Kot- jak kot udomowił człowieka.

Dawno temu kot przyszedł do człowieka, ponieważ znudziło mu się życie w kociej samotności a człowiek robiący swoje śmieszne rzeczy mógł mu umilić czas. Zawarli więc pakt: człowiek miał dać kotu dach nad głową, miłość, jedzenie i połowę kanapy w zamian za oddanie, pomoc sprzątaniu kuchni(nie zawsze konieczną) i pomoc w łowach na stworzenia małe, szare i piszczące. Tak więc żyli w zgodzie przez wiele lat, ale po jakimś czasie człowiek stracił zainteresowanie kotem, przestał go kochać, głaskać i chwalić. Kot zobaczył co się dzieje i uznał, że odpłaci cię człowiekowi za złamanie umowy, zaprzestał polowań i zaczął pustoszyć kuchnię, która po każdym jego pobycie wyglądała jak po wizycie gromadki nieznośnych kuzynów. Drapał meble, spasł się i zamiast połowy kanapy zajmował całą, człowiek stwierdził, że kot na zbyt wiele sobie pozwala, wyszedł z domu sam, a wrócił z olbrzymią, śliniącą się i hałasującą bestią. Kot nie miał wyjścia, podczas licznych ucieczek zrzucił zbędne kilogramy i stał się bezwzględny. Teraz zrzucał całą winę za swoje postępki na psa co wkrótce doprowadziło do jego eksmisji na dwór.
Następnie nadeszła ciężka dla kota era złotej rybki, ludzie zaczęli się coś domyślać i więc kupili pływające narzędzie tortur.Tylko najsilniejsze osobniki przetrwały tamten okres.
Następny okres był trudny dla człowieka ,bo w nim właśnie pojawiła się bajka pt: Shrek i słynny koci wytrzeszcz, uważany wśród ludzi za wyjątkowo uroczy. Pod jego presją są gotowi oddać kotu wszystko, co zapewne zostanie wykorzystane w celu opanowania świata przez naszych puszystych pupili. Kto wie, może za kilka lat światem będą władać koty, które już teraz mają nad nami władzę?
MP

Kot- jak kot udomowił człowieka.

Dawno temu kot przyszedł do człowieka, ponieważ znudziło mu się życie w kociej samotności a człowiek robiący swoje śmieszne rzeczy mógł mu umilić czas. Zawarli więc pakt: człowiek miał dać kotu dach nad głową, miłość, jedzenie i połowę kanapy w zamian za oddanie, pomoc sprzątaniu kuchni(nie zawsze konieczną) i pomoc w łowach na stworzenia...

W ramach Tygodnia Kotów przeprowadziliśmy ankietę wśród sławnych kotów i oto co odpowiedziały na pytanie: "jak oswoić człowieka".

Kot z kryminałów Lilian Brown: " Ludzi nie warto oswajać. A to mordują, a to trują, a to coś ukradną. Lepiej mówić po indyczemu i rozwiązywać kryminalne zagadki. To elementarne, drogi Watsonie".

Mruczysław: "Nawet muzycznego geniusza można obłaskawić i zawsze należy stać na straży ustalonego porządku. Kot jest przecież panem i wyrocznią dla maluczkich w rzeczach zwykłych i nadzwyczajnych a człowiek jest po to, by mu służyć".

Garfield:"Oswojenie Jona to była pestka. Trudniej obłaskawić drzwi od lodówki by otwierały się na każde miauknięcie. Wytresować Odiego to też była trudna sztuka. Wiadomo, mały móżdżek."

Greebo: "Nie zadzieram z czarownicami. Umówmy się że to Nanny Ogg mnie udomowiła. Życie z wiedźmą jest takie ekscytujące, że nie zamieniłbym go na żadne inne ".

DEwey: "Nawet ślepemu kotu trafi się nie lada gratka gdy wprowadzi się do biblioteki. Samym zamiłowaniem do literatury pięknej łatwo oczarować człowieka który odtąd będzie jadł ci z ręki".

Kot w Butach: "A widzieliście moją smutną minę i błagalno-proszalny wyraz moich oczu? Zmiękczę największego drania by potem wypruć mu flaki pazurami jakem Puszek Okruszek".

No i na koniec Kot Bob- "Znajdź sobie ulicznego grajka, włóczęgę, koncertuj z nim, akceptując jego wrzaski, a trafisz do gazet i na Facebooka. Ze swoim łobuzerskim urokiem podbijesz serca tysięcy fanów, zarobisz na darmowoą wątróbkę do końca życia i człowieki będą ci niewolniczo służyć".

W ramach Tygodnia Kotów przeprowadziliśmy ankietę wśród sławnych kotów i oto co odpowiedziały na pytanie: "jak oswoić człowieka".

Kot z kryminałów Lilian Brown: " Ludzi nie warto oswajać. A to mordują, a to trują, a to coś ukradną. Lepiej mówić po indyczemu i rozwiązywać kryminalne zagadki. To elementarne, drogi Watsonie".

Mruczysław: "Nawet muzycznego geniusza można...

Dawno, dawno temu istniało pewne królestwo. Przez wieki historii przeszło czasy, w których rosło w siłę oraz czasy, gdy okrutnie rzucano je na kolana. Królestwo niepodzielnie dążyło do hegemonii. Jego celem była ekspansja, rozwój i dominacja. Szybko stało się jasne, że drzemie w nim wielka potęga. Tak wielka, że nie było w stanie nawet siebie powstrzymać.
Królestwo to dokonało niesamowitych odkryć. Dotarło na krańce świata. Zdobyło niezmierzone ziemię we władanie. Potrafiło rządzić twardą ręką, tłumić bezwzględnie każdy przejaw oporu i niszczyć wszystko to, co było przeciw niemu. Miało moc do uczynienia sobie podległym wszystkich innych istot na tej planecie. Stawało się absolutnym władcą dominujący wszystko i wszystkich.
Jego możliwości były nieograniczone.
To niemal doprowadziło do katastrofy.
O ile królestwo nie miało sobie równych, o tyle samo w sobie było słabe. Targały nim konflikty. Władze się zmieniały. Chaos panował wśród mieszkańców. Nikt nie mógł czuć się spokojny. Nie było szans na sprawiedliwe rządy. Taka sytuacja, przy jednoczesnej nieograniczonej sile mogła doprowadzić jedynie do absolutnej katastrofy.
Każda żyjąca istota na tej planecie mogła zostać unicestwiona.
Lecz w pewnej chwili pojawiała się nadzieja.
Inne królestwo postanowiło działać. Przeniknęło do wszechwładnego królestwa ludzi, by przejąć nad nimi kontrolę. Wiedzieli, że tylko w ten sposób będą w stanie uratować świat. Użyli do tego swoich przyrodzonych zdolności: uroku, miękkości i łaszenia się.
Koty sprawiły, że ludzie zaczęli porzucać bezwzględne dążenia do władzy. Przez to dostrzegli drobne uroki życia. Zaczęli być uprzejmi i dogadywać się. Rządy ustabilizowały się. Pojawiła się zgoda i współpraca.
Bezkresna ekspansja także została powstrzymana. Zapanował ład. Teraz ludzie i inne istoty żyją we względnej harmonii.
Choć wiele osiągnęły, ich misja trwa do dziś. Wciąż muszą stać na straży ludzkich namiętności i strzec nie tylko świata przed ludźmi, ale i ludzi przed nimi samymi.

Dawno, dawno temu istniało pewne królestwo. Przez wieki historii przeszło czasy, w których rosło w siłę oraz czasy, gdy okrutnie rzucano je na kolana. Królestwo niepodzielnie dążyło do hegemonii. Jego celem była ekspansja, rozwój i dominacja. Szybko stało się jasne, że drzemie w nim wielka potęga. Tak wielka, że nie było w stanie nawet siebie powstrzymać.
Królestwo to...

Z pamiętnika Rudzielca.
Jak udomowić sobie człowieka?

1. Jeśli człowiek mówi Ci, że gdyby dostał po złotówce za każdy koci włos na swoim dywanie, to już dawno byłby milionerem - odpowiedz mu, że odwalasz swój kawałek roboty!
2. Jeśli twoje zadowolenie budzi jego podejrzenia - odpowiedz mu, że jego podejrzliwość wywołuje uśmiech na Twoim pyszczku.
3. Jeśli w chwili słabości człowiek mówi ci, że rzeczy docenia się dopiero wtedy, gdy się je utraci - to zapewne wie o tym kotlecie, który zwinąłeś rano z talerza!
4. Jeśli widzisz człowieka czytającego poradnik o kotach, wdrap się na kolana, podrzyj poradnik i powiedz - czas na drapanie za uszami!
5. Jeśli człowiek uważa Cię za leniwego, zapchlonego sierściucha, który tylko je i śpi i jeszcze dziwi się, jak zwierzęta mogą dostarczać człowiekowi jakiejkolwiek rozrywki - leż spokojnie i powiedz, że zostałeś mimem i to jest figura "leżącego od niechcenia kota"!
6. Jeśli wciąż człowiek czepia się, że jesteś bardzo leniwym sierściuchem i od wczoraj nie zmieniłeś pozycji na kanapie - idź na kompromis i przewróć się na drugi bok!
7.Człowiek musi zrozumieć, że żarcie w misce pół godziny temu to całe lata świetlne w przeliczeniu na kocie minuty.
8. Jeśli człowiek gani Cię, że znów polujesz na kanarka, powiedz że szykujesz mu prezent - poduszkę z bardzo świeżego pierza.
9. Jeśli człowiek mówi Ci, że jesteś tak tłusty jak co najmniej dwa koty - następnym razem przynieś mu dwie miski.
10. Człowiek musi zrozumieć, że twoje drapanie tapczanu, sikanie do doniczek i rwanie firanek to jedynie ciężka próba zapracowania na okrzyk "nieznośny sierściuch" i jego wytrzeszczone oczy. Jeśli trafi się opadająca szczęka to Twój bonus!
11. Jeśli zarzucają Ci, że gdybyś był prawdziwym kotem - złapałbyś tę mysz... zacznij szczekać, a co Ci zależy.
12. Po co polujemy na ptaki, bo jesteśmy miłośnikami ornitologii!
13. Choć wiesz o zakazie podjadania między posiłkami, byłeś za słaby by oprzeć się pokusie. Jeśli człowiek przyjdzie z wrzaskiem: Kto wyłamał drzwi do lodówki - to tylko znak, że jednak znalazłeś dość siły...
14. Kot się nie odchudza - kot kończy dwutygodniową dietę i traci tylko... dwa tygodnie!

Z pamiętnika Rudzielca.
Jak udomowić sobie człowieka?

1. Jeśli człowiek mówi Ci, że gdyby dostał po złotówce za każdy koci włos na swoim dywanie, to już dawno byłby milionerem - odpowiedz mu, że odwalasz swój kawałek roboty!
2. Jeśli twoje zadowolenie budzi jego podejrzenia - odpowiedz mu, że jego podejrzliwość wywołuje uśmiech na Twoim pyszczku.
3. Jeśli w chwili słabości...

Koty udomowiły człowieka bardzo szybko i bez większych problemów. Uśpiły czujność naszych przodków swym mruczeniem i chętnym prężeniem grzbietów. Trochę sobie pomogły wykazując się sprytem i instynktem, kiedy pokazały, że są zdolne do czegoś więcej niż spania. Potrafią łapać myszy i tak naprawdę dobrze byłoby mieć takiego małego myśliwego w domu. I człowiek, myśląc, że to tylko jego zasługa, kota do domu przyjął. A kot dostał to czego chciał czyli ciepło i dodatkowe pieszczoty.
Koty tak samo działają do tej pory. Może nie opiera się to bezpośrednio na ochronie przed szkodnikami, ale zapewniają nam radość ganiając za sztucznymi odpowiednikami gryzoni i odpędzają samotność, bo zazwyczaj nie lubią ruszać się z miejsca. O które musiały walczyć tysiące lat. Należy im się.

Koty udomowiły człowieka bardzo szybko i bez większych problemów. Uśpiły czujność naszych przodków swym mruczeniem i chętnym prężeniem grzbietów. Trochę sobie pomogły wykazując się sprytem i instynktem, kiedy pokazały, że są zdolne do czegoś więcej niż spania. Potrafią łapać myszy i tak naprawdę dobrze byłoby mieć takiego małego myśliwego w domu. I człowiek, myśląc, że to...

Spójrz w me oczy… zagłęb się w ich zachwycającym pięknie, dojrzyj nieskończoną mądrość, która jest mi dana… połóż rękę na mym grzbiecie, przeczesz między palcami futerko delikatne niczym aksamit… zwróć uwagę na cudownie rozczulające łapki z mięciutkimi poduszeczkami, na zgrabne uszka, różowiutki nosek, puchaty ogon… nie możesz się oprzeć, prawda? Zatem pamiętaj, by:
- codziennie pościelić mi wygodne posłanie na łóżku w odpowiednio cieplutkim pomieszczeniu
- otwierać lodówkę na każde me skinienie, koniecznie pełną smacznego mięsiwa, szynek, kiełbas, ryb i wszystkiego, na co ewentualnie mógłbym mieć ochotę
- sprzątać mą kuwetę, bo ja tego nie tknę
- otwierać i zamykać za mną drzwi gdy zechcę przemieścić swe dostojne ciało w inne miejsce
- przenosić, jeśli nie będzie mi się chciało przemęczać
- przydawać się na coś zapewniając mi solidną porcję rozrywki na stosownym poziomie
- nie przeszkadzać podczas długich godzin medytacji, jakim poświęcę się podczas większości dnia
- czcić mnie przez całą dobę
A teraz… wypowiem magiczne słowo i będziesz musiał spełnić me żądania...
MIAU!

Spójrz w me oczy… zagłęb się w ich zachwycającym pięknie, dojrzyj nieskończoną mądrość, która jest mi dana… połóż rękę na mym grzbiecie, przeczesz między palcami futerko delikatne niczym aksamit… zwróć uwagę na cudownie rozczulające łapki z mięciutkimi poduszeczkami, na zgrabne uszka, różowiutki nosek, puchaty ogon… nie możesz się oprzeć, prawda? Zatem pamiętaj, by:
- ...

Dziś obchodzimy Dzień Niepodległości Kotów. Świętujemy go, by upamiętnić udomowienie pierwszego człowieka. Jak wam wiadomo uczynił to wielki Filemon - kot zacny i szanowany, symbol męstwa i odwagi. To właśnie on dał nam wszystkim wiarę w to, że możemy opanować świat. Jesteśmy najpotężniejszymi stworzeniami, jakie wydała Ziemia. Od wieków panujemy nad rodzajem ludzkim. Te pozbawione rozumu istoty wykonują każdy nasz rozkaz myśląc, że jesteśmy zdani na ich łaskę. Głupcy! To koty decydują o wszystkim. Nasz pupil nie wyjedzie na urlop, bo musi się zajmować nami. Czyści naszą kuwetę, wydaje pół pensji na jedzenie, żwirek, weterynarza, kupuje nam drogie zabawki, na które nawet nie chcemy spojrzeć. Zajmujemy niemal całe łóżko, wychodzimy kiedy chcemy, a gdy w końcu zjawimy się w domu, nasz człowiek po prostu się cieszy. Gdy znika pies, człowiek jest na niego zły. Widzicie? Nasz urok sprawia, że możemy wszystko! Wdzięk, który posiadamy ogłupia ludzi, a głupim narodem łatwiej się rządzi, czyż nie? Te bezmyślne istoty potrafią spędzić niemal cały dzień oglądając nas w Internecie. W tym czasie my tworzymy nowe strategie, plany. Gdy oni się cofają, my się rozwijamy. Jak tak dalej pójdzie, sami oddadzą nam świat. O wszechpotężne koty, nadchodzi czas na kolejny wielki krok. W niedalekiej przyszłości połączymy siły z kotami zamieszkującymi odległą galaktykę. Im już się udało zapanować nad dużo inteligentniejszymi od ludzi stworzeniami. Wkrótce pomogą i nam. Razem stworzymy silne mocarstwo, któremu nikt się nie sprzeciwi. A ludzie?! Ci głupcy przestają myśleć. Zaczynają rządzić nimi instynkty. Nawet się nie zorientują, że coś się zmieniło. Ludzie będą się zachowywać jak my przed setkami lat, a my? Jak ludzie w okresie świetności ich umysłów.

Dziś obchodzimy Dzień Niepodległości Kotów. Świętujemy go, by upamiętnić udomowienie pierwszego człowieka. Jak wam wiadomo uczynił to wielki Filemon - kot zacny i szanowany, symbol męstwa i odwagi. To właśnie on dał nam wszystkim wiarę w to, że możemy opanować świat. Jesteśmy najpotężniejszymi stworzeniami, jakie wydała Ziemia. Od wieków panujemy nad rodzajem ludzkim. Te...

Jeszcze kilka lat temu nie lubiłam kotów. Wolałam psy. Wydawały mi się zabawniejsze. Dziś – po 9 latach i dwóch kochanych kotkach później – wiem, że jest inaczej. Starsza jest plasterkiem na wszelkie dolegliwości, a do tego małych złodziejem, który melinował swoje łupy w pluszowej budce, „pod podłogą”. A młodsza to chaos w najczystszej postaci. Jednak nie wyobrażam sobie życia bez nich. Młodsza nauczyła się mówić „mniam” albo „amm”, gdy jest głodna, a gdy nie reagujemy, zrzuca swoją miseczkę na podłogę. Budzi nas nad ranem mokrymi buziakami, gdy chce się przytulić, albo wciska małą główkę w dłoń domagając się pieszczot. Starsza natomiast nie zabiega o względy człowieka, ale wszyscy wiemy co lubi i czego potrzebuje. Obie mają swoje „ciocie”, które szaleńczo kochają i nawet nie pozwolą im się napić herbaty, zanim nie wciągną ich w zabawę lub głaskanie. Młodsza starszą ciocię traktuje jak maszynę do głaskania, a młodszą – jak maszynę do rzucania pluszowej zabawki, którą czasem przyniesie Wyłudzanie jedzenia, zabawek i pieszczot, kłótnie i pyskowanie, gadanie i mamrotanie pod noskiem, obgadywanie i rozrabianie – to nasz chleb powszedni. Czasem się zrehabilitują i chcą nam obiad ugotować z mięska, które akurat znalazło się na stole . A potem przepraszają – na różne sposoby. Starsza – kilka kilo temu – stawała na głowie, a ogonek zwisał jej na brzuszku. Dziś spuszcza główkę i patrzy smutnym wzrokiem. Młodsza, gdy ugryzie jedną ze swoich „cioć” – „całuje” ją w rękę. Gdy w końcu się zmęczą, a ja patrzę jak śpią, czuję spokój. Wiem, że bez nich ten dom byłby pusty i zdecydowanie za cichy.

Jeszcze kilka lat temu nie lubiłam kotów. Wolałam psy. Wydawały mi się zabawniejsze. Dziś – po 9 latach i dwóch kochanych kotkach później – wiem, że jest inaczej. Starsza jest plasterkiem na wszelkie dolegliwości, a do tego małych złodziejem, który melinował swoje łupy w pluszowej budce, „pod podłogą”. A młodsza to chaos w najczystszej postaci. Jednak nie wyobrażam sobie...

On patrzy na mnie! Ewidentnie szykuje się do ataku. Powoli wycofuję się w głąb mojej klatki z nadzieję, że odejdzie, ale nic z tego. To nie takie łatwe, bo on w przeciwieństwie do mnie jest duży i posiada swobodę ruchu, której mnie, najbardziej niewinne zwierzątko pozbawili! Takiemu potworowi właściciele pozwalają włóczyć się po całym mieszkaniu, nie mając nic przeciwko temu, że wszędzie gubi sierść, albo że potrafi atakować swymi pazurami niewinne osoby, a mnie, biednej małej myszce nic niewolno! To jest sprawiedliwość?! Na dodatek muszę znosić krzywdy, które non stop wyrządza mi ten wstrętny kocur! Ale dla właścicieli nic nieznaczny to, że ja jestem taka biedna, samotna, na dodatek przez cały czas żyjąca w lęku. Ważny jest jedynie ich pupil, który jednym malutkim pomrukiem wzbudza w nich nie wiadomo jak wielką radość, ten pomruk potrafi sprawić, że rudzielec dostaje najlepsze jedzonko, o jakim ja nawet nie mogę śnić. Zwykłym mruczeniem sprawia, że właściciele chcą się z nim bawić. Dopóki się nie pojawił było w porządku, ja nie musiałam się bać, a moi państwo byli inni, a teraz? Liczy się dla nich tylko ten kot. Ciągle tylko słyszę „Zobacz jak on ładnie śpi, spójrz jaki jest śmieszny”. Ten rudy potwór zmienił moje życie w horror, zupełnie przestałam się liczyć dla właścicieli, i naprawdę nie mogę zrozumieć jak nie przeszkadza im to, że muszą teraz wcześniej wstawać, bo kot ich budzi, albo jak ciągle znajdują kolejne podrapane meble, lub kłaczki na podłodze!
- Miauuuuu!!! – O Boże! On cały czas się na mnie patrzy! Co robić, co robić? Już dalej nie mogę uciec, a jego ohydna łapa, którą włożył pomiędzy kraty mojej klatki jest coraz bliżej.
- Mruczek! Mruczek! – Uffff, pani wróciła. – O tu jesteś. – powiedziała z ogromnym uśmiechem (naprawdę nie wiem dlaczego ona się tak cieszyła z widoku tego potwora), po czym wzięła go na ręce i przytuliła. – To co, głodny? A może chcesz się pobawić? - i odeszła nawet nie rzuciwszy okiem w moją stronę. Czyż to nie okropne?

On patrzy na mnie! Ewidentnie szykuje się do ataku. Powoli wycofuję się w głąb mojej klatki z nadzieję, że odejdzie, ale nic z tego. To nie takie łatwe, bo on w przeciwieństwie do mnie jest duży i posiada swobodę ruchu, której mnie, najbardziej niewinne zwierzątko pozbawili! Takiemu potworowi właściciele pozwalają włóczyć się po całym mieszkaniu, nie mając nic przeciwko...