem sięgam zawsze po każdą nową książkę Lizy Marklund gdzie pierwsze skrzypce gra dziennikarka śledcza Annika Bengtzon.
Dlaczego Annika? Niepokorna, uparta, walcząca o swoje i niegodząca się na nijakość Annika… Może właśnie dlatego. W cyklu pani Marklund możemy towarzyszyć Annice od...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wybrać ulubioną bohaterkę,spośród wszystkich książek,jakie się przeczytało,jest niemalże nie możliwy. To tak,jakby kazać wybrać matce,swoje ulubione dziecko. Z każdą postacią,jestem w jakiś sposób zżyta. Jeśli jednak miałabym dokonać takiego wyboru,padłoby na Ellie Linton z serii Jutro autorstwa J. Marsdena. Dlaczego?
Akcja całej serii rozgrywa się w czasie wojny i wbrew pozorom,to Ellie jest nieformalnym przywódcą grupki swoich przyjaciół. Pomimo tego,że wojna zabrała jej nie tylko przyjaciół,ale też rodziców,dalej pozostaje silna. Pokonuje kolejne przeszkody,stające na jej i tak skomplikowanym już życiu. Będąc w naprawdę młodym wieku,samodzielnie opiekuje się się małym chłopcem- Gavinem. Nawet po zakończeniu wojny,nie pozwala podporządkować się i siedzieć cicho w obliczu złej władzy. Więc działa. Jest odważna,mądra i zawsze najpierw myśli o innych. To silna młoda kobieta,która może inspektorować nie tylko każdą kobietę,ale też mężczyzn(którzy to często uważani są za,silniejszych i bardziej przystosowanych do warunków wojennych).

Wybrać ulubioną bohaterkę,spośród wszystkich książek,jakie się przeczytało,jest niemalże nie możliwy. To tak,jakby kazać wybrać matce,swoje ulubione dziecko. Z każdą postacią,jestem w jakiś sposób zżyta. Jeśli jednak miałabym dokonać takiego wyboru,padłoby na Ellie Linton z serii Jutro autorstwa J. Marsdena. Dlaczego?
Akcja całej serii rozgrywa się w czasie wojny i wbrew...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Długo zastanawiałam się, którą kobiecą bohaterkę wybrać. Zdecydowanie najbliższa jest mi Jane Eyre - tytułowa bohaterka książki "Dziwne losy Jane Eyre". Jest to kobieta z pozoru nieśmiała i słaba. Jednak w jej wnętrzu drzemie przeogromna siła, zdolna zmienić całe jej życie. Jane potrafi samodzielnie decydować o swoim życiu i wybiera drogi dzięki którym poczuje się szczęśliwa. Po traumatycznych doświadczeniach z dzieciństwa ciągle widzi piękno świata i ludzi. Bez ogródek potrafi przyznać, że kocha i że to właśnie miłość jest motorem jej działań. W Jane lubię również to, iż nie jest nachalna - lubi rozmawiać, wygłaszać swe opinie, nie robi tego jednak złośliwie i nie stara się narzucić każdemu własnego zdania. Najważniejsze jest dla mnie to, iż ma ona w sobie tyle siły, iż potrafi pogodzić się z każdym niepowodzeniem i odnaleźć nowy cel w życiu. Jane potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji i tego chciałabym się od niej nauczyć. Polecam z całego serca tą książkę.

Długo zastanawiałam się, którą kobiecą bohaterkę wybrać. Zdecydowanie najbliższa jest mi Jane Eyre - tytułowa bohaterka książki "Dziwne losy Jane Eyre". Jest to kobieta z pozoru nieśmiała i słaba. Jednak w jej wnętrzu drzemie przeogromna siła, zdolna zmienić całe jej życie. Jane potrafi samodzielnie decydować o swoim życiu i wybiera drogi dzięki którym poczuje się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej