Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Kiciuś
Julia Mazurkiewicz
Maleństwo
Ula
Abigel23

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Kiciuś
Julia Mazurkiewicz
Maleństwo
Ula
Abigel23

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Kieruję się w życiu słowami "Wczoraj to historia, jutro tajemnica, a dzisiaj to dar". To jedne z najmądrzejszych słów jakie kiedyś usłyszałam. Nie ma sensu grzebać w historii i jej zmieniać, bo to ona uczyniła z nas tego kim dziś jesteśmy. Nie chciałabym też zepsuć sobie niespodzianki co czeka mnie w przyszłości. Ona i tak nadejdzie, dobra czy zła, będzie moja i będzie przepełniona kolejnymi lekcjami od życia. Za to dziś jest dzień, który powinno się przeżywać na 100% zamiast bujać myślami w innych czasach. Każdą chwilę powinno się wypełniać radością, że możemy doświadczać daru przeżywania tego momentu. Życie to dar, a jak go przeżyjemy to tylko nasza sprawa. Ja zamierzam korzystać z każdej chwili na maksa! Tak więc zostaje tu gdzie jestem- w cudownym tu i teraz!

Kieruję się w życiu słowami "Wczoraj to historia, jutro tajemnica, a dzisiaj to dar". To jedne z najmądrzejszych słów jakie kiedyś usłyszałam. Nie ma sensu grzebać w historii i jej zmieniać, bo to ona uczyniła z nas tego kim dziś jesteśmy. Nie chciałabym też zepsuć sobie niespodzianki co czeka mnie w przyszłości. Ona i tak nadejdzie, dobra czy zła, będzie moja i będzie...

Wszystko zależy od tego, czy chodzi o moją prywatną przeszłość lub przyszłość, czy też o przyszłość lub przeszłość ludzkości w ogóle.

W pierwszym przypadku zdecydowanie wybrałabym drzwi do przeszłości. Wprawdzie i tak już nic nie mogłabym w niej zmienić, nawet gdybym bardzo chciała, ale przynajmniej ją znam, oswoiłam ją i nauczyłam się z nią żyć. A miło by było znów spotkać bliskich, którzy dawno już odeszli z tego świata czy też zobaczyć rodziców jako młodych, uśmiechniętych ludzi po trzydziestce. Przyszłości natomiast wolałabym nie poznawać. Bo co jeśli wybrany przeze mnie czas i miejsce okazałby się dniem pogrzebu mojej mamy? Albo dniem mojego rozwodu po 10 latach małżeństwa? Jak mogłabym dalej żyć po powrocie do teraźniejszości ze świadomością, że coś takiego nastąpi (i kiedy dokładnie!) w moim życiu, nie mogąc jednocześnie zmienić biegu wypadków?

Jeśli zaś chodzi o drugi przypadek, to również i tym razem mój wybór padłby na drzwi do przeszłości, mimo że znam ją tylko z podręczników. Moja wiedza na temat historii pewnie zostałaby mocno zweryfikowana w praktyce, gdybym nagle znalazła się na przykład w średniowiecznym mieście albo przy budowie Piramidy Cheopsa, ale i tak bezpieczniejsze to niż przeniesienie się do przyszłości, o której nie wiem absolutnie nic. Może wybrane przeze mnie miejsce w ogóle już by nie istniało, zatopione lub zrównane z ziemią po wybuchu bomby atomowej? A może trafiłabym na dno krateru po uderzeniu meteoru? Dość przerażająca perspektywa.

Wszystko zależy od tego, czy chodzi o moją prywatną przeszłość lub przyszłość, czy też o przyszłość lub przeszłość ludzkości w ogóle.

W pierwszym przypadku zdecydowanie wybrałabym drzwi do przeszłości. Wprawdzie i tak już nic nie mogłabym w niej zmienić, nawet gdybym bardzo chciała, ale przynajmniej ją znam, oswoiłam ją i nauczyłam się z nią żyć. A miło by było znów...

