Gdy dziś wracam pamięcią do dzieciństwa, to stwierdzam, że moja starsza siostra nie miała ze mną łatwo. Ile to razy słyszała od rodziców „ustąp jej, jesteś starsza” i -czasem z gniewem wypisanym na twarzy-ustępowała…A ja czasami nadużywałam tego przywileju, odgrywając rolę biednej, pokrzywdzonej młodszej córeczki. Nie zazdroszczę jej sytuacji, kiedy musiała się mną opiekować, gdy rodzice jeszcze nie wrócili z pracy. Przeszkadzałam jej w „połykaniu dorosłych” książek z maminej biblioteczki. Ja tak bardzo lubiłam bawić się z nią w dom moimi drewnianymi mebelkami i miniaturowymi laleczkami, ale niekiedy książki okazywały się ważniejsze ode mnie. Cóż, nie zawsze kończyło się to dla niej pomyślnie. Raz, aby sobie urozmaicić samotne spędzanie czasu, rozebrałam na części bardzo drogi naszyjnik mamy, bo zachciało mi się posiadać brylantowe klipsy. Nie muszę chyba opisywać, jaka była jej reakcja i bura dla mojej starszej siostry za rzekomą nieodpowiedzialność… Cóż, miałam świadomość, że czasami byłam niczym piąte koło u wozu dla mojej siostruni. Jednak w rzeczywistości bardzo ją kochałam, a ona mnie. Uwielbiałam momenty, gdy w łóżku opowiadała mi ulubioną bajkę o Maszeńce albo całowała w czółko, mówiąc, że jest takie słodkie. To szczęście mieć taką starszą siostrę!

Gdy dziś wracam pamięcią do dzieciństwa, to stwierdzam, że moja starsza siostra nie miała ze mną łatwo. Ile to razy słyszała od rodziców „ustąp jej, jesteś starsza” i -czasem z gniewem wypisanym na twarzy-ustępowała…A ja czasami nadużywałam tego przywileju, odgrywając rolę biednej, pokrzywdzonej młodszej córeczki. Nie zazdroszczę jej sytuacji, kiedy musiała się mną...

Oj, to ja byłam utrapieniem dla mojej starszej siostry 🙈 Byłam bardzo kapryśnym dzieckiem, złośliwym, nie umiałam się powstrzymać przed robieniem na złość wszystkim dookoła, żeby tylko zwrócić na siebie uwagę. Pamiętam, jak do mojej siostry przyszedł po raz pierwszy chłopak i to taki, który jej się podobał. Jak tylko wyszła na chwilę do łazienki i gość został sam w jej pokoju, wkradłam się tam po cichu i zaczęłam wyciągać jej bieliznę z szuflady. Potem za karę przywiązała mnie do krzesła i nie chciała odwiązać 😂

Oj, to ja byłam utrapieniem dla mojej starszej siostry 🙈 Byłam bardzo kapryśnym dzieckiem, złośliwym, nie umiałam się powstrzymać przed robieniem na złość wszystkim dookoła, żeby tylko zwrócić na siebie uwagę. Pamiętam, jak do mojej siostry przyszedł po raz pierwszy chłopak i to taki, który jej się podobał. Jak tylko wyszła na chwilę do łazienki i gość został sam w jej...

Mam dwie starsze siostry, z racji choroby mojej mamy, jedna z nich często musiała się mną opiekować i pomagać mi w dzieciństwie. Musiałam jej słuchać na każdym kroku, bo tak kazała mama. Tylko niestety tak wczula sie w role opiekunki, że nawet kiedy dorosram wciąż Siostra chce narzucać mi swoje zdanie. A kiedy robię po swojemu, stalam sie persona non grata w domu rodzinnym. Czy ja jestem krnąbrnym dzieckrem, bo chcę żyć po swojemu? Czy starsze rodzeństwo ma prawo (już jako dorosli ludzie
oczywiscie) narzucać młodszym swoje racje, bo tak im zostało z dzieciństwa?

