Dałam drugą szansę swojej przyjaciółce, ale jest to dużo trudniejsze niż mi się wydawało. Nie jest prosto znów być blisko z kimś kto zepsuł twoje wesele. Marta zaczęła niewinnie, spóźniła się do kościoła, albo ściślej mówiąc nie przyszła wcale. Winą obarczyła swojego partnera, którego przytargała ze sobą specjalnie tylko na wesele bo nie chciała przyjść sama. Jej prawo, w końcu dostała zaproszenie z osobą towarzyszącą. Byłam tak szczęśliwa jako świeżo upieczona małżonka, że nawet przez sekundę nie uznałam tego za nietakt. Każdemu zdarza się spóźnić. Jednak dla mojej przyjaciółki ten dzień to była równia pochyła. Okazało się, że w domu w oczekiwaniu aż jej partner wyszukuje się na wesele postanowiła zrobić sobie solidny podkład alkoholowy, a później piła na umór zalewając życiowe smutki. Oprócz tego, że wdała się w szybki romans z kuzynem, wyzwała swojego partnera na sali od najgorszych, zataczała się i za wszelką cenę starała zrobić z siebie gwiazdę wieczoru, musiałam na koniec sama ją ogarnąć, zadzwonić do jej mamy z prośbą żeby zabrała ją uwaloną i brudną od wymiocin. Byłam na wściekła, ale miałam jeszcze jej torebkę i telefon. Kiedy ją oddawałam przeprosiła mnie i błagała o drugą szansę. Dałam jej kredyt zaufania, spłaca go do roku. Tylko ja nie wiem czy kiedykolwiek poczują, że już jesteśmy kwita.

Dałam drugą szansę swojej przyjaciółce, ale jest to dużo trudniejsze niż mi się wydawało. Nie jest prosto znów być blisko z kimś kto zepsuł twoje wesele. Marta zaczęła niewinnie, spóźniła się do kościoła, albo ściślej mówiąc nie przyszła wcale. Winą obarczyła swojego partnera, którego przytargała ze sobą specjalnie tylko na wesele bo nie chciała przyjść sama. Jej prawo, w...

Uważam, że każdy człowiek popełnia błędy, więc gdybyśmy uznali, że człowiek na drugą szansę nie zasługuje to czy w takim razie my też nie bylibyśmy skreśleni?

Mam za sobą trudne doświadczenia z moim obecnym małżonkiem. Był taki czas, kiedy nie byliśmy jeszcze małżeństwem i mój małżonek bardzo przesadzał z alkoholem. Do tego za każdym razem kiedy wypił stawał się bardzo agresywny. Rozeszliśmy się, serce tęskniło. Zgodziłam się dać drugą szansę, mimo tego, że wiele osób mi to odradzało, pod warunkiem, że pójdzie na terapię. Obecnie tworzymy naprawdę szczęśliwe małżeństwo, a te doświadczenia, które mamy za sobą, bardzo nas wzmocniły. Człowiek nie jest winny temu, że nosi w sobie demony przeszłości, ważne, by chcieć coś w tym temacie działać. Tym bardziej, że dając komuś drugą szansę dajemy mu też motywację do zmian. Z kolei przekreślając człowieka, dajemy mu informację, że nie musi nic robić ze sobą bo i tak nic z niego nie będzie. "Kto jest bez winy niech pierwszy rzuci kamieniem" - te słowa stanowią dla mnie drogowskaz w życiu.

Uważam, że każdy człowiek popełnia błędy, więc gdybyśmy uznali, że człowiek na drugą szansę nie zasługuje to czy w takim razie my też nie bylibyśmy skreśleni?

Mam za sobą trudne doświadczenia z moim obecnym małżonkiem. Był taki czas, kiedy nie byliśmy jeszcze małżeństwem i mój małżonek bardzo przesadzał z alkoholem. Do tego za każdym razem kiedy wypił stawał się bardzo...

