Tik, tak. Zegar na półce domowej biblioteczki skrupulatnie odmierza mój czas:

- rano na studiowanie pozycji z działu „historia”, dobitnie informując, ile wydarzeń i postaci poznałam w przeciągu kilku godzin spędzonych na samodzielnej nauce w domu, wobec niemożności odbywania zajęć na studiach;
- w południe liczy czas poświęcony na pogłębianie zagadnień mojej wiary poprzez lekturę duchową wybitnych teologów, jak i religijnych poradników służących wprowadzeniu w życie idei: „być lepszym człowiekiem”;
- popołudniami zwykle odmierza minuty spędzone przy nauce języków – najbardziej dręcząc przesuwaniem swoich wskazówek, gdy nie mogę uporać się z kolejną deklinacją na ćwiczenia z łaciny;
- na szczęście wieczorem tykanie nieco zwalnia, a ja przesuwam opuszkami palców po ukochanych książkach, skompletowanych na dwóch środkowych półkach, do których mogę dostać się bez schylania i bez stawania na palcach: literatura piękna, fantastyka, powieść współczesna… Co kilka dnia pojedyncza przerwa dzieląca książkę od książki tak po prostu zmienia swoje położenie… 😉

Tik, tak. Zegar na półce domowej biblioteczki skrupulatnie odmierza mój czas:

- rano na studiowanie pozycji z działu „historia”, dobitnie informując, ile wydarzeń i postaci poznałam w przeciągu kilku godzin spędzonych na samodzielnej nauce w domu, wobec niemożności odbywania zajęć na studiach;
- w południe liczy czas poświęcony na pogłębianie zagadnień mojej wiary poprzez...

Hmmm... kilkanaście regałów, w przeróżnych miejscach. I jak tu wybrać ten jeden wyjątkowy. No nie da się. Dlatego z mojej strony tylko jedna półka, ta najbliższa - bo aktualna, czyli te książki, które czytam teraz, które przeczytam za chwil kilka, ale i takie, które czytam już enty miesiąc i jakoś doczytać nie mogę. Ale po jedną z nich, czyli “Małą księgę mądrości Kubusia” na poprawę humoru należy sięgać codziennie i losowo wybierać sobie jedną z mądrości. Działa. Polecam.
Na koniec - ale nie na końcu, bo w centralnej części półki - fragment “Kropki nad ypsylonem” Stachury - żebym nie zapomniała jak się mam zwracać do kochanego męża - np „ty zachciewajko” albo „ty rybo dwudyszna” albo “ty zarazo pełzakowa” albo “ty sromotniku bezwstydny” albo “ty kiwnięty dzięciole” :)) Cały wachlarz cudownych obelg zawsze na podorędziu.



I na wszelki wypadek link do zdjęcia:
https://ok.brzeszcze.pl/wp-content/uploads/2020/04/p%C3%B3%C5%82ka-moja-scaled.jpg

Hmmm... kilkanaście regałów, w przeróżnych miejscach. I jak tu wybrać ten jeden wyjątkowy. No nie da się. Dlatego z mojej strony tylko jedna półka, ta najbliższa - bo aktualna, czyli te książki, które czytam teraz, które przeczytam za chwil kilka, ale i takie, które czytam już enty miesiąc i jakoś doczytać nie mogę. Ale po jedną z nich, czyli “Małą księgę mądrości Kubusia”...

Moja biblioteczka wygląda obecnie bardzo ładnie na tle literatury, którą czytałam jako uczennica szkoły podstawowej, jak i średniej.

Wówczas to pożyczałam książki z biblioteki szkolnej, a potem z biblioteki publicznej, pedagogicznej.

Następnie przy każdej nadarzającej się okazji rozpoczęłam kupować książki oraz zamawiać je z ''Klubu Książki''.

Wówczas to mi pozwoliło, abym mogła poszerzyć wiedzę na ich temat z dziedziny bibliotekoznawstwa.

