Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

majusiabubusia
Iris
Aril27
Kazuar
Marta B

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

majusiabubusia
Iris
Aril27
Kazuar
Marta B

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Wytwarzała bym kompasy, piękne, wyjątkowe, istne dzieła sztuki, magiczne kompasy. Wskazywały by drogę jaką tylko sobie kupiec  zażyczy, mogłaby być to droga do skarbu albo droga  ucieczki, może nawet droga do czyjegoś serca. Pomysłów jest mnóstwo w końcu byłyby magiczne  i jeden pewniak, nigdy nie zboczyły by z celu.
Jednak miały by ograniczenie, jeden kompas mógłby wskazywać tylko jeden kierunek.

Wytwarzała bym kompasy, piękne, wyjątkowe, istne dzieła sztuki, magiczne kompasy. Wskazywały by drogę jaką tylko sobie kupiec  zażyczy, mogłaby być to droga do skarbu albo droga  ucieczki, może nawet droga do czyjegoś serca. Pomysłów jest mnóstwo w końcu byłyby magiczne  i jeden pewniak, nigdy nie zboczyły by z celu.
Jednak miały by ograniczenie, jeden kompas mógłby...

Gdybym obdarzona była talentem tworzenia tylko jednego przedmiotu to byłyby to łapacze chwil. Wspomnienia to uczucia do ludzi, miejsc, ale niestety nietrwałe. Często zostają zatarte przez bieg upływających lat, dlatego aby nasze wspomnienia pozostały wiecznie żywe dla nas, ale także dla pokoleń, które przyjdą po nas, decyduję się na tworzenie tego przedmiotu. W moim zamyśle każdy łapacz chwil były niepowtarzalny, oryginalny, dopasowany swoim wyglądem do charakteru jego właściciela. Kiedy już zabraknie nas na świecie nasza część w postaci łapacza chwil będzie wciąż obecna, byłaby to nasza spuścizna. Życie każdego człowieka jest wyjątkowe i każdy zasługuje na bycie zapamiętanym.

Gdybym obdarzona była talentem tworzenia tylko jednego przedmiotu to byłyby to łapacze chwil. Wspomnienia to uczucia do ludzi, miejsc, ale niestety nietrwałe. Często zostają zatarte przez bieg upływających lat, dlatego aby nasze wspomnienia pozostały wiecznie żywe dla nas, ale także dla pokoleń, które przyjdą po nas, decyduję się na tworzenie tego przedmiotu. W moim zamyśle...

Najbardziej na świecie chciałabym zostać producentem pluszowych misiów. W ten sposób mogłabym uszczęśliwić niejedno cudowne dziecko, ale i sobie sprawić dużo radości. Przytulała bym każdego misia sprawdzając jego miękkość i skuteczność w pokonywaniu największych dziecięcych smutków. Ponadto pozyskiwała bym wszystkie porzucone i zaniedbane pluszaki, tak żeby już żaden nie czuł się samotny i mógł znalazł nowy, szczęśliwy dom. Mogłabym je naprawiać, odnawiać i pobudzać do życia. Tak, zdecydowanie właśnie tym chciałbym się zajmować w życiu. Jestem dużym dzieckiem!

Najbardziej na świecie chciałabym zostać producentem pluszowych misiów. W ten sposób mogłabym uszczęśliwić niejedno cudowne dziecko, ale i sobie sprawić dużo radości. Przytulała bym każdego misia sprawdzając jego miękkość i skuteczność w pokonywaniu największych dziecięcych smutków. Ponadto pozyskiwała bym wszystkie porzucone i zaniedbane pluszaki, tak żeby już żaden nie...

