Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Gosia
Joanna
Burza
Fenunio
mmizi

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Gosia
Joanna
Burza
Fenunio
mmizi

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Kiedy po raz pierwszy do moich dziecięcych uszu wpadło przemaglowane później przez usta większości dorosłych członków rodziny pytanie o to, kim chcę być, gdy dorosnę, błyskawiczna riposta zabrzmiała „wszystkowiedzem!” Kolejne szczenięce lata zabrały mi jednak nadzieję na to, że taki zawód istnieje w „dorosłym życiu”. Synonimem zaczynał wydawać się lekarz. Odważny jak doktor Queen, która porzuciła bostońskie życie na rzecz dzikiego zachodu. Oddany jak doktor Judym, którego nie trzeba przedstawiać. Poważany jak profesor Wilczur, który pomimo perturbacji osiągał wyżyny. Zdeterminowany jak śp. główny bohater filmu „Bogowie”. Genialny niczym doktor House, a przy tym na dobre i na złe empatyczny jak doktor Zosia z Leśnej Góry. Interdyscyplinarny jak tytułowi Chirurdzy. Byle daleko od noszy... I dobrze, gdyby była w nim nutka asklepioskiej tajemnicy i uniwersalność węża Eskulapa. Chcę wierzyć, że nie tylko ja oczekuję świata, w którym wizytówką wszystkich powyższych cech jest pieczątka lekarza specjalisty chorób wewnętrznych. Takim lekarzem chciałabym zostać.

Kiedy po raz pierwszy do moich dziecięcych uszu wpadło przemaglowane później przez usta większości dorosłych członków rodziny pytanie o to, kim chcę być, gdy dorosnę, błyskawiczna riposta zabrzmiała „wszystkowiedzem!” Kolejne szczenięce lata zabrały mi jednak nadzieję na to, że taki zawód istnieje w „dorosłym życiu”. Synonimem zaczynał wydawać się lekarz. Odważny jak doktor...

Kiedy miałam 18 lat chciałam być neurochirurgiem, ponieważ ktoś z mojej bliskiej rodziny dzięki umiejętnościom doktora Słoniewskiego pozbył się z sukcesem guza mózgu i otrzymał dwie dekady życia. Potem był moment, gdy bardzo zainteresowałam się działką doktora Religi i marzyłam, by ratować wszelkich sercowców.

Patrząc na to, co dzieje się teraz, chyba wybrałabym internę lub pulmonologię, by pomagać ludziom z Covidem na pierwszej linii frontu, ale także pacjentom zgłaszającym się do przychodni. Dlaczego? Lekarz ma ratować życie drugiego człowieka, to misja i powołanie, a w ostatnim półroczu na pewno są tacy, którzy na pierwszej linii frontu nie chcą stanąć oko w oko z nowym wirusem. Są też niestety tacy, którzy nie przyjmą, nie zbadają w gabinecie, bo tylko porada online. To przykre, ale tak bywa.

Ja chciałabym być internistą bądź pulmonologiem, który przyjmie pacjenta, zbada go i dołoży wszelkich starań, by wiedza i umiejętności oraz oddanie przyczyniły się do jego powrotu do zdrowia.

Kiedy miałam 18 lat chciałam być neurochirurgiem, ponieważ ktoś z mojej bliskiej rodziny dzięki umiejętnościom doktora Słoniewskiego pozbył się z sukcesem guza mózgu i otrzymał dwie dekady życia. Potem był moment, gdy bardzo zainteresowałam się działką doktora Religi i marzyłam, by ratować wszelkich sercowców.

Patrząc na to, co dzieje się teraz, chyba wybrałabym internę...

Gdybym dostała się na medycynę jako specjalizację wybrałabym okulistykę. Dlaczego? Uważam, że wzrok jest najważniejszym zmysłem i to właśnie bez niego życie jest najbardziej utrudnione. Chciałabym, aby ludzie umieli dbać o swoje oczy i jak najdłużej cieszyli się dobrym wzrokiem, a kiedy już pojawią się problemy, abym umiała im pomóc. Chciałabym być tym lekarzem, dzięki któremu pacjenci mogliby dostrzegać piękno otaczającego świata i.... czytać książki.

Gdybym dostała się na medycynę jako specjalizację wybrałabym okulistykę. Dlaczego? Uważam, że wzrok jest najważniejszym zmysłem i to właśnie bez niego życie jest najbardziej utrudnione. Chciałabym, aby ludzie umieli dbać o swoje oczy i jak najdłużej cieszyli się dobrym wzrokiem, a kiedy już pojawią się problemy, abym umiała im pomóc. Chciałabym być tym lekarzem, dzięki...

