Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

makrok
Dominika
Stefcia14
Pola
Abigel23

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

makrok
Dominika
Stefcia14
Pola
Abigel23

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Oczywiście, u mnie w rodzinie zdarzały się sprzeczki to normalna kolej rzeczy. Tylko problem w tym, że wytworzyły się dwa wrogie obozy. Żadna ze stron nie chce odpuścić. Chodzi o poglądy polityczne.Mianowicie, moja mama, ja oraz moje rodzeństwo opowiadamy się za partią opozycyjną. Natomiast siosta mojej mamy oraz moi kuzyni deklarują poglądy skrajnie prawicowe. To nie może się ze sobą godzić… Jaki temat z nimi nie rozpocznie się to dorzucają jakieś uszczypliwości. Doszło do tego, że zaczęliśmy ich unikać, bo chyba tak najlepiej poradzić sobie z cichym konfliktem, kiedy ktoś tylko jak cię zobaczy, to musi dokuczyć. Ale ile czasu można unikać własną rodzinę… To było na tyle męczące, że postanowiliśmy ustanowić pewne zasady. Przy stole wigilijnym oraz imprezach rodzinnych jest zakaz rozmawiania o polityce. Pozwoliło to uniknąć zbędnych sprzeczek oraz nieporozumień. Nie warto tracić czas na takie głupoty.

Oczywiście, u mnie w rodzinie zdarzały się sprzeczki to normalna kolej rzeczy. Tylko problem w tym, że wytworzyły się dwa wrogie obozy. Żadna ze stron nie chce odpuścić. Chodzi o poglądy polityczne.Mianowicie, moja mama, ja oraz moje rodzeństwo opowiadamy się za partią opozycyjną. Natomiast siosta mojej mamy oraz moi kuzyni deklarują poglądy skrajnie prawicowe. To nie może...

Nie utrzymuję bliskiego kontaktu z rodziną, ale jeśli już zdarza nam się spotkać, to najczęstszym powodem konfliktów jest ogólnie pojęta polityka i towarzyszące jej kwestie światopoglądowe. Temat, którego staramy się unikać, ale który zawsze prędzej czy później wypłynie. Niestety, moje wujostwo nie tylko popiera obecnie rządzącą partię, ale jest też skrajnie konserwatywne religijnie – mieszanka, która jest zupełnym przeciwieństwem wyznawanych przeze mnie poglądów.   


Ostatnio z przykrością stwierdziłam, że nasz światopogląd różni się na tak wielu płaszczyznach, że czasem nawet przez nieuwagę wywiąże się jakaś sporna dyskusja. Kiedyś mimochodem wspomniałam o tym, że chodzę na jogę. Od razu zostałam ofukana przez ciotkę, że kościół nie popiera takich praktyk, i że joga to grzech. W sumie trochę mnie wtedy zatkało, bo nie sądziłam, że poruszony przeze mnie temat może wywołać jakąkolwiek dyskusję. Wolę nawet nie przytaczać wypowiedzi mojego wujka na temat osób LGBT, bo są zwyczajnie krzywdzące. Strasznie się wtedy o to pokłóciliśmy. Tego wieczoru wróciłam do domu bardzo zniesmaczona i zszokowana, że ludzie mogą mieć tak bardzo wyprane mózgi i skostniały umysł. Niestety nie sądzę, aby cokolwiek się zmieniło. Tematy polityczne i światopoglądowe chyba już na zawsze pozostaną kością niezgody w naszej rodzinie.

Nie utrzymuję bliskiego kontaktu z rodziną, ale jeśli już zdarza nam się spotkać, to najczęstszym powodem konfliktów jest ogólnie pojęta polityka i towarzyszące jej kwestie światopoglądowe. Temat, którego staramy się unikać, ale który zawsze prędzej czy później wypłynie. Niestety, moje wujostwo nie tylko popiera obecnie rządzącą partię, ale jest też skrajnie konserwatywne...

