Życie. Rodzisz się, jesteś małym dzieckiem, człowieku. Umysł masz jeszcze mały, ale bardzo szybko rośnie, rozszerza się jak wszechświat. Mając te kilka lat nie zastanawiasz się nad tym jak działa ten świat. Uczysz się podstaw. Jak korzystać z toalety, jak chodzić, skakać, biegać. Potem nadchodzi burza hormonów i bach! Jesteś nastolatkiem. Teraz pragniesz wolności choć nie za bardzo ją rozumiesz. Burzysz się wobec wszystkiego co cię ogranicza; rodzice, szkoła, religia, to wszystko jest niepotrzebne w twoim życiu. Ale potem, powoli czas mija, i nawet nie zauważasz gdy stajesz się dorosłym człowiekiem. Twoje ciało przestało się rozwijać, ale umysł nie, i nie przestanie. Twoje horyzonty wciąż się rozszerzają, a w swój zasięg zaczynają łapać większe pojęcia i je naprawdę rozumieć. Wciąż dużo nie wiesz o świecie ale jesteś tego świadom i nie wstydzisz się swojej niewiedzy. Zaczynasz myśleć o świecie i o mechanizmach nim rządzącym. Myślisz o tym co jest dobre a co jest złe, co jest najlepsze a co jest najgorsze. Ot, jesteś człowiekiem, taka twoja dola, dumać sobie. Czasem ktoś, kogo nazwisko jest potem w mądrych książkach tego dowodzi, więc może się kimś takim staniesz. Zatem nie przestawaj. Z czasem wątpisz, jak to możliwe że ten system się jeszcze trzyma? Tyle zmiennych, to niemożliwe do ogarnięcia jak. Nikt nie wie jak, ale działa. Koszmar inżyniera. Dużo ludzi, tzw. idealistów, choć trafniej można by ich nazwać głupcami, uważa że to jest najlepszy świat. Nieprawda. Lepszy świat zawsze będzie istniał. W naszej wyobraźni. Ale to utopia, nic nie może być najlepsze dla każdego. Jest dużo nie najlepszych rzeczy; to że czekolada jest kaloryczna, że ludzie uważają że wojny rozwiązują problemy, że ranią się nawzajem, bo nie starcza im empatii, że religia przysłania własne osądy. Ale co możemy poradzić na te niedoskonałości? Rozumiemy je. Przecież jesteśmy ludźmi, taka nasza domena. Co możemy zrobić ponadto, by żyć dalej, i dalej myśleć? Odpowiedz sobie.

Życie. Rodzisz się, jesteś małym dzieckiem, człowieku. Umysł masz jeszcze mały, ale bardzo szybko rośnie, rozszerza się jak wszechświat. Mając te kilka lat nie zastanawiasz się nad tym jak działa ten świat. Uczysz się podstaw. Jak korzystać z toalety, jak chodzić, skakać, biegać. Potem nadchodzi burza hormonów i bach! Jesteś nastolatkiem. Teraz pragniesz wolności choć nie...

W tym nienajlepszym z światów nie dzieje się dobrze.
Włączam telewizję i widzę wojny, bezsensowne walki, w których giną niewinni. Wielu umierają w imię 'czegoś', ale to coś nie jest warte ludzkiego życia.
Wychodzę z sądu i wydaje mi się, że prawo jest dla bogaczy. Że na pierwszym miejscu jest prestiż i władza. Widzę wyraźnie, że prawo nie wspiera przeciętnego człowieka.
Włączam radio i słyszę, że pijany kierowca zabił kolejną osobę. Ludzka głupota powoduje odebranie czegoś najcenniejszego.
Rozglądam się wokół i wydaje mi się, że pieniądze rządzą światem. Ten kto ma - pomnaża, ten kto nie ma codziennie walczy o godny byt.
Pozwalam się przytulać obcemu dziecku z zespołem Downa i obserwując zachowanie innych i czuję, że nie ma miejsca, dla tych, którzy "odstają od normy".