Produkowałabym autorski projekt, przedmiot o nazwie "Odniechcemisięnator". Już tłumaczę. Myślę, że każdy z nas ma momentami wrażenie, że choć trzeba coś zrobić, strasznie nie można się za to zabrać. Odniechcemisięnator przyszedłby wówczas z pomocą. Choć nazwa brzmi jak wynalazek Heinza Dundersztyca, myślę, że każdy zrozumiałby zasadę jego działania. Wystarczy, że wzięlibyśmy kropelkę żelu powstającego nieprzerywanie w urządzeniu i wmasowali ją w skronie. Maszyna musi działać ciągle, gdyż tylko tak potrafi produkować wystarczające ilości żelu. Uwaga, w ulotce jest podana dawka jednej aplikacji, której stanowczo nie wolno przekraczać! Dzięki urządzeniu o tak wdzięcznej nazwie od razu po aplikacji kosmetyku na skórę wstąpią w nas siły życiowe i chęci na pracę czy różne rozrywki. Myślę, że takie urządzenie przydałoby się w dzisiejszych czasach (wniosek z autopsji).

Produkowałabym autorski projekt, przedmiot o nazwie "Odniechcemisięnator". Już tłumaczę. Myślę, że każdy z nas ma momentami wrażenie, że choć trzeba coś zrobić, strasznie nie można się za to zabrać. Odniechcemisięnator przyszedłby wówczas z pomocą. Choć nazwa brzmi jak wynalazek Heinza Dundersztyca, myślę, że każdy zrozumiałby zasadę jego działania. Wystarczy, że...

Puzzle. Wiem, to brzmi zwyczajnie i jest ogromny rynek, na którym można zakupić tę trywialną zabawkę. Tylko, że puzzle ‘budują’ mnie od dzieciństwa. Pamiętam większość ułożonych układanek w życiu. Żałuje, że właściwie wszystkie z dzieciństwa nie przetrwały do dnia dzisiejszego. Układam je do dziś i wiele z ułożonych wisi na ścianach, dekorując przy tym pokój i zwyczajnie ciesząc oczy. Nie będę czarować, że wytworzyłabym puzzle magiczne, dla każdego indywidualnie dopasowane, odzwierciedlające duszę… Na pewno jednak zapewniłabym rozrywkę, która potrafi odprężyć i jest dobra dla każdego, w każdym wieku. Wymagania to głównie cierpliwość i trochę miejsca a czas spędzony na tej rozrywce bezcenny.

Puzzle. Wiem, to brzmi zwyczajnie i jest ogromny rynek, na którym można zakupić tę trywialną zabawkę. Tylko, że puzzle ‘budują’ mnie od dzieciństwa. Pamiętam większość ułożonych układanek w życiu. Żałuje, że właściwie wszystkie z dzieciństwa nie przetrwały do dnia dzisiejszego. Układam je do dziś i wiele z ułożonych wisi na ścianach, dekorując przy tym pokój i zwyczajnie...

Wytwarzałabym sztylety zdolne przecinać powłoki oddzielające od siebie równoległe światy. Sztylety te miałyby rękojeść z bursztynu i diamentowe ostrze. Prawo do ich posiadania przysługiwałoby tylko wąskiej grupie strażników światów. Każdy strażnik dostawałby taki sztylet, z zaklętą w nim cząstką swej duszy, po ukończeniu 20 roku życia i odbytym uprzednio, trwającym lata, szkoleniu. Powłoki między światami mają różną grubość, w zależności od tego, jak bardzo te światy są od siebie oddalone. Niekiedy wystarczyłoby rozciąć powłokę z góry na dół i przecisnąć się przez powstałą szparę jak przez folię. Innym razem trzeba by wyciąć w niej drzwi odpowiedniej wysokości i szerokości, gdy jest sztywna i nierozciągliwa jak karton. Im grubsza powłoka, tym wolniej zrastają się wycięte w niej przejścia. Sztylety, które moja rodzina wytwarzałaby od pokoleń, nigdy by nie zawodziły. Ich ostrze nigdy nie stawałoby się tępe ani wyszczerbione, nigdy by się nie łamało i nie ulegało zarysowaniu. Sztylety służyłyby dzięki temu swoim właścicielom przez całe życie, aż do śmierci. Wówczas wracałyby do nas. Trzymalibyśmy je w tajemnym skarbcu, którego położenie znalibyśmy tylko my. I oby zawsze tak zostało. Gdyby diamentowe sztylety dostały się w niepowołane ręce, doszłoby do katastrofy, której rozmiarów nawet nie chcę sobie wyobrażać...

