Cześć ! Czy konkurs został już zakończony ? 😊

Cześć ! Czy konkurs został już zakończony ? 😊

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

dzień dobry, czy znane są już wyniki konkursu? 

dzień dobry, czy znane są już wyniki konkursu? 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Nie wiem,  czy jesteście tego świadomi, ale nasze życie jest pomiędzy tym co wybraliśmy,  a tym co przepadło w nicości zapomnienia; pomiędzy dobrem, a złem; pomiędzy obowiązkiem, a przyjemnością. Cokolwiek byśmy nie zrobili to zawsze jesteśmy pomiędzy dwoma sprzecznościami. Zawsze jedno kusi , drugie zwyciężą. Tm samym nasze życie nie jest monotonne. Taka też jest  książka debiutanta Pawła Radziszewskiego, choć to debiut częściowy, bo autor był nagradzany za opowiadania. Też znalazł się pomiędzy czystym debiutem, a pełnym doświadczeniem. Autor balansuje tu umiejętnie pomiędzy jawą, a snem snując opowieść o niecodziennym, a może wręcz przeciwnie codziennym życiu. To opowieść o drodze przez życie, którą każdy z nas musi odbyć zmagając się z dobrem i złem, jak już odgadnie, co jest co. Wgłębiam się z zachwytem w tą dziwaczną opowieść
odnajdując tam siebie. Trochę w krzywym zwierciadle, trochę z przymrużeniem oka, a czasem obdartą z iluzji do cna. Każdy znajdzie okruchy siebie w tej opowieści, którą czyta się z zapartym tchem. Nie można się oderwać, dlaczego jest ta opowieść dla nas taka istotna? Ależ to, "opowieść jest najważniejsza, ważniejsza niż życie , bo z niego zostaje tylko to , co trafi do opowieści".  To właśnie dlatego ta magiczna opowieść zyskała mój głos, bo jak to opowieść o życiu i poszukiwaniu, jest między nami wszystkimi i trochę o każdym z nas.

Nie wiem,  czy jesteście tego świadomi, ale nasze życie jest pomiędzy tym co wybraliśmy,  a tym co przepadło w nicości zapomnienia; pomiędzy dobrem, a złem; pomiędzy obowiązkiem, a przyjemnością. Cokolwiek byśmy nie zrobili to zawsze jesteśmy pomiędzy dwoma sprzecznościami. Zawsze jedno kusi , drugie zwyciężą. Tm samym nasze życie nie jest monotonne. Taka też jest  książka...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wybrałam „Willę, dziewczynę z lasu”! Są takie powieści, które na długo pozostają w pamięci
jakby drążyły sobie w niej osobne miejsce. Willa jest silna, wrażliwa, odważna
i z szacunkiem odnosi się do każdego żywego organizmu. Powieść porywa nas w
leśną głuszę pokazując, że przyroda żyje swoim życiem i niszczenie jej ma swoje
tragiczne skutki. Wystarczy zaś mały płomień by uratować świat, bo zmiana
zaczyna się od poszczególnych jednostek. Jeśli nie rozpoczęliście przygody w
Wielkich Górach Mglistych to warto! Bo choć jesteśmy współczesnymi
światłolubami to dzięki tej powieści spoglądamy na świat oczami narratorki,
która potrafi władać siłami natury – leśną magią. Możemy poczuć się jak rdzenni
mieszkańcy, którzy starają się zrozumieć świat najeźdźców zza morza. Autor
wykreował baśniowy, trochę mroczny świat, pełen magii płynącej prosto z natury.
 Pokazał nam oczami Willi jak okazywać
szacunek przyrodzie i jak powinno się płakać nad każdym ściętym drzewem, a
także to, że należy myśleć nieszablonowo i oprócz „my” szukać własnego „ja”. Willa
wzięła w swoje ręce los i gotowa zaryzykować życie ruszyła na ratunek
potrzebującym przeciwstawiając się klanowi. 

Wybrałam „Willę, dziewczynę z lasu”! Są takie powieści, które na długo pozostają w pamięci
jakby drążyły sobie w niej osobne miejsce. Willa jest silna, wrażliwa, odważna
i z szacunkiem odnosi się do każdego żywego organizmu. Powieść porywa nas w
leśną głuszę pokazując, że przyroda żyje swoim życiem i niszczenie jej ma swoje
tragiczne skutki. Wystarczy zaś mały płomień by...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W tym roku w kategorii horror, bez najmniejszego zawahania się zagłosowałem na dzieło Susan Hill “Kobieta w czerni. Rączka”. Prowadzony narracją brnąłem, zatracając się coraz bardziej w intrygujących ciągach zdarzeń. Autorka w perfekcyjny sposób rozdysponowała na kartach swych dwóch opowiadań towarzyszące do samego końca uczucia grozy i niepokoju. Klimat książki przenika umysł. Odczuwa się zaklętą nienamacalność, tajemniczość, upiorność; niekiedy rzeczy, które wykraczające poza możliwość ludzkiego zrozumienia.