W tym nienajlepszym ze światów nie dzieje się dobrze. Czy będzie inaczej? To zależy od nas wszystkich i każdego z osobna.
Wtym nienajlepszym ze światów ze złem od zawsze walczy dobro. I widzę, że często wygrywa. I wciąż rozkwita, bo choć tu nie wszystko jest najlepsze, to właśnie tu znajdują się ludzie, którzy bezinteresownie pomagają innym.

W tym nienajlepszym z światów nie dzieje się dobrze.
Włączam telewizję i widzę wojny, bezsensowne walki, w których giną niewinni. Wielu umierają w imię 'czegoś', ale to coś nie jest warte ludzkiego życia.
Wychodzę z sądu i wydaje mi się, że prawo jest dla bogaczy. Że na pierwszym miejscu jest prestiż i władza. Widzę wyraźnie, że prawo nie wspiera przeciętnego człowieka.
...

To miał być zwykły wieczór spędzony z moimi znajomymi z liceum. Niewiele przyjaźni potrafi przetrwać próbę czasu, naszej paczce jakoś się udało. Jednak tym razem coś wisiało w powietrzu. Paweł, nasz klasowy artysta, zwykle zakręcony i wygadany, tym razem siedział ze spuszczoną głową, zerkając od czasu do czasu przez okno.
- Artysta, co z Tobą?- Marek nigdy nie miał problemów z zadawaniem pytań wprost.
-Nic.
- Dobra, a jeśli obiecam, że nie będę się śmiał i zapytam jeszcze raz?
- Wczoraj spaliłem swój obraz. Chciałem namalować krajobraz. Wszyscy uważają, że natura jest cudowna, a ja uważam, że światu brakuje kolorów. Zawsze te same barwy, zieleń, niebieski, żółty, różne odcienie, ale zawsze za mało.. Nie zrozumiecie.
- Ja rozumiem. – odezwałam się bez namysłu – Mi brakuje słów. Gdy chcę przeprosić, coś napisać, wytłumaczyć, powiedzieć co czuję. Nasz język ma za mało słów. Denerwuje mnie to. Jak mam opisać zapach? „Ładny, orzeźwiający?” Litości, i tak go nie poczujecie.
- Nasz świat nie jest doskonały. Musimy z tym żyć.
- Marek, bez takich! Wiesz czego ja nienawidzę? Co w naszym świecie jest naprawdę beznadziejne: czas. Gdyby to coś żyło, udusiłbym gołymi rękoma. Jak mam się pogodzić np.ze śmiercią matki? Czas zabrał mi ją, a jej? Zdrowie, radość, na koniec nawet wspomnienia.
- Myślisz, że Tobie jest trudno? – Marek wyglądał na wkurzonego. – Każdy z Was wie, że zwiałem z domu mając 16 lat, bo mój ojciec pił. Chciał założyć firmę, ale zaufał złym ludziom. Zbankrutował i stoczył się na dno. Myśląc o nim, kurczy się we mnie każdy mięsień, niecierpię go za to co robił, ale go kocham. – Widać było, że mocno zaciska pięści.- Wiesz co jest naprawdę niedoskonałe? Uczucia! Bo nienawidzę go i kocham, życzę mu kary za wszystko co zrobił i zarazem wszystkiego dobrego.
Godzinę później wszyscy siedzieliśmy przed ekranem telewizora oglądając jakąś komedię. Czekając na happy end, bo mimo wszystko każdy ma nadzieję, że może wreszcie i on znajdzie swój wspaniały, najlepszy świat.

To miał być zwykły wieczór spędzony z moimi znajomymi z liceum. Niewiele przyjaźni potrafi przetrwać próbę czasu, naszej paczce jakoś się udało. Jednak tym razem coś wisiało w powietrzu. Paweł, nasz klasowy artysta, zwykle zakręcony i wygadany, tym razem siedział ze spuszczoną głową, zerkając od czasu do czasu przez okno.
- Artysta, co z Tobą?- Marek nigdy nie miał...

