Dziękuję i gratulacje dla reszty :)

Dziękuję i gratulacje dla reszty :)

Dziękuję bardzo i gratulacje dla reszty :D

Dziękuję bardzo i gratulacje dla reszty :D

Nagrody otrzymują:
moniiika
Owca
Black300
dziewczyna84
Dominika

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Nagrody otrzymują:
moniiika
Owca
Black300
dziewczyna84
Dominika

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy jutro.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy jutro.

Wspomnienie nie jest przedstawione w prawdziwych realiach życiowych, a rzeczywiste zdarzenia spełniają się we współczesnym świecie. Wspomnienie najczęściej jest spełnieniem marzeń, które momentami są momentami niespełnione.

Wspomnienie nie jest przedstawione w prawdziwych realiach życiowych, a rzeczywiste zdarzenia spełniają się we współczesnym świecie. Wspomnienie najczęściej jest spełnieniem marzeń, które momentami są momentami niespełnione.

Pamięć to bardzo zwodnicze narzędzie pojmowania świata. To co uważamy za pewnik, nie musi nim wcale być. Wspomnienia można modyfikować, bądź stwarzać nowe, usytuowane w przeszłości. Naukowcy przeprowadzili doświadczenie polegające na przedstawieniu pewnej grupie ludzi, która nigdy w życiu nie leciała balonem, zmontowanych zdjęć ukazujących ich i ich bliskich podczas takiej podróży. Pytani z początku wypierali się i przeczyli, twierdząc, że nigdy nie mieli takiej przygody, jednak po jakimś czasie większość ulegała i zaczynała „przypominać” sobie, że coś takiego już przeżyli.
I jak tutaj być empirystą, skoro nigdy do końca nie wiemy, czy nasze doświadczenia są prawdziwe, czy li tylko wytworami wyobraźni?

Pamięć to bardzo zwodnicze narzędzie pojmowania świata. To co uważamy za pewnik, nie musi nim wcale być. Wspomnienia można modyfikować, bądź stwarzać nowe, usytuowane w przeszłości. Naukowcy przeprowadzili doświadczenie polegające na przedstawieniu pewnej grupie ludzi, która nigdy w życiu nie leciała balonem, zmontowanych zdjęć ukazujących ich i ich bliskich podczas takiej...

Amelia z trudem otworzyła oczy, ale natychmiast tego pożałowała. Ohydny ból głowy rozsadzał jej czaszkę do tego stopnia, że nie była w stanie nawet mrugnąć. Przymknęła powieki, uważnie nasłuchując. Do jej uszu docierał lekki gwar, z wyraźnymi westchnieniami ulgi nareszcie się obudziła. Poznawała głosy rodziców, chłopaka Marcina...

Odpoczywaj Kochanie, miałaś ciężki wypadek. Ale wyjdziesz z tego.
Wypadek? Jaki wypadek?! Ból głowy coraz bardziej narastał. Próbowała sięgnąć pamięcią wstecz, do dnia wypadku, ale za każdym razem próba przywołania jakiekolwiek wspomnienia kończyła się fiaskiem. Natrafiła na ciemność, w której gorączkowo usiłowała znaleźć punkt oparcia. Mrok gęstniał, a ona czuła się jak małe dziecko, zagubione w ciemnym lesie. Żadnego przebłysku, strzępka informacji. Jakby ktoś przycisnął klawisz delate.
Prosiła bliskich, by opowiedzieli, co się wydarzyło. Milczeli, a później udzieli zdawkowych odpowiedzi - że samochód jadący z naprzeciwka staranował ją do tego stopnia, że wylądowała w przydrożnym rowie. Tylko ona została ranna.
Chłonęła każdą informację, chociaż nie było ich zbyt wiele. Musiała im uwierzyć, bo sama nie pamiętała nic. Musiała żyć cudzymi wspomnieniami, bo jej pamięć wykasowała własne...
Ale... intuicja podpowiadała, że coś jest nie tak. Że już przyswojona wersja wydarzeń nie jest prawdziwa.
Nie wytrzymała. Udała się na miejsce wypadku, gdzie leżał mały znicz, tuż obok zdjęcia małej dziewczynki, podpisanego Nigdy o Tobie nie zapomnimy, Aniu...

