Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

nitka91
Tully
Andrzej
Persephone
Flaming

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

nitka91
Tully
Andrzej
Persephone
Flaming

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Co prawda nie mi, ale mojej znajomej zdarzyła się niedawno bardzo zabawna z historia z kotem. Od kilku lat jej domowym pupilem jest śnieżnobiała kotka o imieniu Leila. Dlatego nie muszę chyba opisywać, jak bardzo zasmuciła się cała rodzina znajomej, kiedy kocica się zgubiła. Nie było jej przez długi czas i wszyscy stracili już nadzieję, że kiedykolwiek się znajdzie. Jakiś czas potem przed ich domem pojawił się inny kotek, cały szary. Od razu stwierdzili, że go przygarną - może akurat jakieś zrządzenie losu chciało, żeby po utracie jednego kota, mogli zaopiekować się drugim. Wszyscy zdążyli się już przywiązać do nowego zwierzaka, kiedy okazało się, że tak naprawdę to... Leila! Tak długo się błąkała, że jej futro całkowicie zszarzało, a udało się ją rozpoznać tylko po charakterystycznym znamieniu na tylnej łapce :)

Co prawda nie mi, ale mojej znajomej zdarzyła się niedawno bardzo zabawna z historia z kotem. Od kilku lat jej domowym pupilem jest śnieżnobiała kotka o imieniu Leila. Dlatego nie muszę chyba opisywać, jak bardzo zasmuciła się cała rodzina znajomej, kiedy kocica się zgubiła. Nie było jej przez długi czas i wszyscy stracili już nadzieję, że kiedykolwiek się znajdzie. Jakiś...

Wszyscy miłośnicy kotów zdają sobie doskonale sprawę z zamiłowana tych futrzaków do znajdowania sobie oryginalnych miejsc na drzemkę. W przypadku mojego kota są to np. kosz na pranie, półka z książkami, oparcie kanapy itp. Dziś już w tej kwestii trudno mu mnie zaskoczyć, ale początki naszej znajomości były bardzo ciekawe, zwłaszcza pewnego razu kiedy jadąc autobusem do pracy zorientowałam się, że mam w torbie pasażera na gapę. Tego dnia miałam zrobić zakupy, a że nie lubię chodzić obładowana siatkami, postanowiłam zabrać ze sobą większą płócienną torbę, która jednocześnie posłuży mi za torebkę i pomieści zakupy. Do bocznej kieszonki włożyłam portfel, klucze, dokumenty i telefon, a na dno wrzuciłam bluzę, bo choć było ciepło, to po południu miało się ochłodzić. To właśnie ta bluza posłużyła mojemu kotu za mięciutkie posłanko. O jego obecności zorientowałam się kiedy zajęłam miejsce i kładąc torbę na kolanach usłyszałam mruczenie. Twardy sen z resztą trzyma się go do dziś. Nie pozostało mi nic innego jak wrócić do domu i wytłumaczyć w spóźnienie do pracy tą absurdalną historią, choć miałam wrażenie, że historia o spóźnionym autobusie brzmiałaby bardziej wiarygodnie.

Wszyscy miłośnicy kotów zdają sobie doskonale sprawę z zamiłowana tych futrzaków do znajdowania sobie oryginalnych miejsc na drzemkę. W przypadku mojego kota są to np. kosz na pranie, półka z książkami, oparcie kanapy itp. Dziś już w tej kwestii trudno mu mnie zaskoczyć, ale początki naszej znajomości były bardzo ciekawe, zwłaszcza pewnego razu kiedy jadąc autobusem do...

