W końcu mam czas, żeby usiąść i skrobnąć kilka słów. Macierzyństwo to jednak ciężka orka, ale lubię tę robotę. Wiadomo też, że po dobrze wykonanej pracy należy się nagroda w ramach wzmacniania pozytywnego oczywiście... Tylko co to mogłoby być? Usiadłam do komputera, by poskrolować sobie media społecznościowe, licząc, że inspiracja sama przyjdzie. Przewijając kolejne posty na "twarzoksiążce" zauważyłam na LC wzmiankę o Światowym Dniu Książki i Praw Autorskich.
Dzień święty świecić! - pomyślałam, po czym szybko wklepalam adresy moich ulubionych księgarni. I wiesz co mój pamiętniku-powierniku? (Czy ja nie jestem za stara na prowadzenie pamiętnika? *Hmmmm po wiedźmińsku*) Usłyszałam głosy! Autentycznie!
Mówiły:- Rozejrzyj się. Przecież nie masz miejsca na kolejne książki! Rafał już i tak narzeka na ich sterty poukładane to tu, to tam.
A tak... Rafał, mąż mój gderliwy... Fanatyk kablarstwa. "Pół mieszkania zawalone kablami, najgorzej" , cytując klasyka. No właśnie! Skoro on może gromadzić kable, czemu ja nie mogę kupić sobie kolejnych książek? Przecież to takie proste! I cyk! Jedna, druga, trzecia pozycja do koszyka, i coś dla dzieci w ramach wytłumaczenia (bo przecież w ich pokoju półki też pękają w szwach), że przecież nic tak nie rozwija ich wyobraźni i wiedzy, jak czytanie. Gratulując sobie sprytu w doborze argumentów i ignorując jęczące z zrezygnowaniem głosy w mojej głowie przejrzałam jeszcze oferty książek używanych, bo cóż możnaby dać książce w dniu jej święta jeśli nie nowy dom?
Tak oto, pokaźny już księgozbiór zasiliło kolejne 15 książek. Głosy w głowie zastąpił, nie wiedzieć czemu, Hymn Ligi Mistrzów i słowa chóru śpiewającego tryumfalnie "Kaszaaaankaaa! Kaszaaaankaaa!". Taaaak... To był dobry dzień. Rafał oczywiście w akcie zemsty zamówi kolejną partię kabli i przejściówek, ale co mi tam, skoro ja dziś świętuję! Niedługo dzień limeryków, więc nie pozostaje mi nic innego jak zakończyć ten wpis tymże:
Książek góry ma bez mała,
Wszystkich jeszcze nie czytała.
Taki czytelniczy los
Czasu brak, wciąż rośnie stos.

W końcu mam czas, żeby usiąść i skrobnąć kilka słów. Macierzyństwo to jednak ciężka orka, ale lubię tę robotę. Wiadomo też, że po dobrze wykonanej pracy należy się nagroda w ramach wzmacniania pozytywnego oczywiście... Tylko co to mogłoby być? Usiadłam do komputera, by poskrolować sobie media społecznościowe, licząc, że inspiracja sama przyjdzie. Przewijając kolejne posty...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

23.04.2021
Dziś jest szczególny dzień i jak co roku muszę go w wyjątkowy sposób uczcić. Dziś jest Światowy Dzień Książki, dlatego cały dzień poświęcę właśnie książkom. Świętowanie zaczynam od śniadania - herbata i magdalenki niczym z powieści Prousta "W stronę Swanna". Następnie chwila relaksu z książką. Przeczytam kilka rozdziałów "Co się skrwa między nami?". Później czas na obiad:przystawki, sałatka, pieczona szynka, kiełbaski w cieście i indyk - wszystko tak jak w powieści "Wielki Gatsby" Fitzgeralda. W drodze do przedszkola po córkę odwiedziłam księgarnię i kupiłam długo przeze mnie wyczekiwaną powieść B. A. Paris "Terapeutka", a dla córki wiersze Jana Brzechwy. Po powrocie do domu zabrałyśmy się za zabawę. Razem z córką zrobiłyśmy maski przedstawiające warzywa i wspólnie odegraliśmy scenkę z wiersza "Na straganie". To była świetna zabawa. Na kolację przygotowałam pieczone ziemniaki, takie jak pojawiające się w powieści Burnetta "Tajemniczy ogród". Wieczorem, gdy córka już zasnęła znowu miałam chwilę na czytanie. To był bardzo udany dzień.

