Czarny but to była jedyna rzecz świadcząca o tym, że Mikołaj był w tym miejscu. Widać ślady walki, gdzieś na podłodze odrobina krwi. Widać, że napastników było więcej, że Mikołaj tak naprawdę nie miał szans.
Świadkowie widzieli odjeżdżającą z miejsca zdarzenia granatową furgonetkę, omal nie potrąciła jednego z pieszych. Zamaskowanych napastników było trzech, choć niektórzy świadkowie twierdzą, że porywaczy było dużo więcej.
- Dużo więcej? - zaśmiał się komisarz Maćkowiak – przecież taka furgonetka nie pomieściłaby wielu osób.
- Święta za pasem, a my straciliśmy Mikołaja. Prasa nas zniszczy i możemy pożegnać się ze świąteczną premią – poważnym głosem odparł komisarz Kamiński - Mamy cztery dni na znalezienie igły w stogu siana. Witajcie nieprzespane noce.

To były najsmutniejsze święta w historii. Nikt się nie radował, nikt nie śpiewał. Wszyscy siedzieli w oknach i wypatrywali Mikołaja, zupełnie jakby nie wierzyli, że go naprawdę nie ma.

Mikołaj odnalazł się po kilku tygodniach. Wychudzony, a ogoloną brodą i przystrzyżonymi włosami. Właściwie nie przypominał siebie. W kieszeni swojego czerwonego płaszcza miał kartkę z napisem „Smutnych Świąt”.

To prawda, że porywaczy było więcej. Wprawdzie tylko trzech brało w tym czynny udział, ale planowały to setki innych osób. Wszyscy ci, którzy nie lubią świąt, którym przeszkadza ich magia. To oni porwali naszego Mikołaja i sprawili, że w te Święta nikt nie był szczęśliwy.

Czarny but to była jedyna rzecz świadcząca o tym, że Mikołaj był w tym miejscu. Widać ślady walki, gdzieś na podłodze odrobina krwi. Widać, że napastników było więcej, że Mikołaj tak naprawdę nie miał szans.
Świadkowie widzieli odjeżdżającą z miejsca zdarzenia granatową furgonetkę, omal nie potrąciła jednego z pieszych. Zamaskowanych napastników było trzech, choć niektórzy...

-Gdzie on jest powinien już tu Być?!
-Weronika, nie gorączkuj się tak. Napewno zaraz wróci.
-A co jeśli coś mu się stało? Może przewrócił się na lodzie i złamał sobie nogę! Tymonie, musimy go poszukać. Inaczej nie dzieci nie dostaną prezentów!
-No dobrze już dobrze. Jeśli poczujesz się lepiej...
-Dzięki Tymek. Wiedziałam, że można na ciebie liczyć.
-No chodź juz bo naprawdę dzieci nie dostaną prezentów jeśli będziesz się tak grzebać.
-Przecież idę!
-Zaczniemy poszukiwania od jego ulubionego miejsca, Miejsca Rozmyślań Mikołaja. Weroniko właściwie dlaczego to miejsce się tak nazywa?
-Jak to to ty nie wiesz?! Przecież to jest ulubiona historia elfów! No to gdy Święty Mikołaj...
-No dobrze może jednak później mi opowiesz, gdy znajdziemy juz Mikołaja. Bo robi się ciemno i zaczynam się martwić.
-No to Idziemy. Czekaj! W coś się zapytałam! Kurcze, tu jest tak ciemno. Pomóż mi!
-Co to jest? Ale to długie!
-No Nareszcie. Popatrz to zielona nitka z wełnianego szalika!
-Dziwne przecież tutaj nawet nie ma owiec!
-Może to poszlaka.
-No dobrze... Chodźmy dalej i poddrodze zastanowimy się co dalej.
-Chodźmy odrazu do Miejsca Przemyśleń Mikołaja.
-No to w drogę!
-Tymon patrz! Ale ktoś ma wielkie stopy. Kto może zostawiać takie wielkie ślady?!
-To dziwne... Elfy przecież mają małe stopy. Ta sprawa jeszcze bardziej się komplikuje.
-Już jesteśmy. Szukaj czegoś podejrzanego...
-Weroniko tutaj! Czy to jest skórka z mandarynki?
-Na to wygląda.
-Ale kto tutaj jadł mandarynki?
-To trudniejsze niż myślałam...
-Teraz zastanówmy się gdzie porywacz ukrył Świętego?
-Hmmm... mikołaj jest duży więc gdzieś gdzie jest dużo miejsca.
-Już wiem może jest w stajni!
-Szybko Chodźmy.
-Cicho porywacz może tam jeszcze być.
-Tymon słyszysz? Ktoś chrapię.
-To Mikołaj! Zobacz co ma na sobie to zielony szalik! A patrz co leży na stole mandarynka!
-Tymon czy to Mikołaj sam siebie porwał?
-Na to wygląda.
-Tylko dlaczego!
-Zapytajmy go o to. Zobacz już się budzi!
...

