Wysoki Sądzie,

ustalenia faktyczne poczynione w sprawie na przestrzeni trzech tygodni otworzyły zupełnie nowy rozdział w postrzeganiu i jednocześnie uwypukliły rysujące się od samego początku różnice w poglądach pomiędzy obroną a oskarżeniem.

Oskarżenie stoi na stanowisku wskazującym na świadome popełnienie czynu zabronionego, motywowane chęcią uzyskania wyraźnych korzyści z niedozwolonych prawnie świadczeń; obrona zaś kieruje się regułą obiektywności i dążeniem do ustalenia prawdy materialnej w oparciu o zebrane dowody bezpośrednie, z których wynika, że działania mojego klienta nie były podszyte celowością i premedytacją.


Należałoby więc zadać pytanie: Który pogląd jest prawdziwy?
I tu pojawia się paradoks: nie ma jednej prawdy. Prawda jest jak kostka do gry. Z każdej strony znajduje się inny element, a jedno nie wyklucza drugiego. Dopiero po złożeniu tych elementów w całość, możemy mieć pełnowartościowy pogląd na sytuację. Dlatego też, nie należy opierać się jedynie na poszlakach, ale również na faktach.

A fakty są takie, że firma będąca własnością mojego klienta nie wyłudzała, nie odbierała i nie przywłaszczała pieniędzy. Jak wynika z zeznań – klienci dobrowolnie i z pełną świadomością – przekazywali kapitał w ręce prezesa. Jego zadaniem było jedynie pomnożenie wnoszonych środków. A to w okresie krótkoterminowym, nie zawsze przynosi korzystne rezultaty. Ale tak właśnie funkcjonuje rynek pieniądza. Potrzeba czasu: trzeba stracić, by zyskać.
Zatem, czy za szkody powstałe przed końcem umowy należy się kara? Czy można oceniać pracę przed jej zakończeniem?


Oskarżenie stwierdziło, że mój klient nie posiada empatii. Empatia to piękna cecha, która powinna kształtować każdego człowieka. Być może to prawda, być może mój klient o niej zapomniał. Ale czy to oznacza, że nie ma prawa być godnie osądzony?

Mam nadzieję, że Wysoki Sąd weźmie pod uwagę te fakty i kierując się wspomnianą empatią, wyda adekwatne orzeczenie. A takim orzeczeniem jest uniewinnienie, o które wnoszę.

Dziękuję.

Wysoki Sądzie,

ustalenia faktyczne poczynione w sprawie na przestrzeni trzech tygodni otworzyły zupełnie nowy rozdział w postrzeganiu i jednocześnie uwypukliły rysujące się od samego początku różnice w poglądach pomiędzy obroną a oskarżeniem.

Oskarżenie stoi na stanowisku wskazującym na świadome popełnienie czynu zabronionego, motywowane chęcią uzyskania wyraźnych...