Lubię mieć każdą książkę poukładaną z różnych dziedzin, książki zakupione, podarowane od Wydawnictw, autorskie, kulinarne, kryminalne, bibliograficzne, naukowe, poradniki, lektury, historyczne, fantasy, literatura dla młodzieży, bajki, słowniki, kursy językowe.

Nie posiadam, co prawda czytnika, ale wcale to mi w niczym nie przeszkadza, gdyż mogę również czytać książkę zamieszczoną w pliku PDF.

Dla mnie nie ma takiej książki, w której to nie odnalazłabym swojego indywidualnego świata.

Każda znajdująca się na półce w mojej biblioteczce książka ma swoją historię.

Jestem dumna z tego powodu, że czytam książki i lubię dzielić się swoimi opiniami o nich.

Moja biblioteczka wygląda obecnie bardzo ładnie na tle literatury, którą czytałam jako uczennica szkoły podstawowej, jak i średniej.

Wówczas to pożyczałam książki z biblioteki szkolnej, a potem z biblioteki publicznej, pedagogicznej.

Następnie przy każdej nadarzającej się okazji rozpoczęłam kupować książki oraz zamawiać je z ''Klubu Książki''.

Wówczas to mi pozwoliło,...

Moja biblioteczka nie mieści się w jednym regale, książek ciągle przebywa, a miejsca ubywa. Niektóre mam pochowane za szybą, czy w dekoracyjnych kartonach - a pożyczone (z biblioteki i od znajomych) na osobnej półce.
Przedstawiam główny regał, w którym trzymam książki, nie zawsze wygląda tak samo. Teraz książki są ustawione kolorystycznie, czasem ustawiam je po autorach, po gatunkach. Nie mam problemu ze znalezieniem konkretnego tytułu, gdyż mam przy szafkach i regale listy ze spisem alfabetycznym książek. Nad książkami mam figurki - z różnych filmów i bajek. Jeśli chodzi o książki 'pod ręką' to mam tylko tę, którą aktualnie czytam. Nie pamiętam od czego zaczęła się moja przygoda z książkami, chyba tak samo jak z filmami, czyli raz jakaś wygrana w konkursie, za innym razem jakiś prezent urodzinowy czy świąteczny, albo dość atrakcyjna cena w sklepie, księgarni. Jedną z pierwszych książek, jaką pamiętam, jaką posiadałam, jest wydanie w twardej oprawie "Czerwonego Kapturka" - takie z zieloną okładką ze złoconą dekoracyjną ramką (moja siostra otrzymała z tej samej serii "Kopciuszka"), teraz jest ona schowana, nie przetrwała w całości 'czytania' przez młodsze rodzeństwo. Każda książka ma jakąś historie, ale kilka mam wyjątkowych egzemplarzy, którym towarzyszą jakieś przygody - ta tańsza, inna z ładną okładką, a kolejną szukałam po wszystkich możliwych sklepach: "Charlie" (Stephen Chbosky) jedna z pierwszych zdobytych książek, którą przeczytałam właściwie tego samego dnia, w którym ją otrzymałam; "Beksińscy. Portret podwójny" (Magdalena Grzebałkowska) ładnie wydana książka w promocji za 2 złote; seria książek Sparksa - autora, od którego właściwie zaczęła się moja przygoda z czytaniem, książki kupowane co tydzień, albo dwa tygodnie; "Co się wydarzyło w Madison County" (Robert James Waller) szukałam chyba w każdym możliwym punkcie prasowym, bo była dodatkiem do jakiejś gazety; cykl "Z innej bajki" (Jodi Picoult, Samantha van Leer) właściwie kupiłam od drugiej części, urzekła mnie okładka oraz zawarte w niej obrazki oraz fakt, że rozdziały są napisane różnymi kolorami, nieważne, że raczej są to powieści dla dzieci/młodzieży. Choć zaleca się czytanie w ciszy, ja wtedy się nie potrafię skupić, więc zazwyczaj w tle towarzyszy mi muzyka.

