12 godzin bez dobrej książki to byłby prawdziwy koszmar.

12 godzin bez dobrej książki to byłby prawdziwy koszmar.

Ten las jest wystarczająco przerażający. Wyobrażam sobie ten gęsty, ciemny, zimny i mroczny las...a z każdej strony jakiś szmer, szelest, trzask. Księżyc ledwie się przedziera przez gęstwę gałęzi rzucając dziwne cienie.. a między tym wszystkim wycie wilka. Chyba każdy by padł na zawał.

Ten las jest wystarczająco przerażający. Wyobrażam sobie ten gęsty, ciemny, zimny i mroczny las...a z każdej strony jakiś szmer, szelest, trzask. Księżyc ledwie się przedziera przez gęstwę gałęzi rzucając dziwne cienie.. a między tym wszystkim wycie wilka. Chyba każdy by padł na zawał.

Najbardziej przeraża mnie zostanie zamkniętą, samą w ciemnym pomieszczeniu. Kiedy nie wiem co się dzieje, a wszystkie czarne myśli zaczynają wychodzić na wierzch.

Najbardziej przeraża mnie zostanie zamkniętą, samą w ciemnym pomieszczeniu. Kiedy nie wiem co się dzieje, a wszystkie czarne myśli zaczynają wychodzić na wierzch.

Kiedy miałam dwanaście lat byłam molestowana przez kuzyna. Oboje byliśmy wychowującymi się razem w domu babci dziećmi. Wszystko zrodziło się z ciekawości, ale potoczyło się w złym kierunku i nie zatrzymało mimo mojej stanowczej odmowy. Teraz nie boje się tego nazywać tego po imieniu. Nie mam żalu, ale jeszcze do niedawna patrząc na niego czułam jego okropny zapach, słyszałam oddech. Nie wyobrażałabym sobie przebywać z tym człowiekiem pod jednym dachem przez 12 godzin. Chociaż w domu nikt nic nie wie, sytuacja się nie wydarzyła, miedzy nami nigdy nic, przez ponad 15 lat nie zostało powiedziane. Jesteśmy kochającą się rodziną.

Kiedy miałam dwanaście lat byłam molestowana przez kuzyna. Oboje byliśmy wychowującymi się razem w domu babci dziećmi. Wszystko zrodziło się z ciekawości, ale potoczyło się w złym kierunku i nie zatrzymało mimo mojej stanowczej odmowy. Teraz nie boje się tego nazywać tego po imieniu. Nie mam żalu, ale jeszcze do niedawna patrząc na niego czułam jego okropny zapach,...

Mi nie potrzeba 12 godzin. Czasem naprawdę wystarczy mi tylko 5 min, żeby paść na zawał. To uczucie kiedy zaczyna bić szybciej serce, ręce zaczynają się pocić, oddech staje się płytki i przyspieszony. Mi naprawdę niewiele potrzeba, żeby doprowadzić się do takiego stanu. Człowiek naogląda się filmów to później boi się, że w windzie utknie akurat z seryjnym mordercą lub zakopią go żywcem w ziemi. Na pewno nie chciałabym utknąć w zamkniętym pomieszczeniu jak bohaterowie sztuki "Metoda" Jordiego Galcerana. Przeraża mnie perspektywa bycia poddawanym jakimś testom, nawet jeśli są to tylko jakieś testy psychospołeczne. Co więcej już nawet wybrałabym chyba samotne życie badanego niż być zamkniętym z innymi ludźmi. Dodatkowo na studiach człowiek się naczytał o eksperymentach typu symulacja życia więziennego na Uniwersytecie Stanforda czy ile wytrzymasz bez elektroniki z nieustannie świecącym mocnym światłem. Dziękuję, wysiadam po kilku minutach. Przeraża mnie perspektywa, że ktoś nieustannie mnie obserwuje lub że jestem zamknięte z ludźmi, którzy tylko z czasem robią się coraz bardziej szaleni. Już chyba wolę tą windę z mordercą. Przynajmniej od razu wiadomo czego się spodziewać i można mieć nadzieję, że zabawa tu nie będzie trwała 12 godzin.

Mi nie potrzeba 12 godzin. Czasem naprawdę wystarczy mi tylko 5 min, żeby paść na zawał. To uczucie kiedy zaczyna bić szybciej serce, ręce zaczynają się pocić, oddech staje się płytki i przyspieszony. Mi naprawdę niewiele potrzeba, żeby doprowadzić się do takiego stanu. Człowiek naogląda się filmów to później boi się, że w windzie utknie akurat z seryjnym mordercą lub...