W tym roku w kategorii horror, bez najmniejszego zawahania się zagłosowałem na dzieło Susan Hill “Kobieta w czerni. Rączka”. Prowadzony narracją brnąłem, zatracając się coraz bardziej w intrygujących ciągach zdarzeń. Autorka w perfekcyjny sposób rozdysponowała na kartach swych dwóch opowiadań towarzyszące do samego końca uczucia grozy i niepokoju. Klimat książki przenika...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Swój głos oddałam na książkę Anny Benning  "Vortex. Dzień, w którym rozpadł się świat". To lektura bardzo bliska memu sercu, szczególnie w obecnych czasach. Podczas pandemii jedyne o czym marzę, to oderwanie się od otaczającej mnie szarej rzeczywistości.  Już od pierwszych stron zakochałam się w niesamowitym świecie wykreowanym przez autorkę. Książka sprawia, że czuję jakby główna bohaterka, Elaine, była moim odzwierciedleniem. Dlatego tak bardzo ją cenię. Jestem w wieku dojrzewania, więc nic dziwnego, że tak jak Elaine dopiero odkrywam swoją ścieżkę, uczę się na swoich błędach i staram się ustalić co jest dla mnie dobre, a co niekoniecznie. Jednak mimo wszystko zawsze mogę liczyć na swoją rodzinę, nieważne jak daleko by byli, dokładnie tak jak jest w przypadku głównej bohaterki. To wszystko sprawiło,
że książka stała się dla mnie ucieczką od rzeczywistości i pomogła odnaleźć się
w trudnych dla mnie chwilach, za co skradła moje serce.

Swój głos oddałam na książkę Anny Benning  "Vortex. Dzień, w którym rozpadł się świat". To lektura bardzo bliska memu sercu, szczególnie w obecnych czasach. Podczas pandemii jedyne o czym marzę, to oderwanie się od otaczającej mnie szarej rzeczywistości.  Już od pierwszych stron zakochałam się w niesamowitym świecie wykreowanym przez autorkę. Książka sprawia, że czuję jakby...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Długo zabierałam się za sięgnięcie po jakąś książkę Remigiusza Mroza. Kiedy na rynku pojawiły się pierwsze tytuły, miałam gorszy okres czytelniczy, a później było już tego tyle, że nie wiedziałam, od czego zacząć. Aż w roku 2021 postanowiłam losowo wybrać lekturę najpopularniejszego polskiego autora kryminałów. Padło na „Wybaczam Ci” i los mi sprzyjał. Kryminałów przeczytałam już tak wiele, że uodporniłam się na wartką akcję i ciekawą fabułę. A jednak Mróz potrafił obudzić we mnie emocje i sprawić, że od początku do końca nie oderwałam się od lektury. Bohaterką jest Ina Kobryn, której spokojne życie nagle wywraca się do góry nogami. Kiedy po tajemniczej wiadomości otrzymanej na Facebooku jej mąż Rafał znika, Ina jedzie do jego pracy, aby się czegoś dowiedzieć. Niestety, nikt tam o nim nie słyszał. Ina uświadamia sobie, że nie wie, do kogo się zwrócić o pomoc, bo nigdy nie poznała rodziny męża. Kim jest Rafał i co wspólnego ma ze śmiercią dziewczyny na Placu Konstytucji? Warto sprawdzić.

Długo zabierałam się za sięgnięcie po jakąś książkę Remigiusza Mroza. Kiedy na rynku pojawiły się pierwsze tytuły, miałam gorszy okres czytelniczy, a później było już tego tyle, że nie wiedziałam, od czego zacząć. Aż w roku 2021 postanowiłam losowo wybrać lekturę najpopularniejszego polskiego autora kryminałów. Padło na „Wybaczam Ci” i los mi sprzyjał. Kryminałów...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W kategorii „Literatura obyczajowa, romans” wybrałam „Nagie Serca”. Colleen Hoover uwielbiam już od niepamiętnych czasów, jednak ostatnio moje upodobania do jej twórczości lekko się nie pokrywały z wydawaną przez Hoover twórczością. W moim odczuciu, pisarka zaczęła wydawać książki napisane w beznadziejny sposób, z denerwującymi bohaterkami (np. „Gdyby nie Ty”, „Never never”), co przełożyło się na mój zawód do ulubionej niegdyś autorki romansów. „Nagimi sercami” Hoover ponownie pokazała swój talent, dokonała dobrego powrotu do dawnych torów. Choć nie jest to książka bez wad, podobała mi się z uwagi na trójwymiarowych bohaterów i rzeczywistą historię, bez upiększeń czy drogi na skróty. „Nagie serca” po raz kolejny udowadniają, jaki potencjał tli się w pisarce. Wartka akcja, wyczuwalny klimat lata i ludzcy bohaterowie to wszystko, co sprawia, że książka ta jest wyjątkowa i warta przeczytania, stąd zdecydowałam się zagłosować na nią w Plebiscycie.

W kategorii „Literatura obyczajowa, romans” wybrałam „Nagie Serca”. Colleen Hoover uwielbiam już od niepamiętnych czasów, jednak ostatnio moje upodobania do jej twórczości lekko się nie pokrywały z wydawaną przez Hoover twórczością. W moim odczuciu, pisarka zaczęła wydawać książki napisane w beznadziejny sposób, z denerwującymi bohaterkami (np. „Gdyby nie Ty”, „Never...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dlaczego biorę udział w tym konkursie?-ponieważ po raz kolejny mogę polecić i opisać uczucia, jakie towarzyszyły mi podczas czytania ,,Niewidzialnego życia Addie LaRue"!Na jakiej podstawie oceniam, czy dany utwór mi się podoba? Możliwe, że przez to, iż najchętniej opowiedziałabym o niej każdemu...a może też przez to, że mogłabym czytać go na okrągło, jedynie po to, aby nie żegnać się z bohaterami? Wymienię jednak jeszcze parę powodów, dla których tak cenię tę powieść. Fabuła jest fenomenalna, bohaterowie niepowtarzalni, a umiejętne łączenie przeszłości z teraźniejszością i nawiązywanie do prawdziwych faktów historycznych, sprawiło, że lektura stała się niezapomniana. I te aforyzmy przewijające się przez całą długość utworu...Pozwolę sobie przytoczyć jednego z nich -,,Nie możesz zmusić ludzi, żeby cię kochali. Jak nie będą mieli wyboru, to nie będzie prawdziwe uczucie". Piękne, prawda? Pokochałam książkę już od pierwszych stron, a wypowiedzi bohaterów ciągle wybrzmiewają w mej głowie. 

Dlaczego biorę udział w tym konkursie?-ponieważ po raz kolejny mogę polecić i opisać uczucia, jakie towarzyszyły mi podczas czytania ,,Niewidzialnego życia Addie LaRue"!Na jakiej podstawie oceniam, czy dany utwór mi się podoba? Możliwe, że przez to, iż najchętniej opowiedziałabym o niej każdemu...a może też przez to, że mogłabym czytać go na okrągło, jedynie po to, aby nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Słyszysz to pukanie? To one, sekrety. Pragną wyjść z twojej głowy i szybko znaleźć się w innej. Są jak zaraza, która roznosi się w błyskawicznym tempie. Lubią uprzykrzyć życie i sprawić, by twoje najczarniejsze myśli ujrzały światło dzienne. Jedyny sposób, by do tego nie dopuścić, jest zachowanie ich dla siebie, ale... Czy to możliwe? Na to pytanie próbuje odpowiedzieć, odkąd tylko przeczytałam "Mroczne Sekrety" autorstwa Marcela Mossa, czyli mój wybór w głosowaniu na książkę roku z kategorii kryminał, sensacja/thriller. Historie przedstawione w niej spowite są ciemną i lepką mgłą tajemnic, które my, jako czytelnicy musimy powoli odkrywać. Jeśli chodzi o samą książkę, to osobiście odnalazłam w niej wszystko, czego jako fanka thrillerów poszukuje. Są intrygujący bohaterowie, jest wciągająca fabuła, są momenty wbijające w fotel, jest nieustająca akcja i tytułowy mrok, objawiający się w każdym z wychodzących na jaw sekretów. Dla mnie jest to zdecydowanie książka roku 2021!

Słyszysz to pukanie? To one, sekrety. Pragną wyjść z twojej głowy i szybko znaleźć się w innej. Są jak zaraza, która roznosi się w błyskawicznym tempie. Lubią uprzykrzyć życie i sprawić, by twoje najczarniejsze myśli ujrzały światło dzienne. Jedyny sposób, by do tego nie dopuścić, jest zachowanie ich dla siebie, ale... Czy to możliwe? Na to pytanie próbuje odpowiedzieć,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej