Kłamstwa są złe. To wie każde dziecko, chociaż ciężko się czasem oprzeć pokusie, aby chociażby troszkę podkolorować rzeczywistość. Czasem jednak mówi, się kłamstwa w dobrej wierze, to nic złego - ale czy na pewno? Białe kłamstwa...niby niewinne, niby w dobrej intencji, niby aby nie zrobić komuś przykrości...jednak to 'niby' ma tu ogromne znaczenie. Unikam tych białych kłamstw, bo czasem odnoszą odwrotny skutek - zamiast polepszyć sytuację, pogarszają, zamiast kogoś uszczęśliwić, mogą go w efekcie zasmucić... Chociażby odpowiedź, sprawiająca chwilową przyjemność, na niewinne pytanie - czy w tej bluzce nie wyglądam za grubo/za chudo/zbyt wyuzdanie? Co z tego, że powiem, iż ktoś wygląda wspaniale, gdy inni będą się źle na tę osobę patrzeć, aż w końcu się ona domyśli, że coś jest nie tak i wtedy będzie jej dużo bardziej przykro, a i ja stracę na wiarygodności. Inna sytuacja - mówić komuś, że jest w czymś świetny, chociaż wcale tak nie jest i trzeba by było jeszcze coś poprawić/potrenować/poćwiczyć . Efekt - taka osoba spoczywa na laurach i przestaje się rozwijać, ulepszać swoje umiejętności.
Kłamstwa w celu osiągnięcia jakiś własnych korzyści, kłamstwa oczerniające innych, kłamstwa ze strachu - wszyscy wiemy, że te kłamstwa są złe. Należałoby się jednak zastanowić, czy na pewno istnieje kłamstwo w dobrym celu i czy takie kłamstwo jest naprawdę moralnie w porządku... Ja uważam, że nie, dlatego staram się unikać wszelkich kłamstw, pomimo tego, że czasem ktoś może uznać mnie paradoksalnie przez to za zołzę ;>

Kłamstwa są złe. To wie każde dziecko, chociaż ciężko się czasem oprzeć pokusie, aby chociażby troszkę podkolorować rzeczywistość. Czasem jednak mówi, się kłamstwa w dobrej wierze, to nic złego - ale czy na pewno? Białe kłamstwa...niby niewinne, niby w dobrej intencji, niby aby nie zrobić komuś przykrości...jednak to 'niby' ma tu ogromne znaczenie. Unikam tych białych...

Zdarza mi się kłamać, lecz najczęściej okłamuje samą siebie. Tak jak wiele kobiet wmawiam sobie, że jak zjem jednego pączka to nic się stanie. Niestety prawda bywa bolesna i już nazajutrz widzę skutki mojej chwilowej zachcianki. Wyrzuty sumienia wywołane dodatkowymi kilogramami, zajadam ukochaną czekoladą z bakaliami, przez co mam jeszcze większe wyrzuty sumienia. Wtedy stwierdzam, że jak już zjadłam pączka i całą tabliczkę czekolady to nic się nie stanie, jak jeszcze coś zjem. Ah ta kobieca logika.

Zdarza mi się kłamać, lecz najczęściej okłamuje samą siebie. Tak jak wiele kobiet wmawiam sobie, że jak zjem jednego pączka to nic się stanie. Niestety prawda bywa bolesna i już nazajutrz widzę skutki mojej chwilowej zachcianki. Wyrzuty sumienia wywołane dodatkowymi kilogramami, zajadam ukochaną czekoladą z bakaliami, przez co mam jeszcze większe wyrzuty sumienia. Wtedy...

Kłamstwo jest złe, tak powiedziała mama, tak powiedziała pani w przedszkolu. Niestety one tyle razy skłamały. "Jutro Ci kupię", "Powiedz, że mnie nie ma", ale to nic, starszy brat ile razy skłamał, chyba nie da się policzyć. To, że ludzie kłamią odkrywa już małe dziecko, ale to jeszcze nie jest najgorsze. Bardzo szybko odkrywa, że kłamać warto. Jak najlepiej uniknąć kary, bronić się? Jak sprawić, że wszyscy będą Cię słuchać? Tacy są niestety ludzie, że łatwiej im wybaczyć kłamstwo, niż zaakceptować prawdę. Nic więc dziwnego, że ludzie swoje dopowiadają i zmieniają. Tak można coś osiągnąć, tak zdobyć przyjaciół, obronić się, dać komuś nadzieje i nawet mu pomóc. Nie każde kłamstwo jest szkodliwe, trzeba jednak uważać, by nikogo nie zranić. Prawda boli, ale kłamstwo może nawet zabić.