Wysoki Sądzie!
Stoimy tu dziś, ponieważ mój klient zostało oskarżony o oszustwo. Oszustwo to wielkie słowo, jednak zastanówmy się jakie jest jego prawdziwe znaczenie? Oszukują już małe dzieci, młodzież, dorośli. Oszukujemy w pracy i w szkole. Czy wszyscy jesteśmy winni? Wszyscy jesteśmy przestępcami? Zasługujemy na karę, więzienie? Czy w wypadku mojego klienta można mówić o oszustwie? Odpowiedź jest jedna. Nie! Nie możemy winić jednego człowieka za błędy popełnione przez tysiące osób. Czy mój klient zmusił kogokolwiek do wpłacenia pieniędzy, czy świadomie pozbawił ich środków do życia? Nie! Każdy z nas ma wolną wolę i może podejmować własne decyzję za które tylko on odpowiada. Wszyscy ludzie, którzy teraz oskarżają mojego klienta o kradzież, oszustwo, sami zdecydowali się na oddanie mu swoich pieniędzy. W obecnej chwili łatwo nazwać jednego człowieka egoistą, powiedzieć, iż nie myślał o innych. Ale która z osób wpłacających pieniądze , licząca na pomnożenie kapitału myślała o innych? Mój klient nie ukrywał niczego. Wszyscy państwo zostali dokładnie poinformowani o strukturze działania firmy, o możliwych zyskach ale i stratach. Czy tylko dlatego, że dziś stoją przed Szanownym Wysokim Sądem i mówią „nie wiedziałem” , „nie zrozumiałem” , „nie tłumaczyli mi dokładnie”, „nie znam się na tym” jest wystarczającym powodem, by oskarżyć jednego człowieka, jednego człowieka, który z założenia nie chciał źle? Zapominamy o zasadach rządzących gospodarką? Czy mój klient jest jedyną osobą odpowiedzialną za wydarzenia ostatnich tygodni? Chciał jak najlepiej. Jego firma upadła, jednak nie z jego bezpośredniej winy. To się zwyczajnie stało, w tym miejscu ciśnie się na usta zwyczajne „zdarza się”, nie wszystkim się udaje. Ale nie zapominajmy o najważniejszym wszystkie dokumenty, dostarczone przez firmę mojego klienta są zgodne z prawem. Niedoinformowanie, niedoczytanie, czy zwyczajna nieznajomość prawa nie zwalnia człowieka z egzekwowania go. Wszyscy wpłacający pieniądze byli doskonale poinformowani, na co dowodem są przedstawione dokumenty. Tym zdaniem pragnę zakończyć moją przemowę, pragnę jeszcze tylko zaapelować. Nie niszczmy niewinnemu człowiekowi życia, tylko dlatego, iż ktoś poczuł się oszukany, bo ktoś „nie zrozumiał” umowy, którą podpisał.
Dziękuję.

Wysoki Sądzie!
Stoimy tu dziś, ponieważ mój klient zostało oskarżony o oszustwo. Oszustwo to wielkie słowo, jednak zastanówmy się jakie jest jego prawdziwe znaczenie? Oszukują już małe dzieci, młodzież, dorośli. Oszukujemy w pracy i w szkole. Czy wszyscy jesteśmy winni? Wszyscy jesteśmy przestępcami? Zasługujemy na karę, więzienie? Czy w wypadku mojego klienta można mówić...

Szanowny Wysoki Sądzie, droga Ławo Przysięgłych.
Jak każdy zapewne wie, przestępstwa są codziennością, zarówno drobne kradzieże jak i ogromne "pomyłki". Paradoksalnie jednak im większe oszustwo tym mniej jest o nim wiadomo, tak o sprawcy, jak i o rzeczonym oszustwie. Jednak czy przejmujemy się tymi największymi, które wszyscy próbują zatuszować? Nie! To te z pozoru niewinne przyciągają naszą największą uwagę, a to daje im rangę tych ogromnych. W istocie, kto przejmowałby się kradzieżami tożsamości, które szerzą się na skalę światową, w obliczu drobnego oszustwa finansowego, które wyszło na światło dzienne? Nikt. Tak samo jest i dzisiaj. W tej sali, w tej chwili są państwo świadkami sądu nad człowiekiem, który owszem, popełnił zbrodnię, przyznał się do niej i jest w stanie za to odpokutować, ale jest też po prostu człowiekiem. Znane są mu takie przykrości jak: głód, niedostatek, zazdrość, chęć posiadania danego dobra czy też kłamstwa. To co tak powszechne, dotknęło również mojego klienta i sprawiło, że postąpił tak a nie inaczej. Nikt nie może wyprzeć się tego, co uczynił i zrzucać winę na przysłowiowego "diabełka" na ramieniu. Jednak w świetle tego, co powiedziałam wcześniej, każdy człowiek popełnia omyłki, ale czy Bóg nie przebaczył Judaszowi, za wydanie go? Wybaczył, otoczył swą bezgraniczną miłością, tak jak otacza każdego z nas w każdej minucie naszego życia.
Mój klient jest gotów zwrócić to, co przyniosło mu czarną sławę, całą kwotę co do srebrnika i liczy na wyrozumiałość i sprawiedliwość właśnie dzisiaj. I to właśnie dzisiaj, nawołuję do sumień i sprawiedliwości Wysokiego Sądu, upraszając o łagodny wyrok.
Dziękuję.

