Niestety moja pierwsza miłość nie przetrwała próby czasu. Mój ukochany to był mój najlepszy przyjaciel. Do tej pory pamiętam próby nieśmiałych pocałunków. Niestety choć rozstanie przebiegło spokojnie kontakt nam się urwał. Niedawno dostałam zaproszenie na jego ślub i się wybieram. :)

Niestety moja pierwsza miłość nie przetrwała próby czasu. Mój ukochany to był mój najlepszy przyjaciel. Do tej pory pamiętam próby nieśmiałych pocałunków. Niestety choć rozstanie przebiegło spokojnie kontakt nam się urwał. Niedawno dostałam zaproszenie na jego ślub i się wybieram. :)

Niestety moja pierwsza miłość nie przetrwała próby czasu. Mój ukochany to był mój najlepszy przyjaciel. Do tej pory pamiętam próby nieśmiałych pocałunków. Niestety choć rozstanie przebiegło spokojnie kontakt nam się urwał. Niedawno dostałam zaproszenie na jego ślub i się wybieram. :)

Niestety moja pierwsza miłość nie przetrwała próby czasu. Mój ukochany to był mój najlepszy przyjaciel. Do tej pory pamiętam próby nieśmiałych pocałunków. Niestety choć rozstanie przebiegło spokojnie kontakt nam się urwał. Niedawno dostałam zaproszenie na jego ślub i się wybieram. :)

Moją pierwszą miłość poznałam 4 lata temu w uroczym, romantycznym miejscu gdzie...chodziłam na korki z angielskiego. Oprócz fajnych chłopaków, z którymi się zadawałam, był jeden, który nigdy się nie udzielał przed ani po zajęciach, zawsze stał gdzieś z boku. Pewnego dnia jadąc na zajęcia z j.ang. spotkałam go w tramwaju. Z przystanku do miejsca zajęć było daleko, więc mieliśmy troszkę czasu by pogadać podczas „spaceru”. Chłopak okazał się bardzo sympatyczny, świetnie nam się gadało. Niedługi czas po tym tworzyłam listę na moją 18stkę. Po roku na zajęciach z j. angielskiego bardzo dobrze poznałam tamtejszych ludzi, więc postanowiłam kilkoro zaprosić. Wtedy w mojej głowie narodziła się myśl żeby zaprosić też owego chłopaka. Długo się wahałam, ale jednak coś kazało mi wysłać zaproszenie. Do dzisiaj sądzę, że skłoniła mnie do tego jakaś wyższa siła. Na urodzinach bliżej się poznaliśmy, trochę gadaliśmy, ale jak zwykli znajomi. Jednak ok. tydzień później dostałam wiadomość z zapytaniem o wyjście do kina. Byłam bardzo zdziwiona, bo nie okazywał wcześniej żadnego zainteresowania. W życiu nie spodziewałabym się, że ten cichy chłopak, który wyglądał jakby mu na niczym w życiu nie zależało, będzie tak wspaniałą osobą. Od naszej pierwszej randki minęły 3 lata, a my nadal się spotykamy i jesteśmy ze sobą na prawdę szczęśliwi. Nawet 2 lata studiowania w oddalonych od siebie o 170km miastach nie osłabiło naszego związku. Kto wie, może moja pierwsza miłość będzie tą jedyną do końca życia..

Moją pierwszą miłość poznałam 4 lata temu w uroczym, romantycznym miejscu gdzie...chodziłam na korki z angielskiego. Oprócz fajnych chłopaków, z którymi się zadawałam, był jeden, który nigdy się nie udzielał przed ani po zajęciach, zawsze stał gdzieś z boku. Pewnego dnia jadąc na zajęcia z j.ang. spotkałam go w tramwaju. Z przystanku do miejsca zajęć było daleko, więc...

On grał na fortepianie. Uczucie do niego uderzyło mnie nagle. Wdarło się do mojego krwioobiegu poprzez uszy. Łaskotało piórkami w podbrzuszu. Rozpychało się w klatce piersiowej, zostawiając zbyt mało miejsca sercu, które tłukło się o żebra. Ściskało za gardło, które z trudem wydobywało z siebie dźwięk. Gniotło żołądek. Nie kwitłam, mizerniałam. Z miłości nie mogłam spać, nie mogłam jeść, nie myślałam logicznie. Mimo, że minęło 20 lat, ja nadal czuję gorąco w całym ciele, gdy przypomnę sobie, jak na mnie patrzył. Tak się kocha tylko wtedy, gdy ma się 16 lat.

On grał na fortepianie. Uczucie do niego uderzyło mnie nagle. Wdarło się do mojego krwioobiegu poprzez uszy. Łaskotało piórkami w podbrzuszu. Rozpychało się w klatce piersiowej, zostawiając zbyt mało miejsca sercu, które tłukło się o żebra. Ściskało za gardło, które z trudem wydobywało z siebie dźwięk. Gniotło żołądek. Nie kwitłam, mizerniałam. Z miłości nie mogłam spać,...

Chyba najmniej romantyczna historia na świecie. Poznaliśmy się w liceum. Ja szłam do biblioteki po książkę, która była potrzebna na lekcję, a o której kompletnie zapomniałam. Jak się okazało biblioteka była zamknięta od kilkunastu minut. Zła szłam z powrotem zupełnie nie zwracając uwagi na to, co się dzieje dookoła. Idąc korytarzem blisko ściany ktoś otworzył drzwi z męskiej toalety. Tak wyglądało nasze poznanie- on uderzył mnie drzwiami z ubikacji. Nasza znajomość zaczęła się od uderzenia i moich krzyków i przekleństw, żeby uważał. Sama nie wiem jak to się stało, że kilka dni później zostaliśmy parą, a po 9,5 roku wzięliśmy ślub. Za 3 miesiące pierwsza rocznica.

Chyba najmniej romantyczna historia na świecie. Poznaliśmy się w liceum. Ja szłam do biblioteki po książkę, która była potrzebna na lekcję, a o której kompletnie zapomniałam. Jak się okazało biblioteka była zamknięta od kilkunastu minut. Zła szłam z powrotem zupełnie nie zwracając uwagi na to, co się dzieje dookoła. Idąc korytarzem blisko ściany ktoś otworzył drzwi z...

Dla mnie każda miłość była pierwszą. Za każdym razem, gdy się zakochiwałam uważałam, że świat w jednej chwili rozpada się na tysiąc kawałków, po czym w tej samej chwili znów jest złożony i idealnie dopasowany. Te miłości były ulotne i tak szybko jak się zaczynały, tak też się kończyły.

Jednak przychodzi w życiu każdego taki moment, że już nie zakochujesz się w mgnieniu oka, a zakochanie przechodzi w kochanie. Wtedy jest to miłość, której nie zapominasz. Taką miłość przeżyłam kiedy miałam 20 lat. Poznaliśmy się na studniówce, Arci był partnerem mojej przyjaciółki. Zauroczył mnie. Gdy spotkałam go po roku na imprezie w klubie rozsiewał wokół siebie to samo skondensowane przyciąganie co na studniówce, tyle że tym razem był wolny. Zaczęliśmy się spotykać jako przyjaciele, ale od początku nie ukrywał, że jest zainteresowany czymś więcej. Potrafił świetnie słuchać i był bardzo cierpliwy. Wiele razy wypłakiwałam oczy w jego koszulę gdy mój chłopak znów mnie źle potraktował. W końcu zmieniłam chłopaka i zaczęłam spotykać się z Arcim. To były najbardziej szalone dwa lata mojego życia. I byłam naprawdę szczęśliwa. Niestety czas pokazał, że nie samą miłością człowiek żyje. Ja chciałam założyć rodzinę, a on bawić się w klubach do 50-tki. Rozstaliśmy się w zgodzie i bez żalu. Czasem nawet mile go wspominam. Ale teraz… mam mojego ukochanego męża i niczego nie żałuję, a najmniej tego rozstania.

