Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

makrok
Ciastko
cysiek08
Marta
Słodki-Ananasek

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

makrok
Ciastko
cysiek08
Marta
Słodki-Ananasek

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Od zawsze mam problemy z zaufaniem do ludzi. Sama nie jestem święta i wiem, że czasem popełniam błędy. Czasem, podobne bądź zupełnie inne błędy popełniają moi znajomi czu bliscy. Danie drugiej szansy nigdy nie jest łatwe. Ale, jak mówiła moja babcia, każdy jest tylko człowiekiem i popełnia błędy. Czasem ich żałuje, a czasem dopiero po dłuższym czasie i pewnych doświadczeniach dostrzega swoje złe zachowanie czy postępowanie.
Czy daję komuś drugie szanse? Oczywiście, że tak. Niezawsze, ale to zależy od konkretnej osoby. Czasami nie wiemy, kiedy to my będziemy potrzebować nowej szansy od tej osoby.
Czy jest ktoś komu dałabym nową szansę w ciemno? Oczywiście. Osoba wiele zawiniła.. ale niestety ja też. Powinna dostać drugą szanse a ja powinnam prosić o tę szansę ją.

Od zawsze mam problemy z zaufaniem do ludzi. Sama nie jestem święta i wiem, że czasem popełniam błędy. Czasem, podobne bądź zupełnie inne błędy popełniają moi znajomi czu bliscy. Danie drugiej szansy nigdy nie jest łatwe. Ale, jak mówiła moja babcia, każdy jest tylko człowiekiem i popełnia błędy. Czasem ich żałuje, a czasem dopiero po dłuższym czasie i pewnych...

Druga szansa? O ironio, jak boli... a to tylko dwa słowa.
Zawieść się można łatwo, a wybaczyć jest trudno. Jednak każda z tych dwóch rzeczy w moim życiu jest i prowadzi z sobą nierówną walkę. Można zastanawiać się, dlaczego, lecz odpowiedź jest prosta. Żeby druga szansa miała owoce, musi dotyczyć dwóch jednostek i ich chęci, a nie tylko jednej. Pewnie dlatego od lat w sercu mam braki i pustkę. Od lat, codziennie, co godzinę, co tydzień, daję szansę mojemu rodzicowi na bycie rodzicem. I codziennie coś nie wychodzi. Gdy wyciągasz do kogoś rękę, gdy ta osoba nie jest gotowa - można się sparzyć...
Od przeszło roku nie widziałam rodzica, od przeszło roku zadzwoni - raz na czas. Jenak niezliczone ilości drugich szans nie sprawdziły się, ponieważ trzeba czegoś więcej niż chęć.
Gdy była małym dzieckiem - płakałam. Gdy zaczęła dorastać, nauczyła się czekać, bo może to nie ja jestem od drugiej szansy, a mój rodzic sam musi sobie ją dać. Pytanie polega tylko na tym - ile to może jeszcze trwać?

Druga szansa? O ironio, jak boli... a to tylko dwa słowa.
Zawieść się można łatwo, a wybaczyć jest trudno. Jednak każda z tych dwóch rzeczy w moim życiu jest i prowadzi z sobą nierówną walkę. Można zastanawiać się, dlaczego, lecz odpowiedź jest prosta. Żeby druga szansa miała owoce, musi dotyczyć dwóch jednostek i ich chęci, a nie tylko jednej. Pewnie dlatego od lat w sercu...

W końcu mówi się "do trzech razy sztuka", dlatego jeśli ktoś chce dostać drugą szansę to ją otrzyma (otrzyma nawet trzecią, tą ostatnią), jednak z reguły mało osób prosi o drugą szansę. Jedni wolą udawać, że nic się nie stało, inni odpuszczają, bo tego kwiatu to pół światu (czy jakoś tak) i jest jak jest. Co do osób, którym w ciemno dam drugą szansę, to jest ich kilka, głównie z rodziny, ale przede wszystkim koleżanki z klasy. Kontakt nam się urywa, czasem któraś się nie zjawiła (bo coś jej wyskoczyło), ale i tak trzymałyśmy się razem i jak zajdzie potrzeba, to się zbierzemy (coś jak Avengers tyle, że nasze misje są mniej fantastyczne, a powody bardziej błahe).