-Gdzie on jest powinien już tu Być?!
-Weronika, nie gorączkuj się tak. Napewno zaraz wróci.
-A co jeśli coś mu się stało? Może przewrócił się na lodzie i złamał sobie nogę! Tymonie, musimy go poszukać. Inaczej nie dzieci nie dostaną prezentów!
-No dobrze już dobrze. Jeśli poczujesz się lepiej...
-Dzięki Tymek. Wiedziałam, że można na ciebie liczyć.
-No chodź juz bo...

Elfia policja po zbadaniu pozostawionych śladów szybko odkryła do kogo należą. Porywaczem okazał się Shrek. Zielona nić pochodziła
z szalika, który Fiona kupiła mu "pod kolor skóry" na rocznicę ślubu,a odcisk na śniegu pozostawił jego bucior. Nieuważny ogr zapomniał również o skórce z mandarynki nasączonej środkiem nasennym, którą podał Św. Mikołajowi. Były przesłanki by sądzić, iż Lord Voldemort, wściekły, że zawsze dostawał na święta rózgę rzucił na Shreka klątwe imperiusa. Podczas przesłuchania wyszło na jaw, że porywacz działał na zlecenie, długo jednak nie chciał wyjawić na czyje. Początkowo brano pod uwagę wiele czarnych charakterów ze świata baśni, w toku śledztwa odkryto jednak, że osobą zlecającą porwanie była sama Mariah Carey! Od dziecka się w nim nieprzytomnie kochała i marzyła, aby mieć go tylko dla siebie. Piosenka "All I want for Christmas is YOU" jest właśnie o Św. Mikołaju. Za wykonanie zlecenia Mariah obiecała Shrekowi co roku dawać prywatny koncert na urodzinach jego dzieci, które uwielbiają jej piosenki. Zobowiązała się także płacić za świeże dostawy błota.

Elfia policja po zbadaniu pozostawionych śladów szybko odkryła do kogo należą. Porywaczem okazał się Shrek. Zielona nić pochodziła
z szalika, który Fiona kupiła mu "pod kolor skóry" na rocznicę ślubu,a odcisk na śniegu pozostawił jego bucior. Nieuważny ogr zapomniał również o skórce z mandarynki nasączonej środkiem nasennym, którą podał Św. Mikołajowi. Były przesłanki by...

POSZUKIWANA – UCIEKŁA Z WIĘZIENIA

Pseudonim: Wróżka Zębuszka
Wiek: 40 lat
Wygląd: Ciemne, krótkie włosy. Szczupła, około 170 cm wzrostu.

Kobieta to była przywódczyni jednej z największych spółek mafijnych na świecie. Przez kilkanaście lat prowadziła nielegalne interesy z udziałem dzieci w wieku 3-10 lat. Lista zarzutów wobec niej jest długa, począwszy od kradzieży, włamań do domów prywatnych, po celowe okaleczanie dzieci celem zdobycia ich zębów mleczaków. Stosowała celne zagrywki psychologiczne – swym ofiarom podrzucała drobne upominki, w celu załagodzenia cierpień fizycznych.