Szanowny Wysoki Sądzie, droga Ławo Przysięgłych.
Jak każdy zapewne wie, przestępstwa są codziennością, zarówno drobne kradzieże jak i ogromne "pomyłki". Paradoksalnie jednak im większe oszustwo tym mniej jest o nim wiadomo, tak o sprawcy, jak i o rzeczonym oszustwie. Jednak czy przejmujemy się tymi największymi, które wszyscy próbują zatuszować? Nie! To te z pozoru niewinne...

Wysoki Sądzie!

Stojąc w obronie mojego klienta chciałam Państwu zwrócić uwagę na instytucję parabanku, którą prowadził mój klient. Otóż parabank to instytucja finansowa prowadząca dzialalność gospodarczą tyle, że nie wymagająca licencji i nie podlegająca nadzorom finasowym. Co to oznacza? Mój klient nie podlegał prawu bankowemu, które w sposób jednoznaczny określa wymogi ostrożnościowe, kapitałowe, wymaga odpowiedniej formy prawnej, nie ma gwarancji ochrony środków. Każdy potencjalny petent w rozumieniu naszego prawa miał pełną świadomość ryzyka, podpisując umowę z moim klientem. Jestem przekonana, że mój klient działał w dobrej wierze. Prowadził rodzaj działalności gospodarczej dla zysku swojego i swoich klientów, w żadnym innym wypadku nie miało by to racji bytu. Pojawił sie problem kryzysu odczuwalny na całym świecie, który był dla wszystkich pewną nowością z którą należało się uporać. To Polski rząd dysponuje pewną wiedzą o zagrożeniach i w jego obowiązku było poinformowanie i ostrzeżenie o ewentualnych spekulacjach na rynku. I tak sie właśnie stało. W dobie ogólnodostępnej telewizji, radia, internetu niejednokrotnie słyszeliśmy o upadłościach firm, zawieszeniu działalności. Polskie prawo przewiduje przecież taką możliwość. Należy bowiem zmienić przepisy prawa, by tego typu sytuacje nie miały miejsca, bądź zredukować je do minimum. Mój klient powtarzam jeszcze raz nie działał w złej wierze.
Zdając sobie sprawe z powagi sytuacji ja i oskarżony prosimy o łagodny wymiar kary. Dziękuję!

Wysoki Sądzie!

Stojąc w obronie mojego klienta chciałam Państwu zwrócić uwagę na instytucję parabanku, którą prowadził mój klient. Otóż parabank to instytucja finansowa prowadząca dzialalność gospodarczą tyle, że nie wymagająca licencji i nie podlegająca nadzorom finasowym. Co to oznacza? Mój klient nie podlegał prawu bankowemu, które w sposób jednoznaczny określa wymogi...

Wysoki Sądzie. Zgłaszam wniosek o oddalenie pozwu i uniewinnienie mojego klienta. ZUS tak po prostu działa.

Wysoki Sądzie. Zgłaszam wniosek o oddalenie pozwu i uniewinnienie mojego klienta. ZUS tak po prostu działa.

Wysoki Sądzie i Wy zgromadzeni na sali. Uważam, że aktualnie nie ma żadnego człowieka bez winy. Wszystko co robimy i czym się kierujemy ma dać nam większy zysk i sławę. Każdy chce wylegiwać się w luksusach i nikt tego nikomu nie zabrania. Dlatego firma *PRIME STATION nie miała na celu oszukać ludzi, ale sprawić, że ludzie będą szczęśliwy i będzie ich stać na życie ponad stan. Jako, że plan się nie udał i wyszło to wszystko kiepsko, śmiem narzucić kolejną rozprawę za tydzień. Jako, że za moment ludzie oburzą się na tej sali (słychać niecenzuralne słowa z końca pomieszczenia), to mogę również zaproponować zmniejszenie kary do 2 lat w zawieszeniu. Czymże jest pragnienie bogactwa, w porównaniu do zabicia człowieka? Tutaj pozbawiliśmy kilkudziesięciu ludzi statusu materialnego, ale nie zabraliśmy im wolności, rodziny czy też zdrowia. Gdyby zaś popełniono morderstwo, to wtedy domagałabym się surowszej kary. Nie wszystko złoto co się świeci, to nie pierwszy i nie ostatni wybryk naszej ludzkości. Dziękuję, nie mam nic więcej do dodania.