23.04.2021
Dziś jest szczególny dzień i jak co roku muszę go w wyjątkowy sposób uczcić. Dziś jest Światowy Dzień Książki, dlatego cały dzień poświęcę właśnie książkom. Świętowanie zaczynam od śniadania - herbata i magdalenki niczym z powieści Prousta "W stronę Swanna". Następnie chwila relaksu z książką. Przeczytam kilka rozdziałów "Co się skrwa między nami?". Później...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

23.04.2021

Po dłuższej przerwie znów zebrałem się, otworzyłem kolejną pustą kartę, by przelać tu kilka ze swych myśli. Wciąż nie wiem, czemu to robię, czemu tu piszę. Może jest to rodzaj swoistej terapii, odciążenie od natłoku refleksji.
Zakładam, że nie wrócę do żadnego z tych zapisków, pewno cisnę je w ogień, wstydząc się słów tu zapisanych. Gdyby strony te potrafiły odpowiedzieć, zbeształyby mnie, jak zakładam, za ich zanudzanie.
Do rzeczy jednak. Dzień ten powinien być niezwykły – światowy dzień książki – obwieściła mi kartka w kalendarzu i chyba z kilkanaście osób, podczas luźnej rozmowy. Z powodu tego święta nie mam żadnych szczególnych planów. Jak co tydzień, pod koniec roboczego tygodnia zamierzam usiąść z książką w swym fotelu i podsłuchując lecących w tle utworów Milesa Davisa zanurzyć się w opowieści na kilka następnych godzin.

23.04.2021

Po dłuższej przerwie znów zebrałem się, otworzyłem kolejną pustą kartę, by przelać tu kilka ze swych myśli. Wciąż nie wiem, czemu to robię, czemu tu piszę. Może jest to rodzaj swoistej terapii, odciążenie od natłoku refleksji.
Zakładam, że nie wrócę do żadnego z tych zapisków, pewno cisnę je w ogień, wstydząc się słów tu zapisanych. Gdyby strony te potrafiły...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

23.04.2018

Światowy Dzień Książki! Mhmm... jak ja dawno nie czytałam niczego dla przyjemności. W moim tegorocznym zestawieniu TOP10 mogłyby wylądować co najwyżej repetytoria maturzysty. Ale już niedługo, będą przecież całe wakacje na czytanie <3

23.04.2019

Światowy Dzień Książki! Nie mogę w to uwierzyć, minął rok, a ja nic nie przeczytałam. W sumie jednak trudno się dziwić, że po maturze ostatnie na co miałam ochotę to książki, nie mówiąc już o tym, jak mało czasu jest na studiach na czytanie - podręczniki akademickie się nie liczą w moich statystykach. Może po sesji po coś sięgnę?

23.04.2020

Światowy Dzień Książki! Co tu świętować? Tyle czasu, 0 przeczytanych pozycji, a nawet już nie mam wymówek. Czy ja jeszcze w ogóle to lubię...