Myślę, że najgorsze byłoby dla mnie pochowanie żywcem na 12 godzin. W ciemności, z myślami, sama. Klaustrofobiczne miejsce. Chyba, nikt nie chciałby tego przeżyć.

Drugie miejsce to zamkniecie z wężami. Panicznie się ich boję.

Myślę, że najgorsze byłoby dla mnie pochowanie żywcem na 12 godzin. W ciemności, z myślami, sama. Klaustrofobiczne miejsce. Chyba, nikt nie chciałby tego przeżyć.

Drugie miejsce to zamkniecie z wężami. Panicznie się ich boję.

Samotna noc w lesie uważacie za przerażającą? To pestka. Pomyślcie o tym, że umrzecie, zapakują was do trumny, włożą do grobu, który szczelnie zamkną, a wy..? Budzicie się po 3 dniach w trumnie, w całkowitej ciemności, bez nadziei na ratunek...

Samotna noc w lesie uważacie za przerażającą? To pestka. Pomyślcie o tym, że umrzecie, zapakują was do trumny, włożą do grobu, który szczelnie zamkną, a wy..? Budzicie się po 3 dniach w trumnie, w całkowitej ciemności, bez nadziei na ratunek...

Boimy się wielu rzeczy. Mamy wiele fobii - klaustrofobia, arachnofobia, kynofobia. Nawet te dziwne, czasem nieuzasadnione i często nie do opanowania - fotofobia, fagofobia, oikofobia nie pozwalają nam normalnie funkcjonować. Bo jak można normalnie żyć jak za rogiem czai się roślina? Albo jutro znowu trzeba będzie wstać rano do pracy. Albo co gorsze - ktoś zabierze nam telefon?! Ja także mam wiele lęków, obawiam się głębokiej wody, wysokości i utraty bliskiej osoby. Jednak mimo to, uważam, że strach jest także nieodłącznym elementem życia. Częścią składową. Nie ma ludzi nieustraszonych. Próbujemy pokonywać swoje słabości, sprawdzamy samych siebie, wychodzimy ze strefy komfortu. Cieszymy się, gdy nam się powiedzie. Czujemy niepokój i jeszcze większy strach, gdy osiągniemy klęskę. Krzyczymy, płaczemy, tętno skacze jak szalone. Ja najbardziej boje się bać.

Boimy się wielu rzeczy. Mamy wiele fobii - klaustrofobia, arachnofobia, kynofobia. Nawet te dziwne, czasem nieuzasadnione i często nie do opanowania - fotofobia, fagofobia, oikofobia nie pozwalają nam normalnie funkcjonować. Bo jak można normalnie żyć jak za rogiem czai się roślina? Albo jutro znowu trzeba będzie wstać rano do pracy. Albo co gorsze - ktoś zabierze nam...

Nic nie przeraża mnie bardziej od rzeczy paranormalnych, szczególnie tych mało przyjaznych ludziom. Dla mnie największym koszmarem byłoby znaleźć się w środku dzikiego lasu, blisko natury, w nocy, bo to właśnie wtedy nastaje czas duchów i mar. Zero ludzkiej obecności w promieniu paru kilometrów, za to jakiś dziwny oddech na ramieniu, chociaż niczego nie widać... A ja musiałabym jakoś wrócić do domu. Zakładając, że wcześniej nie oszaleję ze strachu.

Nic nie przeraża mnie bardziej od rzeczy paranormalnych, szczególnie tych mało przyjaznych ludziom. Dla mnie największym koszmarem byłoby znaleźć się w środku dzikiego lasu, blisko natury, w nocy, bo to właśnie wtedy nastaje czas duchów i mar. Zero ludzkiej obecności w promieniu paru kilometrów, za to jakiś dziwny oddech na ramieniu, chociaż niczego nie widać... A ja...

Niewiem czy to fobia bo nie boję się wody czy pływania ale odczuwam lęk przed tym że mogłabym znaleźć się na śrdodku oceanu dryfując na pontonie.
Odczuwam też dziwny strach jak pomyśle o byciu zamknięta na kilka godzin w ciemnym, ciasnym pomieszczeniu. Chyba najgorszy scenariusz to bycie zakopanym żywcem w trumnie. Z pewnością czytam za dużo książek tego typu.

Niewiem czy to fobia bo nie boję się wody czy pływania ale odczuwam lęk przed tym że mogłabym znaleźć się na śrdodku oceanu dryfując na pontonie.
Odczuwam też dziwny strach jak pomyśle o byciu zamknięta na kilka godzin w ciemnym, ciasnym pomieszczeniu. Chyba najgorszy scenariusz to bycie zakopanym żywcem w trumnie. Z pewnością czytam za dużo książek tego typu.