Mam dwie starsze siostry, z racji choroby mojej mamy, jedna z nich często musiała się mną opiekować i pomagać mi w dzieciństwie. Musiałam jej słuchać na każdym kroku, bo tak kazała mama. Tylko niestety tak wczula sie w role opiekunki, że nawet kiedy dorosram wciąż Siostra chce narzucać mi swoje zdanie. A kiedy robię po swojemu, stalam sie persona non grata w domu rodzinnym....

Kiedyś, jak jeszcze rodzice byli w trakcie budowy naszego domu, bawiłam się z bratem właśnie na tej budowie i miałam mieć na niego oko. Niestety, wpadliśmy na super pomysł grania w berka, co skończyło się złamanym nosem mojego brata (i garbem na nim), a moim szlabanem.

Kiedyś, jak jeszcze rodzice byli w trakcie budowy naszego domu, bawiłam się z bratem właśnie na tej budowie i miałam mieć na niego oko. Niestety, wpadliśmy na super pomysł grania w berka, co skończyło się złamanym nosem mojego brata (i garbem na nim), a moim szlabanem.

Co prawda, temat konkursu dotyczy małych dzieci, ale napiszę też coś od siebie.

Moje dziecko ma 73 lata. Cierpi na Alzhaimera, to moja babcia Krysia. Jej zachowanie przypomina małej dziewczynki. Wypluwa leki, nie chce chodzić spać czy też odmawia kąpieli. Zachowuje się jak mała dzidzia, najchętniej jadłaby tylko słodycze. Co Ja na to? Zanim poznałem wyniki jej badań, wściekałem się na nią niczym Sylwester Staloone w filmie ,,Stój, bo mamuśka strzela”. Dziś złagodniałem, przegryzam ten twardy orzech. Opieka nad taką osobą, to wielka odpowiedzialność. Daję radę. Czy poniosłem konsekwencje jakieś, kiedy? Nigdy, bo jak opiekuję się to nienagannie.
Jednak zaznaczam, że opieka nad jakimkolwiek dzieckiem to naprawdę wielka odpowiedzialność, bo to odpowiada się za czyjeś życie.

Ja akurat zajmuję się babcią, moja mała dziewczynka. Nie krępuję się, nie waham się, bo ona zrobiłaby dla mnie to samo… W ogóle w życiu nadchodzi kiedyś taki okres, że jest zamiana ról…

Co do rodzeństwa, mimo małej różnicy wieku czyli rok, 6 miesięcy i 6 dni. Mój braciszek był znacznie mniejszy ode mnie, i pełniłem rolę jego goryla... ale też mu niekiedy dokuczałem, jak to w rodzeństwie. Gdy było mu źle, wspierałem go najlepiej jak potrafię.

Co prawda, temat konkursu dotyczy małych dzieci, ale napiszę też coś od siebie.

Moje dziecko ma 73 lata. Cierpi na Alzhaimera, to moja babcia Krysia. Jej zachowanie przypomina małej dziewczynki. Wypluwa leki, nie chce chodzić spać czy też odmawia kąpieli. Zachowuje się jak mała dzidzia, najchętniej jadłaby tylko słodycze. Co Ja na to? Zanim poznałem wyniki jej badań,...