Pomimo wczesnej godziny mój mózg zaczyna pracować na wysokich obrotach. Szybkim ruchem zaczynam przeglądać stos starych gazet, przy okazji wylewając resztki kawy. Znajduję pożądaną rzecz i szybkim tempem wiodę wzrokiem po tekście. Ogarnia mnie coraz większe przerażenie. Czy przeczucie, że te dwie sprawy łączą się to sprawka tylko mojej wyobraźni? Czy Wróżka Zębuszka pragnie być jedyną idolką dzieci? Czy to ona jako jedyna ma przynosić im prezenty i podarunki?

ZAGINĄŁ

Pseudonim: ŚWIĘTY MIKOŁAJ
Dnia 10 grudnia 2014 zaginął starszy mężczyzna. Wysoki i tęgawy, sprawia wrażenie dobrze zbudowanego. W feralnym dniu ubrany był w czerwony strój obszyty białym futerkiem oraz czapkę – w kolorystyce podobnej do reszty ubrania. Buty ciemne z wysoką cholewką. Cecha charakterystyczna - okulary oraz długa broda.

WSZYSCY POSIADAJĄCY INFORMACJE O ZAGINIONYM PROSZENI SĄ O PILNY KONTAKT Z NAJBLIŻSZĄ JEDNOSTKĄ POLICJI.

POSZUKIWANA – UCIEKŁA Z WIĘZIENIA

Pseudonim: Wróżka Zębuszka
Wiek: 40 lat
Wygląd: Ciemne, krótkie włosy. Szczupła, około 170 cm wzrostu.

Kobieta to była przywódczyni jednej z największych spółek mafijnych na świecie. Przez kilkanaście lat prowadziła nielegalne interesy z udziałem dzieci w wieku 3-10 lat. Lista zarzutów wobec niej jest długa, począwszy od kradzieży, włamań...

Jak to kto? Czy to nie oczywiste, że Cthulhu w zielonym szaliku? Zapytacie: a skąd niby skórka mandarynki? Ale to chyba też oczywiste – da dnie Pacyfiku raczej nie ma cytrusów, a że nadszedł sezon mandarynkowy, to potwór gdzieś je znalazł i zajadał się w czasie drogi do Laponii. Lepiej zadać właściwe pytanie: dlaczego? Zanim odpowiem na pytanie zaznaczę, że Sherlock Holmes także już ją zna od dłuższego czasu, on nawet przewidział całe porwanie, nim do niego doszło. Ale wiadomo – to jest genialny umysł. Każdy domorosły detektyw powiedziałby, że zbrodni dokonała Alicja z Krainy Czarów, po wypiciu eliksiru. To jednak nielogiczne! Alicja jest dzieckiem i nie ma jeszcze zaborczych myśli, żeby zabrać innym i samej mieć więcej. To z pewnością Cthulhu, ponieważ chce odzyskać władzę nad światem w momencie, w którym rządzi nim święty Mikołaj. Jeżeli go porwie, to w święta nie będzie nikogo innego do sprawowania władzy i będzie mógł ją bez przeszkód przejąć. Według przepowiedni potwór powróci , gdy GWIAZDY ustawią się we właściwym porządku. Kiedy ma to nastąpić, skoro nie w czasie GWIAZDKI?

Jak to kto? Czy to nie oczywiste, że Cthulhu w zielonym szaliku? Zapytacie: a skąd niby skórka mandarynki? Ale to chyba też oczywiste – da dnie Pacyfiku raczej nie ma cytrusów, a że nadszedł sezon mandarynkowy, to potwór gdzieś je znalazł i zajadał się w czasie drogi do Laponii. Lepiej zadać właściwe pytanie: dlaczego? Zanim odpowiem na pytanie zaznaczę, że Sherlock Holmes...