Moja biblioteczka nie mieści się w jednym regale, książek ciągle przebywa, a miejsca ubywa. Niektóre mam pochowane za szybą, czy w dekoracyjnych kartonach - a pożyczone (z biblioteki i od znajomych) na osobnej półce.
Przedstawiam główny regał, w którym trzymam książki, nie zawsze wygląda tak samo. Teraz książki są ustawione kolorystycznie, czasem ustawiam je po autorach,...

Moja biblioteczka ułożona jest w dość nietypowy sposób,ponieważ na jednej części mam ułożone książki,które mam zamiar przeczytać w kolejności jakiej chcę to zrobić w pozostałej części są te już przeczytane,które mają swoją hierarchię, której najprawdopodobniej ja rozumiem. Ułożone są również według serii. Kiedyś ułożone miałam wg wielkości,ale nie był to dla mnie układ,zbyt uporządkowany.

Moja biblioteczka ułożona jest w dość nietypowy sposób,ponieważ na jednej części mam ułożone książki,które mam zamiar przeczytać w kolejności jakiej chcę to zrobić w pozostałej części są te już przeczytane,które mają swoją hierarchię, której najprawdopodobniej ja rozumiem. Ułożone są również według serii. Kiedyś ułożone miałam wg wielkości,ale nie był to dla mnie...

Domowa biblioteczka – moja świętość. Uwielbiam na nią patrzeć, dumnie prezentuję ją przed znajomymi. Książki staram się układać w niej zawsze wg dla siebie znanego kodu, czyli tematycznie i autorami. A wszystko zaczęło się od książki Marley i ja. Życie, miłość i najgorszy pies świata[bookLink]39348|Marley i ja. Życie, miłość i najgorszy pies świata[/bookLink]. Pamiętam do dziś, jak ta czerwona okładka z małym labradorem spoglądała na mnie z wystawy księgarni... Niemal każdą półkę mojej biblioteczki zdobi coś wyjątkowego, co ma dla mnie sentymentalną wartość, jak np. zdjęcie z nadmorskich wakacji z ukochanym czy też Pani Imbryk z Bryczkiem, którzy byli wymarzonym prezentem na zeszłoroczną Gwiazdkę. Jako książkohlik i Crazy Cat Lady w jednym nie byłabym sobą, gdybym nie przemyciła także kociego akcentu – skarbonki ;) I to właśnie kot najczęściej jest towarzyszem mojego przenoszenia się w świat fikcyjnych bohaterów. Gdy zasiadam w fotelu, mruczące futro mości się na moich kolanach, nosem trącając trzymaną przeze mnie w ręku książkę... Żyć nie umierać! ;)

Domowa biblioteczka – moja świętość. Uwielbiam na nią patrzeć, dumnie prezentuję ją przed znajomymi. Książki staram się układać w niej zawsze wg dla siebie znanego kodu, czyli tematycznie i autorami. A wszystko zaczęło się od książki Marley i ja. Życie, miłość i najgorszy pies świata[bookLink]39348|Marley i ja. Życie, miłość i najgorszy pies świata[/bookLink]. Pamiętam do...

 [bookCover]39348|Marley i ja. Życie, miłość i najgorszy pies świata[/bookCover]

