Z głośników wydobywała się nieznośnie głośna muzyka. „Last Christmas” zespołu Wham! wypełniało całą przestrzeń i Mikołajowi zdawało się, że nie ma już dla niego żadnego ratunku.
Nie to, że nie lubił Wham!, chociaż zdecydowanie bardziej wolałby teraz usłyszeć „Wake me up before you go-go”, a nie piosenkę, która przypominała mu o niedopełnieniu świątecznych obowiązków. No właśnie, siedział tutaj na drewnianej podłodze, ze związanymi z przodu rękoma i nogami przypiętymi długimi metalowymi kajdankami do kaloryfera, nie mając bladego pojęcia czym zasłużył sobie na takie traktowanie!
Jego porywacze musieli być niscy, a któryś kopnął go w kostkę, nic więcej nie zapamiętał, ponieważ ze zdenerwowania stracił przytomność. Ocknął się dopiero tutaj.
Uwagę Mikołaja przykuł dźwięk otwieranych drzwi i po chwili z mroku wyłoniła się niska postać.
- I co? Kto się teraz śmieje?- zapytała dziesięcioletnia blond włosa dziewczynka.
-Ho ho ho!- Miko roześmiał się życzliwie.- Niegrzeczne dziecko numer 120. Natalka Kowal.
- We własnej osobie!- mała powiedziała swoim słodkim głosem.- Jesteś naszym zakładnikiem, Niegrzecznych Dzieci. Teraz nikt nie dostanie już prezentów! A ty codziennie będziesz musiał jeść ciasteczko i pić szklankę mleka!
Mikołaj poczuł, że robi mu się słabo. Ta mała dobrze wiedziała, że najgorszą torturą jaką mogła dla niego wybrać było zmuszanie go do jedzenia tych słodkich, niesamowicie pysznych i delikatnie czekoladowych ciasteczek! Niech tylko elfy śpieszą się z odsieczą!

Z głośników wydobywała się nieznośnie głośna muzyka. „Last Christmas” zespołu Wham! wypełniało całą przestrzeń i Mikołajowi zdawało się, że nie ma już dla niego żadnego ratunku.
Nie to, że nie lubił Wham!, chociaż zdecydowanie bardziej wolałby teraz usłyszeć „Wake me up before you go-go”, a nie piosenkę, która przypominała mu o niedopełnieniu świątecznych obowiązków. No...

Kiedy tylko przekazana za pośrednictwem Scotland Yardu dramatyczna prośba o pomoc w śledztwie w sprawie zaginięcia św. Mikołaja dotarła do mieszkania na 221b Baker Street, Sherlock wiedział, że nie może zawieść. I nie zamierzał.

- Mój drogi Watsonie, zacznijmy od początku, co wiemy?

- Sprawca był na tyle nieuważny, żeby zostawić po sobie ślady. Odcisk wielkiego buta, zielone nitki z szalika i skórka pomarańczy.

Umysł Holmesa zaczął pracować z niesamowitą nawet jak na niego szybkością obrotów. Odcisk buta i strzępy odzieży pewnie zostawił wynajęty do pomocy przy robocie zbir, a skórka pomarańczy może wskazywać na współudział któregoś z elfów. Ale kto był mózgiem operacji? Kto mógłby chcieć skrzywdzić Świętego lub skorzystać na jego nieobecności?

Twarz Sherlocka nagle pobladła pod wpływem myśli, która właśnie nawiedziła jego genialny umysł.

- Watsonie, cały czas byliśmy w błędzie! Te ślady, poszlaki – to wszystko ułuda. Zostawił je specjalnie, żebyśmy się na nich skupili. Misternie ułożona intryga uknuta przez równie misternie działający umysł.

- Chyba nie myślisz, że…

- O tak, to ON. Napoleon zbrodni we własnej osobie.

- Ale dlaczego?

- Nie widzisz tego? To doskonały sposób na odwrócenie uwagi. Podczas, gdy cały świat z niepokojem patrzy w przyszłość, on może spokojnie prowadzić swoją działalność, bo i tak nikt się tym nie przejmuje. Poza tym, kto ma Mikołaja, ten ma władzę. Moriarty z łatwością może teraz upozorować, że to on uratował Świętego i cały świat będzie mu za to wdzięczny!

Kiedy tylko przekazana za pośrednictwem Scotland Yardu dramatyczna prośba o pomoc w śledztwie w sprawie zaginięcia św. Mikołaja dotarła do mieszkania na 221b Baker Street, Sherlock wiedział, że nie może zawieść. I nie zamierzał.