-Proszę się uspokoić. Już jest pan bezpieczny. Tu jest mleko i ciasteczka. Gdy będzie Pan gotowy, proszę zacząć mówić, a ja spiszę zeznania.
Przez kolejne 15 minut ciszę przerywały jedynie odgłosy zjadanych przez Mikołaja ciastek. W końcu staruszek wytarł rękawem mleko, które zostało na wąsach, usadowił się wygodnie i powiedział:
- O godz. 20 dnia 01.12.14r. jak każdego dnia wyszedłem by przed snem pogłaskać po pyszczkach renifery. Było zimno jak diabli, założyłem więc cieplejsze, wielkie walonki i ten paskudny zielony szalik, który dała mi Śnieżynka. Stosując się do zaleceń mamusi zjadałem właśnie piątą dzienną porcję warzyw i owoców. Gdy wyszedłem przed dom, ktoś rzucił się na mnie z moim wielkim workiem, związał mi ręce i wrzucił do samochodu. Próbowałem uciec, krzyczałem, że nie mają pojęcia, z kim zadzierają itd. ale nikt mnie nie słyszał. Potem pamiętam lot samolotem i kolejną podróż samochodem. Gdy zdjęto mi z głowy worek, zobaczyłem, że jestem w jakimś biurze. Kobieta postawiła przede mną laptop i dwa segregatory z narysowanym dziwnym szeryfem i napisem „uwagi dotyczące funkcjonowania serwisu”, po czym z polskim akcentem powiedziała: „W segregatorach są zadania do wykonania. Masz szansę uszczęśliwić wielu ludzi Mikołaju. Wypuścimy cię, gdy skończysz.”.
Zakasałem rękawy i wziąłem się do roboty. Gdy przebrnąłem przez wszystko, byłem tak wyczerpany, że zasnąłem z głową na biurku. Obudziłem się w saniach koło mojego domu i od razu przyszedłem tutaj. Musicie ich odnaleźć!

-Proszę się uspokoić. Już jest pan bezpieczny. Tu jest mleko i ciasteczka. Gdy będzie Pan gotowy, proszę zacząć mówić, a ja spiszę zeznania.
Przez kolejne 15 minut ciszę przerywały jedynie odgłosy zjadanych przez Mikołaja ciastek. W końcu staruszek wytarł rękawem mleko, które zostało na wąsach, usadowił się wygodnie i powiedział:
- O godz. 20 dnia 01.12.14r. jak każdego...

Uwaga, uwaga!
W ciągu minionych kilku dni wszyscy przeżywaliśmy prawdziwe chwile grozy. Nasz ukochany Święty Mikołaj został porwany! Nikt nie wiedział kto i dlaczego dopuścił się takiego okrutnego czynu. Skórka mandarynki, nitka i odciski butów niewiele mówiły o całej sytuacji. Jednak już wiemy, co tak naprawdę się stało, gdyż sprawcy sami przyznali się do winy, słysząc o całej sprawie w telewizji. A winna jest... policja!
Funkcjonariusze już od dłuższego czasu poszukiwali autora serii napadów na miejscowe sklepy. Kiedy któregoś dnia zobaczyli tajemniczego człowieka, ukrywającego się w nietypowym, ogromnym, czerwonym stroju, mającego długą, zakrywającą twarz brodę, uznali, że wygląda dość podejrzanie. Na dodatek miał na plecach duży worek, całkowicie wypchany.
Dowiedzieli się, gdzie mieszka ów jegomość, założyli specjalne buty na śnieg z dużymi podeszwami i udali się do siedziby Mikołaja. Grzecznie zapukali do drzwi. Święty otworzył im, a wtedy dowiedział się, że jest aresztowany. Z wrażenia upuścił na ziemię skórkę mandarynki. Próbował się bronić i przypadkowo rozerwał policjantowi delikatny zielony szalik. Ostatecznie skapitulował i tak oto został porwany przez policję i wpakowany do więzienia.
Na szczęście sytuacja jest już opanowana, a nasz Mikołaj wkrótce wraca do domu!

