Ale frajda! Dzięki serdeczne!

Ale frajda! Dzięki serdeczne!

Bardzo dziękuję!:D Gratuluję pozostałym :)

Bardzo dziękuję!:D Gratuluję pozostałym :)

Dziękuje za wyróżnienie i gratuluję wszystkim, którzy wzięli udział ;)

Dziękuje za wyróżnienie i gratuluję wszystkim, którzy wzięli udział ;)

Nagrody otrzymują:
Pat
Graczkaktóragra
13Gabi
czytelnik
FlapperGirl

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Nagrody otrzymują:
Pat
Graczkaktóragra
13Gabi
czytelnik
FlapperGirl

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Dziękujemy za prace. Laureatów podamy w poniedziałek.

Dziękujemy za prace. Laureatów podamy w poniedziałek.

Maks, rówieśnik Mikołajka, jest fanem sportów ekstremalnych i niczego się nie boi. Choć się nie uczy, zawsze otrzymuje najlepsze oceny. Nigdy nikomu nie odmawia pomocy, nikogo nie osądza i nigdy się nie dąsa. Na jego buzi zawsze widoczny jest uśmiech nawet wtedy, gdy za oknem zastaje ulewę i jego wakacyjne plany zostają pokrzyżowane.
Dziewczęta wprost za nim szaleją, lecz on jeszcze nie zwraca na nie uwagi. Na całym świecie nie ma osoby, która nie lubiłaby Maksa. Chłopak nie daje nikomu powodów do narzekań na swój temat. Ma do siebie dystans, a jego żarty nie mają sobie równych. Inteligentny i błyskotliwy szybko zdobywa sympatię nauczycieli. Zawsze, gdy klasa chce przełożyć sprawdzian, to on idzie do nauczyciela jako reprezentant. Chyba nie trzeba dodawać, że nigdy nie zdarzyło się, by jego prośby w parze z urokiem nie zadziałały na nauczycielkę? Potrafi załatwić każdą, nawet beznadziejną sprawę. Najlepszy mediator w szkole, zawsze sprawiedliwie zażegnuje spory.
Choć zna się ze wszystkimi, zaszczytem jest być jego bliskim znajomym. Mikołajek i reszta przyjaciół Maksa mają prawdziwy skarb w swojej paczce.

Maks, rówieśnik Mikołajka, jest fanem sportów ekstremalnych i niczego się nie boi. Choć się nie uczy, zawsze otrzymuje najlepsze oceny. Nigdy nikomu nie odmawia pomocy, nikogo nie osądza i nigdy się nie dąsa. Na jego buzi zawsze widoczny jest uśmiech nawet wtedy, gdy za oknem zastaje ulewę i jego wakacyjne plany zostają pokrzyżowane.
Dziewczęta wprost za nim szaleją, lecz...

Vincenzo - pseudonim XATI to niepozorny dwunastoletni chłopiec z głową pełną szalonych pomysłów. To właśnie on odpowiedzialny jest za wszystkie wpadki filmowe z udziałem mamy Mikołajka - następczyni Monici Bellucci, takie jak: włączenie deszczu w scenie dziejącej się w kuchni, podmienienie kostiumów czy wreszcie wymienienia soku udającego wino na wódkę. Ale czego spodziewać się po synu włoskiego reżysera?

Vincenzo - pseudonim XATI to niepozorny dwunastoletni chłopiec z głową pełną szalonych pomysłów. To właśnie on odpowiedzialny jest za wszystkie wpadki filmowe z udziałem mamy Mikołajka - następczyni Monici Bellucci, takie jak: włączenie deszczu w scenie dziejącej się w kuchni, podmienienie kostiumów czy wreszcie wymienienia soku udającego wino na wódkę. Ale czego...

Wcale mnie tak bardzo nie bolało jak spadłem na główkę z huśtawki i nie płakałem tylko piasek wpadł mi w locie do oczu. Mama uparła się żeby zawieźć mnie do lekarz bo na czole pojawił mi się ogromny guz.
W poczekalni poznałem Felippe. Siedział z mamą na krzesełku obok mnie i był bardzo smutny. Na głowie miał kask, a jego noga była cała obandażowana. Jęczał, że pewnie mu ją amputują, bo jakieś futrzane bydle próbowało go zabić.
Zrobiło mi się go żal, więc się do niego uśmiechnąłem i powiedziałem: „Cześć, jestem Mikołaj”. Chłopiec też się przedstawił i powiedział, że syn rosyjskiego cara MIKOŁAJA był chory na hemofilię. Nie wiedziałem o tym.
Mama powiedziała, że wczoraj Felippe podrapał kot. Mówi, że ma pokój piętro niżej i jest na coś chory i boi się, że zachoruje. Nic z tego nie rozumiem, ale mama chyba tak.
Mama pozwala mi się z nim bawić. Twierdzi, że to mądry chłopczyk i dowiem się od niego coś o zdrowiu. Tata chce żebym znalazł sobie innych kolegów bo mi coś padnie na mózg. Nie wiem jak „coś może paść na mózg”, ale pewnie dlatego Felippe nosi kask.
Jest całkiem fajny- razem malujemy i oglądamy bajki. Felippe nie lubi biegać bo się zgrzeje i umrze na zapalenie płuc. Nosi ze sobą apteczkę pierwszej pomocy i częstuje mnie witaminami. Opowiada mi różne mądre rzeczy np. że trzeba myć ręce przed jedzeniem bo inaczej w jelitach zalęgną mi się tasiemce i zjedzą mnie od środka.
Spojrzałem na swoją lewą rękę ciemną od błota, a potem na loda truskawkowego w prawej.I się rozpłakałem.