- Mój drogi Watsonie, zacznijmy od początku, co wiemy?

- Sprawca był na tyle nieuważny, żeby zostawić po sobie ślady. Odcisk wielkiego buta,...

Pisze Święty Mikołaj.
"Pewnie zastanawiacie się czemu mnie z wami nie ma? Otóż mówiąc wprost:mam dość. Mam dość denerwujących "pomocników/elfów" które pytają się mnie o wszystko i "służą" mi swą pomocą choć tak naprawdę pomagając tylko psują moją robotę i muszę potem wszystko naprawiać sam. Mam dość wszystkich grubych gości którzy na całym świecie ubierają się tak jak ja i twierdzą że to oni są mną i ogólnie zachowują się tak jak ja! Mam dość osób które robią i rozdają za mnie prezenty na święta tak że potem nie mam co robić, a najlepiej bo teraz wszyscy tak robią! Mam dość tego że wszyscy uważają, że lubię ciastka, to dopiero kłamstwo, od nich robię się gruby ale żeby nie sprawić innym przykrości muszę je jeść, a ja najbardziej lubię mandarynki! Muszę odpocząć również od żony co roku nowy szalik! Co to ma być?! Ale ten co dala mi na pierwsze razem spędzone święta (ten zielony prujący się)zabiorę ze sobą. I musze odpocząć od dzieci które we mnie nie wierzą, zresztą ostatnio mało osób we mnie wierzy. Czuję się samotny. Nie szukajcie mnie wrócę jak mi przejdzie.
Święty Mikołaj."
List przekazany bezpośrednio przez Rudolfa.

Pisze Święty Mikołaj.
"Pewnie zastanawiacie się czemu mnie z wami nie ma? Otóż mówiąc wprost:mam dość. Mam dość denerwujących "pomocników/elfów" które pytają się mnie o wszystko i "służą" mi swą pomocą choć tak naprawdę pomagając tylko psują moją robotę i muszę potem wszystko naprawiać sam. Mam dość wszystkich grubych gości którzy na całym świecie ubierają się tak jak ja i...

- Wytłumacz mi proszę, jak to możliwe, że zostałem wyparty ze świadomości moich rodaków przez kogoś takiego jak Ty?! Ja, wielki Weles, Bóg Magii, Przysiąg, Sztuki, Rzemiosła, Kupców i Bogactwa, Władca Zaświatów, jedyny Pan Nawii! Nie bierz tego do siebie, ale widziałeś się ostatnio w lustrze? Przysadzisty jegomość o siwej przydługawej czuprynie. A ten czerwony kubraczek… skąd tyś go wytrzasnął?! Taki wstyd!
- Przepraszam. Nie chciałbym Panu przeszkadzać, ale mam prezenty do rozdania. Rudolf na mnie czeka. Czy mógłbym już sobie pójść? – Święty Mikołaj uśmiechnął się dobrotliwie do starosłowiańskiego bóstwa.
Ten jednak wcale go nie słuchał.
- Skąd Ty w ogóle jesteś? Podobno byłeś kiedyś biskupem Miry, ale dowódca Zielonych Szalików Komando Podziemia zgarnął Cię gdzieś z Bieguna Północnego. A jeden z Twoich Przybocznych Elfów, straszny łasuch, za garść mandarynek wyjawił mu, że tak naprawę pochodzisz gdzieś z okolic Laponii. Jesteś ze Skandynawii? Zraz… Nie mów mi tylko, że jesteś Wikingiem. Wiedziałem! Mówiłem Perunowi, że wyznawcy Odyna zbytnio się panoszą na naszych ziemiach. Ale nie chciał słuchać. Zawsze czuł się mądrzejszy. To teraz ma, Kult Grubego Wikinga zamiast Spasa Zimowego. To takie żenujące!
- To ja może zostawię Ci tutaj mały podarunek i sobie pójdę? – spróbował raz jeszcze Święty Mikołaj nazwany Grubym Wikingiem. – Ja naprawdę muszę już iść. A na pogawędkę wpadnę innym razem. Obiecuję.
- Zaraz. Podarunek? To coś jak Ofiara?

- Wytłumacz mi proszę, jak to możliwe, że zostałem wyparty ze świadomości moich rodaków przez kogoś takiego jak Ty?! Ja, wielki Weles, Bóg Magii, Przysiąg, Sztuki, Rzemiosła, Kupców i Bogactwa, Władca Zaświatów, jedyny Pan Nawii! Nie bierz tego do siebie, ale widziałeś się ostatnio w lustrze? Przysadzisty jegomość o siwej przydługawej czuprynie. A ten czerwony kubraczek…...