Wysoki Sądzie i Wy zgromadzeni na sali. Uważam, że aktualnie nie ma żadnego człowieka bez winy. Wszystko co robimy i czym się kierujemy ma dać nam większy zysk i sławę. Każdy chce wylegiwać się w luksusach i nikt tego nikomu nie zabrania. Dlatego firma *PRIME STATION nie miała na celu oszukać ludzi, ale sprawić, że ludzie będą szczęśliwy i będzie ich stać na życie ponad...

Wysoki sądzie! Szanowni Państwo!
Po usłyszeniu dowodów zapewne nie macie wątpliwości, że mój klient jest winny,ale ja chcę udowodnić Państwu,że to rozumowanie jest zbyt proste, płytkie i krzywdzące człowieka, który starał się ze wszystkich sił, aby jego życie było lepsze. Tylko, co oznacza ,,lepsze" dla człowieka współczesnego? Mój klient pochodzi z jednej z najbiedniejszych rodzin żyjących na Śląsku, wychowywała go praktycznie ulica. Od najmłodszych lat przymierał głodem, zarabiał na siebie pracując ciężko dniem i nocą, gdyż środki od państwa nie pozwalały na utrzymanie wielodzietnej rodziny i chorej psychicznie matki. Gdy zaczął pracować, zarabiał bardzo mało, pieniądze nie wystarczały na jego osobiste potrzeby, ludzie wytykali go palcami, wyśmiewali się z niego, od nikogo nie otrzymał pomocy. Jeden z pracodawców nawet go oszukał, nie wypłacił należnej kwoty i odesłał do domu z pustymi rękoma. Jak udało mu się w końcu zarobić więcej pieniędzy wpadł w nałóg, zapragnął posiadać jeszcze więcej i więcej. Nie mógł racjonalnie myśleć, liczyło się dla niego tylko gromadzenie pieniędzy. Drodzy Państwo, a teraz zadajmy sobie pytanie: dlaczego tak się stało? Być może winny nie jest on,ale my sami. Nikt nie wyciągnął do mojego klienta pomocnej dłoni, gdy była mu tak potrzebna. Nikt nie zaoferował wsparcia. Nikt nie podzielił się chlebem. Nikt nie nauczył go altruizmu,miłości do potrzebujących, dawania nadziei biednym. Nauczono go niechęci do innych, wykorzystywania innych, zabierania mu ostatnich pieniędzy.Nic, więc dziwnego w tym,że i on zabrał Państwu wasze ostatnie oszczędności. Nie, to nie była zemsta. To było powielanie schematu jakiego się nauczył: kto ma dużo pieniędzy gromadzi ich coraz więcej, a kto ma mało, zabiera mu się nawet te. Powiecie,że to nie zmienia faktu,że jest winny? Bo tak będzie wam wygodniej. Oskarżycie człowieka za to,że chciał żyć zgodnie z konwenansami społecznymi? A co wy byście zrobili na jego miejscu? Winni, jesteście winni, bo zezwalacie na to, by społeczeństwo tak traktowało ubogich. Będzie więcej takich ludzi, bo cały czas żyjemy zgodnie z tymi zasadami. Tutaj warto zadać pytanie:żyjemy w świecie gdzie każdy człowiek jest przestępcą? Jeśli nie, to uzasadnione będzie wniesienie uniewinnienia, a jeśli tak to Państwo powinni również usiąść na ławie oskarżonych obok tego oszusta. Czy nie wszyscy jesteśmy oszustami? Dążymy do sprawiedliwości, a wyznaczamy ją sami zabierając biednym ich zapłatę, bo nam się należy! A komu się nie należy?

Wysoki sądzie! Szanowni Państwo!
Po usłyszeniu dowodów zapewne nie macie wątpliwości, że mój klient jest winny,ale ja chcę udowodnić Państwu,że to rozumowanie jest zbyt proste, płytkie i krzywdzące człowieka, który starał się ze wszystkich sił, aby jego życie było lepsze. Tylko, co oznacza ,,lepsze" dla człowieka współczesnego? Mój klient pochodzi z jednej z...

