[13][12][8][5][2]
Angie zerknęła w swoje piękne, ale smutne oczy i westchnęła. Zaledwie rok temu w tym samym czasie była taka szczęśliwa, pisała LISTY PEŁNE MARZEŃ i planowała 12 RANDEK NA GWIAZDKĘ. Rok temu spędzała święta z miłością swojego życia. Nikt nie był tak szczęśliwy jak ona. Dzisiejszy wieczór będzie dla niej udręką. Zwłaszcza OPOWIEŚCI WIGILIJNE. Zawsze z niecierpliwością wyczekiwała tego momentu. Jednak w tym roku przywoła to wspomnienia do których niekoniecznie chce wracać. Minęło dopiero 3 miesiące od śmierci jej ukochanego męża. To on zapoczątkował ten wyjątkowy moment w ich wigilijny wieczór. Zerknęła na rodzinę zebraną przy stole i poczuła ucisk w piersi. Rok temu z szczerym uśmiechem na ustach rozmawiałaby z tymi ludźmi, którzy mieli wpływ na jej dzieciństwo. Dzisiaj czuje ból patrząc na szczęście wszystkich obecnych tu osób. Minęła swoją rodzinę bez słowa i ruszyła w stronę kominka. Podniosła rodzinne zdjęcie i zerknęła na swojego męża. Dlaczego tak bardzo cierpię? Dlaczego nie mogę zapomnieć?- zastanawiała się. Odpowiedź przyszła natychmiast- BO NADAL CIĘ KOCHAM. Przytuliła zdjęcie do piersi i usiadła w fotelu. Pojedyncza łza popłynęła po jej policzku. Natychmiast ją otarła. Niemal natychmiast pochłonęły ją wspomnienia z ubiegłych lat. Przypomniała sobie jak poznała Jamesa. To było totalne ŚWIĄTECZNE NIEPOROZUMIENIE. Do dzisiaj wspomina ich pierwsze spotkanie z uśmiechem na ustach. Już wtedy wiedziała, że ten mężczyzna zmieni jej życie na zawsze. Po 15 minutach ostatni raz zerknęła na zdjęcie ukochanego męża, wstała z podłogi i powoli ruszyła w stronę rodziny z zamiarem zamienienia chociażby paru słów z każdym członkiem rodziny. Czuła, że James nad nią czuwa i to dało jej siłę, żeby przeżyć ten piękny, ale trudny wieczór. Popatrzyła w sufit, uśmiechnęła się i ruszyła w kierunku pierwszej osoby, która odwróciła się w jej stronę.

[13][12][8][5][2]
Angie zerknęła w swoje piękne, ale smutne oczy i westchnęła. Zaledwie rok temu w tym samym czasie była taka szczęśliwa, pisała LISTY PEŁNE MARZEŃ i planowała 12 RANDEK NA GWIAZDKĘ. Rok temu spędzała święta z miłością swojego życia. Nikt nie był tak szczęśliwy jak ona. Dzisiejszy wieczór będzie dla niej udręką. Zwłaszcza OPOWIEŚCI WIGILIJNE. Zawsze z...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[2][14][1]