- Dobry wieczór Państwu! Znajdujemy się właśnie u podnóża gmachu należącego do znanego multimilionera Anthony'ego Starka, właściciela Stark Industries, znanego na całym świecie wynalazcy i przedsiębiorcy. To właśnie tutaj, według wstępnych ustaleń policji, ma się znajdować uprowadzony przed 72 godzinami Święty Mikołaj. Nasza ekipa jako pierwsza dotarła na miejsce wydarzeń, skąd możemy przekazywać Państwu najświeższą relację. Z opinii świadków wynika, że późnym popołudniem Stark wyszedł z budynku i udał się do pobliskiej piekarni po ciasteczka z czekoladą. Zaniepokojona ekspedientka poinformowała policję o tym niecodziennym incydencie. Przypominamy, że podczas lipcowego wystąpienia z okazji uruchomienia nowej linii skafandrów dla kobiet w ciąży, Anthony Stark wyznał, że ma uczulenie na czekoladę. Ta informacja w połączeniu z relacją świadka, jakoby podejrzany po wyjściu z piekarni udał się do pobliskiego supermarketu, w którym nabył karton mleka i torebkę lukrecjowych laseczek, stały się podstawą do poważnych podejrzeń. Nie trzeba być elfim pomocnikiem Mikołaja, żeby wiedzieć, co stanowi podstawę diety Świętego. W tym momencie policjanci obstawiają wszystkie wejścia do budynku. Oddział antyterrorystów przygotowuje się do ofensywy. Wszystko wskazuje na to, że zagadka zaginięcia symbolu świąt zostanie rozwiązana już tej nocy! Zostańcie Państwo z nami.

- Dobry wieczór Państwu! Znajdujemy się właśnie u podnóża gmachu należącego do znanego multimilionera Anthony'ego Starka, właściciela Stark Industries, znanego na całym świecie wynalazcy i przedsiębiorcy. To właśnie tutaj, według wstępnych ustaleń policji, ma się znajdować uprowadzony przed 72 godzinami Święty Mikołaj. Nasza ekipa jako pierwsza dotarła na miejsce wydarzeń, ...

–Salomonie? – rzucił wąsaty elf.
Były król, a obecnie sędzia i detektyw zdawał się tego nie słyszeć.
–No Salomonie! – krzyknął elf.
–Rany! – poderwał się. – Zamyśliłem się, przepraszam.
–Domyślasz się już co mogło się stać?
–Oczywiście. Święty Mikołaj został porwany.
–Olaboga! – Pani Mikołajowa teatralnie złapała się za głowę. – I co teraz?!
Zbytnio się nie przejęła – pomyślał Salomon. Może z nim współpracować…
–Jak cię znam, pewnie już wiesz kto to zrobił, Sherlocku – uśmiechnął się wąsaty elf.
–Oczywiście – potwierdził Salomon. – Spójrzcie na stół.
Stał na nim dzban wina, trzy kieliszki i wielki talerz, na którym spoczywał szkielet ryby. Przy każdym kieliszku był odcisk dłoni.
–Horatio Caine już sprawdza linie papilarne – oznajmił elf.
–Nie chodzi o linie lecz o same dłonie. Spójrz na ten odcisk! – wskazał jeden z nich palcem.
–Na Boga!
–Mogłem domyślić się już po samym winie.
Odcisk wskazany przez Salomona był wypukły na środku, jakby ktoś miał dziurę w dłoni.

Jezus chodził wokół związanego i posadzonego na krześle Mikołaja. W końcu przemówił:
–Chciałeś być lepszy ode mnie? Chciałeś być Bogiem wszystkich dzieci?
Mikołaj nic nie odpowiedział.
–No to pokażę ci co trzeba znieść by udowodnić swą boskość! Przekonasz się na własnej skórze! – wykrzyczał Mikołajowi w twarz.
Potem podszedł do zachodniej ściany pomieszczenia i zdjął prześcieradło z dwóch, sporej wielkości desek.
–Szykuj się – powiedział, po czym zaczął je ze sobą zbijać.

–Salomonie? – rzucił wąsaty elf.
Były król, a obecnie sędzia i detektyw zdawał się tego nie słyszeć.
–No Salomonie! – krzyknął elf.
–Rany! – poderwał się. – Zamyśliłem się, przepraszam.
–Domyślasz się już co mogło się stać?
–Oczywiście. Święty Mikołaj został porwany.
–Olaboga! – Pani Mikołajowa teatralnie złapała się za głowę. – I co teraz?!
Zbytnio się nie przejęła –...