Rzecz działa się, gdy chodziłam do zerówki. Jak to zwykle bywa, zaczęło się od kotki. Dziadek przywiózł ją pewnego razu z lasu i oczywiście od razu ją przygarnęliśmy. Sprawę nieco komplikował fakt, że mieliśmy już wówczas kocura o wdzięcznym imieniu Nicpoń. Niewiele czasu było zatem trzeba, by nasza nowa kotka Mizia zaszła w ciążę. Będąc już w zaawansowanym jej stadium, zaczęła, jak to brzemienna kotka, rozglądać się za miejscem do wydania na świat potomstwa. Szczególnie ją więc wówczas zaczęły interesować niedomknięte szafki na ubrania, uchylone szafy z zimowymi kurtkami, szuflady łóżek z zapasowymi kompletami pościeli i inne tego typu przytulne zakamarki. Krótko mówiąc, trzeba było jej pilnować. Do pewnego momentu nawet się to udawało, ale któregoś dnia straciliśmy Mizię z oczu na jakiś czas i to wystarczyło. Mama, wiedziona złym przeczuciem, otworzyła kanapę w salonie i naszym oczom ukazał się piękny i zarazem makabryczny widok. Na zakrwawionej zapasowej pościeli, a konkretnie na kołdrze, leżała dumna z siebie młoda kocia mama i trójka jej dzieci: Nicpoń Junior, czyli Nicpuś, Perełka i Maciek. Cóż było robić, pościel poszła do wyrzucenia, a kotkę i kocięta przełożyliśmy do wyścielonego starym ręcznikiem pudła. Gdy Mizia wybierała się na polowanie, by przynieść swoim pociechom prawdziwą mysz, do pudła od razu wchodził na jej miejsce ojciec kociąt, Nicpoń, i spał tam sobie z nimi w najlepsze. Trzeba przyznać, że urocza z nich była rodzinka.

Rzecz działa się, gdy chodziłam do zerówki. Jak to zwykle bywa, zaczęło się od kotki. Dziadek przywiózł ją pewnego razu z lasu i oczywiście od razu ją przygarnęliśmy. Sprawę nieco komplikował fakt, że mieliśmy już wówczas kocura o wdzięcznym imieniu Nicpoń. Niewiele czasu było zatem trzeba, by nasza nowa kotka Mizia zaszła w ciążę. Będąc już w zaawansowanym jej stadium,...

Reksio. Nigdy nie lubiłam tej bajki, ale psa o tym imieniu od razu polubiłam (choć nie pamiętam czemu to imię mu nadaliśmy, zupełnie inny kolor sierści). Dla obcych mały, wredny, zawsze szczekający. Dla nas… no cóż czasem też szczekał, ale także uwielbiał się bawić. Jak ktokolwiek z domowników wracał to wyczuwał to już z odległości zakrętu i wybiegał na powitanie. Zawsze mnie bawiło, że przyszedł na świat tego samego dnia i roku, co mój brat (ale on paradoksalnie został miłośnikiem miauczących zwierząt). Uwielbiał biegać za samochodami (za rowerami z resztą też, ale wtedy lepiej go nie drażnić, bo mógł chwycić zębami za nogawkę), ale nie lubił nimi podróżować. Wracając do sedna, potrafił być wredny i udowodnił to na jednej z uroczystości. Na Komunii Świętej siostry przez większość czasu się dobrze zachowywał, nawet pozował do zdjęć (z tego dnia mam chyba najwięcej fotografii z nim). Pogoda była ładna więc wiele zdjęć robionych było w plenerze. Chrzestna ubrana w białą suknię z kwiatkami chciała zrobić sobie zdjęcie (a właściwie zdjęcia) z chrześniaczką. Stały obok siebie i zostały uwiecznione aparatem. Nagle chrzestna uznała, że lepiej będzie wyglądała jak kucnie. Wtedy nabiegł pies, który potraktował Ją jak drzewo (biała suknia została zabarwiona na żółto). Choć to była chwila, całe zdarzenie zostało zarejestrowane aparatem i jest to najśmieszniejszy wątek z tak doniosłego dnia (przynajmniej dla nas) i zarówno najśmieszniejsze wydarzenie związane z tym urwisem.

Reksio. Nigdy nie lubiłam tej bajki, ale psa o tym imieniu od razu polubiłam (choć nie pamiętam czemu to imię mu nadaliśmy, zupełnie inny kolor sierści). Dla obcych mały, wredny, zawsze szczekający. Dla nas… no cóż czasem też szczekał, ale także uwielbiał się bawić. Jak ktokolwiek z domowników wracał to wyczuwał to już z odległości zakrętu i wybiegał na powitanie. Zawsze...

Mój rodzinny dom zawsze był pełen zwierząt. Każde z nich robiło chociaż jedną śmieszną rzecz, w końcu zaczęliśmy żartować, że nasz dom tak na nie działa. Najdłużej z nami jest husky o imieniu Shadow, który jest najbardziej narcystycznym psem, jakiego jesteście w stanie sobie wyobrazić. Głowę ma zawsze wysoko, a kiedy słyszy, że się o nim mówi, przybiera pozy modela. Po nim do naszego domu trafił kot, Sparkly, którego ulubioną formą spędzania czasu jest leżenie w umywalce. Oczywiście miauczy, żeby włączyć mu wodę, która musi po nim lecieć. Mamy też kotkę, persa, o imieniu Szila. Kotka ta ma kilka słabości. Jedną z nich są jajka. Kiedy Szila usłyszy dźwięk pękającej skorupki, jest w stanie dobiec z innego piętra do kuchni w ciągu kilku sekund. Drugą słabością naszego persa są czipsy. Nie ma szans na spokojne zjedzenie ich przy niej, jest w stanie nawet wejść do paczki, żeby tylko ukraść chociaż najmniejszy kawałek. Szila uwielbia też otwierać szuflady. Często otwiera wszystkie szuflady w każdym pokoju po kolei. Po co? Nadal nie wiemy. Nasz kot o imieniu Rudy, choć tak naprawdę Simba, posiada dziwny nawyk patrzenia tempo w przestrzeń albo wchodzenia w miejsca, do których się nie mieści. Rudy, jeśli kogoś nie widzi przez dłuższy czas, będzie potrzebował godziny, żeby sobie go przypomnieć. Ostatnio do naszej gromady dołączył pies. Layla zachowywała się normalnie. Teraz przy ziewaniu wydaje dźwięk podobny do zabawek z piszczałkami.

Mój rodzinny dom zawsze był pełen zwierząt. Każde z nich robiło chociaż jedną śmieszną rzecz, w końcu zaczęliśmy żartować, że nasz dom tak na nie działa. Najdłużej z nami jest husky o imieniu Shadow, który jest najbardziej narcystycznym psem, jakiego jesteście w stanie sobie wyobrazić. Głowę ma zawsze wysoko, a kiedy słyszy, że się o nim mówi, przybiera pozy modela. Po nim...

Zwykle już od progu witał mnie mój kot. Jednak tego dnia było inaczej. Zaintrygowana wołałam go po imieniu, ale nie słyszałam żadnej reakcji. Może śpi w kanapie? może gdzieś się schował? Biorąc pod uwagę jego ulubione kryjówki, zdemolowałam prawie całe mieszkanie, bojąc się, że gdzieś się zagnieździł.
Wtedy moją uwagę przykuło uchylone okno, z którego łatwo można było przejść na balkon. W zasadzie robiłam tak zawsze, bowiem w dzień w mieszkaniu o tej porze roku było na prawdę duszno. Nigdy nie martwiłam się o ucieczkę swoje pupila, biorąc pod uwagę, że jest on swoich rozmiarów a uchylone okno było w zasadzie ledwo widoczne.
Swoje poszukiwania przeniosłam więc na balkon a kiedy okazały się one bezskuteczne, wyszłam z domu i zaczęłam się rozglądać w około. Niestety kota jak nie było tak nie było.
Pełna rezygnacji postanowiłam wrócić do domu. Jakież było moje zdziwienie, kiedy na drzwiach ujrzałam karteczkę "Jestem u sąsiadów pod 8. Wasz kotek :)"
Koniec końców kot wrócił bezpiecznie do domu, ja już okna nie uchylam a sąsiedzi stali się moimi i narzeczonego znajomymi.

Zwykle już od progu witał mnie mój kot. Jednak tego dnia było inaczej. Zaintrygowana wołałam go po imieniu, ale nie słyszałam żadnej reakcji. Może śpi w kanapie? może gdzieś się schował? Biorąc pod uwagę jego ulubione kryjówki, zdemolowałam prawie całe mieszkanie, bojąc się, że gdzieś się zagnieździł.
Wtedy moją uwagę przykuło uchylone okno, z którego łatwo można było...