Pandemia ciągnęła się od miesięcy a mieszkanie stało się moim więzieniem. Czas wlókł się. Wigilijny dzień nie był wyjątkiem, od rana jedyne audycje to Wigilijne opowieści i 12 randek na gwiazdkę. Już chciałam zmienić stację, gdy usłyszałam głos dziecka:
- Najbardziej lubię prezenty!- wykrzyczała dziewczynka
- Jak myślisz, co dostaniesz?- zapytała redaktorka
- Oby pieska, wtedy moglibyśmy się razem bawić
- A jakie miałby imię?
- Hmm- zastanowiła się- Mopsik!- wykrzyknęła a mi przypomniała się papuga, którą razem z bratem tak nazwaliśmy po jego ulubionej książce Mopsik, który chciał zostać reniferem.
- To niezwykłe imię, mam nadzieję, że rodzice tego słuchali. Teraz kończymy Listy pełne marzeń i przedstawiamy hit świąt. Oto Świąteczne nieporozumienie. Do usłyszenia!
Przeszłam do salonu. Zapowiadała się Bardzo cicha noc. Włączyłam Film, Bo nadal cię kocham, by choć przez chwilę poczuć święta.
Gwałtownie otworzyłam oczy. Telewizor pokazywał reklamę książki Złodziejki świąt, na którą patrzyłam nieprzytomnie. Musiałam zasnąć. Po mieszkaniu rozległ się dzwonek. Ubrana w kapcie z kolekcji Gorąca gwiazdka udałam się w stronę drzwi i je otworzyłam. Zdziwiona podniosłam paczkę i wniosłam do salonu. Rozpakowałam ją i moim oczom ukazał się laptop z napisanym linkiem. Po kilku minutach udało się i czekałam. Na ekranie pojawiło się powiadomienie i wtedy połączyłam się z innymi, z ludźmi, którzy byli mi najbliżsi. Z moją rodziną.
- Cześć kochanie- pomachali do mnie rodzice, a ja nie mogłam opanować uśmiechu. Nim zdążyłam zapytać o paczkę, brat mnie uprzedził
- Anna dostała nowy komputer w pracy, więc nasz stary daliśmy tobie. Dzięki temu możemy razem spędzić ten dzień- uśmiechnął się a na kolana jego i żony wskoczyła mała dziewczynka
- Ciociu, a wiesz, że nakarmiliśmy nasze koty opłatkiem?- wypowiedziała słowa z prędkością światła
- Naprawdę?
- Tak! I przemówiły ludzkim głosem!- zaśmiałam się nie mogąc uwierzyć jak ten samotny wieczór zamienił się w rodzinne spotkanie.

[2][14][1]

Pandemia ciągnęła się od miesięcy a mieszkanie stało się moim więzieniem. Czas wlókł się. Wigilijny dzień nie był wyjątkiem, od rana jedyne audycje to Wigilijne opowieści i 12 randek na gwiazdkę. Już chciałam zmienić stację, gdy usłyszałam głos dziecka:
- Najbardziej lubię prezenty!- wykrzyczała dziewczynka
- Jak myślisz, co dostaniesz?- zapytała redaktorka
-...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[8, 10, 12]
- Znów przesoliłaś rybę! Mówiłam, żebyś przestała machać solniczką na prawo i lewo! – zajęczała Babcia.
- Przecież w ogóle soli nie dodawałam! – zaprotestowała Mama.
Babcia udała, że nie słyszała.
- To czego was uczą na tych studiach… humanistycznych? – spytała mnie Babcia.
Zaczyna się.
- Ostatnio rozmawiamy o literaturze.
- Literatura? Do czego ona potrzebna?
- Przyda mi się, gdy zostanę pisarką.
Babcia zaczęła mówić o beznadziei życia pisarzy. W jej oczach jestem jak ten „mopsik, który chciał zostać reniferem”.
Przerwał jej powrót Braciszka, który miał ostatnio „świąteczne nieporozumienie” ze swoją dziewczyną.
- I jak poszło? – spytałam.
- Powiedziała, żebym się, za przeproszeniem, wypchał. Spytała, po co jeszcze do niej przychodzę, skoro jestem takim błaznem, a gdy jej odpowiedziałem: „bo nadal cię kocham”, nazwała mnie bardziej obraźliwie i zamknęła mi drzwi przed nosem.
Babci stwierdziła, że nareszcie ta biedna dziewczyna przejrzała na oczy.
- Spokojnie, ja znalazłem swoją miłość dopiero po trzydziestce. – powiedział Wujek.
- Miłość? – wtrąciła Babcia. – Rzuciła cię po kilku miesiącach dla pierwszego lepszego.
- Nieprawda! Powiedziała, że jestem kochany, a ona na mnie nie zasługuje.
- Miała rację, w końcu cóż ona złego w życiu zrobiła, żeby zasłużyć na taką ciamajdę jak ty!
Pewnie w głowie każdego z nas Babcia zyskała miano „złodziejki świąt” przez psucie atmosfery.
- Może poopowiadamy sobie jakieś „wigilijne opowieści”? – zaproponowała Siostra.
Babcia zaczęła pierwsza.
- … wszystkie zwierzęta się obudziły „i przemówiły ludzkim głosem”! – zakończyła z pasją.
Babcia jest urocza, gdy zapomina o swojej złośliwości.
- Wiem, że potrafię być nieznośna, ale pamiętajcie, że w głębi duszy jestem z was bardzo dumna, a gdy mówię coś niemiłego, okazuję wam w ten sposób czułość.
- Taak, twoje czułości są bardzo… dosadne. – stwierdził Braciszek.
Wywołało to ogólną salwę śmiechu, co oczywiście sprowokowało Babcię do przekazania nam kolejnych porcji czułości.