To byłam JA ;-))

To byłam JA ;-))

Powietrze przeciął głośny trzask, odgłos ciężkiej ręki uderzającej w twarz Świętego Mikołaja.
-Obudź się i bądź cicho, ty stary pierniku. - Zabrzmiał niski gardłowy głos.
Stary człowiek w czerwieni obudził się i mimo bólu, którym promieniował czerwony niczym nos pewnego renifera policzek, nie mógł krzyknąć bo w ustach miał zwój jakiejś wełnistej materii. Mężczyzna stojący na przeciwko niego o aparycji takiej, że aż strach się bać, ubrany był w dres o barwnie zgniłych bananów, a na nim miał przewieszoną przez pierś saszetkę w równie oryginalnej barwie.
-Mamy do pogadania dziadu. - Powiedział i wyciągnął, z buzi świętego ręcznej roboty zielony wełniany szalik.
-Tak, ale o co chodzi? - Spytał dobrodusznie Święty.
-O pitolone prezenty Mikuś. - Odparł akcentując łysy młodzieniec i jak gdyby nigdy nic wydobył z saszetki mandarynkę, którą następnie spożył.
-Ale to grzecznym trzeba być, a nie...- Mikołaj przerwał czując na sobie groźne spojrzenie.
-Nie dyskutuj ciulu. - Powiedział łysy prześladowca i jeszcze raz poprawił świętemu. - Nie dla mnie te prezenty, dla moich dzieci.
-A grzeczne są? - Spytał przerażony święty,
-Są, jak te aniołki. - Odpowiedział krótko dres.
-A to nie można było listu napisać ? - Spytał z wyrzutem Mikołaj.
Dres popatrzył na Mikołaja dziwnie, rozwiązał go, wciągnął smarki i z czymś niby to łza w oku odpowiedział:
-A bo to widzi pan, panie Święty mnie jako dziecko nikt nie nauczył pisać.

Powietrze przeciął głośny trzask, odgłos ciężkiej ręki uderzającej w twarz Świętego Mikołaja.
-Obudź się i bądź cicho, ty stary pierniku. - Zabrzmiał niski gardłowy głos.
Stary człowiek w czerwieni obudził się i mimo bólu, którym promieniował czerwony niczym nos pewnego renifera policzek, nie mógł krzyknąć bo w ustach miał zwój jakiejś wełnistej materii. Mężczyzna stojący...

Po przeprowadzeniu wnikliwego śledztwa, policja uznała, iż Świętego Mikołaja, porwała zorganizowana grupa, złożona z przedstawicieli sieci handlowych z całego świata.
Porwania dokonano w celu zmuszenia ludzi aby w tym roku kupowani prezenty. Oskarżeni argumentują, iż chcą aby ich klienci musieli myśleć o swoich bliskich, wybierając dla nich podarki.
Obiecują również, uwolnienie Świętego, zaraz po zakończeniu świątecznej gorączki zakupów.

Po przeprowadzeniu wnikliwego śledztwa, policja uznała, iż Świętego Mikołaja, porwała zorganizowana grupa, złożona z przedstawicieli sieci handlowych z całego świata.
Porwania dokonano w celu zmuszenia ludzi aby w tym roku kupowani prezenty. Oskarżeni argumentują, iż chcą aby ich klienci musieli myśleć o swoich bliskich, wybierając dla nich podarki.
Obiecują również,...

Uwaga, uwaga wiadomość z ostatniej chwili!!. Święty Mikołaj został porwany. Za porwaniem Mikołaja stoi Yeti. To stworzenie zawsze czuło się samotne i odpychane dlatego bardzo pragnęło mieć towarzystwo, i porwało Świętego Mikołaja. Miejmy nadzieję, że Yeti nacieszy się ostatecznie towarzystwem i uwolni poczciwego Świętego. Więcej o tej sprawie w programie "Interwencja". Wierzymy, że sprawa będzie mieć szczęśliwy finał.

Uwaga, uwaga wiadomość z ostatniej chwili!!. Święty Mikołaj został porwany. Za porwaniem Mikołaja stoi Yeti. To stworzenie zawsze czuło się samotne i odpychane dlatego bardzo pragnęło mieć towarzystwo, i porwało Świętego Mikołaja. Miejmy nadzieję, że Yeti nacieszy się ostatecznie towarzystwem i uwolni poczciwego Świętego. Więcej o tej sprawie w programie...