Nie udało mi się dodać zdjęcia, jeśli ktoś wie jak to zrobić i może podać dokładną instrukcję, to chętnie je zamieszczę, bo sama uwielbiam przeglądać inne biblioteczki i sprawdzać, które książki znam, a których jeszcze nie:) Póki co pozostaje mi opisać moją biblioteczkę. Już jako dziecko nie lubiłam historii fantastycznych, ale takie które mogły wydarzyć się w rzeczywistości, więc nic dziwnego, że pierwszymi książkami, które mnie zachwyciły były „Dzieci z Bullerbyn” i seria o Ani z Zielonego Wzgórza. Dziś znajdują się w mojej biblioteczce na półce pierwszej potrzeby, uzupełniają ją książki na czasy gdy „śmiechu mi trzeba przede wszystkim” (Chmielewska, Rudnicka, Nietypowa Matka Polka, Pani Bukowa). Osobną półkę zajmują biografie, autobiografie i wywiady rzeki, płynnie przechodzące na kolejną – książki na temat II wojny światowej (z tego zbioru szczególnie bliskie mi są rozmowy/biografie Kuby Błaszczykowskiego, Muńka Staszczyka, Zofii Posmysz, Jana Karskiego). Na kolejnej znajdują się reportaże i literatura podróżnicza (królują Japonia i Nowy Jork). Z racji ukończonych studiów i tego, że w szkole czytałam głównie lektury, dużo u mnie klasyki i literatury współczesnej (najważniejsi: Myśliwski, Towles, Twardoch, Tokarczuk). Na momenty kiedy potrzebuję szczęśliwego zakończenia posiadam niewielką kolekcje literatury obyczajowej. Ograniczona przestrzeń sprawia, że od jakiego czasu czytam głównie ebooki, ale jeśli jakaś książka mnie zachwyci, zawsze kupuję jej papierowe wydanie.

Nie udało mi się dodać zdjęcia, jeśli ktoś wie jak to zrobić i może podać dokładną instrukcję, to chętnie je zamieszczę, bo sama uwielbiam przeglądać inne biblioteczki i sprawdzać, które książki znam, a których jeszcze nie:) Póki co pozostaje mi opisać moją biblioteczkę. Już jako dziecko nie lubiłam historii fantastycznych, ale takie które mogły wydarzyć się w...

Moja biblioteczka to w głównej mierze książki poświęcone kryminologii i kryminalistyce, co wiąże się bezpośrednio z moim wykształceniem, a także publikacje psychologiczne, głównie o depresji i zaburzeniach osobowości typu borderline, z którymi się zmagam. Reszta to lektury o kotach, podreczniki do nauki angielskiego, a także sporo literatury chemicznej (nie wliczam w to Trainspottingu, który również gdzieś się kryje ;)). Na półce znajdzie się też Harry Potter, Polityka Arystotelesa, kodeks karny, nuty do gry na fortepianie, książki napisane przez mojego tatę i narzeczonego, a pomiędzy nimi kotka (czarna) Dalia, albo któraś z innych dziewczynek na literę D, uroczych somalijek.

To oczywiście tylko garstka książek, które posiadamy, bo reszta naszych zbiorów znajduje się w domach naszych rodziców. Na moje przyszłe dziecko czeka tam mnóstwo lektur szkolnych, fantastyki, książek o muzykach rockowych i setki innych tomów i tomiszczy, którymi chętnie uraczę je do snu, na chwilę wracając wspomnieniami do przeszłości.

Moja biblioteczka to w głównej mierze książki poświęcone kryminologii i kryminalistyce, co wiąże się bezpośrednio z moim wykształceniem, a także publikacje psychologiczne, głównie o depresji i zaburzeniach osobowości typu borderline, z którymi się zmagam. Reszta to lektury o kotach, podreczniki do nauki angielskiego, a także sporo literatury chemicznej (nie wliczam w to...

W moim domu w każdym pomieszczeniu z wyjątkiem łazienki są książki. Moja prywatna biblioteczka ogranicza się do dwóch półek oraz dwóch pudełek z książkami pod łóżkiem, ze względu na brak miejsca. Swoją przygodę z czytelnictwem zaczęłam od podbierania bratu i siostrze książek fantastycznych. Książki Tolkiena, Prachetta czy Trudi Canavan nie były mi obce. Z czasem sama zgromadziłam kolekcję Brandona Sandersona o Alcatrzazie i Bibliotekarzach. Gdy było mnie stać na zakup własnych książek odkryłam książki podróżnicze. Zaczęłam kolekcjonować je, z czego większość stanowią książki Beaty Pawlikowskiej. Nie zabrakło też książek o Włochach, Meksyku czy wywiadu z Markiem Kamińskim w książce „Idź własną drogą”. Lubię czasem przenieść się w całkiem inną kulturę, otoczenie lub odkryć, że można żyć inaczej niż w znany mi z doświadczenia sposób. Może dlatego te książki stoją na widoku, by po nie sięgnąć. Lubię też czytać biografie, np. Tolkiena, Prachetta, Wojciecha Kossaka, Jana Pawła II, czy otrzymaną pod choinkę biografię życia rodziny Ghandich w książce „Szkarłatne sari” Javiera Moro. Ostatnio towarzyszą mi też książki dla duszy, o wierze. Ich jest całkiem sporo. Zdarza mi się też sięgnąć po poezję. Przy czytaniu zawsze towarzyszy mi długopis i karteczka, by zanotować stronę, na której dany cytat mnie zainspirował lub poruszył. Kiedyś spisywałam ciekawe cytaty w specjalnym zeszycie. Jak za młodszych lat czasem podbieram książki od innych członków rodziny.

W moim domu w każdym pomieszczeniu z wyjątkiem łazienki są książki. Moja prywatna biblioteczka ogranicza się do dwóch półek oraz dwóch pudełek z książkami pod łóżkiem, ze względu na brak miejsca. Swoją przygodę z czytelnictwem zaczęłam od podbierania bratu i siostrze książek fantastycznych. Książki Tolkiena, Prachetta czy Trudi Canavan nie były mi obce. Z czasem sama...

Siedzę na podłodze swojego pokoju, księżyc bezwstydnie zagląda mi w okno. Cały dom jest już uśpiony tylko w moich uszach delikatnie dźwięczy muzyka a ja spoglądam na swoją małą biblioteczkę i zastanawiam się jak tu zgrabnie ująć jej znaczenie dla mnie bo, przecież trzeba się zmieścić w zaledwie 1500 znakach. Nie będę opisywała jej wyglądu, książek, które w sobie mieści bo to można ujrzeć na zdjęciu, które zrobię już w świetle dnia. Ludzie, którzy to zdjęcie ujrzą dostrzegą tylko różne tytuły znajome lub obce sobie, lecz ja patrząc po kolei na każdy z nich przed oczami mam mniej lub bardziej ważne momenty swojego życia. Zatrzymując wzrok na niektórych pozycjach w piersi łomoczą uśpione emocje jakie wzbudzała we mnie przeczytana historia, ale także emocje przez wspomnienia jakie sobą przywołuje już nawet sama okładka. Nadal nie mogłabym wziąć do ręki "Pejzaży z Agnieszką Osiecką", którą czytałam o 4 nad ranem gdy dowiedziałam się o śmierci jednej z ważniejszych dla mnie kobiet i wylewałam nad tymi kartkami morze łez. Dlatego właśnie lubię mieć książki na własność bo czasem nawet te, które niekoniecznie przypadły mi do gustu mogą mieć dla mnie innego rodzaju wartość. Tworząc swoją biblioteczkę tworzę również świetnie ukryty zbiór wspomnień i uczuć. Cały opis tego zdjęcia mogłabym zastąpić jednym zdaniem: proszę oto kawałek mojego serca.

Siedzę na podłodze swojego pokoju, księżyc bezwstydnie zagląda mi w okno. Cały dom jest już uśpiony tylko w moich uszach delikatnie dźwięczy muzyka a ja spoglądam na swoją małą biblioteczkę i zastanawiam się jak tu zgrabnie ująć jej znaczenie dla mnie bo, przecież trzeba się zmieścić w zaledwie 1500 znakach. Nie będę opisywała jej wyglądu, książek, które w sobie mieści bo...