[8, 10, 12]
- Znów przesoliłaś rybę! Mówiłam, żebyś przestała machać solniczką na prawo i lewo! – zajęczała Babcia.
- Przecież w ogóle soli nie dodawałam! – zaprotestowała Mama.
Babcia udała, że nie słyszała.
- To czego was uczą na tych studiach… humanistycznych? – spytała mnie Babcia.
Zaczyna się.
- Ostatnio rozmawiamy o literaturze.
- Literatura? Do czego ona potrzebna?
-...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[1] [2] [4]

Ewelina wpatruje się w roześmiane oblicza swoich przyjaciółek, z którymi połączyła się przez Skype'a. Sama też się uśmiecha, bardzo szeroko.
-Wybrałaś tego Greka? Rozumiem, że to będą gorące święta!- Zofii nie znoszę najbardziej. Przysiadam się do Eweliny, która szybko dementuje plotki o wyborze południowca.
-Umówiłam się z tym prawnikiem, do bólu emocjonalny, ale to też może być ciekawie. W każdym razie dzięki za 12 randek na gwiazdkę, to był świetny pomysł.- Złodziejki świąt uznały, że umówienie Eweliny z obcym facetem by zrekompensować rodzinną wigilię to doskonała myśl. Żadna jej nie zaprosiła.
-Oczywiście kochana, rozerwij się. Takich jak Filip jest na świecie jak psów. Osobiście miałam nadzieję, że właśnie na prawnika się zdecydujesz.- Ninę lubię nieco bardziej, chociaż ta uwaga zabolała. Jakimś cudem Ewelina uśmiecha się jeszcze szerzej.
-Jeszcze raz dzięki, muszę przygotowywać się do spotkania!
Uśmiech znika natychmiast po wyłączeniu kamerki. Dobrze wiem, że żadnego zaproszenia nie było. W telewizji ledwo oddychający, krępy pies z opaską imitującą poroże biegnie w stronę pełnej miski, a spiker śmieje się, że jest to mopsik, który chciał zostać reniferem. Prycham zirytowany. Żaden pies nigdy nie chciałby zostać reniferem. Nawet mops. Ewelina wyłącza odbiornik i posyła mi smętne spojrzenie.
-To będzie bardzo cicha noc.
Naraz odzywa się dzwonek do drzwi, idziemy do przedpokoju. Za drzwiami stoi Filip. Ewelina nie wygląda na zachwyconą.
-Po co przyszedłeś?
Bo nadal cię kocham, myślę.
-Bo liczyłem, że poopowiadamy sobie wigilijne opowieści.
To tak idiotyczne przywitanie, że aż muszę szczeknąć, chociaż Ewelina zabrania tego w mieszkaniu. Teraz jednak się nie złości. Wydaje się, że uznała mój występek za przejaw aprobaty, bo otwiera szerzej drzwi.
-To chyba jakieś świąteczne nieporozumienie?- Pyta, a na jej twarzy pojawia się lekki uśmiech. Zdaje się, że szczery? Nigdy nie zrozumiem ludzi. Filip wchodzi do środka i gładzi mnie po głowie.
-I przemówił ludzkim głosem…

[1] [2] [4]

