Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Karola
Kamila
Airain
Czarnula
Pinky

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Karola
Kamila
Airain
Czarnula
Pinky

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Ech znam to z doświadczenia. Mój Tato jest wybuchowym człowiekiem i zdarzało się, że nie odzywał się jakiś czas ale w końcu odpuszczał i dał się znowu oswoić. Jeśli nie ja jechałam pierwsza w odwiedziny tylko Tato zrobił nam niespodziankę to jak zawsze cieszyłam się jak dziecko, jakby sam mikołaj nas odwiedził. Biegam wtedy, szamoram się między salonem a kuchnią żeby ugościć takiego niespodziewanego gościa i buzia mi się nie zamyka, no bo przecież muszę nadrobić ten czas co się nie odzywał 😆

Ech znam to z doświadczenia. Mój Tato jest wybuchowym człowiekiem i zdarzało się, że nie odzywał się jakiś czas ale w końcu odpuszczał i dał się znowu oswoić. Jeśli nie ja jechałam pierwsza w odwiedziny tylko Tato zrobił nam niespodziankę to jak zawsze cieszyłam się jak dziecko, jakby sam mikołaj nas odwiedził. Biegam wtedy, szamoram się między salonem a kuchnią żeby...

Jakoś w czasie studiów mój kontakt z najlepszą przyjaciółką od czasów liceum zaczął się kruszyć. Najpierw subtelnie się poluzował, a potem jakby uciął, zupełnie nieoczekiwanie. Parokrotnie pisałam, próbowałam zainicjować rozmowę - aż w końcu pod naporem własnych obowiązków związanych z pracą, studiami i chorym na nowotwór dziadkiem po prostu sobie odpuścilam. Przez długich pięć lat myślałam o tym, co się z nami stało, że z naprawdę bliskich sobie osób stałyśmy się sobie obce i przyznam, że bardzo mnie ta sytuacja bolała.
 Miałam jednak nadzieję, że kiedyś jeszcze się spotkamy, w końcu obie tkwiłyśmy w jednym mieście. I muszę przyznać, że dawna przyjaciółka zaskoczyła mnie z pewnością nie mniej niż Halina, bo zjawiła się w drzwiach mojej sali poporodowej. W dobie covidu, gdzie nie można było przyjmować gości, a ja zbierałam się po trudnym porodzie na - jak się okazało - jej oddziale.
Wydaje mi się, że to był taki chichot losu, że kontakt wznowiła moja córka.
I choć dopiero raczkujemy w tej nowej-starej znajomości, to jestem pełna wdzięczności, że znów się pojawiła. I mam nadzieję, że tym razem już zostanie blisko. 

Jakoś w czasie studiów mój kontakt z najlepszą przyjaciółką od czasów liceum zaczął się kruszyć. Najpierw subtelnie się poluzował, a potem jakby uciął, zupełnie nieoczekiwanie. Parokrotnie pisałam, próbowałam zainicjować rozmowę - aż w końcu pod naporem własnych obowiązków związanych z pracą, studiami i chorym na nowotwór dziadkiem po prostu sobie odpuścilam. Przez długich...

Ciągle mam nadzieję, że u moich drzwi pojawi się dawno niewidziany Przyjaciel.
Jeśli zdecyduje się na odwiedziny, to powitam go z otwartymi ramionami.
W zależności od pory dnia i roku naszej wielogodzinnej rozmowie będzie towarzyszyła kawa latte z odrobiną cynamonu i korzennymi ciasteczkami; grzane wino z dodatkiem aromatycznych goździków, słodkiego miodu i soczystych pomarańczy; mocna, czarna herbata i wielobarwne kanapki; rozgrzewająca zupa krem z dyni; ryż z truskawkami i bitą śmietaną lub domowa pizza.
Nasze ulubione potrawy i napoje będą tłem do spotkania po latach.

Ciągle mam nadzieję, że u moich drzwi pojawi się dawno niewidziany Przyjaciel.
Jeśli zdecyduje się na odwiedziny, to powitam go z otwartymi ramionami.
W zależności od pory dnia i roku naszej wielogodzinnej rozmowie będzie towarzyszyła kawa latte z odrobiną cynamonu i korzennymi ciasteczkami; grzane wino z dodatkiem aromatycznych goździków, słodkiego miodu i soczystych...

Myślę, że takim gościem byłaby moja współlokatorka. To trochę paradoksalne, lecz pomimo mieszkania pod jednym adresem, ciągle się mijamy, a słowa które do siebie wypowiadamy uderzają w ciszę.
Choć kiedyś byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami, czas zmienił nasze stosunki w te "poprawne".  Nie jest źle, ale dobrze również. 
Chciałabym, by pewnego dnia zapukała do mojego pokoju i uchyliła drzwi. Chciałabym, by rozmowa potoczyła się jak kiedyś. Wtedy zawsze było coś do powiedzenia. 
Przyjęłabym ją z radością i bez żalu. Nie pytałabym dlaczego, nie pytałabym o przeszłość. Po prostu skupiłabym się na chwili obecnej i jej słowach.  