Dla mnie każda miłość była pierwszą. Za każdym razem, gdy się zakochiwałam uważałam, że świat w jednej chwili rozpada się na tysiąc kawałków, po czym w tej samej chwili znów jest złożony i idealnie dopasowany. Te miłości były ulotne i tak szybko jak się zaczynały, tak też się kończyły.

Jednak przychodzi w życiu każdego taki moment, że już nie zakochujesz się w mgnieniu...

Już na początku szkoły podstawowej poznałam co to miłość, może zauroczenie, a może najwłaściwszym terminem byłaby "młodzieńcza miłostka". Był pewien R., najprzystojniejszy i najbardziej pewien siebie w klasie. Wspólne zabawy na korytarzu, dziecinne rozmowy, spotkania na placu zabaw, ale najbardziej w pamięci utkwiła mi jedna majowa randka. To był koniec lat 90., kiedy wymarzonym i jednym z najpopularniejszym prezentów, jakie otrzymywało się na komunię był rower. Pewnego popołudnia umówiliśmy się z R. na boisku szkolnym na wspólne wypróbowanie naszych nowych bryk. Razem z nami, byli nasi ojcowie, którzy stali z założonymi rękami, pogrążeni w rozmowie, podczas gdy ich głośni dziewięciolatkowie testowali rowery jeżdżąc grzecznie w kółeczko po boisku, próbując się co jakiś czas wyprzedzać.

Już na początku szkoły podstawowej poznałam co to miłość, może zauroczenie, a może najwłaściwszym terminem byłaby "młodzieńcza miłostka". Był pewien R., najprzystojniejszy i najbardziej pewien siebie w klasie. Wspólne zabawy na korytarzu, dziecinne rozmowy, spotkania na placu zabaw, ale najbardziej w pamięci utkwiła mi jedna majowa randka. To był koniec lat 90., kiedy...

Weszłam kiedyś do pewnej hurtowni chociaż nigdy nie wchodzę do takich miejsc. Przeraża mnie natłok produktów w takich miejscach, kurz i nieprzewidywalność ajentów. Ta hurtownia dodatkowo mieściła się w pewnej gotyckiej wieży stanowiącej niegdyś kompleks zabytków z pobliskim ratuszem. Weszłam, wyklepałam zamówienie i utonęłam w niebieskich źrenicach ajenta. Milion kaw potem i po stu tysiecach godzin fascynujacych rozmów postanowiliśmy iść razem przez zycie..

Weszłam kiedyś do pewnej hurtowni chociaż nigdy nie wchodzę do takich miejsc. Przeraża mnie natłok produktów w takich miejscach, kurz i nieprzewidywalność ajentów. Ta hurtownia dodatkowo mieściła się w pewnej gotyckiej wieży stanowiącej niegdyś kompleks zabytków z pobliskim ratuszem. Weszłam, wyklepałam zamówienie i utonęłam w niebieskich źrenicach ajenta. Milion kaw potem...

Moja pierwsza miłość została moją żoną. Bernadkę poznałem w Biedronce, gdzie była jedną z kasjerek. Od samego początku zwróciliśmy na siebie uwagę, lecz ja długo nie miałem odwagi do niej zagadać. Nasze kontakty kończyły się na uprzejmościach przy zapłacie za zakupy. No, ale z czasem zacząłem robić zakupy po kilka, kilkanaście razy w ciągu dnia, i tylko tam, gdzie ona siedziała. Skąd brałem na to wszystko pieniądze? Do dzisiaj nie wiem. W pewnym momencie Bernadka uznała, że ona przejmie inicjatywę i poprosiła mnie o nr telefonu, który skwapliwie jej dałem na paragonie ;p Nasza pierwsza rozmowa telefoniczna wyglądała dziwnie - przynajmniej dla mnie. W ciągu 5 minut zdołała mi opowiedzieć całe swoje życie. Moja pierwsza myśl - Boże, co za trzpiotka, tylko gada, i zaraz tak otwarcie, o wszystkim co ją spotkało. Trochę się zniechęciłem taką nawałą słów, ale postanowiłem, że jednak zaryzykuję. I było warto. Nasza pierwsza randka odbyła się po jej pracy, koło północy. W stresie zabładziła, i przez godzinę nie potrafiła odnaleźć drogi do naszego miejsca spotkania. Ja byłem niezwykle zestresowany, bo nie odpisywała na sms-y więc zacząłem się martwić czy coś się jej nie przytrafiło. Ale w końcu dotarła, i wchodziła do mojego domu przez okno. I wtedy już wiedziałem, że to ta! Bernadka opierala się długo, bo prawie rok, choć oświadczyłem się jej już po 2 tygodniach randkowania. Aby ją przekonać do siebie, obkleiłem wierszami (pisałem je codziennie przez miesiąc) cały przystanek przed Biedronką, gdzie pracowała. Odśnieżyłem jej kilka km drogi w niedzielny poranek, żeby się nie poślizgnęła (jeździła do pracy na rowerze). Ku mojemu zaskoczeniu, wielu ludzi mi dziękowało za to, ale Bernadki nie uchroniłem. Przewróciła się na wiadukcie już zaraz przy swoim domu, i pocharatała rękę. Bernadka już miała syna, więc chciałem go sobie zjednać. Skakałem po szkolnych dachu, żeby móc ściągnąć mu piłkę, jak się okazało, nie jego, tylko jego kolegów. Plus - po nie całym miesiącu, zaczął mi mówić tato. Złamałem żebra, gdy bawiliśmy się w skakanie do piaskownicy, i zaraz po tym, wziąłem go na barana. Skończyło się na tym, że przez miesiąc leżałem w łóżku, nie mogąc się ruszać z bólu. Ale było warto. Niedawno urodziła się nam druga córeczka, i jest na ju piątka. To tak po krótce. Fajnych momentów było znacznie więcej. Czasem różnie bywa, ale nie oddałbym Bernadki za nic na świecie. Dzięki niej wierzę, że miłość istnieje.

Moja pierwsza miłość została moją żoną. Bernadkę poznałem w Biedronce, gdzie była jedną z kasjerek. Od samego początku zwróciliśmy na siebie uwagę, lecz ja długo nie miałem odwagi do niej zagadać. Nasze kontakty kończyły się na uprzejmościach przy zapłacie za zakupy. No, ale z czasem zacząłem robić zakupy po kilka, kilkanaście razy w ciągu dnia, i tylko tam, gdzie ona...

Moją pierwszą miłością jest moja obecna dziewczyna (w końcu mój staż w życiu nie jest jednym z najdłuższych). Poznałam ją na zajęciach z samoobrony, przez pewien czas bałam się na nią w ogóle patrzeć, bo miała minę jakby chciała zabić każdego człowieka spotkanego na swojej drodze. W końcu doszło do tego, że wylądowałyśmy razem w parze i siłą rzeczy zaczęłyśmy rozmawiać. Okazało się, że jest miła i mamy wspólne zainteresowania. Do pierwszej randki doszło nieprędko, ponieważ w sekrecie się w niej podkochiwałam, aż w końcu wyznałam moje uczucia w sylwestra. Po tym dość szybko się sprawy potoczyły.

Moją pierwszą miłością jest moja obecna dziewczyna (w końcu mój staż w życiu nie jest jednym z najdłuższych). Poznałam ją na zajęciach z samoobrony, przez pewien czas bałam się na nią w ogóle patrzeć, bo miała minę jakby chciała zabić każdego człowieka spotkanego na swojej drodze. W końcu doszło do tego, że wylądowałyśmy razem w parze i siłą rzeczy zaczęłyśmy rozmawiać....