Dla mnie wielkimi bohaterkami są dziewczyny walczące w Powstaniu Warszawskim. Ich odwaga mi imponuje. Mimo strachu potrafiły przemierzać miasto aby pomóc rannych chłopcom. Przenosiły rozkazy nierzadko pod ostrzałem wroga. Pomagały okolicznych mieszkańcom donosząc jedzenie, listy do bliskich. Ich waleczność pokazuje jak bardzo kochały nasz kraj i innych ludzi. W obecnych czasach niewiele kobiet byłoby gotowych do takich poświęceń. Oddajmy im wielką cześć i chwałę.

Dla mnie wielkimi bohaterkami są dziewczyny walczące w Powstaniu Warszawskim. Ich odwaga mi imponuje. Mimo strachu potrafiły przemierzać miasto aby pomóc rannych chłopcom. Przenosiły rozkazy nierzadko pod ostrzałem wroga. Pomagały okolicznych mieszkańcom donosząc jedzenie, listy do bliskich. Ich waleczność pokazuje jak bardzo kochały nasz kraj i innych ludzi. W obecnych...

Postawione pytanie, czy znamy przedstawicielki płci pięknej, które ze wszystkim sobie poradzą i mają wiele talentów, to niewątpliwie pytanie retoryczne.
Moja mama, babcia, ciotka, każda kobieta w mojej rodzinie, praktycznie każda kobieta, którą znam, zasługuje na taki opis.
Kobiety od lat godzą milion ról na raz i każdego dnia krzeszą z siebie talenty, o które same się nawet nie posądzają. Ileż to razy na nie spada trud wychowania dzieci, zadbania o dom, opłacenia rachunków na czas, naprawy cieknącego kranu i wysłuchania innych. Jak często potrafią z niczego ugotować obiad, wymyślić zabawę, gdy wszystko wokół zdaje się nudne, czy rozkręcić biznes, w który tylko one wierzyły z nieśmiałą nadzieją.
Może tylko na mojej drodze trafiły się tak niezwykłe kobiety. Ale było ich tak wiele, że wysnuję śmiały wniosek, iż każda w sobie nosi tę niezwykłą iskrę i talenty. Może jeszcze uśpione, może nie było okazji, by je ukazać, ale drzemią w każdej czekając na odpowiednią chwilę, by zabłysnąć i ujawnić swe pełne oblicze.

Postawione pytanie, czy znamy przedstawicielki płci pięknej, które ze wszystkim sobie poradzą i mają wiele talentów, to niewątpliwie pytanie retoryczne.
Moja mama, babcia, ciotka, każda kobieta w mojej rodzinie, praktycznie każda kobieta, którą znam, zasługuje na taki opis.
Kobiety od lat godzą milion ról na raz i każdego dnia krzeszą z siebie talenty, o które same się...

Pomaluje pokój, ugotuje obiad, wytnie gałęzie na czubku drzewa, naprawi traktor, ogarnie wnuki, ukręci ciasto, obetnie włosy mężowi, przeczyści komin na dachu, uszczelni okna, zatańczy oberka, zakisi ogórki i uszyje kołdrę z piór gęsi, które sama wyhodowała - moja ukochana mama nie ma sobie równych. I nawet po tylu latach nadal potrafi mnie zaskoczyć. To człowiek orkiestra. Dla niej nie ma rzeczy niemożliwych.

Pomaluje pokój, ugotuje obiad, wytnie gałęzie na czubku drzewa, naprawi traktor, ogarnie wnuki, ukręci ciasto, obetnie włosy mężowi, przeczyści komin na dachu, uszczelni okna, zatańczy oberka, zakisi ogórki i uszyje kołdrę z piór gęsi, które sama wyhodowała - moja ukochana mama nie ma sobie równych. I nawet po tylu latach nadal potrafi mnie zaskoczyć. To człowiek orkiestra....

Każda kobieta jest wszechstronna. Potrafi zadbać o dom, w pół godziny przeobrazić się tak by zachwycać tłumy. Potrafią wprowadzać ciepło do dyskusji i śmiać sie z własnych słabości. Choć kruche potrafią walczyć o ideały. Każda kobieta codziennie zaskakuje siebie i innych.

Każda kobieta jest wszechstronna. Potrafi zadbać o dom, w pół godziny przeobrazić się tak by zachwycać tłumy. Potrafią wprowadzać ciepło do dyskusji i śmiać sie z własnych słabości. Choć kruche potrafią walczyć o ideały. Każda kobieta codziennie zaskakuje siebie i innych.

