Oczywiście, że pamiętam pierwszą miłość, tą która miała być na zawsze, która nie była szczeniackim zauroczeniem. Tą, która wywoływała motyle w brzuchu. Na spotkanie której czekało się od zawsze. Przy której czekało się na każdy najdrobniejszy gest, muśnięcie dłoni, spotkanie i pierwszy pocałunek. Te uczucia będą wspomnieniem do końca życia. Moją pierwszą miłością był chłopak mieszkający w bloku obok. Znaliśmy się z widzenia, mieliśmy wspólnych znajomych i to dzięki nim się poznaliśmy na jednej z imprez. Później były częstsze przypadkowe spotkania na ulicy, lub w kościele. Częściej chodziliśmy na wspólne imprezy, z których urywaliśmy się, by w spokoju porozmawiać i lepiej się poznać. Był nawet moją osobą towarzyszącą na studniówce. Niestety kiedy rozpoczął studia prawnicze jednocześnie pracując, nasze spotkania stały się rzadsze, aż w końcu kontakt się urwał. Potem poznałam mojego obecnego męża, którego poznałam gdy idąc chodnikiem z koleżanką dostałam kopniętym przez niego ziemniakiem. Byliśmy z sobą 5 lat nim się pobraliśmy, w tym czasie zrywaliśmy, mieliśmy innych partnerów, ale w końcu los zdecydował, że jesteśmy już razem 19 lat.

Oczywiście, że pamiętam pierwszą miłość, tą która miała być na zawsze, która nie była szczeniackim zauroczeniem. Tą, która wywoływała motyle w brzuchu. Na spotkanie której czekało się od zawsze. Przy której czekało się na każdy najdrobniejszy gest, muśnięcie dłoni, spotkanie i pierwszy pocałunek. Te uczucia będą wspomnieniem do końca życia. Moją pierwszą miłością był...