W końcu mówi się "do trzech razy sztuka", dlatego jeśli ktoś chce dostać drugą szansę to ją otrzyma (otrzyma nawet trzecią, tą ostatnią), jednak z reguły mało osób prosi o drugą szansę. Jedni wolą udawać, że nic się nie stało, inni odpuszczają, bo tego kwiatu to pół światu (czy jakoś tak) i jest jak jest. Co do osób, którym w ciemno dam drugą szansę, to jest ich kilka,...

„Dajmy szczęściu drugą szansę!”
„Danie drugiej szansy nigdy nie jest łatwe…” tiaaa…
Życie każdego z nas jest taką specyficzną i jedyną w swoim rodzaju szansą…
W moim, możliwość jej dania pojawiła się czterokrotnie… Tak, czwórka zwariowanych dzieciaków powoduje, że wszystkie definicje „drugiej szansy” idą w odstawkę. Tak naprawdę to chodzi tu o coś bardziej skomplikowanego, chodzi o przebaczenie. Przebaczenie nie potrzebuje cyfry, potrzebuje za to czegoś innego, potrzebuje miłości. Bezwarunkowej. Wtedy żadne drugie i kolejne szanse nie będą miały większego znaczenia. Musimy tylko pamiętać, że te wszystkie powyższe wywody działają zawsze w obie strony… A przekazywanie komuś życia to nie jest przypadkiem dawanie szansy „w ciemno”???:)

„Dajmy szczęściu drugą szansę!”
„Danie drugiej szansy nigdy nie jest łatwe…” tiaaa…
Życie każdego z nas jest taką specyficzną i jedyną w swoim rodzaju szansą…
W moim, możliwość jej dania pojawiła się czterokrotnie… Tak, czwórka zwariowanych dzieciaków powoduje, że wszystkie definicje „drugiej szansy” idą w odstawkę. Tak naprawdę to chodzi tu o coś bardziej skomplikowanego,...

Nie jestem zwolenniczką dawania drugiej szansy, ale oczywiście wszystko zależy od sytuacji i kalibru sprawy. Pewnie jeszcze kilka lat temu zdecydowanie byłabym przeciwna, ale zauważyłam, że zdarza mi się podejmować decyzje w sprawach, których kiedyś nawet bym nie rozważała.
Mam wrażenie, że wszystko zależy od tego, na jakim etapie życia akurat jesteśmy i czy mamy wokół siebie osoby, na których wsparcie możemy liczyć.
Decyzje podejmowane w życiu bywają trudne, ale musimy zawsze pamiętać, że to my będziemy ponosić ich konsekwencje.

Nie jestem zwolenniczką dawania drugiej szansy, ale oczywiście wszystko zależy od sytuacji i kalibru sprawy. Pewnie jeszcze kilka lat temu zdecydowanie byłabym przeciwna, ale zauważyłam, że zdarza mi się podejmować decyzje w sprawach, których kiedyś nawet bym nie rozważała.
Mam wrażenie, że wszystko zależy od tego, na jakim etapie życia akurat jesteśmy i czy mamy wokół...

Dałam drugą szansę sobie samej. Gdy w obliczu życiowego zakrętu wydawało mi się, że nie jestem nic warta, postanowiłam spróbować jeszcze raz. Stanęłam przed lustrem I zapytałam siebie jaka jestem, a jaka chciałabym być.
Nie lubię swoich kręconych włosów? Zrobię keratynowe prostowanie włosów!
Nie jestem wystarczająco elokwentna – będę czytać więcej książek!
Mam za dużo obowiązków w pracy? Poproszę o pomoc swoich współpracowników!
W całym swoim życiu poznałam wielu wspaniałych ludzi. Porównywałam się do nich I myślałam czemu ja nie odnoszę tylu sukcesów. Zrozumiałam, że to kwestia podejścia. Lepiej widzieć pozytywne aspekty życia, a z porażek wyciągać wnioski na przyszłość. Wszytsko nas czegoś uczy, ale zamiast stać z założonymi rękami lepiej zadziałać I powalyczyć o lepszą wersję siebie. Teraz z uśmiechem idę przez życie. Nie boję się zmian I nie obawiam się poprosić o pomoc. Przecież nie muszę przechodzić przez wszystko sama. Wokół każdego z nas są osoby, którym na nas zależy. Nawet jeśli tego nie dostrzegamy na co dzień. Ale przede wszystki zadbajmy o siebie damych!
W końcu kto uzna, że jesteśmy piękni, jeśli sami tego w sobie nie dostrzegamy?!

Dałam drugą szansę sobie samej. Gdy w obliczu życiowego zakrętu wydawało mi się, że nie jestem nic warta, postanowiłam spróbować jeszcze raz. Stanęłam przed lustrem I zapytałam siebie jaka jestem, a jaka chciałabym być.
Nie lubię swoich kręconych włosów? Zrobię keratynowe prostowanie włosów!
Nie jestem wystarczająco elokwentna – będę czytać więcej książek!
Mam za dużo...

Nie bez powodu nazywają mnie Jakub Łaskawy. Moja strategia opiera się na dawaniu drugiej szansy. W odróżnieniu od innych parających się tą samą profesją nie obcinam od razu palców ani nie też nie nasyłam zbirów chętnych zaspokoić swoją chuć córką lub synem dłużnika. Ludzie z natury są ułomni i doskonale to rozumiem. Nikt nie jest doskonały, a wszelkie poza literackie ideały są mocno podejrzane. Kto nie chciałby ponownie się narodzić bogatszy o mądrość wynikającą z zdobytej przez lata wiedzy, doświadczeń i wyborów? Ja poniekąd umożliwiam to wszystkim, którzy zbłądzili. Udzielam lekcji i edukuję. Już wiedzą co zrobili źle ale nic jeszcze nie zostało przesądzone, a wizja kary nie budzi przerażenia. Okazuję swoją wspaniałomyślność by mogli się czegoś nauczyć, poprawić, a oni w zamian swą wdzięczność. Nie zawsze jest ona szczera i nie każdy korzysta z mej łaskawości. Natura ludzka skłonna jest niestety powtarzać te same błędy. Dla głupców nie mam litości. Druga szansa jest zawsze ostatnią i nieodwołalną. Niczego już się nie nauczą. Żadnego pożytku już z nich nie będzie oprócz pokarmu dla takich samych jak oni czekających w klatkach na swoją kolej. Nie bez powodu nazywają mnie Jakub Łaskawy i Okrutny.

Nie bez powodu nazywają mnie Jakub Łaskawy. Moja strategia opiera się na dawaniu drugiej szansy. W odróżnieniu od innych parających się tą samą profesją nie obcinam od razu palców ani nie też nie nasyłam zbirów chętnych zaspokoić swoją chuć córką lub synem dłużnika. Ludzie z natury są ułomni i doskonale to rozumiem. Nikt nie jest doskonały, a wszelkie poza literackie ideały...

Moje stosunki z bratem oparte są na wzajemnym wybaczaniu sobie różnych zwarć. Czasem on na mnie na krzyczy, a czasem ja coś zrobię nie tak.
Podobnie mam z żoną. Tyle razy mówiła, że to już ostatni raz, a jednak dała się udobruchać. Ja też jej wybaczałem, nawet rękoczyny.
W obydwu przypadkach ważne, że potrafimy rozmawiać i dogadywać się mimo dzielących nas różnic.

Moje stosunki z bratem oparte są na wzajemnym wybaczaniu sobie różnych zwarć. Czasem on na mnie na krzyczy, a czasem ja coś zrobię nie tak.
Podobnie mam z żoną. Tyle razy mówiła, że to już ostatni raz, a jednak dała się udobruchać. Ja też jej wybaczałem, nawet rękoczyny.
W obydwu przypadkach ważne, że potrafimy rozmawiać i dogadywać się mimo dzielących nas różnic.