DOstaliście już nagrody?

DOstaliście już nagrody?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Pakiet 1:
ogarbejbe
Justyna
Lattirre

Pakiet 2:
Magdalena
Nobeta Renax
lily_rose

Pakiet 3:
Mili
nitka91
Anex

Pakiet 4:
by_the_book
Joseheim
Joanna

Pakiet 5:
Arecki
nigrum
Pat

Pakiet 6:
Pola


Pakiet 7:
Ola


Pakiet 8:
bunny_


Pakiet 9:

whitemoth


Pakiet 10:
Karoleq

Pakiet: 11

Lilianna
Anksunamun
Persephone

Pakiet 12:

sloneczko89
the_bowska
Matka_z_książką

Pakiet: 13

Książkoholik14
Natalia
EnolaHolmes

Pakiet: 14

malizna777
emilkae
Audrey


Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Pakiet 1:
ogarbejbe
Justyna
Lattirre

Pakiet 2:
Magdalena
Nobeta Renax
lily_rose

Pakiet 3:
Mili
nitka91
Anex

...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

DZień dobry Serwisie. Kiedy wyniki?

DZień dobry Serwisie. Kiedy wyniki?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

[2, 4, 7]
Zapowiadała się BARDZO CICHA NOC.
– Wojtek, kuźwa, zostaw tego piernika! – Z salonu dobiegła uprzejma sugestia ciotki.
– Przecież kazałaś mi go pokroić! – odkrzyknął wyżej wspomniany Wojciech, odkrawając następny kawałek.
– Więc ładuj go na talerz, nie do gęby!
– Przepraszam, źle zrozumiałem polecenie!
To ŚWIĄTECZNE NIEPOROZUMIENIE nie było pierwszym i z pewnością nie miało być ostatnim tego wieczoru, pomyślał chłopak, przeżuwając kolejny kęs.
W tym samym czasie w salonie rozgorzała kłótnia.
– Musisz układać ozdoby z przodu!
– A ja ci ostatni raz powtarzam, że choinka ma też tył! – wrzasnął Wicek.
No tego już za wiele! Ciotka chwyciła mocniej kubek z resztkami melisy na uspokojenie, wzięła rozmach i nagle… nastała ciemność.
– Mamy jakieś świeczki? – dało się słyszeć po chwili.
– W szufladzie.
Jak się okazało, brak prądu potrafi być sprzymierzeńcem (o czym przekonał się Wicek), jednak może też powodować nieprzyjemne skutki w postaci wyłączonego ogrzewania.
Godzinę później w domu panował już ziąb. Wszyscy siedzieli na rozłożonej kanapie wtuleni w siebie, owinięci w koce lub ubrani w kurtki.
– Ciociu, myślę, że to dlatego, iż podniosłaś na mnie rękę i Bóg cię pokarał… i przy okazji nas wszystkich – stwierdził ostrożnie Witek, który najwyraźniej nie miał problemu z dolewaniem oliwy do ognia.
– Ja cię jednak wydziedziczę. – podjęła decyzję, nie mając bladego pojęcia, czy to wykonalne.
– To dlaczego jeszcze tego nie zrobiłaś?
– BO NADAL CIĘ KOCHAM, ale chyba za chwilę przestanę!
– Kochani, mamy problem.
– Co znowu? Karp ci uciekł do odpływu?
– Mamy ubitego pstrąga, że tak przypomnę. Nie w tym rzecz. Dostałem wiadomość od kolegi, prądu raczej nie będzie do rana.
Ciotka już szykowała w głowie wiązankę adekwatną do sytuacji, gdy odezwała się Zuza.
– Słuchajcie, przecież nie jest tak źle. Z pewnością nie nazwałabym tego GORĄCĄ GWIAZDKĄ, ale i tak mamy ubrania, jedzenie, dachu też nam nie zwiało. Jesteśmy tu razem. A rozgrzać się możemy na zewnątrz przy bałwanie!
I tak też zrobili.

[2, 4, 7]
Zapowiadała się BARDZO CICHA NOC.
– Wojtek, kuźwa, zostaw tego piernika! – Z salonu dobiegła uprzejma sugestia ciotki.
– Przecież kazałaś mi go pokroić! – odkrzyknął wyżej wspomniany Wojciech, odkrawając następny kawałek.
– Więc ładuj go na talerz, nie do gęby!
– Przepraszam, źle zrozumiałem polecenie!
To ŚWIĄTECZNE NIEPOROZUMIENIE nie było pierwszym i z pewnością...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[1][5][10]
Dzień pierwszy.
Nie było już dla niej iskry nadziei. Była "Bardzo Cicha Noc”. Była całkiem sama. Tak sama jak ten drobny mały „Mopsik, który chciał zostać reniferem”. Teraz siedział naprzeciwko niej pod brudną ścianą jakiegoś miejskiego budynku.