Prawdą jest, iż mój klient obiecywał ludziom wielkie zyski. Nie będę tutaj powtarzał argumentów, jakie przytaczaliśmy na jego niewinność w trakcie przewodu, jak fakt, iż w momencie uruchamiania działalności miał zamiar, by się z umów wywiązać. Nie będę powtarzał, że mój klient znalazł się na ławie oskarżonych tylko dlatego, iż współdziałał z synem premiera i poprzez godzenie w mojego klienta usiłuje się wygrywać cele polityczne. Dowodem choćby oskarżyciele posiłkowi, którzy utracili jeszcze większe sumy w innych podobnych funduszach, i którzy w żadnej innej sprawie pomocy się nie doczekali. Skoncentruję się na tym, czego dotąd nie mówiliśmy, a co zostanie podniesione przed Trybunałem w Strassburgu, jeśli w Polsce nie uzyskamy sprawiedliwości. Jakie prawo moralne do sądzenia mojego klienta ma państwo, które krzywdzi kolejne pokolenia swych obywateli? Po wojnie zagrabiono majątki ziemskie i nieruchomości miejskie, których do dzisiaj, poza nielicznymi przypadkami, nie zwrócono. Potem oszukano ludzi na książeczkach mieszkaniowych. Poodbierano emerytury, co jest łamaniem kardynalnej zasady ochrony praw nabytych i niedziałania prawa wstecz. Kolejne pokolenia harowały licząc na obiecaną przez Państwo emeryturę należną w określonym wieku, darmową opiekę zdrowotną i inne świadczenia, a teraz im się mówi, że nie ma na to pieniędzy. Jest to łamanie kardynalnej zasady pacta sum servanda. ZUS w samej nazwie jest kłamliwy, gdyż ubezpieczenie polega na tym, że płacimy składkę i wymagamy określonych świadczeń nie zastanawiając się nad tym, czy ubezpieczyciel ma pieniądze. Jeśli przeznaczył je na coś innego, to właśnie takie działanie jest przestępstwem, gdyż wiedząc, że ze składek ma finansować obiecane świadczenie, zebrane środki przekazał gdzie indziej, czyli zdefraudował. Nawet jeśli mój klient świadomie by się dopuścił popełnienia zarzucanych mu czynów, co oczywiście nie miało miejsca, to czy sąd reprezentujący takie państwo ma prawo go sądzić?! Wnoszę o uniewinnienie!

Prawdą jest, iż mój klient obiecywał ludziom wielkie zyski. Nie będę tutaj powtarzał argumentów, jakie przytaczaliśmy na jego niewinność w trakcie przewodu, jak fakt, iż w momencie uruchamiania działalności miał zamiar, by się z umów wywiązać. Nie będę powtarzał, że mój klient znalazł się na ławie oskarżonych tylko dlatego, iż współdziałał z synem premiera i poprzez...

Wysoki Sądzie!
Po wysłuchaniu i przeanalizowaniu przedstawionych tu przemów i materiałów dowodowych, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że przynajmniej część tychże zarzutów leży po stronie mojego klienta. Ot, winy i błędy zawierają się właśnie w naturze ludzkiej, która łączy elementy zarówno dobrego, jak także złego i z owego postępowania wyciąga adekwatne do czynów wnioski. Wysoki Sądzie! Ławo przysięgłych! Jesteśmy ludźmi, nieprawdaż? Mój klient, jak również żadne z nas nie stanowi wyjątku, jeśli mowa o ludzkiej ułomności. Co więcej śmiem twierdzić, że tak zwany „człowiek idealny”, jeśli istnieje, jest niczym innym, jak nikłym fasonem ideału, który z biegiem czasu traci swój uprzedni status. Ideał bowiem jest równy brakowi możliwości rozwoju. Ileż wart jest człowiek osadzony w pewnym stadium pochłaniania wiedzy i nie rozwijający się dalej?! Nic, Wysoki Sądzie. Czyż nie powinien on chcieć być z każdym dniem coraz lepszym? Mieć ambicje, realizować plany i marzenia. To oczywiste, że popełnia błędy, potyka się, upada, ale z każdym niepowodzeniem wyciąga odpowiednie wnioski, buduje schemat działania, aby więcej nie upaść w tym samym momencie. Pozwólcie, że posłużę się teraz słowami Sokratesa, słowami tak dobrze nam znanymi, a tak rzadko przywoływanymi z otchłani pamięci. „Wiem, że nic nie wiem.” Już wtedy ludzie byli świadomi swojej ułomności względem tego, co kryje przed nami oblicze świata. Nikt nie jest doskonały. Egoizm, żądza władzy, bogactwa – to tylko niektóre cechy, które porównać można do kłody podkładanej pod nasze nogi. Odważę się również unaocznić fakt, że ludźmi powierzającymi tak duże pieniądze mojemu klientowi nie kierowały szlachetne pobudki. Chcieli się wzbogacić, każdym kosztem zwiększyć swój majątek, ale pochłonięci liczeniem zysków, zapomnieli o ewentualności straty. Pieniądze. To one potrafią tak łatwo nas omamić, nas – nieidealnych, popełniających błędy ludzi. Proszę mieć to na uwadze osądzając tego człowieka. Wnoszę o łaskawy wyrok. Dziękuję.

