Lata 90-te kojarzą mi się przede wszystkim z radością i beztroską. Dzisiejszy świat za bardzo pędzie do przodu, jest za mało empatyczny i bezwzględny. Pamiętam czasy, gdy wraz z przyjaciółmi wybieraliśmy się na podwórko łączące nasze bloki - bez telefonów, bez planowania, po prostu zawsze po obiedzie zaczynaliśmy tam swoje zabawy. Jeśli chodzi o konkretny przedmiot z młodszych lat, kojarzę duże radio, które umilało nam czas poprzez odtwarzanie ulubionych utworów z kaset. A właśnie kasety były prawdziwym skarbem. W tamtych czasach nie było bogatwa, nie było drogich prezentów, markowych ubrań, wypasionych rowerów, było biedniej, ale po prostu piękniej. W ludziach nie było takiej zazdrości jaką widzę teraz, sąsiedzi byli zżyci, pomocni i bezinteresowni. Nie było podkładania kłód pod nogi, była za to wyciągnięta pomocna dłoń. Mimo tego, że teraz mam wszystkie rzeczy o których nawet nie śniłam za dzieciaka, to chciałabym poczyć ten luz i spokój, jaki towarzyszył mi na podwórku otoczonym blokami.

Lata 90-te kojarzą mi się przede wszystkim z radością i beztroską. Dzisiejszy świat za bardzo pędzie do przodu, jest za mało empatyczny i bezwzględny. Pamiętam czasy, gdy wraz z przyjaciółmi wybieraliśmy się na podwórko łączące nasze bloki - bez telefonów, bez planowania, po prostu zawsze po obiedzie zaczynaliśmy tam swoje zabawy. Jeśli chodzi o konkretny przedmiot z...

Lata 90-te to moje dzieciństwo, to moje piękne wspomnienia. Mogłabym napisać, wielki referat o latach 90-tych,ale pierwszą myślą, która przyszła mi do głowy, to seriale amerykańskie. W dzieciństwie oglądałam ich bardzo dużo. Dla dziecka była, to ogromna przygoda i frajda oglądać seriale zza oceanu. Bardzo lubiłam te barwne czołówki i tematy muzyczne, otwierające seriale. To dzięki serialom, między innymi zaczęłam pobudzać swoją wyobraźnię i chęć poznawania świata. Pamiętam też, jakie emocje we mnie wzbudzały. Jak mnie bawiły, zadziwiały i wzruszały. Zachwyt nad bogactwem bohaterów „Dynastii”, podziw i nad poczynaniami „Doktor Queen” i ” Detektywa w sutannie”. Śmiech przy oglądaniu przygód sympatycznego „Alfa”, czy wzruszenie, kiedy oglądałam, jak dorastały siostry Tanner. To tylko niektóre przykłady, moich odczuć. Pamiętam też, że bardzo chciałam mieć takiego wujka z gitarą i motocyklem, jak wujek Jessy, że chciałam mieć taki samochód, jak „Nieustraszony”. Słabość do seriali amerykańskich została do dziś, choć teraz preferuję seriale kryminalne, proceduralne, to lubię od czasu, do czasu obejrzeć sobie, jakiś starszy serial, przypomnieć sobie te emocje, na szczęście dzięki internetowi i serwisach VOD, jest to możliwe.

Lata 90-te to moje dzieciństwo, to moje piękne wspomnienia. Mogłabym napisać, wielki referat o latach 90-tych,ale pierwszą myślą, która przyszła mi do głowy, to seriale amerykańskie. W dzieciństwie oglądałam ich bardzo dużo. Dla dziecka była, to ogromna przygoda i frajda oglądać seriale zza oceanu. Bardzo lubiłam te barwne czołówki i tematy muzyczne, otwierające seriale. To...

Pierwsza myśl jaka przychodzi mi do głowy z lat 90-tych to codzienne oglądanie Wilka i zająca na odkodowanym czasie w Canal+. Dzień bez tej bajki był czasem straconym. Rano po dyżurze biegłam szybciutko by zdążyć na odcinek. A przywiezione figurki przez moją babcię z wycieczki do Moskwy, bohaterów przechowuję z sentymentem do dziś. Babcia nie mogła mi darować że złota biżuteria nie cieszy mnie tak bardzo jak figurki wilka i zająca.