Myślę, że nie będę jedyna, która tak pomyśli, ale dla mnie człowiekiem orkiestrą jest każda matka. Teraz, gdy już jestem dorosła i próbuję sobie ułożyć życie, znaleźć na nie jakiś sposób, nie wyobrażam sobie, abym miała czas jeszcze na dziecko, a co dopiero na kilkoro. Jednak dla większości kobiet nastaje kiedyś taki czas, kiedy muszą połączyć pracę z zaspokajaniem potrzeb dziecka i jego wychowaniem, przy tym znaleźć jeszcze czas dla partnera, dla siebie, na swoje hobby, chodźby na to żeby poleżeć w wannie w sobotni wieczór z kieliszkiem wina lub zrobić sobie idealne paznokcie. Nie jest to łatwe, ale każdej jednak udaje się to w mniejszym lub większym stopniu, może czasem makijaż kosztem fryzury lub serial z wykorzystaniem niani do dziecka. Ale o to w tym wszystkim chodzi, żeby znaleźć umiar, złoty środek, aby móc zrobić wiele, bo wszystko jest możliwe i po co się ograniczać. Taką kobietą właśnie jest moja mama. Nawet teraz, po latach kiedy jestem już dorosła, ona zawsze ma dla mnie czas, a jednocześnie jest szczęśliwą, realizującą się kobietą. Jest dla mnie przykładem. Bo choć wiem, że w życiu nie zawsze jest kolorowo, taką właśnie matką chcę kiedyś być.

Myślę, że nie będę jedyna, która tak pomyśli, ale dla mnie człowiekiem orkiestrą jest każda matka. Teraz, gdy już jestem dorosła i próbuję sobie ułożyć życie, znaleźć na nie jakiś sposób, nie wyobrażam sobie, abym miała czas jeszcze na dziecko, a co dopiero na kilkoro. Jednak dla większości kobiet nastaje kiedyś taki czas, kiedy muszą połączyć pracę z zaspokajaniem potrzeb...

Moja mama to kobieta o 100 twarzach! Potrafi być fryzjerką, kucharką, gospodynią domową, krawcową, adwokatem, sędzią, ogrodnikiem i hydraulikiem w jednym. Ale przede wszystkim jest mamą, za co ją kocham <3

Moja mama to kobieta o 100 twarzach! Potrafi być fryzjerką, kucharką, gospodynią domową, krawcową, adwokatem, sędzią, ogrodnikiem i hydraulikiem w jednym. Ale przede wszystkim jest mamą, za co ją kocham <3

Czasami kobieta uważana jest za ,,Białe Piórko’’. Delikatna, niesiona przez wiatr i nie potrafiąca wiele zdziałać. Jej podstawą do istnienia ma być samo piękno, kruchość i przemijanie. A jeśli wiatr wieje z jednego kontynentu na drugi? Od jednej kultury do kolejnej? Czy może samo kierować swoim losem w takich okolicznościach?
Może. Może jeżeli jest Małą Psotnicą. Potrafi zatańczyć wśród chaosu wiatru obyczajów i praw, nakazów i wymogów dzielących ludzi stojących po przeciwnych stronach. Jednym udawania, że ona i jej lud to ludzie a drugim, że można istnieć dalej w całkowicie odmienionym świecie. Walcząc o swoje miejsce na ziemi, za swoją przeszłość i przyszłość. Jednocześnie szuka miłości i potrafi się jej oddać nie dając w zamian własnej wolności i autonomii.
Wprawdzie została wplątana w plany wielkich ludzi tego świata, ale jednocześnie ochroniła tyle ile mogła. Nasza bohaterka, Pocahontas, została pokochana przez wielu a przez małą ilość zrozumiana. Łamała bariery języka, kultury, religii i całej reszty ograniczeń idąc za głosem własnego serca.
Ciężko o kobietę bardziej wszechstronną a zarazem niegubiącą celu sprzed oczu. Nieważne, że historia wypacza jej postać, ona spełniła swoje zadanie. Spełniła je, ponieważ do końca była kobietą wierną sobie.

Czasami kobieta uważana jest za ,,Białe Piórko’’. Delikatna, niesiona przez wiatr i nie potrafiąca wiele zdziałać. Jej podstawą do istnienia ma być samo piękno, kruchość i przemijanie. A jeśli wiatr wieje z jednego kontynentu na drugi? Od jednej kultury do kolejnej? Czy może samo kierować swoim losem w takich okolicznościach?
Może. Może jeżeli jest Małą Psotnicą. Potrafi...

Pomimo, iż babcia nigdy nie była i zapewne nie będzie akrobatką, myślę, że zasługuje na miano kobiety odważnej, przebojowej, elastycznej i samodzielnej.
Mając już trójkę dzieci, została poddana wielkiej próbie, która wymagała nie lada sprytu życiowego i mocnego charakteru. Mając więc 25 lat, została tak zwaną słomianą wdową. Jej mąż, a mój dziadek, wyjechał w delegację do dalekiej i zimnej Rosji. Nie była to absolutnie kilkutygodniowa wycieczka krajoznawcza, lecz dwuletnia ciężka praca. Dzieci, gospodarstwo rolne, opieka nad rodzicami - to wszystko spoczęło na jej barkach. Mimo, iż czasem wydawało się jej, że nie da już rady, nie żaliła się nikomu.
"Urodziny dziecka? Tylko spokojnie, upiekę ciasto.
Brak czystych ubrań? Zrobię pranie o 2 w nocy.
Praca na roli? Obiad zrobię nad ranem."
To cała moja babcia. Silna, niezależna i ogromnie pracowita kobieta.
Tak naprawdę pomimo upływających lat nie zmieniła się ani jotę.
Mając 83 lata dba o wszystko i o wszystkich pamięta.
Piecze domowe chleby i ciasta drożdżowe. Przygotowuje rodzinne śniadania, obiady. Przyrządza przepyszne konfitury i troszcząc się o prawidłowy poziom witamin - codziennie "faszeruje" nas zdrowymi warzywami z jej ogrodu.
Nie można wyobrazić sobie lepszej babci, która zawsze przytuli, a na poprawę humoru sporządzi gęsty i słodki budyń czekoladowy.