Wcale mnie tak bardzo nie bolało jak spadłem na główkę z huśtawki i nie płakałem tylko piasek wpadł mi w locie do oczu. Mama uparła się żeby zawieźć mnie do lekarz bo na czole pojawił mi się ogromny guz.
W poczekalni poznałem Felippe. Siedział z mamą na krzesełku obok mnie i był bardzo smutny. Na głowie miał kask, a jego noga była cała obandażowana. Jęczał, że pewnie mu ją...

Ach, to cudowne morze! Jestem tutaj po raz kolejny, jednak za każdym razem robi to na mnie niesamowite wrażenie. To moja czwarta kolonia. Pamiętam jak miałam osiem lat, rodzice wysłali mnie na pierwszą samotną podróż. Poznałam wielu wartościowych ludzi. Pewną grupkę zapamiętam na zawsze. Ciągle mam z nimi kontakt, spotykamy się, korespondujemy. Trzecia kolonia. Leżę, czytam, mieliśmy czas dla siebie. Moją uwagę odwróciły krzyki. Oczywiście okrzyki radości, zabawy. Przyjechała inna grupa. Nikogo nie znałam. Wstałam, otrzepałam się z piasku, schowałam książkę i ruszyłam ku tamtej grupie, bowiem zawsze byłam otwarta na nowe znajomości. Podeszłam do grupki chłopców. Była tam bodajże jedna dziewczynka.
- Jestem Camila – przywitałam się.
- A ja Mikołajek. Przepraszam, Mikołaj brzmi poważniej – brunet uśmiechnął się i podał rękę.
Przywitałam się z każdym, spędzając z nimi wiele czasu. Jesteśmy super bandą. Namówiłam mamę, abyśmy się przeniosły do tamtej miejscowości. Nigdy nie zgodziłaby się, gdyby nie problemy z tatą. Rozstali się, mama, tak jak i ja chciała uciec stamtąd. I dobrze, codziennie widuję się z moją paczką i co roku jeździmy na tą kolonię.

Ach, to cudowne morze! Jestem tutaj po raz kolejny, jednak za każdym razem robi to na mnie niesamowite wrażenie. To moja czwarta kolonia. Pamiętam jak miałam osiem lat, rodzice wysłali mnie na pierwszą samotną podróż. Poznałam wielu wartościowych ludzi. Pewną grupkę zapamiętam na zawsze. Ciągle mam z nimi kontakt, spotykamy się, korespondujemy. Trzecia kolonia. Leżę,...

Nowy przyjaciel Mikołajka ma na imię Bernard. Wszędzie chodzi z blaszaną trąbką i w najmniej oczekiwanym momencie dmie w nią wydając głośny dźwięk
- Tuutuuu! od którego Mikołajka i jego kolegów bolą uszy.
Bernard planuje w przyszłości zostać słynnym na cały świat trębaczem. Często o tym marzy, ma wtedy oczy skierowane ku górze i widzi już tam siebie na światowych scenach.
Pewnego dnia Mikołajek wybrał się z Fortunatem i Kryspinem na ryby.
Zarzucili przynętę i czekali, aż jakaś głupia ryba da się nabrać.
Czekali...
Czekali...
Czekali...
Nagle woda wokół nich zaczęła falować, co oznaczało, że podpływa jakaś ryba...
- Tutuuu! - rozległo się za ich plecami.
To był Bernard i jego trąbka, którzy oczywiście przepłoszyli rybę.
Mikołajek i jego zgraja obrazili się na Bernarda i nie odzywali się do niego przez cały tydzień, aż pewnego dnia Bernard przyniósł im w prezencie złotą rybkę w słoiku i odtąd znów byli najlepszymi przyjaciółmi.
Kiedy Mikołajek musiał wracać z wakacji do domu, Bernard zatrąbił mu na pożegnanie piękną melodię.
-Tutuuutuuutuuu! Wracaj za rok Mikołajku.

Nowy przyjaciel Mikołajka ma na imię Bernard. Wszędzie chodzi z blaszaną trąbką i w najmniej oczekiwanym momencie dmie w nią wydając głośny dźwięk
- Tuutuuu! od którego Mikołajka i jego kolegów bolą uszy.
Bernard planuje w przyszłości zostać słynnym na cały świat trębaczem. Często o tym marzy, ma wtedy oczy skierowane ku górze i widzi już tam siebie na światowych scenach.
...