Dzień drugi
– A może „Wigilijne opowieści”. Dziś wigilia. Stworzyłyby one atmosferę nader świąteczną. – rzekła młoda kobieta pięknym głosem
– Już bardziej świątecznej się nie da, prawda? Może jeszcze każemy zwierzętom ubrać choinkę na święta i hmm – nagle przerwał – I „przemówiły ludzkim głosem” – odezwał się nachmurzony, sądząc po tonie głosu, młody mężczyzna
– Ty się nie odzywaj Tom. O nie przepraszam bardzo. Powinnam cię nazwać raczej „Świąteczne nieporozumienie”… To bardziej pasuje do ciebie, nie sądzisz? – nawet jak kobieta mówiła z wyraźnie słyszalnym rozdrażnieniem to jej głos nadal brzmiał tak cudnie pięknie.
– Podoba mi się choć – odparł wolno i nonszalancko – wolałabym abyś mnie nazwała „Gorąca Gwiazdka”, bo w ten wieczór nie zamierzam próżnować. Oo, w żadnym razie. Mój czas dzisiejszy można zatytułować: Tom i 12 randek na gwiazdkę”. Czy to nie brzmi przezabawnie?
– Absolutnie uroczo – odrzekła zbyt słodko młoda kobieta – Widzę, iż „Dworska Tancerka: ci nie wystarczyła. Mimo, iż zachwycała urodą nawet samego zimnego szefa.
– Dobrze, już dobrze – odezwał się trzeci głos… głos mężczyzny – Przestańcie oboje. I słuchajcie: Po pierwsze uważajcie na „Złodziejki Świąt” Ostatnio kręci się ich tu wyjątkowo dużo. Mam na myśli naszą okolicę. Po drugie jeśli znajdziecie jakieś "Listy Pełne Marzeń" na drodze, to szybko je zbierzcie. Wiecie, iż nie możemy pozwolić sobie na takie ryzyko. Po trzecie Oskar jest chory. To "Szamańska Choroba". Sami wiecie… – przerwał na chwilę, aby po chwili nagle klasnąć w dłonie – a teraz trzeba działać. Już do roboty.
To wszystko co udało jej się usłyszeć. . Choć jeszcze milej byłoby usłyszeć „Bo nadal cię kocham”. Byłoby miło.

[1][5][10]
Dzień pierwszy.
Nie było już dla niej iskry nadziei. Była "Bardzo Cicha Noc”. Była całkiem sama. Tak sama jak ten drobny mały „Mopsik, który chciał zostać reniferem”. Teraz siedział naprzeciwko niej pod brudną ścianą jakiegoś miejskiego budynku.

Dzień drugi
– A może „Wigilijne opowieści”. Dziś wigilia. Stworzyłyby one atmosferę nader świąteczną. – rzekła młoda...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

(2), (13), (6)

- Co powiesz na „Gorącą Gwiazdkę”? - zapytała kobieta w zieleni, unosząc jedną z książek. Jej koleżanka odpowiedziała coś, czego Ada nie zdołała usłyszeć z miejsca, w którym się ukryła.
W tej małej księgarni czuła się lepiej niż w domu. Zawsze chętnie rozmawiała z właścicielką - staruszką o pogodnej twarzy i oczach, w których czasem można było dostrzec ślad jakiegoś nieokreślonego cierpienia.
Wkrótce wszyscy klienci zniknęli. Wybiła trzecia i Ada obserwowała, jak zmęczona kobieta gasi światła, wychodzi i zamyka drzwi na klucz. „Nie zwróciła uwagi, że nie wyszłam” , pomyślała dziewczyna i jej serce wypełnił smutek. „A co sobie wyobrażałaś?”, zapytała ostro samą siebie. „Że zaprosi cię na Wigilię, bo przeczytałaś ukradkiem wszystkie świąteczne książki, jakie miała w sklepie? Teraz będziesz musiała je zjeść!”.
Nastała bardzo cicha noc - tak przynajmniej wydawało się Adzie, która głodna i zmartwiona zapadła w niespokojny sen na krześle. Śniła o zwierzakach, które patrzyły jej w oczy i przemówiły ludzkim głosem. Mopsik, który chciał zostać reniferem, zaczął ją przesłuchiwać, przekonany, że należy do złodziejek Świąt. „To jakieś świąteczne nieporozumienie”, powtarzała Ada, ale mopsik był nieugięty. „Proszę nam nie wciskać takich wigilijnych opowieści” , mówił, pokazując ostre ząbki. „Proszę zeznać, co pani zrobiła z listami pełnymi marzeń!”.
Gdy Ada otworzyła oczy, zobaczyła łagodnie uśmiechniętą staruszkę.
- No, proszę, znalazłam nie tylko swój notes, ale i zbłąkanego wędrowca!

(2), (13), (6)

- Co powiesz na „Gorącą Gwiazdkę”? - zapytała kobieta w zieleni, unosząc jedną z książek. Jej koleżanka odpowiedziała coś, czego Ada nie zdołała usłyszeć z miejsca, w którym się ukryła.
W tej małej księgarni czuła się lepiej niż w domu. Zawsze chętnie rozmawiała z właścicielką - staruszką o pogodnej twarzy i oczach, w których czasem można było dostrzec ślad...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[13][14][8]
Był początek grudnia. Lily siedziała z kubkiem gorącej czekolady i pilnie pracowała nad wypisywaniem świątecznych kartek. Dziewczyna uwielbiała Boże Narodzenie i całą tą świąteczną otoczkę, dlatego przywiązywała dużą wagę do wypisywania pocztówek. Szukając inspiracji zajrzała do pudełka z mnóstwem listów i kartek. Grzebiąc w nim natknęła się na wielką kopertę z napisem LISTY PEŁNE MARZEŃ i fala wspomnień uderzyła ją momentalnie. Przypomniało jej się zeszłoroczne ŚWIĄTECZNE NIEPOROZUMIENIE, którego konsekwencje ponosiła do dziś. Rok temu straciła swoją miłość. Zamiast wesołych świąt, miała BARDZO CICHĄ NOC pełną łez. Teraz siedząc samotnie, czytała stos listów miłosnych wymienianych przez okrągły rok z jej ówczesnym chłopakiem. Wspominała WIGILIJNE OPOWIEŚCI, które sobie opowiadali, przygotowane przez Alana 12 RANDEK NA GWIAZDKĘ i to jak świetnie się wtedy bawili. Żałowała, że ich relacja skończyła się przez głupstwo i nieprzychylne koleżanki, które w myślach nazywała ZŁODZIEJKAMI ŚWIĄT. Minął rok, a Lily nadal nie przestała tęsknić za chłopakiem.
- Dość użalania się. Muszę wziąć sprawy w swoje ręce. Może jeszcze mamy szansę. - pomyślała i przez kilka godzin pisała bardzo długi list, który zakończyła zdaniem : BO NADAL CIĘ KOCHAM.
- Oby te słowa do niego dotarły I PRZEMÓWIŁY LUDZKIM GŁOSEM.- powiedziała do siebie niczym zaklęcie.
Nadeszła Wigilia i tego dnia Lily zupełnie straciła nadzieję na to, że dostanie odpowiedź od Alana.
Wtem usłyszała dzwonek do drzwi, a kiedy je otworzyła, jej oczom ukazał się jej ukochany. Para bez słów rzuciła się sobie na szyję i zaczęła się całować. „Chyba czeka nas GORĄCA GWIAZDKA” - wyszeptała Lily, po czym dostrzegła stojącego obok Alana psa.
- To MOPSIK, KTÓRY CHCIAŁ ZOSTAĆ RENIFEREM - mój...nasz nowy towarzysz. - odrzekł z uśmiechem chłopak.

[13][14][8]
Był początek grudnia. Lily siedziała z kubkiem gorącej czekolady i pilnie pracowała nad wypisywaniem świątecznych kartek. Dziewczyna uwielbiała Boże Narodzenie i całą tą świąteczną otoczkę, dlatego przywiązywała dużą wagę do wypisywania pocztówek. Szukając inspiracji zajrzała do pudełka z mnóstwem listów i kartek. Grzebiąc w nim natknęła się na wielką kopertę z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[8,2,4]
Kto w święta nie chce spotkać swojej drugiej połówki? Żyjemy nadzieją, że nasze największe pragnienia się spełnią. Piszemy LISTY PEŁNE MARZEŃ licząc na ten NAJMILSZY PREZENT. Niestety, życie to nie bajka rzadko zdarza się prawdziwa GORĄCA GWIAZDKA i wszyscy stajemy się jak MOPSIK, KTÓRY CHCIAŁ ZOSTAĆ RENIFEREM- pragniemy niemożliwego. Zajadając ostatni kawałek serniczka zatapiamy się w świątecznej atmosferze, aby puścić w zapomnienie, że Św. Mikołaj zapomniał o najważniejszym dla nas prezencie. A może ona go spotkała? A może on spojrzał na nią ukradkiem? A może wśród zgiełku świątecznych przygotowań minęli się bezpowrotnie? A może to tylko ŚWIĄTECZNE NIEPOROZUMIENIE? Niestety, a może stety? Życie nie jest takie proste. Czekając z założonymi rękoma szczęście ominie nas szerokim łukiem, przecież nikt nie lubi leni. Bierność nie popłaca, przecież nawet choinka sama się nie ubierze… Zostaw zakładkę z ulubionym cytatem w książce z biblioteki, uśmiechnij się do sprzedawcy w cukierni, napisz miłe słowa w internecie. Innymi słowy zostawiaj znaki. A może staną się one czyimś świątecznym prezentem? A może będą one znaczyły więcej... może powiedzą BO WCIĄŻ CIĘ KOCHAM?