Pomimo, iż babcia nigdy nie była i zapewne nie będzie akrobatką, myślę, że zasługuje na miano kobiety odważnej, przebojowej, elastycznej i samodzielnej.
Mając już trójkę dzieci, została poddana wielkiej próbie, która wymagała nie lada sprytu życiowego i mocnego charakteru. Mając więc 25 lat, została tak zwaną słomianą wdową. Jej mąż, a mój dziadek, wyjechał w delegację do...

Ze wszystkim dawała sobie radę moja świętej pamięci babcia Maria. Urodziła się w 1933 roku. Była biedna, bo życie ją nie rozpieszczało, poza tym niemiecki okupant stosował represje wobec ludności Polskiej.
Zajmowała się dziećmi, pokonywała kilometry od wsi do miast, a wszystko to by zarobić (sprzedawała jajka i różne przetwory). Robiła pyszne sery, przy jej serze taki KIRI to amatorstwo.

Świetnie radziła sobie w Polu. Oporządzała zwierzęta, kopała ziemniaki, nie bała się ciężkiej pracy. Podziwiałem ją osobiście, bo to była kobieta, która nie bała się żadnej roboty. Była niczym Irena Kwiatkowska w ,,Czterdziestolatku”, czyli kobieta pracująca.

Potrafiła służyć radą, była dobrym psychologiem, prawdziwą przyjaciółką. Jak dla mnie jeden ze wzorców godnych naśladowania. Szczerze? Ja to bym kiedyś chciał, poznać kogoś takiego, i ożeniłbym się bez wahania…

Nie idealizuje nikogo, mówię jak jest.

No i też szyła, cerowała tak, że nie było ślady po dziurze. Nie chodzi o oszczędność, ale starsi ludzie nie wyrzucają czegoś, co się trochę postrzępi. Naprawiają to, i za to ich podziwiam.

Ze wszystkim dawała sobie radę moja świętej pamięci babcia Maria. Urodziła się w 1933 roku. Była biedna, bo życie ją nie rozpieszczało, poza tym niemiecki okupant stosował represje wobec ludności Polskiej.
Zajmowała się dziećmi, pokonywała kilometry od wsi do miast, a wszystko to by zarobić (sprzedawała jajka i różne przetwory). Robiła pyszne sery, przy jej serze taki KIRI...

Cóż od razu przychodzi mi na myśl moja Mama. Pomaga każdemu i we wszystkim. Nie ma dla Niej rzeczy niemożliwej. Jest bardzo kreatywną osobą i zawsze znajduje rozwiązanie. Moja Mama sprawdza się w rzeczach manualnych, bez różnicy czy dotyczy to twórczości na papierze, włosach czy stworzeniu czegoś z niczego bądź po prostu odremontowania mieszkania. Prawie zapomniałam wspomnieć o niesamowitych makeipach na halloween, zombiewalk i wiele, wiele innyc, które stworzyła na mojej twarzyczce (zawsze robię furore na eventach :D). Zastępuje również księgowe i prawników, nie mają szans Jej przegadać i przekabacić. Wyzwania fizyczne również nie są dla niej wyzwaniem! Zrobi wszystko i udźwignie wszystko na swych barkach, niezważająca na nic. Natomiast najważniejsze jest to, jak bardzo poświęca się dla rodziny. Jest wspaniałą córką, siostrą, ciocią, żoną i najwspanialszą Mamą na świecie.
Z reguły dzieci idealizują rodziców, ale ja nie muszę tego robić. Moja Mama jest cudowna i ze wszystkim potrafi sobie poradzić, jest dla mnie super bohaterem żyjącym na ziemi. Natomiast jak każdy super bohater ma wadę.. potrzeby innych stawia zawsze nad swoimi. Bardzo, ale to bardzo chciałabym móc zapewnić Jej kiedy życie, w którym stawiałaby siebie na piedestale (co i tak nie powstrzymało by jej przed martwieniem się o innych i pomaganiu im). Moja Mama jest dla mnie współczesnym bohaterem płci pięknej, dla której nic nie jest niedociągnięcia.

Cóż od razu przychodzi mi na myśl moja Mama. Pomaga każdemu i we wszystkim. Nie ma dla Niej rzeczy niemożliwej. Jest bardzo kreatywną osobą i zawsze znajduje rozwiązanie. Moja Mama sprawdza się w rzeczach manualnych, bez różnicy czy dotyczy to twórczości na papierze, włosach czy stworzeniu czegoś z niczego bądź po prostu odremontowania mieszkania. Prawie zapomniałam...