Kłamstwo jest złe, tak powiedziała mama, tak powiedziała pani w przedszkolu. Niestety one tyle razy skłamały. "Jutro Ci kupię", "Powiedz, że mnie nie ma", ale to nic, starszy brat ile razy skłamał, chyba nie da się policzyć. To, że ludzie kłamią odkrywa już małe dziecko, ale to jeszcze nie jest najgorsze. Bardzo szybko odkrywa, że kłamać warto. Jak najlepiej uniknąć kary,...

Myśląc o kłamstwie mam przed oczami doskonały film- "Życie jest piękne/ La vita e' bella", w którym właśnie kłamstwo okazało się mieć zbawienny wpływ na życie młodego bohatera. Gdyby nie wiara w iluzję, jaką jego ojciec Guido stworzył w najlepszej wierze dla ochrony syna, dziecko nie miałoby praktycznie najmniejszych szans na przetrwanie w obozie koncentracyjnym. Tylko ten jeden przykład każe mi sądzić, że nie ma jednoznacznych ocen i tak jest również w przypadku kłamstwa. Kłamstwo jest zawsze konkretnym wyborem, niekiedy lepszym a niekiedy gorszym, czasem wydawałoby się jedynym. Jeśli już kłamię, staram się wybierać te kłamstwa, które nie wywołują u mnie wyrzutów sumienia. Są to wszystkie te błahe kłamstewka, którymi posługujemy się zwykle w dobrej wierze, często w ogóle nieświadomi mijania się z prawdą. Bo jakie przykre konsekwencje mogą nieść wypowiedziane bez głębszego zastanowienia słowa: "Nie przejmuj się, wszystko będzie dobrze" czy "Dobrze wyglądasz"? Myślę, że nawet życzyłabym sobie, aby takich niewinnych kłamstewek było w naszej szarej rzeczywistości więcej. Czym innym są z kolei kłamstwa tylko pozornie błahe, jak np.: Jestem zajęta/ nie mam czasu/ nie mam teraz do tego głowy", które oddalają ludzi od siebie, spłycają relacje. Oby takich było jak najmniej.
Sprzeciwiam się też stwierdzeniu, że absolutnie zawsze, bez względu na okoliczności należy być szczerym, bez ogródek mówić dokładnie to, co się myśli. Przekonałam się już wielokrotnie, że to nie z powodu kłamstwa a raczej z racji mojego ciętego języka i bezwzględnej szczerości doświadczyłam największych wyrzutów sumienia. Dziś uważam, że nie należy swą szczerością ranić innych, szczególnie w chwili złości, co wcale nie oznacza, że należy zrezygnować ze swoich poglądów, po prostu nie wszystkie z nich należy wszem i wobec ujawniać. Bardzo cenię ludzi, którzy w całości nie uzewnętrzniają się przed światem. Być może jest to po części nie dająca się przeskoczyć kwestia temperamentu, mimo to, coraz częściej staram się pewne rzeczy zachować tylko dla siebie, dlatego częściej niż kłamać zdarza mi się nie mówić całej prawdy. I takie określenie zdecydowanie wolę;-) Sobie samej i wszystkim innym życzyłabym, abyśmy posługiwali się kłamstwem tak jak filmowy Guido, tylko wówczas, gdy ma to bardzo mocne uzasadnienie.

Myśląc o kłamstwie mam przed oczami doskonały film- "Życie jest piękne/ La vita e' bella", w którym właśnie kłamstwo okazało się mieć zbawienny wpływ na życie młodego bohatera. Gdyby nie wiara w iluzję, jaką jego ojciec Guido stworzył w najlepszej wierze dla ochrony syna, dziecko nie miałoby praktycznie najmniejszych szans na przetrwanie w obozie koncentracyjnym. Tylko ten...

Z kłamstwem bywa podobnie jak z jedzeniem czekolady. Najpierw mały kawałeczek, a potem... O nie, znowu pół tabliczki zjedzone. Następnie pojawia się ten dyskomfort, to uczucie, gdy ciężko jest przełknąć ślinę.
- Ładnie wyglądasz w tej bluzce - czasem mówimy, żeby po prostu być miłymi, a potem w duchu zadajemy sobie pytanie: Po co w ogóle się odzywałeś?
Z kłamstwem nie należy przesadzać. Granica jest bardzo cienka. Jeżeli za bardzo zagmatwamy się w kłamstwach, ludzie nie będą nas traktowali serio. My siebie także. Od jutra się odchudzam, będę dla niego miła etc. Jasne. I jak tu później mieć wysokie poczucie własnej wartości?
Dlatego zanim kolejny raz skłamiemy, może zastanówmy się przez chwilę i zamiast prawić puste komplementy, po prostu uśmiechnijmy się. :)

Z kłamstwem bywa podobnie jak z jedzeniem czekolady. Najpierw mały kawałeczek, a potem... O nie, znowu pół tabliczki zjedzone. Następnie pojawia się ten dyskomfort, to uczucie, gdy ciężko jest przełknąć ślinę.
- Ładnie wyglądasz w tej bluzce - czasem mówimy, żeby po prostu być miłymi, a potem w duchu zadajemy sobie pytanie: Po co w ogóle się odzywałeś?
Z kłamstwem nie...