Ewelina wpatruje się w roześmiane oblicza swoich przyjaciółek, z którymi połączyła się przez Skype'a. Sama też się uśmiecha, bardzo szeroko.
-Wybrałaś tego Greka? Rozumiem, że to będą gorące święta!- Zofii nie znoszę najbardziej. Przysiadam się do Eweliny, która szybko dementuje plotki o wyborze południowca.
-Umówiłam się z tym prawnikiem, do bólu emocjonalny,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[14] [4] [13]

Zaczynało się ściemniać, Łucja wypatrywała pierwszej gwiazdki na niebie, by dać znak rodzicom do rozpoczęcia wieczerzy wigilijnej. Jej wierny przyjaciel Ralf- MOPSIK, KTÓRY CHCIAŁ ZOSTAĆ RENIFEREM, siedział obok niej na parapecie. Łucja jednak nie była w tym roku tak radosna jak inne dzieci, po raz pierwszy miała spędzić Święta bez ukochanej Babci Alicji.

Babcia Alicja nie był zwyczajną babcią. Była Super Babcią. Każdego dnia odbierała ją z przedszkola i razem przygotowywały podwieczorek. Babcia potrafiła wyczarować w swojej kuchni prawdziwe cuda. Nauczyła też Łucję czytać i zaszczepiła w niej miłość do książek, a co roku w Święta opowiadała do późna WIGILIJNE OPOWIEŚCI. Ale teraz babci już nie było i Łucja zmuszona była zostawać do późna w przedszkolu, czekając aż rodzice skończą pracę i będą mogli ją odebrać.
- Czas na prezenty! Łucja, chodź zobaczymy co Mikołaj przyniósł pod choinkę! - zawołała mama jakiś czas później. Starała się jak mogła, by atmosfera była radosna i by na buzi Łucji zagościł uśmiech.
-Patrz, to dla Ciebie - powiedziała i podała dziewczynce mały pakunek w ozdobnym, złotym papierze.
Łucja rozwiązała kokardę i jej oczom ukazał się najwspanialszy prezent, jaki mogła sobie wymarzyć. LISTY PEŁNE MARZEŃ od Babci. Z niecierpliwością otworzyła pierwszy z nich i zaczęła czytać.
“Kochana Łucjo!
Jeśli czytasz ten list to oznacza, że mnie nie ma z Wami na Wigilii. Nie ma ciałem, bo duchem zawsze będę przy Tobie. Ta noc jest wyjątkowa. W taką samą BARDZO CICHĄ NOC narodził się Jezus. Nauczył nas, jak pomimo trudności, żyć z miłością i radością. Tego właśnie Ci życzę, abyś zawsze miała odwagę marzyć i abyś zawsze kochała siebie oraz innych.
Nie zmieniaj się Kochanie i nie smuć, BO NADAL CIĘ KOCHAM i zawsze będę przy Tobie. A gdy nadejdzie właściwy czas z pewnością się spotkamy.
Całuję Cię mocno,
Babcia”

[14] [4] [13]

Zaczynało się ściemniać, Łucja wypatrywała pierwszej gwiazdki na niebie, by dać znak rodzicom do rozpoczęcia wieczerzy wigilijnej. Jej wierny przyjaciel Ralf- MOPSIK, KTÓRY CHCIAŁ ZOSTAĆ RENIFEREM, siedział obok niej na parapecie. Łucja jednak nie była w tym roku tak radosna jak inne dzieci, po raz pierwszy miała spędzić Święta bez ukochanej Babci Alicji.