Uwaga, uwaga!
W ciągu minionych kilku dni wszyscy przeżywaliśmy prawdziwe chwile grozy. Nasz ukochany Święty Mikołaj został porwany! Nikt nie wiedział kto i dlaczego dopuścił się takiego okrutnego czynu. Skórka mandarynki, nitka i odciski butów niewiele mówiły o całej sytuacji. Jednak już wiemy, co tak naprawdę się stało, gdyż sprawcy sami przyznali się do winy, słysząc o...

-Teraz to moje święta będą najważniejsze i dzieci będą kochać już tylko mnie – cieszył się ciągnąc za sobą wielki worek po prezentach ze związanym Mikołajem w środku. Idąc z nim w kierunku lasu co chwila zatrzymywał się by ogrzać swoje zmarznięte łapki
-Ależ ta zima jest mroźna-pomyślał-moja wiosna jest znacznie przyjemniejsza-stwierdził -dobrze że założyłem ciepłe buty.
I spojrzał na swoje długie skoki a serce zaczęło mu łopotać jak oszalałe.
-Przecież zostawiam na śniegu odciski swoich wielkich butów! – krzyknął spanikowany.
-Znajdą mnie, znajdą…. – powtarzał kręcąc się w kółko.
I już chciał dla otuchy schować swój nieustannie ruszający się nosek w zielony szalik gdy poczuł, że i szalika nie ma.
-Już po mnie!-wrzasnął, wypuścił z łapek worek i padł na śnieg jak martwy.
Ale nie minęła nawet minuta jak już optrzepywał się z białego puchu mówiąc sam do siebie:
-Nie bądź tchórzem, dasz rade.
Tak więc ponownie chwycił worek z uprowadzonym Mikołajem w środku i ruszył przed siebie. Po dłuższym czasie dotarł do olbrzymiego świerku gdzie postanowił schować swój łup. Delikatnymi łapkami skrzętnie upychał worek pod gałęziami tak aby go nikt nie znalazł a jego czerwony kolor nie rzucał się w oczy. Na sam koniec poklepał worek z zadowoleniem i powiedział do uwięzionego w nim Mikołaja:
- Zazdroszczę ci jeszcze jednego w twoich świętach -zaczął -mandarynek. Zjadłem kilka i są naprawdę pyszne.
To powiedziawszy Wielkanocny Zajączek pokicał do swojej norki, w której będzie spać aż do wiosny.

-Teraz to moje święta będą najważniejsze i dzieci będą kochać już tylko mnie – cieszył się ciągnąc za sobą wielki worek po prezentach ze związanym Mikołajem w środku. Idąc z nim w kierunku lasu co chwila zatrzymywał się by ogrzać swoje zmarznięte łapki
-Ależ ta zima jest mroźna-pomyślał-moja wiosna jest znacznie przyjemniejsza-stwierdził -dobrze że założyłem ciepłe buty.
I...