Ja, moja mama i moja siostra. Trzy piękne osoby, dzielące bajeczny ocean, a jednak leżące na ścieżce życia, jako trzy zupełnie różne wysepki. Takie byłyśmy, takie jesteśmy i chyba takie już zostaniemy. Pamiętam jeden szczególny dzień. Lampki już zdobiły choinkę, a za oknami zimno i mróz piekły gołą ziemię. Otóż to! Święta Bożego Narodzenia. Mama jako perfekcyjna Pani domu gotowała, sprzątała. Na błysk. Ja też. I moja siostra także. Lecz w pewnym momencie moja siostra rzekła do mojej mamy:
"Ja się zajmę potrawami wigilijnymi. A ty odpocznij".
Mama z uśmiechem się zgodziła. Przez ani jedną sekundę nie zajrzała do kuchni. A tam… buch i huk. I jeszcze puk. Innymi słowy – istna bitwa z porażką, a raczej gorzka przegrana z ideą perfekcji - idealne dania wigilijne przepadły! Moja siostra się piekła i gotowała. Ja też. Nie podołałyśmy. Wybuchła kłótnia, że aż okna parowały od drżących słów przekleństw i niezgody. Ja się poryczałam. Potem siostra też. Na końcu dołączyła mama. Jak konflikt został zażegnany? Proste – siostra przeprosiła mamę, mama przeprosiła moją siostrę, obie przeprosiły mnie, Ja przeprosiłam Je.

Ja, moja mama i moja siostra. Trzy piękne osoby, dzielące bajeczny ocean, a jednak leżące na ścieżce życia, jako trzy zupełnie różne wysepki. Takie byłyśmy, takie jesteśmy i chyba takie już zostaniemy. Pamiętam jeden szczególny dzień. Lampki już zdobiły choinkę, a za oknami zimno i mróz piekły gołą ziemię. Otóż to! Święta Bożego Narodzenia. Mama jako perfekcyjna Pani domu...

Istnieją kwestie, które tak naprawdę nigdy nie zostają przepracowane, rozwiązane i o ile na co dzień żyjemy, dajemy radę, o tyle, gdy przychodzi ten jeden szczególny moment, rzucamy sobie w twarz tymi spornymi tematami: wszystkimi na raz, na zasadzie licytacji, dlaczego nie. Niektóre z tych spraw zyskują miano “przemilczywanych” za każdym razem. Oznacza to, że temat gdzieś błądzi pod powierzchnią, gotów wychynąć w każdej chwili, ale nigdy tego nie czyni, bo byłaby niezła draka. Każdy się boi awantury narastającej z każdym słowem i schizmy w rodzinie. Jedną z takich spraw w naszej rodzinie jest kwestia rosołu. Czy dawać do niego tę przypaloną na ogniu cebulę, czy nie. Ciotka mówi, że ona ma indukcję. Mama jej na to, żeby na suchej patelni ją, tę cebulę zwęgliła. Babcia, że nie gada z nikimi, kto nie da w rosół cebuli zjaranej na żywym ogniu. No i awantura gotowa. Prócz tych “przemilczywanych” są te “JakCięZnówZobaczę”. Bo jak ten wujek z tamtym kuzynem się znów zobaczą to… “Kiedyś było lepiej, nie było tych wszystkich smatfonów, dzieciaki po dworzu biegały!”, grzmi wujek. Kuzyn odparowuje, że internet to mnóstwo możliwości na edukację. Wujek, że “taa, jasne, wy głupiznę bierzecie z tych komputerów!”. “A wy w kolejce do budki telefonicznej musieliście stać!”. I tak co spotkanie. Krzyczą, nie rozmawiają. Największy jednak konflikt w rodzinie dotyczy… książek. Nijak nie da się pogodzić dwóch zwaśnionych obozów: miłośników Mickiewicza i amatorów Słowackiego. 

Istnieją kwestie, które tak naprawdę nigdy nie zostają przepracowane, rozwiązane i o ile na co dzień żyjemy, dajemy radę, o tyle, gdy przychodzi ten jeden szczególny moment, rzucamy sobie w twarz tymi spornymi tematami: wszystkimi na raz, na zasadzie licytacji, dlaczego nie. Niektóre z tych spraw zyskują miano “przemilczywanych” za każdym razem. Oznacza to, że temat gdzieś...

Termin sporu: bieżący rok.
Uczestnicy: cała familia.
Miejsce: przyjemna restauracja.
Czas operacyjny: 17:00.