Pamiętam jedną, konkretną sytuację z mojego dzieciństwa, gdy mama musiała gdzieś pilnie pojechać i zostawiła mnie pod opieką starszej siostry na ponad cały dzień. Siostra miała wtedy wolne i chętnie zgodziła się mną zająć, a ja nie miałam nic przeciwko, ponieważ zawsze bardzo chętnie spędzałam czas z nią, jej chłopakiem i ich trzema kotami. Tamtego dnia jej chłopak pracował popołudniu, przez co pożegnał się z nami około dwunastej, a my postanowiłyśmy obejrzeć film, co wiązało się ze zrobienie frytek. Jola szukała czegoś do obejrzenia, a ja w tym czasie zajęłam się obieraniem ziemniaków, co zazwyczaj szło mi dobrze, ale tym razem dostałam obieraczkę by "nie marnować tak dużo ziemniaków, żeby nie narzekać, że frytek jest tak mało". Pracowałam spokojnie, trochę powolnie z powodu narzędzia, którego obsługi jako dziecko nie potrafiłam zrozumieć i wszystko było w porządku do momentu, gdy jeden z kotów skupił moją uwagę i zamiast w ziemniaka trafiłam w palec wskazujący. Zdarłam sobie spory fragment skóry i nie zwracając uwagi na ból poleciałam do łazienki, nie chcąc zabrudzić wszystkiego krwią. Rzuciłam do siostry, że musze skorzystać z łazienki i przesiedziałam tam dobre dziesięć minut, aż palec nie przestał obficie krwawić i dopiero wtedy przyznałam się do tego, co się stało. Blizna, która pozostała mi z tamtego dnia nadal przypomina mi o tej krwawe, ale obecnie zabawnej sytuacji i mojej niezmiennej miłości do kotów.

Pamiętam jedną, konkretną sytuację z mojego dzieciństwa, gdy mama musiała gdzieś pilnie pojechać i zostawiła mnie pod opieką starszej siostry na ponad cały dzień. Siostra miała wtedy wolne i chętnie zgodziła się mną zająć, a ja nie miałam nic przeciwko, ponieważ zawsze bardzo chętnie spędzałam czas z nią, jej chłopakiem i ich trzema kotami. Tamtego dnia jej chłopak pracował...

Miałam pod opieką dwójkę chrześniaków (chłopca i dziewczynkę), którzy grzecznie się bawili przez większość dnia i byłam z nich bardzo zadowolona. Jednak ja to mówią: "Nie chwal dnia przed zachodem słońca". Gdy ich mama zadzwoniła, że już po nich jedzie i niedługo będzie, przekazałam im tą informację, po czym dzieci powiedziały, że przygotują mi niespodziankę i zaszyły się w pokoju gościnnym. Ja w tym czasie szykowałam im w kuchni kanapki. Dzieciaki wparowały do kuchni, mówiąc:" Mamy dla ciebie kwiatki". Zamarłam, bo w rękach trzymały bukiety, które składały się z moich ulubionych kwiatów doniczkowych. Oni po prostu je pocięli i porobili z nich cięte wiązanki. Z doniczek wystawały same kikuty. Podłamałam się strasznie, a dzieci były bardzo zdziwione o co mi w ogóle chodzi. Nauczka na przyszłość, aby do samego końca nie spuszczać dzieciaków z oka.

Miałam pod opieką dwójkę chrześniaków (chłopca i dziewczynkę), którzy grzecznie się bawili przez większość dnia i byłam z nich bardzo zadowolona. Jednak ja to mówią: "Nie chwal dnia przed zachodem słońca". Gdy ich mama zadzwoniła, że już po nich jedzie i niedługo będzie, przekazałam im tą informację, po czym dzieci powiedziały, że przygotują mi niespodziankę i zaszyły się w...

Nie zapomnę widoku lecącego w powietrzu buta i tego, że choć nie wiem, jak bardzo bym chciała, nie mogłam zatrzymać huśtawki.
*
Nie pamiętam, ile miałyśmy lat ani czy były to wakacje, czy jakiś wiosenny poranek. Pamiętam jedynie, że wyszłyśmy z siostrą na plac zabaw przed domem i że ja usiadłam na huśtawce. Mała mnie huśtała, a potem miałyśmy się zamienić. Czy krzyczałyśmy obie „Do podbitek!”? No, pewnie. Tak lubiłyśmy najbardziej – jak najwyżej, aż kręciło się w głowie.
Nie wiem, jak to się stało, że w pewnym momencie zobaczyłam swój but lecący w powietrzu na siostrę. Dzisiaj pamiętam to jak w slow motion: obracający się but, który trafia ją prosto w twarz. Nie wiem nawet, dlaczego stała tak wprost przede mną, ale w jednej chwili milion myśli napłynęło mi do głowy i czułam się jak najgorsza, zupełnie nieodpowiedzialna starsza siostra. I nie miało znaczenia, że różnica wieku między nami to tylko rok, a ja też przecież byłam dzieckiem.