Profesja lekarza jest jedną z najbardziej obciążających psychiczni e grup społecznych. Wyzwania stawiane samemu sobie kumulują się z oczekiwaniami pacjentów i ich rodzin. Na szali jest wartość najwyższa – ludzkie życie. Obecnie mamy wiele narzędzi do walki z chorobą – farmakoterapia czy specjalistyczny sprzęt operacyjny. W porównaniu z XIX wiekiem, jest prościej pod względem technicznym, ale na pewno nie psychicznym. Oczekiwania pacjentów są coraz wyższe. Wszystko musi być na najwyższym poziomie - szybko, precyzyjnie, bez blizn. Ale ja nie boję się wyzwań. Zawsze pociągały mnie operacje na otwartym sercu. Marzyłam by być drugim Religą i odmienić oblicze polskiej medycyny. Uratować setki ludzkich istnień - zarówno ludzi starszych, jak i dzieci. Chyba najlepszą nagrodą byłoby oglądanie jak moi pacjenci wychodzą o własnych siłach ze szpitala. Miałabym poczucie spełnionej misji. Byłby to niesamowity zastrzyk motywacji do kolejnych działań. Jednocześnie liczę się także z tym, że czasami zdarzałyby się niepowodzenia. Wtedy musiałabym pokazać hart ducha i potraktować to jako lekcję, a nie porażkę. Jakkolwiek kosztowna byłaby ta nauczka.

Profesja lekarza jest jedną z najbardziej obciążających psychiczni e grup społecznych. Wyzwania stawiane samemu sobie kumulują się z oczekiwaniami pacjentów i ich rodzin. Na szali jest wartość najwyższa – ludzkie życie. Obecnie mamy wiele narzędzi do walki z chorobą – farmakoterapia czy specjalistyczny sprzęt operacyjny. W porównaniu z XIX wiekiem, jest prościej pod...

Studiuję kierunek, który co prawda nie jest medycyną, lecz - moim zdaniem - wiąże się z nią nierozerwalnie.
Jako przyszły absolwent psychologii, mam ogromne marzenia, by zaburzenia psychiczne nie były już więcej tematem tabu - zwłaszcza wśród starszych ludzi.
Doskonale zdajemy sobie sprawę, że ludzka psychika to nieodgadniony i niekończący się obszar badań naukowców. Poprzez zmianę myśli, nastawienia, potrafimy zdziałać niejedno.
A gdyby ową propozycję przenieść w nurt chorób somatycznych?
Być może jest to wykonalne. Chciałabym więc zostać psychoonkologiem.

Studiuję kierunek, który co prawda nie jest medycyną, lecz - moim zdaniem - wiąże się z nią nierozerwalnie.
Jako przyszły absolwent psychologii, mam ogromne marzenia, by zaburzenia psychiczne nie były już więcej tematem tabu - zwłaszcza wśród starszych ludzi.
Doskonale zdajemy sobie sprawę, że ludzka psychika to nieodgadniony i niekończący się obszar badań naukowców....

Ja chciałbym zostać psychiatrą. Takim od ciężkich przypadków. Na pograniczu wiedzy lekarskiej, a egzorcyzmów. To tak w skrócie ;)

Ja chciałbym zostać psychiatrą. Takim od ciężkich przypadków. Na pograniczu wiedzy lekarskiej, a egzorcyzmów. To tak w skrócie ;)

Będąc pod mocnym wrażeniem książek i filmów wojennych, jako swoją specjalizację wybrałbym chirurgię, dziedzinę "składania" człowieka do kupy. Na polu bitwy, brnąc na tyłach spływającej adrenaliną i strachem rzeczywistoąci stałbym się bogiem życia i śmierci. W upodlonych warunkach danych nam przez ludzką głupotę i wiarę na lepsze jutro czyniłbym cuda z niemożliwego, ratując życie młodym junakom, szturmującym wyimaginowanego wroga stworzonego przez psychologię strachu.

Będąc pod mocnym wrażeniem książek i filmów wojennych, jako swoją specjalizację wybrałbym chirurgię, dziedzinę "składania" człowieka do kupy. Na polu bitwy, brnąc na tyłach spływającej adrenaliną i strachem rzeczywistoąci stałbym się bogiem życia i śmierci. W upodlonych warunkach danych nam przez ludzką głupotę i wiarę na lepsze jutro czyniłbym cuda z niemożliwego, ratując...