...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[14,9,2]
Dziś Wigilia- zabrzmiał w radiu głos prowadzącego, świąteczną audycję.
- Pamiętajcie, kochani, że tylko od Was zależy, czy będzie to Bardzo Cicha Noc, czy Gorąca Gwiazdka.
W tle leciała, właśnie piosenka Winter Wonderland, a Oczy Michaliny zalały się łzami. Właśnie kroiła cebulę, do swojej popisowej sałatki. Michalina bardzo lubiła grudzień, to był jej ulubiony miesiąc. Niestety komercjalizacja, świąteczne dekoracje, zaraz po Wszystkich Świętych, zabijały sens Bożego Narodzenia. Złodziejki Świąt. Pomyślała Michalina. Ostatnio bardzo pokłóciła się, ze swoim chłopakiem, więc czuła się dzisiaj paskudnie.
Nagle, zadzwonił dzwonek. Kobieta pomyślała, że to kurier, ale za żadne skarby, nie spodziewała się Mariusza.
- Co tu robisz?
- Chciałem Cię przeprosić. Odpowiedział cicho mężczyzna.
- Nie myślisz, że trzeba było pomyśleć, o tym wcześniej. Co się zmieniło?
- Bo nadal Cię kocham. Mimo tych wszystkich Twoich wad to nie wyobrażam siebie z inną kobietą. Malwinko, bardzo Cię przepraszam. Byłem głupi, obiecuję, postaram się zmienić. Dzisiaj możemy nawet obejrzeć razem twoją ulubioną komedię świąteczną.
- Zaraz. Uśmiechnęła się kobieta. Obejrzysz, ze mną Wigilijne Opowieści?
- Dla Ciebie wszystko.
- Dobrze, na początku pomożesz mi kroić cebulę...

[14,9,2]
Dziś Wigilia- zabrzmiał w radiu głos prowadzącego, świąteczną audycję.
- Pamiętajcie, kochani, że tylko od Was zależy, czy będzie to Bardzo Cicha Noc, czy Gorąca Gwiazdka.
W tle leciała, właśnie piosenka Winter Wonderland, a Oczy Michaliny zalały się łzami. Właśnie kroiła cebulę, do swojej popisowej sałatki. Michalina bardzo lubiła grudzień, to był jej ulubiony...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[1][10][12]

O trzy Gwiazdki od Marsa

- Szamańska choroba - mruknął Essol, patrząc na pobojowisko, które pozostawili po sobie chłopcy, którym zlecił wcześniej przyszykowanie upominków na wieczór wigilijny. Podarki co prawda przygotowali, ale chaos, który po tym pozostał, musieliby chyba sprzątać przez miesiąc.
Dzisiaj przypadało największe święto w plemieniu Nagatha, czyli Gorąca Gwiazdka, zwana potocznie Wigilią. Obchodzili ją w każdy pełny obrót Księżyca, od dnia, w którym wielki rozpędzony meteoryt prawie rąbnął w ich niewielką planetę, ale w ostatniej chwili postanowił skręcić z obranego kursu.
Bogowie mieli czasami naprawdę pokręcone poczucie humoru.
Essol westchnął do siebie, zostawiając na razie kwestię pozostawionego przez chłopców bałaganu. Miał wiele ważniejszych spraw na głowie, na przykład przygotowane przez bardów wigilijne opowieści, w których roiło się od nieprzyzwoitych odniesień do panien z sąsiedniego plemienia. Dodatkowo, panna, którą on sam wybrał do roli złodziejki świąt, w magiczny sposób zachorowała i nie mógł się z nią skontaktować. Nie miał najmniejszej ochoty na konfrontację z jej przypominającym ryżorożca mężem.
- Bardzo cicha noc - zauważyła Essela, jego siostra, stając przy jego boku i uśmiechając się nieznacznie.
- Chciałaś powiedzieć: wielkie świąteczne nieporozumienie - rzucił do niej zgryźliwie, ale zaraz rozluźnił ramiona i nawet się uśmiechnął. To nie była najlepsza pora na dąsy. W końcu mieli świętować.
- Jak tam twoja lista pełna życzeń? - zagadnęła go, nie zważając na jego niesprzyjający humor.
- Zawiera tylko jedną pozycję - westchnął. - 12 randek na gwiazdkę.
Roześmiała się.
- W tym stanie raczej nie masz na co liczyć.
- Wiem - przytaknął. - Prędzej kumkwaki by się opierzyły...
- ...i przemówiły ludzkim głosem - dokończyła.
Spojrzeli na siebie z ciepłem cechującym relacje między rodzeństwem i zgodnie spojrzeli w górę. Może chaotycznie, może z problemami, ale tak długo, jak nie walnie w nich wielki meteoryt, mogli cieszyć się świętami.