Pierwsza myśl jaka przychodzi mi do głowy z lat 90-tych to codzienne oglądanie Wilka i zająca na odkodowanym czasie w Canal+. Dzień bez tej bajki był czasem straconym. Rano po dyżurze biegłam szybciutko by zdążyć na odcinek. A przywiezione figurki przez moją babcię z wycieczki do Moskwy, bohaterów przechowuję z sentymentem do dziś. Babcia nie mogła mi darować że złota...

Ja stawiam.zdecydowanie na PlayStation!podlaczony przez mojego wowczas kilkuletniego syna do 14 calowego telewizorka potrafil niezle zawirowac w rodzinie!Gry i filmy szly na okraglo!a Pikachu to najczesciej powtarzane słowo utkwilo mi jak kamień!a dzwieki strzelanek potrafily doprowadzac do szału!Ktoregos ranka wchodze do pokoju i pytam synka ktory juz przy joystiku siedzial :o widze ze Juz gotowy do szkoly, Ubrany!a nagle oprzytomnialam kiedy syn skwitowal!Mamo ja jeszcze spac nie poszlem!😱uwierzcie mi ze ten Playstation i Gamboy tez!zrobiły Furrore w latach 90!Gamboya syn zabieral do szkoly! I zamiast zjadać sniadanie na przerwie! Ciupal w niego ile sil!zdarzalo się ze przychodzil bez tornistra albo ubrania!bo Gry powodowaly ze nie myslal!😯Lata 90! niezle to byly czasy!tyle ciekawych rozwiazan technicznych!nie da sie tego zapomnieć!..... Sama bylam.zafascynowana Audiovideo!weselichacogladalo siw z taka FASCYNACJĄ! A corka starsza ogladalla lektury! Bo tal bylo szybciej!plua streszczenie i Lektura zaliczona! 😀

Ja stawiam.zdecydowanie na PlayStation!podlaczony przez mojego wowczas kilkuletniego syna do 14 calowego telewizorka potrafil niezle zawirowac w rodzinie!Gry i filmy szly na okraglo!a Pikachu to najczesciej powtarzane słowo utkwilo mi jak kamień!a dzwieki strzelanek potrafily doprowadzac do szału!Ktoregos ranka wchodze do pokoju i pytam synka ktory juz przy joystiku...

Przedmiot wyjęty wprost z lat 90-tych to foliowe reklamówki na zakupy. Wtedy jeszcze nie mieliśmy świadomości jak opakowania foliowe wpływają na środowisko. Niestety opanowały one rynek i rozprzestrzeniły się na kolejne dekady.

Przedmiot wyjęty wprost z lat 90-tych to foliowe reklamówki na zakupy. Wtedy jeszcze nie mieliśmy świadomości jak opakowania foliowe wpływają na środowisko. Niestety opanowały one rynek i rozprzestrzeniły się na kolejne dekady.

"Złote myśli" - jedna z kultowych rzeczy lat 90. Pamiętacie? Jako dziecko lat 90. doskonale je pamiętam:) Chyba nie było osoby w podstawówce, która by ich nie miała (a dziewczyny to już na pewno). Wystarczył zwykły zeszyt, który się ozdabiało i do którego wpisywało się pytania, a potem dawało się go tym, których się lubiło: koleżankom, kolegom, przyjaciołom, znajomym, rodzeństwu, aby mogli się wpisać. Pytania dotyczyły różnych rzeczy: od imienia i nazwiska, wieku, przez znak zodiaku, rodzeństwo, zwierzęta, ulubiony kolor, zespół, aktora, film, książkę i przedmiot w szkole, aż po imię sympatii i co myślisz o mnie. Czasem odpowiedzi się zaklejało, czasem nie. Na końcu zeszytu umieszczona była koperta, w której zostawiało się coś dla właściciela "Złotych myśli". Ostatnio sprzątałam i znalazłam moje "Złote myśli". Z wielkim sentymentem i uśmiechem patrzyłam na zamieszczone tam wpisy. To była naprawdę świetna zabawa i fajna forma bliższego poznania swoich kolegów:)

"Złote myśli" - jedna z kultowych rzeczy lat 90. Pamiętacie? Jako dziecko lat 90. doskonale je pamiętam:) Chyba nie było osoby w podstawówce, która by ich nie miała (a dziewczyny to już na pewno). Wystarczył zwykły zeszyt, który się ozdabiało i do którego wpisywało się pytania, a potem dawało się go tym, których się lubiło: koleżankom, kolegom, przyjaciołom, znajomym,...