– Pani Mikołajowo, jest pani pewna, że mąż nie miał żadnych wrogów?– spojrzałem na pulchną kobietę. Była ubrana w czerwony kubrak i ocierała dużą chustką łzy spod okularów-połówek.
– Nie, przecież Mikołaj to taki kochany człowiek... Boże, tak się martwię!– Jej opanowanie szlag trafił i znów zaczęła głośno szlochać.
– Proszę wrócić do domu i odpocząć. Wiele pani przeszła. Mój asystent panią odwiezie.
Oczy Mikołajowej lśniły od łez, a pięść zaciskała się na chusteczce tak, że pobielały jej kostki. Wyszła. Przez szparę zamykanych drzwi mignęły mi jeszcze jej srebrne włosy.
„Znajdę go”, pomyślałem.
Godzinę później ciszę przerwał dźwięk komórki. Na wyświetlaczu zobaczyłem imię mojego asystenta.
– Chryste, nie uwierzysz co się stało. Pieprzyć skórki i nici, mamy nagranie z kamer. Cholerne elfy go przegapiły, bo podobno nie były używane.
– Zaraz będę.
Już miałem się rozłączyć, kiedy Harry dodał:
– Obejrzałem go, John, to chyba był brat Świętego.
– Brat? To niemożliwe, on siedzi w psychiatryku na Florydzie.– Odpowiedział mi tylko chrzęst przerwanego połączenia.
Wziąłem kurtkę z oparcia fotela i już wychodziłem, gdy znów rozdarł się telefon, tym razem biurowy.
– Halo?
– Też chcę być Świętym Mikołajem.– Głos był męski, trochę piskliwy, a potem przeszedł w groźny pomruk.– Dzieci będą mnie kochały! Uwielbiały! Chcę być przez nie kochany!...
– Halo? Mikołaj żyje? Gdzie on jest? Halo?
– Będą mnie kochały, gdy się go już pozbędę, wkrótce.– Szczęk odkładanej słuchawki.
Zakląłem plugawie i wybiegłem z biura.

– Pani Mikołajowo, jest pani pewna, że mąż nie miał żadnych wrogów?– spojrzałem na pulchną kobietę. Była ubrana w czerwony kubrak i ocierała dużą chustką łzy spod okularów-połówek.
– Nie, przecież Mikołaj to taki kochany człowiek... Boże, tak się martwię!– Jej opanowanie szlag trafił i znów zaczęła głośno szlochać.
– Proszę wrócić do domu i odpocząć. Wiele pani przeszła....

Był sobie chłopiec - zawadiaka,
wszyscy mieli go za łobuziaka.
Nieobce mu były wszelkie psoty,
gdzie się pojawiał, przynosił kłopoty.
Matka i ojciec bezradni już byli,
z myślą o wychowawczej klęsce żyli.
Z pomocą przyszedł im Mikołaj Święty,
postanowił, że nie dla chłopca w tym roku prezenty.
Jakże zdziwił się ten gagatek,
gdy w paczce znalazł tylko kila do podłogi szmatek.
Zdenerwował się i obiecał zemścić na Mikołaju.
Gdy obmyślał swój plan, czuł się jak w raju.
Przez następny rok grzeczny był jak nigdy,
nikomu nie wyrządził ani jednej krzywdy.
Mikołaj stwierdził, że należy mu się upominek,
więc w świąteczny wieczór chciał do jego domu wejść przez kominek.
Ten jednak był na tę okazję przygotowany,
zatkał wyjście z komina do pokoju i Mikołaj już zablokowany!
Wiedział, że Święty do góry wspiąć się nie potrafi z takim brzuchaczem
i zawsze wychodzi przez drzwi cichaczem.
Nikt nie wiedział co się z nim stało,
odcisk buta, nitka i skórka to było za mało.
Wszystko to zostawił Mikołaj, gdy z kwatery wychodził,
całemu światu brak prezentów teraz groził.
Dopiero po dłuższym czasie elfia policja Mikołaja znalazła,
a okrutna intryga chłopca na wierzch wylazła.
Znowu został okrutnie ukarany,
przed pięć lat nie zostanie prezentami obdarowany!

Był sobie chłopiec - zawadiaka,
wszyscy mieli go za łobuziaka.
Nieobce mu były wszelkie psoty,
gdzie się pojawiał, przynosił kłopoty.
Matka i ojciec bezradni już byli,
z myślą o wychowawczej klęsce żyli.
Z pomocą przyszedł im Mikołaj Święty,
postanowił, że nie dla chłopca w tym roku prezenty.
Jakże zdziwił się ten gagatek,
gdy w paczce znalazł tylko kila do podłogi...