Myślę, że takim gościem byłaby moja współlokatorka. To trochę paradoksalne, lecz pomimo mieszkania pod jednym adresem, ciągle się mijamy, a słowa które do siebie wypowiadamy uderzają w ciszę.
Choć kiedyś byłyśmy najlepszymi przyjaciółkami, czas zmienił nasze stosunki w te "poprawne".  Nie jest źle, ale dobrze również. 
Chciałabym, by pewnego dnia zapukała do mojego pokoju i...

Pamiętam jego twarz dokładnie. Mocno zaciśnięte usta, wypieki na policzkach i oczy, oczy
pełne zrezygnowania, smutku i czego wtedy dla mnie nie zrozumiałego. Teraz
wiem, że to było ogromne rozczarowanie. I to rozczarowanie mną. Byliśmy
przyjaciółmi od lat. Razem się wychowywaliśmy, chodziliśmy do szkoły,
imprezowaliśmy, mówiliśmy sobie o wszystkim. Nawet praca czy związki, w których
byliśmy nie osłabiły naszej przyjaźni. Wszystko zmieniło się, gdy poznał Jacka,
moją nową miłość. Unikał mnie, przekładał spotkania aż w końcu wyznał, że jeden
z jego znajomych bardzo dobrze zna Jacka i to niestety tylko ze złej strony.
Doradzał, żebym zakończyła relację. Ostatni raz widzieliśmy się dzień przed
moim ślubem. Przyszedł prosić mnie, żebym odwołała ślub, bo Jacek mnie zdradza.
Wpadłam w szał, wyrzuciłam go z domu krzycząc, że nigdy więcej nie chcę go
widzieć, że dla mnie nie żyje. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że wiedziałam,
że ma rację. Gdyby tylko stanął w moich drzwiach przytuliłabym go najmocniej
jak potrafię i przeprosiła za krzywdę, jaką mu wyrządziłam.

Pamiętam jego twarz dokładnie. Mocno zaciśnięte usta, wypieki na policzkach i oczy, oczy
pełne zrezygnowania, smutku i czego wtedy dla mnie nie zrozumiałego. Teraz
wiem, że to było ogromne rozczarowanie. I to rozczarowanie mną. Byliśmy
przyjaciółmi od lat. Razem się wychowywaliśmy, chodziliśmy do szkoły,
imprezowaliśmy, mówiliśmy sobie o wszystkim. Nawet praca czy związki,...

Ja na przestrzeni wielu lat chciałam czyichś odwiedzin... Będąc manipulowana przez drzwi teraz zdecydowanie nie chc3

Ja na przestrzeni wielu lat chciałam czyichś odwiedzin... Będąc manipulowana przez drzwi teraz zdecydowanie nie chc3

Ja moją wypowiedzą chyba nie wstrzelę się w temat, trudno...
Od roku jestem babcią cudownego chłopczyka. Nie widujemy się codziennie, ale staram się jak tylko mogę odwiedzać wnuczka. Te spotkania, wspólne zabawy sprawiają mi wiele radości, jemu chyba też, bo na mój widok śmieje się i przychodzi do mnie z wyciągniętymi rączkami, stawiając swoje pierwsze, jeszcze bardzo nieporadne kroczki. Czasami myślami wybiegam w przyszłość i wyobrażam sobie obecnego szkraba jako dużego już chłopca czy nastolatka. Moim marzeniem jest, żeby to on był kiedyś tym moim niespodziewanym gościem. Aby z własnej woli odwiedzał swoją babcię, wpadał na niespodziewanie, sprawiając mi niespodziankę. Żebyśmy znaleźli wspólne tematy do rozmów, może wspólne pasje?... Bardzo bym chciała, aby ta więź która się między nami tworzy przetrwała na długie, długie lata...

Ja moją wypowiedzą chyba nie wstrzelę się w temat, trudno...
Od roku jestem babcią cudownego chłopczyka. Nie widujemy się codziennie, ale staram się jak tylko mogę odwiedzać wnuczka. Te spotkania, wspólne zabawy sprawiają mi wiele radości, jemu chyba też, bo na mój widok śmieje się i przychodzi do mnie z wyciągniętymi rączkami, stawiając swoje pierwsze, jeszcze bardzo...

Nic nie dzieje się bez przyczyny. Pewnych osób nie ma w moim życiu, bo nasze drogi się rozeszły. Bezboleśnie. Po prostu przestaliśmy iść w tym samym kierunku. Czasami te drogi potrafią przeciąć się po raz drugi, zupełnie niespodziewanie, kiedy biegnąc na autobus wpadamy na najlepszą przyjaciółkę z zerówki i mimo upływu lat, zaczynamy zupełnie  nowa wartościową relację. Jednak w przypadku większości utraconych kontaktów to tak nie działa. 
Gdyby jednak dawno niewidziana postać z przeszłości stanęła przed moimi drzwiami, byłabym bardzo czujna.  Zwłaszcza, że nie mieszkam w domu rodzinnym. Ktoś kto zdobył mój adres, a nie telefon jest mocno podejrzany. 

Nic nie dzieje się bez przyczyny. Pewnych osób nie ma w moim życiu, bo nasze drogi się rozeszły. Bezboleśnie. Po prostu przestaliśmy iść w tym samym kierunku. Czasami te drogi potrafią przeciąć się po raz drugi, zupełnie niespodziewanie, kiedy biegnąc na autobus wpadamy na najlepszą przyjaciółkę z zerówki i mimo upływu lat, zaczynamy zupełnie  nowa wartościową relację....