Tak , druga szansa należy się każdemu . Błędy to ludzka przywara , zawiedzione nadzieje i pogubienie. Ja dałam drugą szansę mojemu chłopakowi , moim dzieciom z zaznaczeniem że więcej nie będzie możliwości. Nabrałam dystansu i szanuję siebie. Jestem bacznym obserwatorem i uważam że wiele da się naprawić w relacjach i zaufaniu jeżeli jest dobra wola drugiej strony. No i jasno postawiona granica - nie krzywdź , nie kłam , lepiej powiedz że masz inne zdanie , chcę cię wysłuchać choć mam prawo się nie zgadzać. Jedno jest pewne , zawsze możesz na mnie liczyć , pomogę bez oceniania. Chcę jednak by działało to w dwie strony.

Tak , druga szansa należy się każdemu . Błędy to ludzka przywara , zawiedzione nadzieje i pogubienie. Ja dałam drugą szansę mojemu chłopakowi , moim dzieciom z zaznaczeniem że więcej nie będzie możliwości. Nabrałam dystansu i szanuję siebie. Jestem bacznym obserwatorem i uważam że wiele da się naprawić w relacjach i zaufaniu jeżeli jest dobra wola drugiej strony. No i jasno...

Druga szansa, a nawet trzecia, czwarta i n-ta ma sens, wszak czy nie można poprawić oblanego testu czy egzaminu? Brat dostał prawo jazdy dopiero za szóstym podejściem, a teraz można powiedzieć, że jest już kierowcą zawodowym... Jeśli chodzi jednak o relacje, to już nie bywa tak łatwo - smutne to, ale u mnie wiele razy nie pomogło dawanie kolejnej szansy alkoholikowi, a właściwie to alkoholikom, bo było X lat temu dwóch takich gagatków, jeden po drugim. Dawałam się nabrać na obietnice, przysięgi, łzy w oczach i bicie się w piersi - wszystko na nic. Może to było tak, że ja dawałam im drugą szansę, ale zaraz potem wysokoprocentowa butelka dawała im swoją i też chciała się z nimi pogodzić? Może za każdym razem alkohol też dawał im kolejną szansę na zatopienie duszy w jego błogiej nieświadomości a moja "druga" szansa była mniej atrakcyjną opcją? W każdym razie cieszę się, że udało mi się wyrwać z tych chorych relacji, staram się niczego w życiu nie żałować, ale na pewno chciałabym tego etapu fałszywych obietnic kiedykolwiek powtarzać.

Druga szansa, a nawet trzecia, czwarta i n-ta ma sens, wszak czy nie można poprawić oblanego testu czy egzaminu? Brat dostał prawo jazdy dopiero za szóstym podejściem, a teraz można powiedzieć, że jest już kierowcą zawodowym... Jeśli chodzi jednak o relacje, to już nie bywa tak łatwo - smutne to, ale u mnie wiele razy nie pomogło dawanie kolejnej szansy alkoholikowi, a...

Danie drugiej szansy jest naszą codziennością, ale nie wiem, czy gdybym ktoś naprawdę zranił moje uczucia, zdradził moją miłość, czy umiałbym wybaczyć? raczej nie. Bo niby dlaczego? Jeśli kocham, kocham całym sobą, cała duszą, każdym zakamarkiem ciała, każdym calem intelektu, oddają tej osobie nawet własne marzenia. Ciężko jest mi zaufać ludziom, jeszcze ciężej ofiarować aż tak wiele. Jeśli już bym to zrobił - a zrobiłem - dlaczego miałbym dać drugą szansę temu, kto odrzucił takie bogactwo? Kocham swoją żonę, i mam nadzieję, że nigdy nie zapomni jak wiele dla niej poświęciłem ;D

Danie drugiej szansy jest naszą codziennością, ale nie wiem, czy gdybym ktoś naprawdę zranił moje uczucia, zdradził moją miłość, czy umiałbym wybaczyć? raczej nie. Bo niby dlaczego? Jeśli kocham, kocham całym sobą, cała duszą, każdym zakamarkiem ciała, każdym calem intelektu, oddają tej osobie nawet własne marzenia. Ciężko jest mi zaufać ludziom, jeszcze ciężej ofiarować aż...

Od razu w głowie mam słowa "nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy" ...
byłam kiedyś przed taką decyzją uczuciową, żeby dać drugą szansę, rozstaliśmy się w przyjaźni i zgodzie, a potem po paru latach znów zaczęło się coś dziać między nami, musiałam to przemyśleć, po trochę długich przemyśleniach okazało się, że On dostał "inne propozycje", więc moja druga szansa dla niego roztrzaskała się jak szklana bombka...
w innej sytuacji to mi nie dano drugiej szansy, gdyż On wcześniej miał dziewczynę z tego samego roku, która go skrzywdziła, więc ja jako również koleżanka z roku nie mogłam się stać z automatu czymś więcej niż koleżanką, bo zostałam skategoryzowana do tej samej przegródki, choć nie byłam nią tylko sobą ... i tak czar zauroczenia prysł

dawanie drugiej szansy zależy tylko i wyłącznie od siebie samego i czy chcemy ponownie w życiu mieć kogoś z przeszłości, czy nam na nim zależy, jest to tak indywidualne jak wybieranie pary skarpetek codziennie rano, więc nie należy oceniać kogoś, że dał ten przywilej drugiej szansy komuś

Od razu w głowie mam słowa "nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy" ...
byłam kiedyś przed taką decyzją uczuciową, żeby dać drugą szansę, rozstaliśmy się w przyjaźni i zgodzie, a potem po paru latach znów zaczęło się coś dziać między nami, musiałam to przemyśleć, po trochę długich przemyśleniach okazało się, że On dostał "inne propozycje", więc moja druga szansa dla...

Dałam drugą szansę mężczyźnie w którym byłam zakochana. To bardzo świeża sprawa, bo właśnie niedawno zdecydował, że mimo wszystko mogę robić ze swoim życiem co tylko chcę i on wyjechał, a ja zajmuję się odwoływaniem ślubu... Czuję, że to będzie dla mnie bolesna nauczka. Rozum podpowiadał mi, żebym nie łudziła się co do zmiany i tego, że On w końcu dojrzał i chce stabilizacji, ale serce mówiło swoje... I teraz zostałam z tym z czym zostałam...
Lecz pomimo wszystko nie żałuję! Przynajmniej mam 100% pewności, że tu nie miałam szans na "żyli długo i szczęśliwie". Nie będę zarzucać sobie, że mogło być z tego coś cudownego. Wiem za to, że jestem bogatsza o nowe rozczarowanie - doświadczenie i daje sobie radę. Wiem, że nawet jeśli ktoś nie wykorzysta drugiej szansy, którą się u daje to warto to zrobić, by samego siebie upewnić, że ta osoba jest zawodna, a nie tylko, że to było potknięcie czy przypadek i tak wyszło.
Głowa do góry.

Dałam drugą szansę mężczyźnie w którym byłam zakochana. To bardzo świeża sprawa, bo właśnie niedawno zdecydował, że mimo wszystko mogę robić ze swoim życiem co tylko chcę i on wyjechał, a ja zajmuję się odwoływaniem ślubu... Czuję, że to będzie dla mnie bolesna nauczka. Rozum podpowiadał mi, żebym nie łudziła się co do zmiany i tego, że On w końcu dojrzał i chce...

"Druga szansa" jest pojęciem często retorycznym, bo która matka kochająca swe dziecko nie da mu szansy na poprawę kiedy skłamało czy coś spsociło? Niestety są takie, czasem znamy je osobiście, czasem czytamy o nich, a nawet ostatnio oglądałam filmik na fb. O ironio losu, jak wiele osób nie dało by tym matką drugiej szansy tylko wymierzyło sprawiedliwość, lecz tylko tak z dala, bo z bliska to nikt nic nie widział i nie słyszał. Jak nasz pies, cholera jedna pogryzł nam nasze nowiuteńkie, markowe buty to mimo złości na niego, damy mu drugą szansę i podrapiemy za uchem. Choć są i tacy co porzucą stworzenie z błahszego powodu, bo tak prościej, łatwiej. Jeśli się kocha to się wybacza tylko nie zawsze zapomina.

"Druga szansa" jest pojęciem często retorycznym, bo która matka kochająca swe dziecko nie da mu szansy na poprawę kiedy skłamało czy coś spsociło? Niestety są takie, czasem znamy je osobiście, czasem czytamy o nich, a nawet ostatnio oglądałam filmik na fb. O ironio losu, jak wiele osób nie dało by tym matką drugiej szansy tylko wymierzyło sprawiedliwość, lecz tylko tak z...

Druga szansa?
Jeśli druga osoba rzeczywiście na nią zasługuje i wie, że popełniła błąd. To tak myślę że mogę dać ją, tylko powoli małymi kroczkami. Jestem osobą, która jeśli ufa komuś to całym sercem, a jeśli ktoś mnie zrani to .... staram się wybaczyć, choć jest to bardzo trudne. Czasem nie wybaczam, bo rana jest zbyt głęboka i pali za każdym wspomnieniem. Wiele bliskich mi osób zraniło mnie i zawsze znalazłam wytłumaczenie ich zachowań, niektóre osób skresliłam ze swojego życia czy żałuję? Owszem, bo wystarczyła rozmowa, ale niektórych nie stać na nią.... Wolą oceniać ludzi przez pryzmat plotek, niedomówień. Czy ja kogoś zraniłam na pewno o czy coś z tym zrobiłam?
Niestety nic, żałuję niektórych momentów mojego życia i z chęcią cofnęłabym czas, aby to poprawić. Mimo wszystko żyje, idę dalej, popełniam błędy, jestem raniona, ja ranię, ale podnoszę się i cieszę się rodziną, którą mam. Staramy się i wszystko układa się, czasem jest pod górkę, a czasem z górki. Ale jak to mówią "Life od brutal". Mam dwóch fajnych synów z czego ciesze się najbardziej, bo mogłam ich nie mieć....

Druga szansa?
Jeśli druga osoba rzeczywiście na nią zasługuje i wie, że popełniła błąd. To tak myślę że mogę dać ją, tylko powoli małymi kroczkami. Jestem osobą, która jeśli ufa komuś to całym sercem, a jeśli ktoś mnie zrani to .... staram się wybaczyć, choć jest to bardzo trudne. Czasem nie wybaczam, bo rana jest zbyt głęboka i pali za każdym wspomnieniem. Wiele bliskich...

W podstawówce miałam przyjaciółkę, byłyśmy takimi typowymi papużkami nierozłączkami. Pewnego dnia się pokłóciłyśmy, byłyśmy śmiertelnie obrażone i żadna z nas nie zdecydowała się na ratowanie naszej relacji, a ja nie wyobrażałam sobie, żeby dać jej drugą szansę. Nadal, wiele lat później żałuję, że sobie nie wybaczyłyśmy. Dlatego kiedy w liceum spotkała mnie podobna historia, schowałam dumę do kieszeni i wyciągnęłam rękę na zgodę. Oczywiście, przez jakiś czas po pogodzeniu się nasze relacje były przepełnione podejrzliwością, bałyśmy się ponownie całkowicie sobie zaufać, ale z biegiem czasu wszystko wróciło do stanu poprzedniego i nigdy nie było chwili, w której żałowałabym swojej decyzji.
Wybaczenie komuś, danie mu drugiej szansy wymaga często dużo odwagi. Jednak efekty są warte przezwyciężenia samego siebie, ponieważ osoby, którym dajemy szansę na rehabilitację, często są tymi, na którym nam mocno zależy. A takich relacji nie warto tracić.

W podstawówce miałam przyjaciółkę, byłyśmy takimi typowymi papużkami nierozłączkami. Pewnego dnia się pokłóciłyśmy, byłyśmy śmiertelnie obrażone i żadna z nas nie zdecydowała się na ratowanie naszej relacji, a ja nie wyobrażałam sobie, żeby dać jej drugą szansę. Nadal, wiele lat później żałuję, że sobie nie wybaczyłyśmy. Dlatego kiedy w liceum spotkała mnie podobna...