Wytwarzałabym sztylety zdolne przecinać powłoki oddzielające od siebie równoległe światy. Sztylety te miałyby rękojeść z bursztynu i diamentowe ostrze. Prawo do ich posiadania przysługiwałoby tylko wąskiej grupie strażników światów. Każdy strażnik dostawałby taki sztylet, z zaklętą w nim cząstką swej duszy, po ukończeniu 20 roku życia i odbytym uprzednio, trwającym lata,...

Ród Kapeluszników z książki Tamzin Merchant nadaje swym wyrobom magiczną moc, wplatając w nie niezwykłe składniki i zaklęcia, natomiast ja wkładam w swoje skromne dzieła całą duszę i serce, a magia... pojawia się sama. Spytajcie kogokolwiek parającego się tym samym rzemiosłem co ja, a na pewno potwierdzi, że ma identyczne odczucia. A to dlatego, że zajmuję się jedną z najwdzięczniejszych dziedzin rękodzieła, jaką jest scrapbooking, czyli tworzenie autorskich albumów na zdjęcia.
Swoją przygodę ze scrapowaniem zaczęłam od wykonania pamiątki Chrztu Świętego dla mojej siostrzenicy. Przez bez mała miesiąc tworzyłam moje gigantycznych rozmiarów, ważące kilka kilogramów Magnum Opus i z każdą kolejną stroną coraz bardziej zakochiwałam się w papierach scrapowych, ręcznie robionych kartkach, elementach pop-up. Pieczołowicie dobierałam papiery bazowe, obmyślałam rozmieszczenie fotografii, wymyślałam podpisy i udało mi się stworzyć rzecz jedyną w swoim rodzaju, niepowtarzalną i unikatową. Wtedy to połknęłam scrapowego bakcyla, którym teraz zarażam innych.
Jest coś magicznego w tworzeniu piękna własnymi rękami i dawaniu ludziom radości - można się od tego uzależnić. I jest też coś magicznego w oglądaniu takiego albumu, kiedy powracasz pamięcią do chwil utrwalonych na fotografiach i przenosisz się myślą w inne czasoprzestrzenie.
Więc może nadszedł czas, żeby zerwać z wrodzona skromnością i powiedzieć śmiało: Ja nie robię albumów na zdjęcia. Ja tworzę wehikuły czasu.

Ród Kapeluszników z książki Tamzin Merchant nadaje swym wyrobom magiczną moc, wplatając w nie niezwykłe składniki i zaklęcia, natomiast ja wkładam w swoje skromne dzieła całą duszę i serce, a magia... pojawia się sama. Spytajcie kogokolwiek parającego się tym samym rzemiosłem co ja, a na pewno potwierdzi, że ma identyczne odczucia. A to dlatego, że zajmuję się jedną z...

Myślę, iż zajęłabym się produkcją zabawek. W tym wypadku mam na myśli zabawki tworzone ręcznie, rzemieślniczo. Byłyby to głównie pluszowe misie w staromodnym stylu, przepiękne pozytywki czy różnego rodzaju szklane kule. Tego typu przedmioty zawsze wprowadzały mnie w dobry nastrój i pozwalały wkroczyć w krainę niedostrzeganej przez dorosłych magii.
Najważniejsze w całym tym przedsięwzięciu byłoby to, aby każda wyprodukowana zabawka była wyjątkowa dla potencjalnego właściciela. Tak właśnie smakuje dzieciństwo.

Myślę, iż zajęłabym się produkcją zabawek. W tym wypadku mam na myśli zabawki tworzone ręcznie, rzemieślniczo. Byłyby to głównie pluszowe misie w staromodnym stylu, przepiękne pozytywki czy różnego rodzaju szklane kule. Tego typu przedmioty zawsze wprowadzały mnie w dobry nastrój i pozwalały wkroczyć w krainę niedostrzeganej przez dorosłych magii.
Najważniejsze w całym tym...