[8,2,4]
Kto w święta nie chce spotkać swojej drugiej połówki? Żyjemy nadzieją, że nasze największe pragnienia się spełnią. Piszemy LISTY PEŁNE MARZEŃ licząc na ten NAJMILSZY PREZENT. Niestety, życie to nie bajka rzadko zdarza się prawdziwa GORĄCA GWIAZDKA i wszyscy stajemy się jak MOPSIK, KTÓRY CHCIAŁ ZOSTAĆ RENIFEREM- pragniemy niemożliwego. Zajadając ostatni kawałek...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[2, 4, 8]
BARDZO CICHA NOC, zapowiadała święta w rodzinie Państwa Ś. Pani Ś przygotowywała tony jedzenia, wypatrując niedomytego okna. Pan Ś leżał na kanapie popijając kompot z suszu i pochrapując. Duża córka Ś przyklejona do telefonu odliczała czas do zakończenia rodzinnej kolacji i zaszycia się w swoim pokoju, a Mała córka Ś leżała rozmarzona z mopsikiem pod choinką. Gdy Pani Ś wysyłała kolejne zdjęcie bogatego stołu rodzinie, rozległ się głośny dzwonek do drzwi. “Tylko nie goście” pomyślała rodzina Ś, ale nie Mała. Ona z radością otworzyła drzwi, za którymi stał wysoki, brodaty nieznajomy. Zbłąkany wędrowiec poprosił o gościnę, ku niezadowoleniu większości rodziny Ś. Mała Ś niebywale się cieszyła, bo zyskała świątecznego kompana. Wszystkim nieznajomy przypominał KOGOŚ KOGO ZNAMY. Mała opowiedziała o jej MOPSIKU KTÓRY CHCIAŁ ZOSTAĆ RENIFEREM , o LISTACH PEŁNYCH MARZEŃ i o 12 RANDKACH NA GWIAZDKĘ -prezencie dla siostry. Lecz brodaty Pan przyglądając się znieczulicy rodzinnych świąt Ś zasmucił się. Nikt już nie wierzył w magię świąt. “Ale święta to nie tylko 24 GODZINY KOCHANIA! Czy nikt już nie opowiada WIGILIJNYCH OPOWIEŚCI i nie objada się słodyczami pod choinką? Czas mija, a kiedy jak nie w święta powiedzieć BO WCIĄŻ CIĘ KOCHAM? Smuci mnie, że nie ma już GORĄCYCH GWIAZDEK, tylko jedno wielkie ŚWIĄTECZNE NIEPOROZUMIENIE!” Na dźwięk tych słów, wszyscy patrzyli na brodatego Pana, który ni stąd ni zowąd pojawił się w ich domu. Mała Ś przytuliła strapionego nieznajomego, bo czuła to samo, a on uśmiechnął się do niej ciepło. Mała podała mu czapkę Mikołaja, a gdy ją założył nikt nie miał wątpliwości, kim był brodaty Pan. “Dobrze, że jesteś” zwrócił się do Małej Ś, która patrzyła na M z blaskiem w oku. Podarował jej NAJMILSZY PREZENT- miłość do świąt. Niedowiarki nie zasługują na prezenty. Gdy M wychodził, pomachał Małej Ś, a pozostali domownicy z otwartymi ustami obserwowali. “A nie mówiłam, że istnieje…” powiedziała Mała Ś i pobiegła bawić się z mopsikiem pod choinką…

[2, 4, 8]
BARDZO CICHA NOC, zapowiadała święta w rodzinie Państwa Ś. Pani Ś przygotowywała tony jedzenia, wypatrując niedomytego okna. Pan Ś leżał na kanapie popijając kompot z suszu i pochrapując. Duża córka Ś przyklejona do telefonu odliczała czas do zakończenia rodzinnej kolacji i zaszycia się w swoim pokoju, a Mała córka Ś leżała rozmarzona z mopsikiem pod choinką. Gdy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej