Witam!
Czy ktoś z Was otrzymał już może książkę? Bo ja jeszcze nie.
Dziękuję i pozdrawiam:)

Witam!
Czy ktoś z Was otrzymał już może książkę? Bo ja jeszcze nie.
Dziękuję i pozdrawiam:)

Dziękuję za wyróżnienie, gratulacje dla pozostałych zwycięzców.

Dziękuję za wyróżnienie, gratulacje dla pozostałych zwycięzców.

Ślicznie dziękuję:) Bardzo się cieszę:) Gratulacje dla pozostałej czwórki! Pozdrawiam!

Ślicznie dziękuję:) Bardzo się cieszę:) Gratulacje dla pozostałej czwórki! Pozdrawiam!

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Angelika
Kiciuś
Anne_Joy
mersi
KalinaFaustyna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Angelika
Kiciuś
Anne_Joy
mersi
KalinaFaustyna

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

- Halo? Komisja Policji w Gliwicach - odezwał się głos w słuchawce
- Chciałem zgłosić zaginięcie... - mruknąłem, sam nie wierząc w to co mówię.
Nagle ktoś wytrącił mi komórkę z ręki i zatkał usta.
Nie widziałem nawet oprawcy, jednak już wtedy wiedziałem, że sytuacja wyrywa się coraz bardziej spod kontroli.
Chwilę później wszystko było już zamazane, a ja leżałem na podłodze.
Obudziłem się zamknięty w pomieszczeniu bez okien. W powietrzu unosił się zapach stęchlizny zmieszanej z czymś słodkim.
W pewnej chwili zacząłem słyszeć odgłosy kroków. Po kilku sekundach doszło do mnie, że na piętrze wyżej jest co najmniej kilka osób. "Logicznie myśląc, nie mam żadnych szans z nimi, nawet jeśli byłbym w pełni sił, liczba osób przeważa moje możliwości."
Kroki zbliżały się do drzwi, a ja nadal rozważałem, czy powinienem walczyć czy lepiej robić to co każą.
Drzwi uchyliły się lekko. Jasne światło wpadło do środka. Mężczyzna swoją posturą nie wyróżniał się od przeciętnego osobnika na ulicy, jednak ja rozpoznałem w nim dobrze znaną mi osobę.
- Rudolf? - Usiadłem z wrażenia. - Nie mów mi, że jesteś w to zamieszany...
On zaśmiał się swoim grubym głosem. Tak samo, kiedy zawsze śmialiśmy się po każdej wspólnie rozwiązanej zagadce kryminalnej.
- Ah stary, na prawdę myślisz, że jestem seryjnym mordercą? Po tych wszystkich latach razem? - To mówiąc wyciągnął do mnie dłoń, pomagając mi wstać.
Rozwiązałem tą zagadkę i zawiadomiłem wszystkich, jak widać, w samą porę.
Zaraz wszystko ci opowiem.

- Halo? Komisja Policji w Gliwicach - odezwał się głos w słuchawce
- Chciałem zgłosić zaginięcie... - mruknąłem, sam nie wierząc w to co mówię.
Nagle ktoś wytrącił mi komórkę z ręki i zatkał usta.
Nie widziałem nawet oprawcy, jednak już wtedy wiedziałem, że sytuacja wyrywa się coraz bardziej spod kontroli.
Chwilę później wszystko było już zamazane, a ja leżałem na...

Rudolf obudził się skrępowany prześcieradłem mocno ograniczającym ruchy jednak ze zdziwieniem stwierdził, że leży pachnącej pościeli, a obok  na nocnym stoliku stoi ciasto i herbata.
- Już się obudziłeś! - nagle do pokoju weszła panna Agata Łopata i Rudolf niewątpliwe przetarłby oczy ze zdumienia gdyby tylko miał taką możliwość.
-Już CIę uwalniam kochany! Pewnie zastanawiasz się dlaczego tutaj jesteś.. Nie było zdanych zabójstw, wszyscy żyją. To szeroko zakrojona akcja- planowałam ją już od lat! Kocham Cię od zawsze, a Ty wciąż pochłonięty pracą, zabójstwa, mordercy.. Nigdy nie zwracałeś na mnie uwagi! Postanowilam wiec ja zwrócić twoją- udawać mordercę i porywacza. Pierwsza rzekoma ofiara to przecież Lilka Szpilka- moja koleżanka ze studiów- poprosiłam ją o pomoc i z radością udawała zaginioną. Myślałam, ze będziesz bystrzejszy Rudolf ale widać lata już nie te i mnie nie znalazłeś-znów musialam wziac sprawy w swoje ręce i porwałam w końcu Ciebie! Już uwalniam Twoje ręce- musiałam Cię związać bo po środku psychotropowym, ktory mial Cie wyciszyć strasznie się rzucałeś....
-Napij sie herbaty i juz Cie uwalniam...
Rudolf byl przerazony. Czy może zaufać tej szalonej kobiecie? Agata była farmaceutką, kto wie co jest w tej herbacie...
- Pij już proszę...- ponaglała.
Rudolf miał coraz wiecej watpliwosci, a jego plecy oblał strach. Nie miał jednak wyjścia. Jego losy musiały zakończyć się związkiem z tą wariatką i codziennym piciem naparu z lubczyku.

Rudolf obudził się skrępowany prześcieradłem mocno ograniczającym ruchy jednak ze zdziwieniem stwierdził, że leży pachnącej pościeli, a obok  na nocnym stoliku stoi ciasto i herbata.
- Już się obudziłeś! - nagle do pokoju weszła panna Agata Łopata i Rudolf niewątpliwe przetarłby oczy ze zdumienia gdyby tylko miał taką możliwość.
-Już CIę uwalniam kochany! Pewnie...

Nie potrafił wybaczyć sobie swojej naiwności. Po tylu latach pracy w policji powinien być bardziej czujny. Uśmiechnął się pod nosem i cicho zaklął – tylko to mu pozostało. Misterny plan ułożony w głowie M. był wręcz doskonały, a on dał się nabrać na wszystkie jego sztuczki.
„Najciemniej pod latarnią, do diaska” – szepnął z nieukrywanym rozgoryczeniem.
Jako funkcjonariusz policji, M. mógł bez ustanku monitorować postępy w śledztwie, a dodatkowo tuszować pewne, niezbyt wygodne dowody. Heinz uważał go za kolegę, kompana z pracy, który powierzone mu obowiązki traktuje pierwszorzędnie. Nie miał zahamowań, by dzielić się z M. najnowszymi nowinkami związanymi z różnego typu sprawami, a on jak na sprytnego lisa przystało, potrafił to wszystko wykorzystać.
Rudolf i załoga uważali M. za funkcjonariusza godnego zaufania, empatycznego i przede wszystkim odpowiedzialnego. To, że nocami wcielał się w rolę zabójcy, nie śniło się nikomu nawet w najczarniejszych snach.
Teraz, Heinz zamknięty w ciemnej piwnicy, oczekuje z godnością na ostatni cios, który na zawsze zakończy jego karierę komisarza. Na suficie żarzy się resztkami sił goła żarówka, a na piętrze słychać tony ciężkich kroków.
Czy to spotkanie ze śmiercią? A może cuda jednak się zdarzają i długo oczekiwana odsiecz właśnie nadchodzi?

Nie potrafił wybaczyć sobie swojej naiwności. Po tylu latach pracy w policji powinien być bardziej czujny. Uśmiechnął się pod nosem i cicho zaklął – tylko to mu pozostało. Misterny plan ułożony w głowie M. był wręcz doskonały, a on dał się nabrać na wszystkie jego sztuczki.
„Najciemniej pod latarnią, do diaska” – szepnął z nieukrywanym rozgoryczeniem.
Jako funkcjonariusz...

Wpadł na trop innego seryjnego mordercy, geniusza zbrodni, który od kilku lat morduje ludzi w całym kraju. pozornie nic ich nie łączy, z tym, że Heinz przypadkiem odkrywa, że giną tylko ludzie, którzy wcześniej mieli na koncie zabójstwo... Jak się okazuje, nasz seryjny morderca zna Rudolfa i kilka razy się z nim zetknął. Zresztą Heinz szybko orientuje się, że morderca prowadzi go drogą z której nie będzie odwrotu. Obaj prowadzą grę która może zakończyć się tylko jednym - albo spotkaniem albo mordem, i to nie tych dwóch oponentów. Heinz poznając profil swego poszukiwanego, wkracza w świat coraz mroczniejszych instynktów. Co ważne, z czasem zaczyna nie tylko rozumieć to, co robi jego przeciwnik, ale zaczyna dostrzegać, że to, co zrobił, było jedyną słuszną drogą, aby nie ginęli inni niewinni. Czy Heinz oprze się pokusie stania się naśladowcą, czy też dorwie i zamknie swego genialnego oponenta...a może okaże się, że on sam jest tym, kogo przez tak energicznie szukał?

Wpadł na trop innego seryjnego mordercy, geniusza zbrodni, który od kilku lat morduje ludzi w całym kraju. pozornie nic ich nie łączy, z tym, że Heinz przypadkiem odkrywa, że giną tylko ludzie, którzy wcześniej mieli na koncie zabójstwo... Jak się okazuje, nasz seryjny morderca zna Rudolfa i kilka razy się z nim zetknął. Zresztą Heinz szybko orientuje się, że morderca...

Mocno upraszczając zakończenia dzielą się na dobre i złe. Tyle, że życie to nie bajka, aby wszyscy "dobrzy" żyli długo i szczęśliwie, a zło zostało ukarane. Życie, to też nie horror, w którym wszyscy ginął, a zło powraca co 27 lat. Życie to życie, obok zła jest dobro i tylko od nas zależy jak przeżyjemy swoje, czasem też od nas zależy jak ono się skończy. Jak dla mnie życie, starego, emerytowanego policjanta, w zamian za życie młodej dziewczyny, to rozsądna wymiana i poświęcenie, na które jestem gotowy. Więc nawet nie próbuj mnie powstrzymywać gówniarzu, jadę tam.

Mocno upraszczając zakończenia dzielą się na dobre i złe. Tyle, że życie to nie bajka, aby wszyscy "dobrzy" żyli długo i szczęśliwie, a zło zostało ukarane. Życie, to też nie horror, w którym wszyscy ginął, a zło powraca co 27 lat. Życie to życie, obok zła jest dobro i tylko od nas zależy jak przeżyjemy swoje, czasem też od nas zależy jak ono się skończy. Jak dla mnie...