Jedna z głównych ulic w Lublinie pełna dziur i łatana co dwa tygodnie miała dwie zalety
- pierwsza: to można było rozpoznać kto przyjechał z poza miasta bo wielu urwało sobie zawieszenie nie znając topologii dziur w jezdni
- druga zaleta: świetnie służyła do szkolenia przyszłych kierowców rajdów wyścigowych bo aby przejechać bez wpadki i ryzyka urwania zawieszenia trzeba było się okręcić nie mało kierownicą - na zmianę w prawo i w lewo

Jedna z głównych ulic w Lublinie pełna dziur i łatana co dwa tygodnie miała dwie zalety
- pierwsza: to można było rozpoznać kto przyjechał z poza miasta bo wielu urwało sobie zawieszenie nie znając topologii dziur w jezdni
- druga zaleta: świetnie służyła do szkolenia przyszłych kierowców rajdów wyścigowych bo aby przejechać bez wpadki i ryzyka urwania zawieszenia trzeba...

Ile mogłam mieć wówczas lat? Tak 14. Połowa lat 90 - tych. 14 letnia dziewczyna i ta kaseta magnetofonowa. Nigdy nie zapomnę jej brzmienia i odtwarzania w kółko i na okrągło. Niesamowita składanka polskiego Rocka. Bywało, że wkręcała się w stary magnetofon ale zawsze udało się ją uratować i nakręcić ołówkiem. Pierwsze miłości i zauroczenia...To były czasy. Jedyne, wyjątkowe i niesamowite. Nie było YT, komputerów, smartfonów ale była magia :)

Ile mogłam mieć wówczas lat? Tak 14. Połowa lat 90 - tych. 14 letnia dziewczyna i ta kaseta magnetofonowa. Nigdy nie zapomnę jej brzmienia i odtwarzania w kółko i na okrągło. Niesamowita składanka polskiego Rocka. Bywało, że wkręcała się w stary magnetofon ale zawsze udało się ją uratować i nakręcić ołówkiem. Pierwsze miłości i zauroczenia...To były czasy. Jedyne,...

Hubba Bubba - niebieska guma balonowa! To było coś! W pobliskim kiosku sprzedawali nawet po pół kostki, żeby dzieciaki mogły kupować ją za wydębione od rodziców drobniaki. A te drobniaki to jakieś 50 zł. Takie zielone, z Karolem Świerczewskim :)

Hubba Bubba - niebieska guma balonowa! To było coś! W pobliskim kiosku sprzedawali nawet po pół kostki, żeby dzieciaki mogły kupować ją za wydębione od rodziców drobniaki. A te drobniaki to jakieś 50 zł. Takie zielone, z Karolem Świerczewskim :)

Z latami 90-tymi kojarzy mi się gra-zabawka. Jednak nie byle jaka zabawka, a plastikowy "staw/jezioro", z którego wyławia się rybki za pomocą wędki zakończonej magnesem.
Co roku podczas odpustu parafialnego prosiłam rodziców, żebyśmy przeszli się po straganach i kupili te rybki. Niestety dość szybko je gubiłam, a czasami rybkom psuły się głowy i nie otwierały ich, przez co nie można było ich wyłowić ;_;
Z tych powodów moja potrzeba kupna gry odnawiała się rokrocznie. Co ciekawe, niektórzy sprzedawcy kojarzyli mnie z cukierkami odpustowymi i właśnie z tymi rybkami^*

Z latami 90-tymi kojarzy mi się gra-zabawka. Jednak nie byle jaka zabawka, a plastikowy "staw/jezioro", z którego wyławia się rybki za pomocą wędki zakończonej magnesem.
Co roku podczas odpustu parafialnego prosiłam rodziców, żebyśmy przeszli się po straganach i kupili te rybki. Niestety dość szybko je gubiłam, a czasami rybkom psuły się głowy i nie otwierały ich, przez co...