23.04.2021

Światowy Dzień Książki! Ach! I to jest życie - jak mało wystarczy, żeby wrócić do tego co się kocha. Kiedy w wakacje z nudów zaczęłam coś czytać, pomyślałam, że odłożę książkę na półkę tak szybko, jak ją stamtąd wzięłam. Ale powoli, kartka po kartce, to wspaniałe uczucie wróciło i już nie chce mnie zostawić. Nareszcie mogę dzisiaj świętować - kryzysy czytelnicze zdarzają się mniejsze i większe, ale ja swój pokonałam :)

23.04.2018

Światowy Dzień Książki! Mhmm... jak ja dawno nie czytałam niczego dla przyjemności. W moim tegorocznym zestawieniu TOP10 mogłyby wylądować co najwyżej repetytoria maturzysty. Ale już niedługo, będą przecież całe wakacje na czytanie <3

23.04.2019

Światowy Dzień Książki! Nie mogę w to uwierzyć, minął rok, a ja nic nie przeczytałam. W sumie jednak trudno się...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

2021.04.23 22.30
Cały dzień ziewający.
Bo standard. Bo Mąż znowu chrapał.
Pierwsza myśl: "Zatłukę. Poduszką? Gdzie mój mózg o tej porze? Zabawa w kalambury o 5.21. Co mam pod ręką, co jest twardsze niż poduszka? Czytnik... To jednak szkoda. W sumie kocham ich obu. A teraz już nie zasnę... "

Dziś Praca uszczęśliwiła nas webinarem o upraszczaniu języka w korporacji.
Cudowny wykładowca, który nasze firmowe pisma porównał do... kartki z Nad Niemnem.
Jednak wszystko jest relatywne.
Skoro im się nie podobają moje odpowiedzi do klienta, to jutro powiem szefowej, że czytanie Orzeszkowej w godzinach pracy powinna mi zaliczyć jako szkolenie.
I to bezkosztowe !

Przed chwilą Asia do mnie napisała. Podejrzewałam, że może to być coś ważnego, o tej porze to ona nigdy nie pisze.
Ale kiedy wspomniałam o trzech nowych zakupach książkowych - zrozumiała i przełożyła temat na jutro.
Bratnia dusza. A zaraz czeka mnie trudniejszy wybór - one są trzy...

A ten znowu chrapie. Chyba jednak będzie hucznie...

2021.04.23 22.30
Cały dzień ziewający.
Bo standard. Bo Mąż znowu chrapał.
Pierwsza myśl: "Zatłukę. Poduszką? Gdzie mój mózg o tej porze? Zabawa w kalambury o 5.21. Co mam pod ręką, co jest twardsze niż poduszka? Czytnik... To jednak szkoda. W sumie kocham ich obu. A teraz już nie zasnę... "

Dziś Praca uszczęśliwiła nas webinarem o upraszczaniu języka w korporacji.
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

23.06.2021
Nie umiem w przykazania. Gdy zamykam oczy, tworzę w głowie inną rzeczywistość - pełną chęci. Tkwię w tym stanie, aż do zobaczenia nagiej autentyczności: światło wpychające się do mojej sypialni, przylepiająca się kołdra do kostek i moje ciało tak bardzo wyprute z czegokolwiek. Życie rozdaje karty, a ja nigdy nie nauczyłam się grać w brydża (powinnam w końcu zacząć). Przewertowałam kartki pamiętnika, by upewnić się o moim stanie. Bez zmian. Wygramolenie się z łóżka, ewentualne umycie zębów, zjedzenie jakichś resztek, dziura w czasie i pójście spać. I te przeklęte słone strony, które wciąż przylepiają się do palców. Zrobiło mi się po prostu przykro. Tak po ludzku, tak zwyczajnie, po prostu przykro. Roznosząc tę zarazę do kuchni, zrobiłam sobie herbatę. Podłapałam nawyk od babci kalendarza kartkowego - dzień po dniu wyrywana kartka. Mogłam zmienić całą zastawę na kolor zielony z niebieskiego, powybijać wszystkie okna, czy oskubać z asortymentu, ale kalendarz musiał być nad czajnikiem. Wielkimi literami nad dwudziestym trzecim kwietnia było napisane: światowy dzień książki i praw autorskich. Automatycznie chciałam już wyrzucić ten dzień do śmieci, ale mój palec zatrzymał się. A wtedy ruszyło domino. Nie zdążyłam wypić herbaty, bo musiałam już biec po uliczkach tego śmierdzącego miasta w zbyt dużych butach. Czułam, jakby zdjęto ze mnie skórę, całą już popękaną, posiniaczoną, zużytą. Tak jak zastrzyk wprowadzono w moje tkanki już zapomniane wspomnienia przyprawione zapachem starych książek i wypiekami babci. Pomimo faktu, że wydarzyło to się parę godzin temu nie umiem wytłumaczyć. Nie potrafię. Ciągle wracam myślami, kiedy biegłam jak szalona w poszukiwaniu choć jednej księgarni. Wszystkie moje myśli skupiły się na tym celu. Gdy przekroczyłam jej próg, głód się nasilił. Wzięłam pierwszą książkę. Tytuł był nieważny. Zapłaciłam i mocno przytuliłam ją do piersi. Gdy wyszłam z księgarni, wszystkie emocje się ulotniły. Został tylko uśmiech na twarzy.