Mówi się u mnie w rodzinie, że roczek wyprawić trzeba huczniej niż 18ste urodziny. Dla córki urządziliśmy więc przyjęcie, zapraszając wszystkich - co ważne, nawet świeżych rozwodników. Ciotka spytała, czy będzie wujek - tak, ale posadzimy bardzo daleko, obiecujemy. No dobrze, spory sporami, ale maleństwo najważniejsze, więc przyjdzie.
Wuj nie pytał. Wuj zapatrzony w nową damę, która bezustannie wtrąca się w życie całej rodziny z nowymi zasadami, przemyśleniami i zarządzeniami. U niej się to robi inaczej, a ja to robiłam lepiej. Zaproszeni w parze.
Restauracja gwarna od gromkich śmiechów nad słodką latoroślą i brak tylko wuja i jego nadobnej. 
Brak informacji, pojawia się zmartwienie, dzwonimy i stykamy się z nim.
Z fochem.
Foch, przybrawszy rozmiar płetwala, niszczy przyjęcie. Jak mogłaś zaprosić ciotkę?
Przecież to wciąż moja ciotka, tak jak ty jesteś moim wujkiem.
Ona powinna już być obca!
Mleko się rozlało. Nie rozumiem, czemu po rozwodzie zwykło się uważać, że nagle ktoś już nie jest rodziną, gdy wciąż utrzymuje się kontakt i zna się tę osobę całe życie. Nie zgadzam się, nie pasuje mi to. Wuj wiedział, że zawsze blisko z ciocią byłam, z nim zaś niespecjalnie. Tym bardziej dziwi, że założył sobie, że mam obrać stronę i to właśnie tę jego stronę.
Tak więc waśnie zniszczyły humor na urodzinach córki.
Szczęśliwie nie dla niej, bawiła się wspaniale. 

Termin sporu: bieżący rok.
Uczestnicy: cała familia.
Miejsce: przyjemna restauracja.
Czas operacyjny: 17:00.

Mówi się u mnie w rodzinie, że roczek wyprawić trzeba huczniej niż 18ste urodziny. Dla córki urządziliśmy więc przyjęcie, zapraszając wszystkich - co ważne, nawet świeżych rozwodników. Ciotka spytała, czy będzie wujek - tak, ale posadzimy bardzo daleko, obiecujemy....

Moja rodzina należy do dość licznych, więc i konflikty u nas nie są rzadkością. Mój tata ma dziesięcioro rodzeństwa, które jest podzielone przez niezgodę. Moja mama ma trójkę rodzeństwa, które utrzymuje ze sobą bardzo dobre relacje. Oczywiście i tu zdarzają się sprzeczki, jednak nie dzielą ich, a czasem mam wrażenie, że wręcz wzmacniają ich relację. Kiedy bez ogródek wygarną sobie wszystko, co na ich sercu leży, wszystko, co im ciąży, łatwiej im siebie nawzajem zrozumieć i odnaleźć drogę do zgody. 
Jeśli chodzi o moje rodzeństwo, to jest nas piątka. Konflikty zdarzają się bardzo często. Myślę że jest to po części kwestia mieszkania w takim zagęszczeniu a po części tego, że jest między nami spora różnica wieku. Jestem najstarsza, a moja najmłodsza siostra jest 16 lat młodsza. Wiele konfliktów rodzi się na tle głupstw, jak zbicie ulubionego kubka czy władza nad pilotem. Szybko jednak następuje zawieszenie broni po takich sprzeczkach. Jednak są i konflikty, które dzielą na miesiące. Kiedy brat odprowadza twój samochód, który pożyczył na chwilę, z wgniecionymi drzwiami tak, że szyba się nie domyka, czy kiedy siostra tnie twoją najukochańszą markową sukienkę. Jednak ta złość zawsze mija. Nauczyliśmy się czasem przełykać ten gorzki gniew i wyciągnąć dłoń po zgodę. Bo zgoda przynosi nam więcej korzyści niż złość. Bo razem jesteśmy silniejsi i łatwiej nam mierzyć się ze światem i problemami wspierając się nawzajem. 

Moja rodzina należy do dość licznych, więc i konflikty u nas nie są rzadkością. Mój tata ma dziesięcioro rodzeństwa, które jest podzielone przez niezgodę. Moja mama ma trójkę rodzeństwa, które utrzymuje ze sobą bardzo dobre relacje. Oczywiście i tu zdarzają się sprzeczki, jednak nie dzielą ich, a czasem mam wrażenie, że wręcz wzmacniają ich relację. Kiedy bez ogródek...