Czasami nasi pupile pojawiają się u nas w najmniej oczekiwanym momencie, bo jeszcze wtedy nie wiemy, że to będzie nasze zwierzątko – ostatecznie nasz mały włochaty przyjaciel! Moja historia patrząc na to z perspektywy czasu była nieco zabawna, ale dla mnie w tamtej chwili to był koszmar!!! Kiedy wieczorem po skończonej pracy udałam się do łazienki, aby się odświeżyć i wziąć gorącą kąpiel na początki nic nie zwróciło mojej uwagi. Moi domownicy już słodko spali, a ja rozkoszowałam się pielęgnacyjnym relaksem dla mojego ciała. Nagle wychodząc z kąpieli patrzę, a spod wanny poturlała się puszysta, brązowa kuleczka!!!! Pełna przerażenia, a pierwsza myśl w mojej głowie - to ja już mam zwidy? Otóż nie!!! Prawdziwa mysz, jeszcze wystawiając swój pyszczek w moją stronę, patrząca swoimi oczami na mnie, a ja nago stojąca w wannie krzyczę z całej siły!!!! Wszystkich zgoniłam z łóżek i nikt nie wie co się dzieje – krzyczę jak wariatka w łazience. Przybiega mój brat, a ja „tam jest mysz, mysz, ruszała się, patrzyła na mnie”. Przychodzi szybko nasz tata i pyta co się stało. Ja okręcona w ręczniku, trzęsąca się nie tylko już z przerażenia, lecz także z zimna idę do swojego pokoju. Tata z moim bratem postanowili zbadać tą sprawę i zobaczyli tego szkodnika ruszającego się pod wanną!!! Jak się okazało to był mały, biedny chomik, który się zgubił i wylądował u nas przez kratkę wentylacyjną, chroniąc się pod naszą wanną. Wyobraźcie sobie co on czuł, kiedy był smutny, że się zgubił, przestraszony, zmęczony odpoczywając sobie w wąskiej szparce, a tu nagle hałas w rurach dużej ilości wody!!!! Nie wiedział co się dzieje i chciał uciekać, wybiegając z stamtąd na środek kafelek łazienkowych! Chomik został u nas w domu, kupiliśmy mu klatkę z kołowrotkiem, aby się dobrze zadomowił po tych wszystkich przeżyciach, a ja musiałam przyzwyczaić się o jego obecności po moich chwilach paniki, pełnych lęku oraz zdenerwowania w tej niezręcznej sytuacji, kiedy się poznaliśmy po raz pierwszy – podczas kąpieli! Bawiąc się z nim, zajmując się nim z miłością od tamtego czasu, przypominając sobie tą historię pękamy ze śmiechu, a on został członkiem naszej rodziny – jako junior Teodorek!!!!

Czasami nasi pupile pojawiają się u nas w najmniej oczekiwanym momencie, bo jeszcze wtedy nie wiemy, że to będzie nasze zwierzątko – ostatecznie nasz mały włochaty przyjaciel! Moja historia patrząc na to z perspektywy czasu była nieco zabawna, ale dla mnie w tamtej chwili to był koszmar!!! Kiedy wieczorem po skończonej pracy udałam się do łazienki, aby się odświeżyć i wziąć...

Wzięliśmy Psa z ogłoszenia.
Tzn. w sumie inaczej: Pies z ogłoszenia wziął nas.

Ledwie przyjechaliśmy pod wskazany adres, a on sam drzwi otworzył, rzucił się na nas by przytulić i sam siebie do nas "wziął".
Kilka dni wcześniej został znaleziony przez spacerowiczkę, przywiązany do drzewa w lesie.
Ktoś go zostawił, ona przygarnąć nie mogła - ale my mogliśmy.
Był to najbardziej usłuchany, mądry i towarzyski pies, jakiego kiedykolwiek spotkałem. Ruchliwy i leniwy zarazem. Był dość duży, często stawał na łapach i sam otwierał sobie drzwi. Kopał na tyle duże doły pod płotem, że dał radę zawsze się przecisnąć i zewsząd wydostać. Ale kiedy szliśmy do szkoły, lub pogoda była kiepska, bez proszenia spał pół dnia. Chętnie słuchał, jadł co było mu dane, nie sięgając samemu z talerza - choć bez problemu sam mógł "capnąć". Pies idealny.

Wzięliśmy Psa z ogłoszenia.
Tzn. w sumie inaczej: Pies z ogłoszenia wziął nas.

Ledwie przyjechaliśmy pod wskazany adres, a on sam drzwi otworzył, rzucił się na nas by przytulić i sam siebie do nas "wziął".
Kilka dni wcześniej został znaleziony przez spacerowiczkę, przywiązany do drzewa w lesie.
Ktoś go zostawił, ona przygarnąć nie mogła - ale my mogliśmy.
Był to...