[1][10][12]

O trzy Gwiazdki od Marsa

- Szamańska choroba - mruknął Essol, patrząc na pobojowisko, które pozostawili po sobie chłopcy, którym zlecił wcześniej przyszykowanie upominków na wieczór wigilijny. Podarki co prawda przygotowali, ale chaos, który po tym pozostał, musieliby chyba sprzątać przez miesiąc.
Dzisiaj przypadało największe święto w plemieniu Nagatha,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[2,7,9]
- I przemówiły ludzkim głosem - zawołały dzieci, kończąc tym samym świąteczne przedstawienie. Nawet Drops, gwiazda przedstawienia, Mopsik, który chciał zostać reniferem, zamerdał radośnie ogonem. Z radością zatarłem ręce. Koniec przedstawienia oznaczał świąteczny poczęstunek. Teraz czas na słodkości, a wśród nich popisowe ciasto mojej żony. Ciasto, którego nie można było opisać inaczej, jak Cud, miód, malina i orzeszki. Uwielbiałem je. Żona zawsze piekła kilka ciast, które później dawała w prezencie, najbliższym przyjaciołom. Z błogiej ekscytacji, wyrwał mnie telefon. Zamarłem. Miałem złe przeczucia.
- Halo? - zapytałem.
- Tato-dziadkowie, zabrzmiał tajemniczo głos mojego syna. Nie czekając na wyjaśnienia, wziąłem córkę, pod pachę i szybko pobiegłem do samochodu. No, tak - pomyślałem. Teściowe w tarapatach i to po raz kolejny. Szczerze powiedziawszy, miałem nadzieję, że tym razem będzie to tylko jakieś Świąteczne Nieporozumienie. Oby nie był, to po raz kolejny wściekły Sprzedawca, ale po moich ekscentrycznych teściach wszystkiego można było się spodziewać. Kiedy podjechałem pod komisariat, który na co dzień jest miejscem mojej pracy, ogarnął mnie Strach. Miałem nadzieję spędzić dzisiejsze popołudnie z żoną, nawet kupiłem już bilety do kina, na świąteczną komedie 12 randek na gwiazdkę. Dlaczego, złe rzeczy przytrafiają się porządnym ludziom. Zdenerwowanie minęło, jednak kiedy otworzyłem drzwi do gabinetu, mojego kolegi i przełożonego, zarazem. Choć przyznam, że omal nie dostałem zawału, kiedy wszyscy wyskoczyli, krzycząc Niespodzianka. Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin...