23.06.2021
Nie umiem w przykazania. Gdy zamykam oczy, tworzę w głowie inną rzeczywistość - pełną chęci. Tkwię w tym stanie, aż do zobaczenia nagiej autentyczności: światło wpychające się do mojej sypialni, przylepiająca się kołdra do kostek i moje ciało tak bardzo wyprute z czegokolwiek. Życie rozdaje karty, a ja nigdy nie nauczyłam się grać w brydża (powinnam w końcu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

23.04.2021
Drogi Pamiętniku
To dzisiaj! Święto wszystkich moli książkowych! Nareszcie! Czekałam na ten dzień już od długiego czasu. Złapał mnie ostatnio ogromny kac książkowy po świetnej serii fantasy i nie mogę zabrać się za czytanie niczego innego. Uznałam więc, że 23 kwietnia to idealna okazja żeby w końcu zebrać się w sobie, usiąść wygodnie na kanapie i rozłożyć się z książką. Oczywiście ktoś miał dla mnie inne plany. Dokładniej szefowa. Oznajmiła, że 23 kwietnia to idealny dzień na szkolenie online do pracy, które będzie trwać od rana do wieczora. I to z materiału, który już znam! Ręce mi opadły. Jak to w tym roku nie będę świętować Dnia Książki? Po 30 minutach słuchania zaczęłam gryzmolić na kartce. Rysowałam długopisem postacie o karykaturalnych twarzach, a potem powykręcane tło, budynki o dziwnych kształtach, zamazane jakby były pod wodą. I nagle w mojej głowie utworzyła się historia i całkiem nowy świat dla tych gryzmołów. Zaczęłam szybko pisać, słowa lały się niekontrolowanie, a klawiatura brzęczała jak jeszcze nigdy. Tego dnia zaczęłam pisać własną książkę. Nigdy nie myślałam, że będę do tego zdolna, a jednak! Tegoroczne Święto Książki będę wspominać długo, bo mimo że nie świętowałam tradycyjnie jak co roku, to obchodziłam je w sposób, z którego, może któregoś dnia, będę bardzo dumna.

23.04.2021
Drogi Pamiętniku
To dzisiaj! Święto wszystkich moli książkowych! Nareszcie! Czekałam na ten dzień już od długiego czasu. Złapał mnie ostatnio ogromny kac książkowy po świetnej serii fantasy i nie mogę zabrać się za czytanie niczego innego. Uznałam więc, że 23 kwietnia to idealna okazja żeby w końcu zebrać się w sobie, usiąść wygodnie na kanapie i rozłożyć się z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Drogi pamiętniczku. Dzisiejszy dzień jest zdecydowanie moim najukochańszym w całym roku. W końcu to właśnie dzisiaj jest święto moje i wszystkich zapalonych książkoholików. Jest to także święto wszystkich powieści. Czy ty pamiętniku także jesteś książką? Tak mi się wydaje. W końcu historie, które przelewam na twój papier, są często niesamowite. A więc wszystkiego najlepszego też tobie, mój sekretniku.
W tym dniu wyjątkowo nie potrzebowałam kawy. Widok wszystkich premier książkowych tak mnie rozbudził, że cały dzień chodziłam nabuzowana energią. Dzień wcześniej miałam w sobie tyle z "Marzyciela", że obiecywałam sobie, że nie kupię żadnej książki. Przecież moje półki już i tak uginają się pod ciężarem tomiszczy, a portfel wylewa rzewne łzy w postaci paragonów, bo tylko one mi w nim zostały. Oczywiście mój hart ducha opadł, gdy tylko otworzyłam oczy. By zaoszczędzić, postanowiłam, że moim jedzeniem będzie dzisiaj treść lektur. W końcu nie raz słyszałam powiedzenie, że książki są pokarmem dla duszy. Oblekłam się z kocyk i oddałam lekturze. Po jakimś czasie postanowiłam, że koniec tego dobrego i czas zamówić nową porcję powieści. Zadzwoniłam do mojej siostry z propozycją wspólnych zakupów. Po cichu liczyłam, że uda mi się zwalić na nią część kosztów wysyłki. Okazało się jednak, że nie jest zainteresowana, bo książki kupiła z samego rana. Poczułam się "ZdradzONA". Zapakowałam kilkanaście książek do koszyka i kiedy już miałam pewność, że nie obędzie się bez sprzedania nerki i domu, by znaleźć pieniądze na wszystkie pozycje z mojego TBR-u, nagle zabrano prąd...
Resztę dnia spędziłam przy latarce, czytając książki.
Okazało się, że nie warto składać sobie obietnic, bo mogą się jeszcze spełnić. Nie udało mi się kupić żadnej powieści, przez brak prądu, ale za to znalazłam czas na wyczytanie paru zaległości z półki. Poszłam spać, z myślę, że "Nie ma tego złego", co by na dobre nie wyszło.

Drogi pamiętniczku. Dzisiejszy dzień jest zdecydowanie moim najukochańszym w całym roku. W końcu to właśnie dzisiaj jest święto moje i wszystkich zapalonych książkoholików. Jest to także święto wszystkich powieści. Czy ty pamiętniku także jesteś książką? Tak mi się wydaje. W końcu historie, które przelewam na twój papier, są często niesamowite. A więc wszystkiego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

23 kwietnia 2021 r., piątek

Kochany pamiętniczku!
To już mój trzeci Światowy Dzień Książki w szpitalu psychiatrycznym. Jak dobrze wiesz, trafiłam tu, bo moja miłość do książek zagrażała mojemu życiu. Poukładane w chybotliwe stosy na podłodze i pod ścianami tworzyły już istny labirynt. Pewnego dnia, gdy niechcący potrąciłam jeden ze stosów, wywołałam efekt domina, czy też raczej lawiny, i książki runęły na mnie, mało nie grzebiąc mnie żywcem. Wtedy właśnie mnie zabrali. Ogłuszona i oszołomiona dokonanym przez siebie spustoszeniem nawet nie byłam w stanie się bronić. Odkąd przebywam w psychiatryku Światowy Dzień Książki jest dla mnie najbardziej przygnębiającym dniem w roku. Życie nieczytającego książkoholika nie jest łatwe. Dlaczego taka Klara, która cierpi na schizofrenię, może sobie czytać a ja nie? Przecież w jej przypadku to o wiele bardziej niebezpieczne. W zeszłym tygodniu na przykład, po przeczytaniu Obcego, na widok każdego lekarza i pielęgniarki chowała się pod łóżkiem, twierdząc, że są kosmitami, a w nocy stawała przy oknie i patrząc w rozgwieżdżone niebo, wydawała z siebie dziwne piski, utrzymując, że odpowiada na docierające do niej sygnały z kosmosu. Tymczasem to ja, a nie ona, mam zakaz dotykania książek. Chociaż po mojej akcji rok temu nie jest on całkiem bezsensowny. Upłynęły już wówczas niemal dwa lata, odkąd po raz ostatni miałam książkę w rękach i byłam na strasznym czytelniczym głodzie. Filip, paranoik, który mieszka w pokoju obok, widząc, w jakim jestem stanie, zlitował się nade mną i pożyczył mi czytaną przez siebie akurat Wyspę skarbów. Zachwycona ważyłam książkę w dłoniach, przekartkowywałam ją z zapamiętaniem, wsłuchując się z zachwytem w szelest kartek, wąchałam z lubością jej zapach i tak mnie to wszystko odurzyło, że zemdlałam. Od tamtej pory wszyscy pacjenci na naszym piętrze ku swojemu wielkiemu niezadowoleniu mają nakaz używania czytników, żeby mnie nie prowokować. Czy kiedyś stąd wyjdę?