Kłamstwo najbardziej boli twórcę, rodziciela, właściciela zakłamanej myśli. Ten niezwykły chochlik, któremu można nadać kilka żyć,potrafi przyjmować wiele wcieleń przecież na kłamstwie można wiele zbudować, całe współczesne bajki ułożone są na kłamstwie, że piękna (po botoksie i 6 operacjach), młoda (niegdyś na pewno była) spotkała bogatego (dorobek rodziców) ambitnego (kariera z protekcji mamusi) i żyli długo (wszyscy myśleli, że będzie dłużnej, ale rok to przecież i tak jego rekord). Kłamstwo, kłamstwem poganiane kłamstwem się zasłania. A kłamca ? Nie istnieje kłamca, którego kłamstwo nie dogoni. Ono obiegnie całą ziemię i kopnie w zadek twórcę. Widzieliście kiedyś minę człowieka, któremu prosto w oczy powiecie " Jesteś kłamcą", albo "Dlaczego kłamiesz przecież oboje znamy prawdę"? Kłamstwo boli najbardziej kłamcę, nie istnieje takie kłamstwo, które nie zrodziłoby jakiś konsekwencji: na krótką metę może i dobrych, ale na dłuższą zawsze złych konsekwencji. Czy kłamię? Jak tylko mogę bronię się przed kłamstwem, wolę najgorszą prawdę, ale prawdę niż kłamstwo. Oszukuję często samą siebie, że sobie radzę, że jestem silna, że nikt mnie nie zrani, ale nie jestem silna, nie zawsze sobie radzę, a zraniona czuje się często gęsto, bo jestem wrażliwą matką, żoną, człowiekiem.

Kłamstwo najbardziej boli twórcę, rodziciela, właściciela zakłamanej myśli. Ten niezwykły chochlik, któremu można nadać kilka żyć,potrafi przyjmować wiele wcieleń przecież na kłamstwie można wiele zbudować, całe współczesne bajki ułożone są na kłamstwie, że piękna (po botoksie i 6 operacjach), młoda (niegdyś na pewno była) spotkała bogatego (dorobek rodziców) ambitnego...

Już ich słyszę. Idą po mnie, jak zwykle we czterech. Zaprowadzą do tego swojego pokoiku, by zaświecić mi lampami w oczy. „Proszę mówić” usłyszę i zacznę. Zacznę kłamać, bo kłamstwa zaprowadziły mnie tu, gdzie jestem. Zacznę mówić to, co dla mnie napisano i czego nauczyłem się na pamięć, a w co nie wierzę. Gdy skończę pogratulują mi i znów mnie tu odprowadzą.

Whisky. Tak, moja jedyna pocieszycielka. Jedyną dobrą rzeczą w mojej sytuacji jest dostęp do dobrych trunków. Myślę, że dają je specjalnie, bym oszukiwał samego siebie i dalej brnął w kłamstwa, których ode mnie oczekują. Szkoda, że nie palę mógłbym bardziej zagłuszyć własne sumienie.

Zastanawiam się kiedy ostatnio mówiłem prawdę? Na pewno zanim w to wdepnąłem, ale jest to czas tak odległy, że niemal nierealny. Nie mogę nawet wychować dziecka jak chcę, bo ciągle mnie obserwują. Chwalę go więc, kiedy tego oczekują i ganię, gdy widzę że nie pochwalają jego zachowania. „To dla jego dobra” mówią, a ja udaję że im wierzę, oszukując siebie, swojego ostatniego przyjaciela.

Whisky. Moja jedyna powierniczka.

Skoro okłamuję dla nich dziecko i żonę, a żona okłamuje dla nich mnie, to czym jest moje małżeństwo? Kim dla siebie jesteśmy? Kim jesteśmy dla nich? Doprowadzą do tego, że nie będziemy mogli na siebie patrzeć, ale nie pozwolą nam się rozwieść. „To dla naszego dobra” powiedzą, a my udamy że im wierzymy oszukując samych siebie.

Whisky. Moja jedyna przyjaciółka.

Spotykam się z ludźmi, których nie znoszę, bo mi każą. Obrażam ludzi, których szanuję, bo tego ode mnie oczekują. Odgrażam się ludziom, na konflikt z którymi nie mam ochoty. Znów dla „czyjegoś dobra”.

Whisky. Moja…

Już tu są. Przyszli. Czterej. Za chwilę otworzą drzwi i mnie zawołają. A ja pójdę z nimi wbrew sobie. Pójdę i wygłoszę prezydenckie orędzie noworoczne. Pójdę, bo tego ode mnie oczekują.

Moi wyborcy.

Już ich słyszę. Idą po mnie, jak zwykle we czterech. Zaprowadzą do tego swojego pokoiku, by zaświecić mi lampami w oczy. „Proszę mówić” usłyszę i zacznę. Zacznę kłamać, bo kłamstwa zaprowadziły mnie tu, gdzie jestem. Zacznę mówić to, co dla mnie napisano i czego nauczyłem się na pamięć, a w co nie wierzę. Gdy skończę pogratulują mi i znów mnie tu odprowadzą.

Whisky. Tak,...

Kiedyś okłamywałam wszystkich... Jednak miałam dość. Warto zapytać czego dość. Mianowicie ciągłego kontrolowania tego co i przy kim mówię. Doszło do sytuacji w której wręcz nie chciałam z nikim rozmawiać aby uniknąć wicia kolejnych nieprawdziwych stwierdzeń, wydarzeń, wspomnień. Najtrudniej jest przestać. Jednak z czasem trzeba! Trzeba wziąć na siebie brzemię odpowiedzialności za wszystko co, z kim i jak się robi. Trzeba spojrzeć prawdzie w oczy i trzeba ją dalej przekazywać. Nawet wtedy gdy jest to równoznaczne z niezadowoleniem bądź rozczarowaniem otoczenia. W końcu okłamując innych okłamujemy także siebie.

Kiedyś okłamywałam wszystkich... Jednak miałam dość. Warto zapytać czego dość. Mianowicie ciągłego kontrolowania tego co i przy kim mówię. Doszło do sytuacji w której wręcz nie chciałam z nikim rozmawiać aby uniknąć wicia kolejnych nieprawdziwych stwierdzeń, wydarzeń, wspomnień. Najtrudniej jest przestać. Jednak z czasem trzeba! Trzeba wziąć na siebie brzemię...

W moim wypadku kłamstwa można podzielić na pięć kategorii:

Kategoria pierwsza: Mamy czas, mamy czas, mamy czas, czas nie goni nas.
"Od jutra się odchudzam. Teraz już naprawdę.", "O 16 zaczynam się uczyć.", "Od przyszłego miesiąca będę codziennie biegać." - Cóż, wyrzuty sumienia są i owszem, ale przecież... Czas nas nie goni, zawsze można zacząć... od jutra, od następnego tygodnia, od następnego miesiąca :)

Kategoria druga: Dobrze.
"- Jak było w szkole? - Dobrze.", "- Jak się czujesz? - Dobrze.", "- Spakowałaś się? - Dob... Ups." - Uniwersalne słowo "dobrze" jest używane przeze mnie z bardzo prostego powodu... Jestem leniwcem i nie chce mi się rozwijać wypowiedzi. Wolę poczytać :D

Kategoria trzecia: Już idę!
"- Gdzie jesteś?"
"- Już idę!" - powiedziałam siedząc jeszcze w domu.
Hmmm... Jak kocha to poczeka :)

Kategoria czwarta: Surowi rodzice.
"- Możesz iść dzisiaj na miasto?"
"- Nie mogę, mama mi nie pozwoliła."
Klasyk. Wyrzuty sumienia są, ale czasem trzeba. Wtedy czytam książkę i po wyrzutach :p

Kategoria piąta: Kłamstwa rasowej książkoholiczki.
"Jeszcze jeden rozdział i idę spać.", "Następnym razem kupię sobie jakiś ciuch zamiast książki.", "Wcale nie płakałam podczas czytania tej książki mamo, przecież wiem, że to tylko fikcja!" - Myślę, że nikogo nie zdziwi jeśli napiszę, że przy tych kłamstewkach wyrzutów sumienia nie mam ;)

W moim wypadku kłamstwa można podzielić na pięć kategorii:

Kategoria pierwsza: Mamy czas, mamy czas, mamy czas, czas nie goni nas.
"Od jutra się odchudzam. Teraz już naprawdę.", "O 16 zaczynam się uczyć.", "Od przyszłego miesiąca będę codziennie biegać." - Cóż, wyrzuty sumienia są i owszem, ale przecież... Czas nas nie goni, zawsze można zacząć... od jutra, od następnego...