Wysoki Sądzie!
Po wysłuchaniu i przeanalizowaniu przedstawionych tu przemów i materiałów dowodowych, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że przynajmniej część tychże zarzutów leży po stronie mojego klienta. Ot, winy i błędy zawierają się właśnie w naturze ludzkiej, która łączy elementy zarówno dobrego, jak także złego i z owego postępowania wyciąga adekwatne do czynów...

Wysoki sądzie. Wysłuchawszy obydwu stron, śmiem twierdzić,że tak naprawdę to światem rządzi tylko i wyłącznie żądza pieniądza. To właśnie on spowodował,że znaleźliśmy się tutaj na tej sali wraz z moim klientem,oskarżonym o oszustwo. Jednak nie tylko on znalazł się w jego pułapce - przecież świadkowie i poszkodowani, zeznający tutaj i wskazując na mojego klienta jako złodzieja,sami dobrowolnie wpadli w sidła tej pajęczyny finansowej,ponieważ również liczyli na rzekomo łatwe,pewne i wysokie zyski bez podatku. I nie czarujmy się : każdą klasyczną piramidę finansową można poznać po tym ,że jedynym źródłem zysków są wpłaty od kolejnych osób,jak i oferowane są inwestycje w określone aktywa,np nieruchomości czy metale szlachetne - zyski pierwszych klientów pochodzą z pieniędzy następnych. Mój klient swoimi działaniami nie dążył celowo do zorganizowania piramidy finansowej,tylko uważał,że spekulacje na rynku złota są bezpieczną i gwarantowaną lokatą kapitału,przynoszącą wysokie zyski bez żadnego ryzyka.Niestety chciwość,naiwność i brak podstawowej wiedzy o finansach zostały ukarane wystarczająco boleśnie - w stosunku do oskarżonego ,jak i jego klientów.Ceny złota przestały rosnąć,firma przestała zarabiać...Nikt tego nie mógł przewidzieć. Potrafimy osądzać drugiego człowieka, biorąc pod uwagę tylko suche fakty i rząd paragrafów, lecz postawmy się w sytuacji mojego klienta. My również czasami podejmujemy błędne decyzje i kroki...Poszkodowani,zamiast 15% zysków, dostaną prawdopodobnie tylko 15% zainwestowanych pieniędzy,a mojemu klientowi odbiorą cały dobytek,imię,pozycję...Ryzyko jeszcze raz dało niewiedzy i ignorancji lekcję pokory,którą uważam za wystarczającą karę dla mojego klienta,który wyraził skruchę. Dziękuję.

Wysoki sądzie. Wysłuchawszy obydwu stron, śmiem twierdzić,że tak naprawdę to światem rządzi tylko i wyłącznie żądza pieniądza. To właśnie on spowodował,że znaleźliśmy się tutaj na tej sali wraz z moim klientem,oskarżonym o oszustwo. Jednak nie tylko on znalazł się w jego pułapce - przecież świadkowie i poszkodowani, zeznający tutaj i wskazując na mojego klienta jako...