[2,7,9]
- I przemówiły ludzkim głosem - zawołały dzieci, kończąc tym samym świąteczne przedstawienie. Nawet Drops, gwiazda przedstawienia, Mopsik, który chciał zostać reniferem, zamerdał radośnie ogonem. Z radością zatarłem ręce. Koniec przedstawienia oznaczał świąteczny poczęstunek. Teraz czas na słodkości, a wśród nich popisowe ciasto mojej żony. Ciasto, którego nie można...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[12] [2] [3]
Tego niezwykle mroźnego poranka obudziły mnie wpadające do pokoju promienie słońca. Zanim jednak wstałam z łóżka usłyszałam dochodzący z balkonu dziwny dźwięk. Czyżby zwierzęta PRZEMÓWIŁY LUDZKIM GŁOSEM. Gdy podeszłam do okna moje zdziwienie nabrało rumieńców. Nie spodziewałam się że ujrzę papugę czyżby nastąpiło ŚWIĄTECZNE NIEPOROZUMIENIE. Natychmiast otworzyłam balkon a ona kołyszącym się krokiem weszła do pokoju. Zawołałam natychmiast mamę i tatę aby poznali gościa. Gdy rodzice zobaczyli papugę byli równie zaskoczeni jak ja. Uznaliśmy że ptak komuś uciekł i do czasu wyjaśnienia sprawy DLA JEJ DOBRA zostanie u nas. Po śniadaniu tata odwiedził wszystkich sąsiadów składając świąteczne życzenia i pytając czy nie uciekła im papuga, okazało się że nikt nie miał papugi. Basia bo tak ją nazwaliśmy została z nami. Pierwsza BARDZO CICHA NOC okazała się również ostatnią. Z czasem Basia wykazała się dużymi zdolnościami wokalnymi. Dzięki obecności Basi to była GORĄCA GWIAZDKA, nigdy nie miałam pod opieką żadnego zwierzęcia. Dużo czasu spędzała poza klatką towarzysząc nam w domowych czynnościach. Gdy mama gotowała Basia przebywała w kuchni, kiedy ja się uczyłam siadała na lampce, a podczas meczu razem z tatą krzyczała gol! I tak minęła zima. Z nastaniem wiosny w DZIEŃ MATKI wybraliśmy się z rodzicami do Zoo. Przechodząc obok klatek z ptakami zobaczyłam papugę podobną do Basi. Sprawiała wrażenie smutnej i osowiałej. I wtedy usłyszałam jak opiekun zwierząt mówił do pewnej pani że od czasu jak z klatki zginęła jego towarzyszka, ANTONIO z tęsknoty cierpi na syndrom SZATAŃSKA CHOROBA. Pomyślałam od razu że może to Basia jest tym zaginionym ptakiem. Moje przypuszczenie było słuszne. Opiekunowie od razu rozpoznali MOLLY, bo tak się właśnie nazywała. Wszyscy podeszliśmy do klatki i wpuściliśmy tam Basię. To co się potem wydarzyło było niczym SŁOŃCE W MROKU, jeden wielki krzyk radości słyszany chyba w całym Zoo. NIEROZŁĄCZKI znowu są razem. Krótko mówiąc CUD MIÓD MALINA.

[12] [2] [3]
Tego niezwykle mroźnego poranka obudziły mnie wpadające do pokoju promienie słońca. Zanim jednak wstałam z łóżka usłyszałam dochodzący z balkonu dziwny dźwięk. Czyżby zwierzęta PRZEMÓWIŁY LUDZKIM GŁOSEM. Gdy podeszłam do okna moje zdziwienie nabrało rumieńców. Nie spodziewałam się że ujrzę papugę czyżby nastąpiło ŚWIĄTECZNE NIEPOROZUMIENIE. Natychmiast...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[14, 8, 1]

Świąteczna opowieść

Święta w roku 2020 dla Państwa X były niezwykle inne pod względem panującej na świecie wszechobecnej pandemii. A, że kochali oni spędzać czas całą rodziną, a już zwłaszcza w święta. Więc wpadli na pomysł, by przy świątecznym stole snuć wigilijne opowieści.
Państwo X wierzyli również, że zwierzęta przemawiają pod Wigilijnym stołem po skończonej wieczerzy ludzkim głosem. Według państwa świąteczne nieporozumienia są jak najbardziej na porządku dziennym. A wręcz święta bez takich nieporozumień tracą dla nich na uroku. Państwo X uważali, że najlepszymi sposobami na przedświąteczne szukanie prezentów na Święta Bożego Narodzenia są listy pełne marzeń, które co roku każde z ich dzieci miały stworzyć. Państwo X nigdy nie przewidywali tego, że w roku 2020 nastąpi bardzo cicha noc wigilijna. Cicha o tyle, że pod koniec Wigilii dzieci błogo posnęły dając chwile wytchnienia rodzicom. Co sprawiło, że szykowała się im gorąca gwiazdka.

[14, 8, 1]

Świąteczna opowieść

Święta w roku 2020 dla Państwa X były niezwykle inne pod względem panującej na świecie wszechobecnej pandemii. A, że kochali oni spędzać czas całą rodziną, a już zwłaszcza w święta. Więc wpadli na pomysł, by przy świątecznym stole snuć wigilijne opowieści.
Państwo X wierzyli również, że zwierzęta przemawiają pod Wigilijnym stołem po...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej