Dziękuję i gratuluję pozostałym :)

Dziękuję i gratuluję pozostałym :)

Dziękuję:) A to dopiero!

Dziękuję:) A to dopiero!

Dziękuję za wyróżnienie :) Gratuluję wszystkim :)

Dziękuję za wyróżnienie :) Gratuluję wszystkim :)

Dzięki wielkie :) Gratuluję pozostałym

Dzięki wielkie :) Gratuluję pozostałym

Dziękujemy za wszystkie prace. Nagrody otrzymują:
iwka
Karmelka
Darsky
carnation
malaikatyang

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Dziękujemy za wszystkie prace. Nagrody otrzymują:
iwka
Karmelka
Darsky
carnation
malaikatyang

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Trudno powiedzieć, kiedy sytuacja miała miejsce, ponieważ dzieje się przez ostatnie 16 lat. Jestem wolontariuszką Szlachetnej Paczki i okres między październikiem a grudniem jest bardzo gorący. Finał akcji zawsze przypada na jeden weekend grudnia. W tym roku - 13 i 14. Nie bez powodu te dwa dni nazywane są często weekendem cudów. Dlaczego? W całej Polsce pomoc otrzymało 19 580 rodzin. Nie wiadomo jeszcze jak w tym roku, ale w ubiegłym na jednego darczyńcę składało się 30 osób. Opiekowałam się trzema rodzinami. Wbrew pozorom i powszechnej opinii wybór wcale nie jest taki łatwy. Skąd można mieć 100% pewności, że rodzina jest szczera? A jednak podczas otwierania paczek wiedziałam, że podjęłam dobrą decyzję. U jednej z rodzin (małżeństwo z trójką dzieci) na własne oczy zobaczyłam definicję cieszenia się z małych rzeczy. Dostali naprawdę dużo wspaniałych prezentów. Buty, ubrania, zabawki i słodycze dla dzieci. A jednak zobaczyłam najszczerszy uśmiech i usłyszałam pisk radości małego chłopca na widok.. kostek mydła i opakowań jednorazowych chusteczek higienicznych. Pierwsza myśl? Pewnie sądzi, że to coś innego. Nic bardziej mylnego. Po prostu to wystarczyło mu do szczęścia. Od rodziców usłyszałam, że może za rok to oni będę w stanie zrobić paczkę jakiejś rodzinie. Najpiękniejsze w tym wszystkim jest to, że darczyńcy są anonimowi. Nikt więc nie robi tego dla zaszczytów i pochlebstw, ale z dobroci serca. W naszym społeczeństwie, gdzie każdy uważa, że wszystko mu się należy, a sąsiada, któremu się powodzi nazywa się złodziejem ma to szczególną wartość. Bezinteresowna pomoc jest najpiękniejszym jej rodzajem i na pewno prędzej czy później wróci do nas przynajmniej ze zdwojoną siłą. To jest dla mnie świąteczny cud. Cud, który ma miejsce co roku i mam nadzieję, że nigdy się nie skończy, a rozszerzy na pozostałe 363 dni.

Trudno powiedzieć, kiedy sytuacja miała miejsce, ponieważ dzieje się przez ostatnie 16 lat. Jestem wolontariuszką Szlachetnej Paczki i okres między październikiem a grudniem jest bardzo gorący. Finał akcji zawsze przypada na jeden weekend grudnia. W tym roku - 13 i 14. Nie bez powodu te dwa dni nazywane są często weekendem cudów. Dlaczego? W całej Polsce pomoc otrzymało 19...

Kartkuję swoją pamięć by odszukać jakieś niezwykłe wydarzenie, cud, który miał miejsce w święta. Plecami opieram się o gorący kaloryfer, w dłoniach trzymam na wpół obraną pomarańczę. Jej zapach pomaga mi się zrelaksować, a sącząca się z głośników amerykańska piosenka o powrocie do domu na święta dopełnia całości.
Też zaczynam myśleć o powrocie do domu. O ciszy, która ogarnie mnie gdy wysiądę z autobusu i będę musiała przemierzyć te kilkaset metrów. O kolorowych światełkach, które przyozdobią domy. Może w tym roku spadnie śnieg...
To wieczór gdy nikt nie myśli o urazach, wzajemnych pretensjach. Siedzimy razem przy jednym stole. Nie brzęczy telewizor, telefony wyciszone, leżą gdzieś z boku na chwilę zapomniane. Przez ten jeden wieczór w roku mamy możliwość spojrzeć na sobie długo i spokojnie, bez tego codziennego zabiegania. A gdy dzielimy się opłatkiem, gdy w oczach rodziców widzę szklące się łzy, odrzucam od siebie wszystkie problemy, troski zmartwienia.
W ten wieczór cudem jest to, że jesteśmy razem. I pragnę by trwał on do końca świata i jeden dzień dłużej.

Kartkuję swoją pamięć by odszukać jakieś niezwykłe wydarzenie, cud, który miał miejsce w święta. Plecami opieram się o gorący kaloryfer, w dłoniach trzymam na wpół obraną pomarańczę. Jej zapach pomaga mi się zrelaksować, a sącząca się z głośników amerykańska piosenka o powrocie do domu na święta dopełnia całości.
Też zaczynam myśleć o powrocie do domu. O ciszy, która...

Siedziałam jak zwykle sama ,dorosły syn od dawna już ze mną nie mieszkał, a jego ojciec, cóż, zostawił nas jak Kuba miał 5 lat i mieszkał na stałe w Paryżu.
Choinka świeciła radośnie, stół był pięknie przybrany, jak zawsze jedno nakrycie było wolne i tylko moi rodzice mieli przyjść podzielić się opłatkiem ,przygotowałam więc dla nich prezenty i puściłam z telewizora program gdzie akurat leciały kolędy.
Wtedy zadzwonił dzwonek do drzwi a ja myśląc ,że to już moi rodzice wcześniej przyszli poszłam otworzyć i w progu zaniemówiłam.
Tak, zaniemówiłam bo w progu stał ON ,mój mąż , który 15 lat temu znikł z mojego życia a teraz taszcząc w ręku sporą gwiazdę betlejemską i pudełko z prezentem nieśmiało się u uśmiechał patrząc na mnie .
Piętnąście lat czekałem , żeby zmądrzeć i jeśli dostanę drugą szanse powrotu do ciebie jej nie zmarnować powiedział patrząc mi głęboko w oczy ,pomyślałam wtedy ,że stał się cud a gdy jeszcze przykląkł wyciągając małe pudełeczko kryjące złoty drobiazg ,pomyślałam tylko,że dam mu szansę.
,

Siedziałam jak zwykle sama ,dorosły syn od dawna już ze mną nie mieszkał, a jego ojciec, cóż, zostawił nas jak Kuba miał 5 lat i mieszkał na stałe w Paryżu.
Choinka świeciła radośnie, stół był pięknie przybrany, jak zawsze jedno nakrycie było wolne i tylko moi rodzice mieli przyjść podzielić się opłatkiem ,przygotowałam więc dla nich prezenty i puściłam z telewizora program...

Można powiedzieć, że każde święta są cudem. Czyż nie symbolizują narodzenia człowieka, który oddał życie za wszystkich ludzi? Często o tym zapominamy. Mówimy: magia świąt. Chcemy dostać prezenty, chcemy by to o NAS pamiętano. A czy my pamiętamy czym jest ta tradycja? Skąd się wzięła? Prawdziwy cud wydarzył się około dwóch tysięcy lat temu, w wiosce, gdzie stały może cztery domy na krzyż. I tak, co roku doświadczam tego cudu, nawet jeśli nie ma choinki i prezentów. Nawet jeśli jestem sama, tego dnia mam nadzieję. Otrzymuję nadzieję, że coś zmieni się na lepsze. Otrzymuję prawo, do wybrania własnej drogi i do odwdzięczenia się wszystkim dobrym ludziom. Otrzymuję szansę naprawienia swoich błędów. To właśnie jest mój cud.

Można powiedzieć, że każde święta są cudem. Czyż nie symbolizują narodzenia człowieka, który oddał życie za wszystkich ludzi? Często o tym zapominamy. Mówimy: magia świąt. Chcemy dostać prezenty, chcemy by to o NAS pamiętano. A czy my pamiętamy czym jest ta tradycja? Skąd się wzięła? Prawdziwy cud wydarzył się około dwóch tysięcy lat temu, w wiosce, gdzie stały może cztery...

Dwóch ludzi stoi naprzeciwko siebie. Nie wiadomo czy chcą się odezwać, przytulić czy chociaż uśmiechnąć. Tak chwila trochę trwa, trwa tak długo, że dla tych osób zaczyna się wydawać to niepokojące. Ale z zewnątrz nikt nie zauważa niczego dziwnego. Trzeba czuć, żeby móc to dostrzec. Trzeba w tym być i nie odchodzić ani na krok.
I dalej tak stoją te dwie biedne osoby, zmuszone okolicznościami do stania przed sobą, i do tej niezręczności, co między nimi zaszła. Odkrywają siebie. Przed drugą osobą. Choć wydaje się, że nic nie robią.
A właśnie robią bardzo dużo.
Mówiłem, że dziwna sytuacja, nie?
Wigilia to czas, który popycha nas ku sobie, choćbyśmy cały rok widzieli się z ludźmi tylko po to, żeby na nich nakrzyczeć albo się obrazić. Wigilia nas obnaża, bo stajemy się ludźmi, którzy zaczynają mówić ludzkim głosem. Nie wiadomo do końca, co powoduje ten czar. Może być to choćby tak przyziemna sprawa jak wiele dni przygotowań, ale to nie jest ważne. Ważne, że działa. Ludzie stają się trochę inni niż zazwyczaj.
I ja sam to widziałem.
Ludzie stanęli przed sobą jak na spotkaniu jakiegoś dziwnego klubu. Jeśli faktycznie to był klub to zwał się prosto - „rodzina”. Choć nic tego nie zapowiadało, to jednak musiało się stać. Ludzie najpierw mieli odruchy obronne. Wujek Stefan zaczął marudzić, ciocia Aniela opowiadać o chorobach, dziadek kłócił się z tatą o układ dań na stole, babcia nie mogła znaleźć czasu, bo była tak zajęta przygotowaniami. Dzieci już porywały się do prezentów.
Ale nadszedł ten czas, gdy zaczęły lądować na stole potrawy, choinka wesoło świeciła w rogu, kolędy grały, a to, co najbardziej cieszyło serce to widok rodziny przy jednym stole.
Wujek Stefan jeszcze coś burknął i dodał swoje zdanie o karpiu. Bardzo mu smakował. Ciocia Aniela stwierdziła, że już dobrze się czuje i zmieniła temat. Nawet innych dopuściła do głosu. Tata i dziadek zaczęli sobie ustępować. W końcu obaj przestali zwracać uwagę, gdzie co leży. A i babcia dała sobie czas, by spędzić go z rodziną. Dzieci też to poczuły. Choć na moment zaczęły rozumieć, że nie tylko o prezenty tu chodzi.
A ja? Też to poczułem. W końcu się odezwałem. Wszystko, co było złe na moment straciło na znaczeniu. Zamazałem krzywdy i po prostu powiedziałem. Że karp mi smakuje. Kiedy indziej mógłbym się spotkać z inną reakcją, ale teraz wszyscy się uśmiechnęli. Powiedzieli, że dziękują. Porozmawialiśmy.
Teraz to ja stanąłem sam na sam. To ja obnażyłem siebie.
Po świętach cud raczej znowu się nie stanie.
Chociaż...

Dwóch ludzi stoi naprzeciwko siebie. Nie wiadomo czy chcą się odezwać, przytulić czy chociaż uśmiechnąć. Tak chwila trochę trwa, trwa tak długo, że dla tych osób zaczyna się wydawać to niepokojące. Ale z zewnątrz nikt nie zauważa niczego dziwnego. Trzeba czuć, żeby móc to dostrzec. Trzeba w tym być i nie odchodzić ani na krok.
I dalej tak stoją te dwie biedne osoby,...