Kiedy jesteśmy dziećmi, myślimy, że nasz świat jest wspaniały. Jego niedoskonałości zaczynamy dostrzegać dopiero wówczas, gdy wchodzimy w wiek dojrzewania. Rodzice są jakby mniej idealni, coraz bardziej zaczynamy interesować się otaczającymi nas realiami. Widzimy, że zło to nie jest wojna na innym kontynencie, ale wszystkie te mniejsze i większe niesprawiedliwości, które my i inni doświadczamy na co dzień. A młodego człowieka boli właśnie najbardziej to, że nie może nic na to poradzić, a tak chciałby. Zrozumienie i pogodzenie się ze stanem rzeczy przychodzi dopiero z wiekiem. Zaczynamy rozumieć, że człowiek jest tak różnorodny, bo ma w sobie wybuchową mieszaninę cech dobrych i złych. Nic, także on, nie może stać jednoznacznie po jednej z tych stron. Tak więc świat pomimo całego swojego piękna jest również okrutny i szalenie niesprawiedliwy. I nic nie może tego zmienić.

Kiedy jesteśmy dziećmi, myślimy, że nasz świat jest wspaniały. Jego niedoskonałości zaczynamy dostrzegać dopiero wówczas, gdy wchodzimy w wiek dojrzewania. Rodzice są jakby mniej idealni, coraz bardziej zaczynamy interesować się otaczającymi nas realiami. Widzimy, że zło to nie jest wojna na innym kontynencie, ale wszystkie te mniejsze i większe niesprawiedliwości, które my...

W dzisiejszych czasach jest naprawdę ciężko...
Jak byłam mała myślałam,że mieszkam w najlepszym ze światów. Ta myśl nie została ze mną na długo. Bardzo szybko przekonałam się jaki świat jest niewspaniały.

Chociażby ceny w sklepach...Są strasznie zawyżone.Co mają powiedzieć osoby,których nie stać,żeby chociażby kupić chleb?Pracy też nie mogą znaleźć, bo nie ma pracy z ich wykształceniem lub panuje duże bezrobocie.Dlaczego ceny są takie wysokie?Dlaczego jedni mają tak dużo,że stać ich na wszystko, a inni nie mają nawet na chleb?...


W świecie są przecież i ludzie.Z Biblii wynika, że Bóg stworzył dobre istoty, ale przez kuszenie szatana zbuntowały się i zeszły na złą drogę. I my dzisiaj spotykamy na ulicach pełno takich ludzi:niewrażliwych,nieżyczliwych,zapatrzonych tylko w siebie.
Kto w XXI wieku pomógłby bezinteresownie?
Może znalazło by się kilku,których zlituje się nad czyjąś niedolą...Ale dlaczego tylko kilko a nie kilkadziesiąt?Zapewne dlatego,że każdy ma swoje sprawy i wszędzie się spieszy.


Kolejnym przykładem są wojny. Chociażby weźmy pod uwagę Ukrainę.
Ludzie zabijają się z byle powodu. Przecież w każdej sprawie można dojść do kompromisu.Można wpaść na jakąś ugodę...Dlaczego rządzący tego kraju nie dojdą do porozumienia o obywatelami?Dlaczego tak brutalnie traktują ludzi?



Tak więc widzicie,że nie wszystko jest najlepsze na tym nienajlepszym ze światów”.

Świat nigdy nie będzie wspaniały,bo ludzie nie chcą zmienić siebie,ani tego co jest wokół nich.Ale mógłby być chociaż trochę lepszy,gdyby ludzie byli bardziej życzliwi i pomocni dla innych.

W dzisiejszych czasach jest naprawdę ciężko...
Jak byłam mała myślałam,że mieszkam w najlepszym ze światów. Ta myśl nie została ze mną na długo. Bardzo szybko przekonałam się jaki świat jest niewspaniały.

Chociażby ceny w sklepach...Są strasznie zawyżone.Co mają powiedzieć osoby,których nie stać,żeby chociażby kupić chleb?Pracy też nie mogą znaleźć, bo nie ma pracy z ich...

Teza: nie wszystko jest najlepsze na tym nienajlepszym ze światów.
Przypuśćmy, że tak nie jest - wszystko jest najlepsze. Weźmy więc dowolną osobę, żyjącą na tym nienajlepszym ze światów. Ale skoro wszystko dla niej jest najlepsze, to nie może mieszkać w nienajlepszym świecie. Sprzeczność, bo założyliśmy, że świat jest nienajlepszy. Co było do udowodnienia.

Teza: nie wszystko jest najlepsze na tym nienajlepszym ze światów.
Przypuśćmy, że tak nie jest - wszystko jest najlepsze. Weźmy więc dowolną osobę, żyjącą na tym nienajlepszym ze światów. Ale skoro wszystko dla niej jest najlepsze, to nie może mieszkać w nienajlepszym świecie. Sprzeczność, bo założyliśmy, że świat jest nienajlepszy. Co było do udowodnienia.

Wychodzę na ulicę i widzę bezpańskie psy, poszukujące choć odrobiny jedzenia.
Uczęszczam do szkoły, gdzie każdy każdym poniewiera.
Wystarczy, że włączę telewizor, a słyszę że ktoś coś kradnie.
Gwałci.
Morduje.
Głoduje.
W głowie mam wizję chorych dzieci, samotnych starców, wojen, aborcji, czy komór gazowych sprzed siedemdziesięciu lat.
I wracam pamięcią dalej, do Austerlitz, do Ypres, do Grunwaldu czy Kartaginy... i więcej masakr i śmierci odbiera mi ochotę do życia.
I myślę "po co to wszystko?", "jaki to ma sens?".
I choć staram się zrozumieć już od tylu lat.
Nie potrafię...

Wychodzę na ulicę i widzę bezpańskie psy, poszukujące choć odrobiny jedzenia.
Uczęszczam do szkoły, gdzie każdy każdym poniewiera.
Wystarczy, że włączę telewizor, a słyszę że ktoś coś kradnie.
Gwałci.
Morduje.
Głoduje.
W głowie mam wizję chorych dzieci, samotnych starców, wojen, aborcji, czy komór gazowych sprzed siedemdziesięciu lat.
I wracam pamięcią dalej, do...

Gospodarz oprowadza gości , którzy przyjechali z miasta . Z dumą pokazuje swoje najnowsze nabytki - ciągnik i kombajn . Goście rozglądają się po gospodarstwie . Udają , że nie widzą starego psa przywiązanego do budy na półmetrowym łańcuchu . Pies jest wychudzony , ledwo trzyma się na nogach . Gospodarz odwraca ich uwagę , wskazuje palcem nową oborę , kupiona za pieniądze z Unii , tłumaczy , że dostał na nią pół miliona . Uwagę gości nagle zwraca stojący w rogu podwórka stary kucyk . Widzą jego powyginane kopyta , zapadnięte żebra , poplątane włosy . Ha , ha , śmieje się gospodarz - to był kiedyś ulubieniec dzieci . Goście wkrótce wyjeżdżają . Gospodarz wchodzi do domu . Na kanapie siedzi jego żona , maluje sobie paznokcie . Gospodarstwo przepisała im jego matka , starą wypędzili , przeszkadzała . Nie będzie się tu nam stara po domu plątała . Jej ulubionego kota zabił łopatą , bo przecież sierść po domu roznosił . No , to teraz będziemy w końcu żyli - tłumaczy żonie .

Gospodarz oprowadza gości , którzy przyjechali z miasta . Z dumą pokazuje swoje najnowsze nabytki - ciągnik i kombajn . Goście rozglądają się po gospodarstwie . Udają , że nie widzą starego psa przywiązanego do budy na półmetrowym łańcuchu . Pies jest wychudzony , ledwo trzyma się na nogach . Gospodarz odwraca ich uwagę , wskazuje palcem nową oborę , kupiona za pieniądze z...