Stoję na rozdrożu. Drzwi po jednej mojej stronie zaprowadzą mnie do przeszłości, tej zapomnianej, tej wielkiej i tajemniczej. Mojej lub świata. Drugie drzwi z kolei zaprowadzą mnie w nieznaną przyszłość. Muszę wybrać jedne z nich. Wybieram drzwi w przeszłość. Dlaczego? Nie czuję potrzeby wiedzieć przyszłości. Po części dlatego, że wiem, jak będzie ona wyglądać: będzie pełna wzlotów i upadków, ciemnych chmur, i zbyt jasnych dni, pełna cichych nocy i głośnych ludzi. Ale także pełna zaskoczenia i prawdy, łaski i pokoju, dobra i piękna najwyższego. Przyszłość nie wzywa mnie. Nie każe mi stanąć w progu swoich drzwi, tych drzwi. Jednakże przeszłość to inny głos dla mej duszy. Przeszłość mnie wzywa. Już zapala świece na moje przyjście. Wybiorę się w nią z rozkoszą w sercu. Bez winy. Bez poczucia strachu i lęku. Z nadzieją tylko, że ujrzę rzeczy, które mi się nie śniły. Sprawy z moich snów, które stają za mgłą, gdy wstaję, ale są żywe, gdy śpię. Stanę z nimi twarzą w twarz. I będę zachwycała się prawdą dawnych dni i lat, co przeminęły i nie wrócą już nigdy.

Stoję na rozdrożu. Drzwi po jednej mojej stronie zaprowadzą mnie do przeszłości, tej zapomnianej, tej wielkiej i tajemniczej. Mojej lub świata. Drugie drzwi z kolei zaprowadzą mnie w nieznaną przyszłość. Muszę wybrać jedne z nich. Wybieram drzwi w przeszłość. Dlaczego? Nie czuję potrzeby wiedzieć przyszłości. Po części dlatego, że wiem, jak będzie ona wyglądać: będzie pełna...

Jeśli stanęłabym na rozdrożu wybrałabym drzwi przeszłości. Wierzę, że na przyszłość mogę zapracować swoimi czynami i decyzjami, natomiast na przeszłość wpływu już nie mam. A podczas podróży w przeszłość wróciłabym do łóżka mojego umierającego dziadka, gdzie jako 13latka pozwoliłabym mu odczuć jak ważnym był dla mnie człowiekiem, jak wiele mnie nauczył. Nie zbagatelizowałabym ostrzeżeń, że być może jest to nasze ostatnie spotkanie. To ostatni raz, gdy mogę odczuć na sobie wzrok osoby kochającej mnie bezgranicznie, wpatrzonej w jedyną wnuczkę jak w obrazek.

Jeśli stanęłabym na rozdrożu wybrałabym drzwi przeszłości. Wierzę, że na przyszłość mogę zapracować swoimi czynami i decyzjami, natomiast na przeszłość wpływu już nie mam. A podczas podróży w przeszłość wróciłabym do łóżka mojego umierającego dziadka, gdzie jako 13latka pozwoliłabym mu odczuć jak ważnym był dla mnie człowiekiem, jak wiele mnie nauczył. Nie...

Zacytuje wam pewnego żółwia z filmu "Kung Fu Panda" - "wczoraj to historia, jutro to tajemnica a dzisiaj to dar, a dary są po to, by się nimi cieszyć". Żyjąc tą mądrością zastanawiam się czy mogę wybrać drzwi do teraz.
Przeszłość jest po to aby wyciągać z niej wnioski i uczyć się na błędach, często boli ale pozwala podejmować lesze decyzje w dalszych okresach naszego życia.
Przyszłość to niewiadoma którą można odkryć w każdej chwili, nie wiem co będę robić jutro ale z dobrym podejściem każdy dzień może być przygodą na którą czekało się całe życie.
Teraz, a teraz po prostu jest szybko przechodzi do historii i jeszcze szybciej odkrywa przed nami tajemnice przyszłości. Niema czasu w którym nie chciałabym być bardziej niż teraz i choć „teraz” często boli, albo wiąże się z ogromną radością, to zawsze przemija we wczoraj i pozostawia nam piękne wspomnienia, a czasem lekcję które pozwalają iść dalej i radzić sobie w życiu. To samo można powiedzieć o jutrze, jutro zawsze nadejdzie ale to dzisiaj mogę śnić i marzyć co ze sobą przyniesie i jak zmieni moje życie.
Przechodząc przez drzwi do przeszłości mogę zmienić dużo i jeszcze więcej stracić czy takie zmiany warte są swojej ceny, z kolei drzwi do przyszłości zabierają całą zabawę z odkrywania nieznanej i uczeniu się na błędach. Wiem że moje życie może nie jest ciekawe ale jest moje i czasem wystarczy tylko jedno „teraz” aby stanęło na głowie, obróciło się o 180 stopni i pobiegło w dowolną stronę świata.

