:) oby jak najwięcej konkursów na portalu :)

Cachasa, historię Twojego Wuja opowiedziałam wszystkim znajomym i każdy był pod wrażeniem :) pozdrowienia dla Wuja i Ciotki oczywiście też!

:) oby jak najwięcej konkursów na portalu :)

Cachasa, historię Twojego Wuja opowiedziałam wszystkim znajomym i każdy był pod wrażeniem :) pozdrowienia dla Wuja i Ciotki oczywiście też!

Dziękuję za wygraną :) Czekam na książkę i składam gratulacje pozostałym laureatom konkursu :)

Dziękuję za wygraną :) Czekam na książkę i składam gratulacje pozostałym laureatom konkursu :)

Gratulacje!

Gratulacje!

Gratulacje :)

Gratulacje :)

Gratuluję udziału :)

Gratuluję udziału :)

Bardzo się cieszę i dziękuję :-) Gratuluję wszystkim, którzy wzięli udział w konkursie, pomysłów! :-)

Bardzo się cieszę i dziękuję :-) Gratuluję wszystkim, którzy wzięli udział w konkursie, pomysłów! :-)

Nagrody książkowe otrzymują:
anawa004
agatrzes
janet
beata
Dorota Piątek.

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Nagrody książkowe otrzymują:
anawa004
agatrzes
janet
beata
Dorota Piątek.

Gratulujemy. Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy jutro.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy jutro.

Nie mam zbyt wiele do powiedzenia na temat PRL-u. Urodziłem się w roku upadku żelaznej kurtyny i prócz „ZOMO” i grudnia 70', niewiele istotnych spraw mi się nasuwa, lecz jest jedna warta przytoczenia. Mój wujek mieszkający na wsi opowiedział mi pewną historie. Oczywiście za namową cioci, bo sam by się nie przyznał. Sprawa dotyczyła „złotej” reformy Gierka, kiedy to był (zdaniem wuja) złoty wiek naszej gospodarki. Wujek rozochocony dostępnością towarów na targowisku w mieście, zakupił tonę cukru! Wcześniej był dostępny w małych ilościach, więc kończył się zanim zawilgł i się zbrylił, ale nie tym razem. Dwadzieścia cetnarowych, czyli 50 kilogramowych worków w kilka miesięcy na spichlerzu zbożowym zamieniło się w jedną lepką bryłę. Ta historia uzmysławia jak niebezpieczne są dla nieświadomego obywatela zbyt gwałtowne przemiany ustrojowe. Ciocia za sprzeniewierzenie pieniędzy z młyna za zboże obeszła się z wujkiem jak ówczesna władza z Gierkiem, kiedy jego reforma doprowadziła gospodarkę do ruiny, czyli niezbyt sympatycznie. Wuj na otarcie łez napędził z owego cukru tale bimbru że milicja zaczęła w całej gminie węszyć ale to już inna historia.

Nie mam zbyt wiele do powiedzenia na temat PRL-u. Urodziłem się w roku upadku żelaznej kurtyny i prócz „ZOMO” i grudnia 70', niewiele istotnych spraw mi się nasuwa, lecz jest jedna warta przytoczenia. Mój wujek mieszkający na wsi opowiedział mi pewną historie. Oczywiście za namową cioci, bo sam by się nie przyznał. Sprawa dotyczyła „złotej” reformy Gierka, kiedy to był...

Dla mnie wyznacznikiem tamtych czasów była "rozmowa kontrolowana" ponieważ co i rusz chciałem zadzwonić z telefonu zawsze przeszkadzał mi ten tekst. Tekst który rozpraszał, zniechęcał, złościł i denerwował w jednoczęśnie. Zresztą do tej pory pamiętam te wszystkie sytuacje kiedy moja starsza już matka musiała mnie uspokajać przed zrzuceniem telefonu ze schodów. Lecz myślę, że podobne myśli miało tysiące jeśli nie miliony innych Polaków nie tylko podczas rozmowy telefonicznej ale także podczas słuchania przemówień komunistycznych przywódcow i polityków polskich. Zapamiętam napewno także kolejki po dosłownie wszystkie produkty które ciągnęły się kilometrami lecz ich długoś nie przekładała się w tempo jej zmniejszania. W mojej pamięci pozostanie także smak wyrobów czekoladowo podobnych o gorzko - obrzydliwej nucie. No i na sam koniec nie zapomnę nigdy o absurdzie wszechczasów czylin o kartkach żywienościowych na cukier, alkohol, wędliny. Tyle alkoholu co kupiłem w tamtym czasie nie zakupiłem nigdy więcej w życiu po czasach PRL-u. A i jeszcze jeden pamiętny absurd o którym muszę tu wspomnieć czyli o listach kolejkowych po zakup pralki Frani, lodówki czy maszyny do szycia firmy Łucznik produkującej swoje wyroby w Radomiu.

Dla mnie wyznacznikiem tamtych czasów była "rozmowa kontrolowana" ponieważ co i rusz chciałem zadzwonić z telefonu zawsze przeszkadzał mi ten tekst. Tekst który rozpraszał, zniechęcał, złościł i denerwował w jednoczęśnie. Zresztą do tej pory pamiętam te wszystkie sytuacje kiedy moja starsza już matka musiała mnie uspokajać przed zrzuceniem telefonu ze schodów. Lecz myślę,...