Nie ma możliwości, żeby wszystkim dogodzić, i żeby wszystko było idealne i najlepsze. Nawet gdyby świat idealny istniał nie każdemu by się on spodobał.

Niestety w naszym nieidealnym świecie jest bardzo wiele nieciekawych i gryzących ludzi niedogodności. Ludzie cierpią z powodu głodu, ubóstwa i braku perspektyw na lepsze życie. Znaczna część ludzkości zmaga się z przeróżnymi nieuleczalnymi chorobami: AIDS, malaria, , różne odmiany grypy. Bardzo wielu ludzi jest bezrobotnych albo musi pracować za pensje, które na nic nie starczają. Ogromna grupa ludzi boryka się z uzależnieniami od seksu, alkoholu, narkotyków… Ilu z nas ze, względu na to jak zły jest świat, targa się na własne życie? A jaka rzesza ludzi musi przeżyć konflikty zbrojne?

A tak patrząc na swoje najbliższe otoczenie to co może zburzyć obraz idealnego świata? Na przykład traktowanie osób przedmiotowo przez najbliższych lub pseudo przyjaciół. Oszukiwanie i wyzysk przez pracodawcę. Jednak najgorsze jest to, że nie możemy liczyć na miłość. Nie możemy być z osobami, które kochamy, z wielu różnych względów. I to chyba boli najbardziej.

Niestety nie wszystko jest idealne w tym nieidealnym świecie.

Nie ma możliwości, żeby wszystkim dogodzić, i żeby wszystko było idealne i najlepsze. Nawet gdyby świat idealny istniał nie każdemu by się on spodobał.

Niestety w naszym nieidealnym świecie jest bardzo wiele nieciekawych i gryzących ludzi niedogodności. Ludzie cierpią z powodu głodu, ubóstwa i braku perspektyw na lepsze życie. Znaczna część ludzkości zmaga się z...

Ciągła doskonałość otaczająca ludzi miała prowadzić do osiągnięcia stanu eudajmonii. Doskonałe państwo miało być gwarantem spokoju, doskonały ustrój i doktryna polityczna miały zapewnić sprawiedliwość. Społeczeństwo dążąc do doskonałości dostrzegło jedyny wadliwy element – człowieka. Dostrzeżono że dziecko zrodzone z niedoskonałych rodziców dziedziczy ich niedoskonałe cechy i nie potrafi w pełni przyczyniać się do rozwoju świata. By stopniowo ulepszać gatunek ludzki eugenika stała się podstawowym elementem funkcjonowania państwa. Zaczęło się niepozornie, propagandowe hasła zachęcały do częstszej reprodukcji osobników najlepszych, a zniechęcały do niej osobników mniej wartościowych. Propaganda zamieniła się w nakaz, społeczeństwo zostało podzielone na kasty, a reprodukcja osobników z pomiędzy kast była surowo zakazana. By uchronić osobników małowartościowych dla społeczeństwa od nieczystych zachowań, ich popęd seksualny był zaspokajany z kobietami bezpłodnymi lub z kobietami w ciąży. Po regulowanych biologicznie małżeństwach utworzono w końcu domu czystości rasowo – antropologicznej, gdzie zadaniem mężczyzn z pożądanymi cechami było kopulowanie z kobietami o wartościowych cechach by tworzyć nowe, doskonałe społeczeństwo. Nowa, lepsza rasa miała być rasą władców, rasa słabsza miała im służyć, a z czasem miała zostać całkowicie wytępiona. Wszystko po to by żyć we wspaniałym państwie, w Mieście Słońca.

Ciągła doskonałość otaczająca ludzi miała prowadzić do osiągnięcia stanu eudajmonii. Doskonałe państwo miało być gwarantem spokoju, doskonały ustrój i doktryna polityczna miały zapewnić sprawiedliwość. Społeczeństwo dążąc do doskonałości dostrzegło jedyny wadliwy element – człowieka. Dostrzeżono że dziecko zrodzone z niedoskonałych rodziców dziedziczy ich niedoskonałe cechy...