Zaryczana Mała pobiegła do domu i potem wszyscy skupili się na tym, że miałam opiekować się siostrą i PORZĄDNIE WIĄZAĆ BUTY, ale nikt nawet nie krzyknął na nas, że huśtałyśmy się za wysoko. Czułam się taka winna, że nawet dziś to pamiętam, a minęło wiele, wiele lat. Teraz na szczęście śmiejemy się z tego, że siostra ma wyjątkowo mocne czoło, a ja za szczupłe stopy właściwie na każde buty.

Nie zapomnę widoku lecącego w powietrzu buta i tego, że choć nie wiem, jak bardzo bym chciała, nie mogłam zatrzymać huśtawki.
*
Nie pamiętam, ile miałyśmy lat ani czy były to wakacje, czy jakiś wiosenny poranek. Pamiętam jedynie, że wyszłyśmy z siostrą na plac zabaw przed domem i że ja usiadłam na huśtawce. Mała mnie huśtała, a potem miałyśmy się zamienić. Czy krzyczałyśmy...

Jestem najstarsza z trójki mojego rodzeństwa i niestety czasem musiałam ich pilnować a to była dla mnie , dziecka spokojnego i grzecznego nie lada udręka. Zwłaszcza, że moje rodzeństwo należało do dzieci, o których mówią "żywe srebro" . Gdy miałam przyprowadzić siostrę z podwórka to była gehenna. Bo ta wyrywała się za każdym razem a ja wręcz ciągnęłam ją za rękę, żeby ze mną szła...a tuż przy windzie, gdy prawie byłyśmy w domu potrafiła się wyrwać i uciec na podwórko. To była niemal syzyfowa praca....Nadmienię, że różnica między nami to 6 lat. Z braćmi było lepiej, bo różnica była jeszcze większa, więć albo wpierw wychodziłam z nimi na spacer w wózku, a potem pilnowanie na podwórku czy w piaskownicy. Chłopaków łatwiej było okiełznać , niż diablicę moją Siostrę :)

Jestem najstarsza z trójki mojego rodzeństwa i niestety czasem musiałam ich pilnować a to była dla mnie , dziecka spokojnego i grzecznego nie lada udręka. Zwłaszcza, że moje rodzeństwo należało do dzieci, o których mówią "żywe srebro" . Gdy miałam przyprowadzić siostrę z podwórka to była gehenna. Bo ta wyrywała się za każdym razem a ja wręcz ciągnęłam ją za rękę, żeby...

Pewnego razu dostałem pod opiekę czteroletniego brata w sklepie meblowym, który był dużym wielopiętrowym budynkiem. Piętra łączyły nie schody lecz pochylnie. W pewnym momencie brat postanowił zejść w dół i rozpędził się po pochylni, która kończyła się ścianą na półpiętrze. Efekt był taki, że nie zdążył wyhamować i nabił sobie potężnego guza. Zrobił mu się siniak, który zalał całą twarz i schodził z tydzień.

Pewnego razu dostałem pod opiekę czteroletniego brata w sklepie meblowym, który był dużym wielopiętrowym budynkiem. Piętra łączyły nie schody lecz pochylnie. W pewnym momencie brat postanowił zejść w dół i rozpędził się po pochylni, która kończyła się ścianą na półpiętrze. Efekt był taki, że nie zdążył wyhamować i nabił sobie potężnego guza. Zrobił mu się siniak, który...