Amelia z trudem otworzyła oczy, ale natychmiast tego pożałowała. Ohydny ból głowy rozsadzał jej czaszkę do tego stopnia, że nie była w stanie nawet mrugnąć. Przymknęła powieki, uważnie nasłuchując. Do jej uszu docierał lekki gwar, z wyraźnymi westchnieniami ulgi nareszcie się obudziła. Poznawała głosy rodziców, chłopaka Marcina...

Odpoczywaj Kochanie, miałaś ciężki...

Ludźmi od zarania dziejów rządzi pycha i dążenie do doskonałości dlatego w każdym możliwym momencie kładziemy zdecydowany nacisk na przekłamanie . W taki sposób go sobie wmawiając że w końcu staję się faktem a mechanizm ten działa najlepiej na wspomnieniach.

Ludźmi od zarania dziejów rządzi pycha i dążenie do doskonałości dlatego w każdym możliwym momencie kładziemy zdecydowany nacisk na przekłamanie . W taki sposób go sobie wmawiając że w końcu staję się faktem a mechanizm ten działa najlepiej na wspomnieniach.

Najbadziej błędnie odczytujemy uczucia innych i choć wydawać sie nam może że ona/ona nas kocha a prawda często jest inna i bardzo bolesna. Co tu wymyślać po prostu myślisz to ten jedyny i wspominasz jak patrzył na ciebie jak na księżniczkę a tak na prawdę on ma cię gdzieś i patrzył na ciebie z obrzydzeniem. Życie...

Najbadziej błędnie odczytujemy uczucia innych i choć wydawać sie nam może że ona/ona nas kocha a prawda często jest inna i bardzo bolesna. Co tu wymyślać po prostu myślisz to ten jedyny i wspominasz jak patrzył na ciebie jak na księżniczkę a tak na prawdę on ma cię gdzieś i patrzył na ciebie z obrzydzeniem. Życie...

Pod koniec życia jesteśmy tak pełni wspomnień, że większość tego, co robimy polega raczej na wspominaniu. Oczywiście, wspomnień jest dużo. A przy tym pamięć szwankuje. Wspomnienia rozmywają się. Nasze wyobrażenia zaczynają odbiegać od tego, co faktycznie się zdarzyło. Istnieje bardzo ciekawy przykład tego zjawiska.
Wyobraźmy sobie starszego pana. Jest w sklepie. Patrzy na półki pełne żywności, ale coś mu nie pasuje. W końcu zdecydował się i zrobił zakupy. Po wyjściu ze zgryzotą patrzy na paragon.
Ogląda wiadomości w telewizji. A tam krzyczą: lewica, prawica, centrum, podatki, dotacje, wolność, wybory, Unia! Wyłącza, bo po co ma słuchać o tym bałaganie. Jeden program by mu starczył.
Ach, kiedyś to sobie świetnie radził. To jakiś towar zdobył spod lady, tam się uśmiechnął i coś dostał. Umiał kombinować.
Wspomina zakładowe wczasy w Bułgarii. Chciałby kiedyś znowu jechać, ale wie, że już nikt nie da mu wyjazdu za darmo.
Starszy pan narzeka na państwo. Chce, żeby dbało o niego, dawało ludziom prace, leki, mieszkania, darmową służbę zdrowia. Mimo wszystko zapomina, że za tę krytykę kiedyś mógłby solidnie oberwać.
Pamięta też, że był szczęśliwszy. Był pełny sił, zdrowy i przystojny. Miał odwagę zrobić coś szalonego. Mniej się przejmował. Wiele rzeczy go cieszyło.
Gdy wspomina, tyle pięknych rzeczy staje przed jego oczyma. Czasem tak marzy sobie, myśli i duma. Przecież wtedy było tak dobrze. Żyło mu się lepiej. I czasem zdarza mu się zakrzyknąć w duchu:
„Za komuny było lepiej!”

Pod koniec życia jesteśmy tak pełni wspomnień, że większość tego, co robimy polega raczej na wspominaniu. Oczywiście, wspomnień jest dużo. A przy tym pamięć szwankuje. Wspomnienia rozmywają się. Nasze wyobrażenia zaczynają odbiegać od tego, co faktycznie się zdarzyło. Istnieje bardzo ciekawy przykład tego zjawiska.
Wyobraźmy sobie starszego pana. Jest w sklepie. Patrzy na...