Moje relacje z bratem nigdy nie były zbyt serdeczne, jednak w negatywnym sensie osiągnęły apogeum po śmierci naszego taty. Odbyło się postępowanie spadkowe, w wyniku którego każde z nas otrzymało 1/6 z jego części majątku. W rękach mamy została jej połowa i również 1/6.
To wtedy mama z bratem wpadli na pomysł, że on się przeprowadzi do rodzinnego domu, a jej kupi apartament w cenie, która byłaby równowartością jej części spadku. ich zdaniem pomysł był super, tylko ja i moja 1/6 spadku stanowiły problem.
Zaproponowali mi, żebym się zrzekła mojej części spadku po tacie, a mama "wspaniałomyślnie" testamentem przekaże mi apartament.
Podsumowując, w tej sytuacji brat otrzymałby swój spadek od razu, a ja za ileś lat po śmierci mamy (pod warunkiem, że ona umarłaby przede mną).
Nie zgodziłam się. Testament przecież można podważyć.
Nie odzywaliśmy się ponad rok. Rodzina zrezygnowała z pomysłu.
A ja do dziś mam do mamy żal, że chciała mnie pozbawić mojej części. Wiem, że ojciec mnie kochał i z pewnością nie chciałby, żeby jedno z jego dzieci zostało pokrzywdzone.

Moje relacje z bratem nigdy nie były zbyt serdeczne, jednak w negatywnym sensie osiągnęły apogeum po śmierci naszego taty. Odbyło się postępowanie spadkowe, w wyniku którego każde z nas otrzymało 1/6 z jego części majątku. W rękach mamy została jej połowa i również 1/6.
To wtedy mama z bratem wpadli na pomysł, że on się przeprowadzi do rodzinnego domu, a jej kupi apartament...

W mojej rodzienie miał miejsce bardzo ciekawy spór. Dwie starsze siostry mojej mamy nie rozmawiały ze sobą od lat. Będąc dzieckiem nie wydawało mi się dziwne, że nigdy nie siedzieliśmy razem przy świątecznym stole, ciocie odwiedzały nas naprzemiennie. Gdy byłam starsza zainteresowałam się bardziej tą sprawą, bo jeśli dwie kobiety się kłócą, to o co może chodzić? Na pewno o faceta! Popytałam, powęszyłam i wstępnie miałam rację. Mama powiedziała, że podczas studiów jedna ciotka podkochiwała się w bardzo przystojnym chłopaku z miasta, po czym ostatecznie to druga siostra się z nim związała, a co więcej tym facetem okazał się być wujek Marek. Od tamtej pory została rzucona kurtyna milczenia. Nie mogłam tak tego zostawić. Podczas wizyty cioci od wujka Marka zaczęłam od niechcenia opowiadać o drugiej cioci obserwując jej reakcję, która ku mojemu zaskoczeniu była bardzo neutralna. Tą samą operację przeprowadziłam z druga kobietą, tutaj jednak było więcej wzburzenia. Po kilku kieliszkach winka ciocia wylała z siebie cały trzymany żal. Rozwiązanie mocno minęło się z moimi przypuszczaniami, a Wujek Marek nie miał z tym nic wspólnego, przynajmniej nie bezpośrednio. Okazało się, że x lat temu przez przypadek zgubiła ona naszyjnik, który jej siostra dostała od wujka. Jej siostra stwierdziła, że zrobiła to celowo, a że ślub był tuż tuż to w ramach zemsty nie wzięła jej na świadkową. Młode były i głupie, szkoda, że zmądrzały tak późno, bo zmarnowały wiele lat, ale lepiej późno niż wcale!

W mojej rodzienie miał miejsce bardzo ciekawy spór. Dwie starsze siostry mojej mamy nie rozmawiały ze sobą od lat. Będąc dzieckiem nie wydawało mi się dziwne, że nigdy nie siedzieliśmy razem przy świątecznym stole, ciocie odwiedzały nas naprzemiennie. Gdy byłam starsza zainteresowałam się bardziej tą sprawą, bo jeśli dwie kobiety się kłócą, to o co może chodzić? Na pewno o...