Zacytuje wam pewnego żółwia z filmu "Kung Fu Panda" - "wczoraj to historia, jutro to tajemnica a dzisiaj to dar, a dary są po to, by się nimi cieszyć". Żyjąc tą mądrością zastanawiam się czy mogę wybrać drzwi do teraz.
Przeszłość jest po to aby wyciągać z niej wnioski i uczyć się na błędach, często boli ale pozwala podejmować lesze decyzje w dalszych okresach naszego...

Przeszłość czy przyszłość? Wczoraj czy jutro? Rok 2020 czy 2022? A może teraźniejszość, dziś i rok 2021. Może? Nie! Jestem tego pewna. Wybieram dzisiejszy dzień. Mimo, że przeszłość tak kusi... Można by było cofnąć się do pięknych chwil, chociaż głównie chciałabym do niej wrócić dlatego, że może udałoby się coś zmienić, może pewne rzeczy by się nie wydarzyły. Przyszłość... Wydaje się taka intrygująca. Mogłabym zajrzeć i zobaczyć kim będę za 5, 10, 20 lat. Co i kto będzie mnie otaczać? Czy będę szczęśliwa? Właśnie – szczęście. Czy naprawdę „podróż” w jedną lub drugą stronę uczyni mnie szczęśliwą? Nie, nie, nie! Liczy się teraz. Liczy się to, że piszę teraz ten tekst, co daje mi dużą dawkę przyjemności. W tym momencie jestem szczęśliwa, bo jestem w tym miejscu, mam kochającą rodzinę, kota, realizuje swoje pasje. Czy nie to powinno mieć znaczenie? Być może bez mojej przeszłości nie byłabym tutaj. Może byłabym innym, mniej szczęśliwym człowiekiem. A przyszłość? Co mi to da, że się dowiem, gdzie będę za 10 lat? Nic. Przyszłość to forma niespodzianki. Oczywiście – nie są to same chwile radości. Mimo to dziś jest najważniejsze. Dziś to życie. Bez niego nie istnieje miłość, przyjaźń, wolność, ani nic innego. Nie powinniśmy się zadręczać jutrem. Weźmy ulubioną książkę, wypijmy z mamą herbatę, przytulmy kota. Ja zwyczajnie chcę żyć i kocham moje życie.

Przeszłość czy przyszłość? Wczoraj czy jutro? Rok 2020 czy 2022? A może teraźniejszość, dziś i rok 2021. Może? Nie! Jestem tego pewna. Wybieram dzisiejszy dzień. Mimo, że przeszłość tak kusi... Można by było cofnąć się do pięknych chwil, chociaż głównie chciałabym do niej wrócić dlatego, że może udałoby się coś zmienić, może pewne rzeczy by się nie wydarzyły. Przyszłość......

Jeśli chodzi o przyszłość...chyba wolę, aby pozostała tajemnicą, którą odkrywam dzień po dniu...
Za to jeśli chodzi o przeszłość... Oj tak, chętnie przeniosłabym się do przeszłości! Przede wszystkim po to, by rozwikłać zagadki historii, które do dziś nie zostały wyjaśnione przez naukowców. Jest ich wiele, dlatego musiałabym poskakać trochę po różnych zakamarkach minionego czasu, żeby zaspokoić ciekawość. Na pewno skoczyłabym do starożytności, żeby na własne oczy przekonać się, kto i jak wybudował piramidy egipskie, czy i gdzie istniała Atlantyda, kto stoi za budową pomników Manoi na Wyspie Wielkanocnej, poznalabym też tajemnice cywilizacji Majów. Ruszylabym jeszcze bardziej wstecz, przez drzwi prowadzące do prehistorii, żeby sprawdzić, jak naprawdę zginęły dinozaury. Potem może jeszcze poszperałabym w czasach nam bliższych, żeby rozwikłać kolejne tajemnice, od II wojny światowej po współczesność.
A po powrocie z tej całej wyprawy w przeszłość napisałabym książkę - żebyście i wy poznali tajemnice przeszłości.;)

Jeśli chodzi o przyszłość...chyba wolę, aby pozostała tajemnicą, którą odkrywam dzień po dniu...
Za to jeśli chodzi o przeszłość... Oj tak, chętnie przeniosłabym się do przeszłości! Przede wszystkim po to, by rozwikłać zagadki historii, które do dziś nie zostały wyjaśnione przez naukowców. Jest ich wiele, dlatego musiałabym poskakać trochę po różnych zakamarkach...