23 kwietnia 2021 r., piątek

Kochany pamiętniczku!
To już mój trzeci Światowy Dzień Książki w szpitalu psychiatrycznym. Jak dobrze wiesz, trafiłam tu, bo moja miłość do książek zagrażała mojemu życiu. Poukładane w chybotliwe stosy na podłodze i pod ścianami tworzyły już istny labirynt. Pewnego dnia, gdy niechcący potrąciłam jeden ze stosów, wywołałam efekt domina, czy też...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kilka minut po północy, a ja wciąż czytam.
Mamy dzień 23 kwietnia, oficjalnie rozpoczął się Światowy Dzień Książki, także dziś zaczytam się, odpłynę w literacki świat bez patrzenia na zegarek, bez poczucia winy.
Kiedy za oknem zaczyna się przejaśniać, dowiaduję się, jak skończyła się książka i poznaję tajemnice wplecione w fabułę.
Idę pospać z uczuciem dobrze spędzonego czasu.

Parę godzin snu i rozpoczynam wypełnianie codziennych obowiązków. Dziś pracuje mi się nieco przyjemniej, bo pocieszam się nagrodą, jaka potem na mnie czeka.
Kiedy wreszcie jestem wolna, udaję się na zakupy do księgarni. Kupuję o kilka książek więcej niż zamierzałam... Szczerze mówiąc dużo dużo więcej... Ale w tym szcególnym dniu pozwalam sobie na to i nie będę się na siebie denerwować - tak jak w tłusty czwartek zjadam pączka, a w Światowy Dzień Czekolady wciągam całą tabliczkę czekolady. A książki to pokarm dla duszy, więc tym bardziej warto.
Wieczorem przeglądam recenzje kilku książek, które ostatnio wpadły mi w oko. Dopisuję kolejne pozycje do listy "Must have". Ta lista chyba nie ma końca, gdy się tak lubi książki.
Następnie robię jeszcze jedną rzecz - piszę emaila do pisarki, której powieść mnie ostatnio porwała. Myślę, że to miło podziękować za dobrą książkę.
Wyłączam komputer. Myślę sobie, że to był dobry dzień. I ten dzień się jeszcze nie skończył - czas na książkę. Znów zamierzam się zaczytać bez poczucia winy, święto ksiażki trwa.

Kilka minut po północy, a ja wciąż czytam.
Mamy dzień 23 kwietnia, oficjalnie rozpoczął się Światowy Dzień Książki, także dziś zaczytam się, odpłynę w literacki świat bez patrzenia na zegarek, bez poczucia winy.
Kiedy za oknem zaczyna się przejaśniać, dowiaduję się, jak skończyła się książka i poznaję tajemnice wplecione w fabułę.
Idę pospać z uczuciem dobrze spędzonego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej