W czasie studiów praktycznie od zawsze potrzebowałem więcej pieniędzy. Wiadomo, o co chodzi - młody człowiek, musi się rozwijać, lepiej ubierać, być niezależnym, a czasem po prostu mieć za co wyjść z przyjaciółmi na miasto. Był piękny, letni dzień, wakacje jak każde inne. Jeden z moich dawnych znajomych odezwał się do mnie na portalu społecznościowym. Umówiliśmy się na spotkanie w popularnym pubie w mieście, w którym studiowałem. Kolega przyjechał bardzo drogi samochodem z drogim zegarkiem na nadgarstku, ubrany w modną marynarkę i spodnie, buty od sławnego projektanta. Byliśmy w tym samym wieku, więc od słowa do słowa - zapytałem w końcu jakim cudem to zrobił. Opowiedział mi on wtedy o tym, że mieszka teraz w stolicy na renomowanym osiedlu i pracuje w potężnej korporacji, gdzie poza nim pracuje również kilka tysięcy ludzi. Powiedział, że praca w korporacji to całkiem inny świat, zachęcił mnie tym. Z tego względu zatem poszedłem się dowiedzieć, czy poszukują kogoś do pracy. Poszczęściło mi się i zostałem przyjęty od pracy - miałem przyjść od następnego tygodnia ( jeszcze nie wiedziałem, co mnie czeka). Przyszedłem ubrany w garnitur - nie był on najdroższy, wręcz średniej jakości. Mimo to, zostałem przygotowany bardzo gorąco przez przyszłych współpracowników. Minął rok, a Ja zmieniłem się o 360 stopni. Portfel wypełniony pieniędzmi, markowe ubrania, pięknie przystrzyżona broda. Po powrocie do apartamentu popatrzyłem w lustro w i zacząłem płakać. Miałem nerwicę.

W czasie studiów praktycznie od zawsze potrzebowałem więcej pieniędzy. Wiadomo, o co chodzi - młody człowiek, musi się rozwijać, lepiej ubierać, być niezależnym, a czasem po prostu mieć za co wyjść z przyjaciółmi na miasto. Był piękny, letni dzień, wakacje jak każde inne. Jeden z moich dawnych znajomych odezwał się do mnie na portalu społecznościowym. Umówiliśmy się na...

Praca w Korpo ….. Wszędzie dobrze gdzie nas nie ma. Znalazłem kreator, który pomógł mi napisać piękne, nowoczesne CV i list motywacyjny, który wzmocnił obraz mojej gotowości i chęci do pracy dla korporacji. Przyjęli mnie. Ileż miałem entuzjazmu. Praca w której będę się realizował i która spełnia moje wszystkie oczekiwania i wyobrażenia o pracy. Prosta ścieżka awansu. Przejrzyste zasady. Great !!!! Robota … papiery, sukcesy, drobne nieznaczące nie sukcesy. Coraz więcej papierów. „Brainstorm” i potem kolejna. Kolejny „case” a potem rób !!! „As Soon As Possible”. Czyli jak ? Szybko, bo „deadline” się zbiliża !!! Co ? Nie pytaj tylko rób bo nie wyrobimy „Key Performance Indicators”. Lunch ? Zapomnij. Przestałem chodzić do pracy …. Bo z niej praktycznie nie wychodziłem. Ale na horyzoncie nagroda wyjazd interacyjny !!!! Juppiiiii. Szału nie było. Zarabiałem pieniądze … fakt. Tylko nie miałem ich kiedy wydać bo albo pracowałem albo byłem zbyt zmęczony żeby je wydawać. Mam nadzieję, że to ja tylko tak trafiłem a tak w ogóle to w każdej korporacji panuje cudowna rodzinna atmosfera gdzie jest czas na wszystko i ludzie w spokoju czekają na pierwszą wigilijną gwiazdkę, która przynosi od szefa przepiękne prezenty i wyrazy uznania dla każdego pracownika, który nawet w wigilię nie zapomniał o „dress code”.

Praca w Korpo ….. Wszędzie dobrze gdzie nas nie ma. Znalazłem kreator, który pomógł mi napisać piękne, nowoczesne CV i list motywacyjny, który wzmocnił obraz mojej gotowości i chęci do pracy dla korporacji. Przyjęli mnie. Ileż miałem entuzjazmu. Praca w której będę się realizował i która spełnia moje wszystkie oczekiwania i wyobrażenia o pracy. Prosta ścieżka awansu....

Pracuje w biurze w firmie zajmującej się składowaniem towarów. Daleko tej mojej małej klitce do korpo.. jednak te wszystkie e-maile, telefony, goniące terminy, niezrealizowane zlecenia, opóźnienia dostaw tworzą mi klimat pracy pod presją z przesłaniem to miało być zrobione wczoraj. Pewnego dnia dostałam e- maila, w którym na końcu drukowanymi literami widniało słowo: ASAP! Zapytałam zdezorientowana kolegę: Michał a co to znaczy ASAP? Tak jak ja nie znał odpowiedzi. Od czegóż mamy internet. "Jak najszybciej to możliwe"- to by miało sens zaśmialiśmy się z kolegą. Czytąjc dalej dowiedzieliśmy się, że to "korpomowa" i trafiliśmy na inne pojęcia z jej zakresu. Tego dnia uświadomiliśmy sobie, że żadne z nas korposzczury i że należą do nich ludzie, Klienci którzy się z nami kontaktują. Zawsze na myśl o korporacji, przypomina mi się ta sytuacja,to zderzenie z innym światem- takim bardziej światowym poziomem pracy.

Pracuje w biurze w firmie zajmującej się składowaniem towarów. Daleko tej mojej małej klitce do korpo.. jednak te wszystkie e-maile, telefony, goniące terminy, niezrealizowane zlecenia, opóźnienia dostaw tworzą mi klimat pracy pod presją z przesłaniem to miało być zrobione wczoraj. Pewnego dnia dostałam e- maila, w którym na końcu drukowanymi literami widniało słowo: ASAP!...

Pracowałam 6 lat w korporacji i nie demonizowałabym jej, jest to po prostu miejsce nie dla każdego, ale niektórzy się w nim świetnie odnajdują. Ja np. sama zrezygnowałam z pracy w tym miejscu, ale były tam pewne rzeczy, które dawały mi poczucie bezpieczeństwa i z których byłam bardzo zadowolona - premie, bony świąteczne, opieka medyczna i ubezpieczenie, wyjazdy zagraniczne, pewność wypłaty i zatrudnienia, dofinansowanie do wczasów i innych rzeczy (np. dostałam dofinansowanie zdrowotne). Pracując obecnie jako freelancer, mam już inną perspektywę i mogę porównać te dwa odmienne style pracy - z całą stanowczością mogę stwierdzić, że każdy z nich ma swoje plusy i minusy i to do nas należy wybór, który z nich nam w danym momencie życia odpowiada.

Pracowałam 6 lat w korporacji i nie demonizowałabym jej, jest to po prostu miejsce nie dla każdego, ale niektórzy się w nim świetnie odnajdują. Ja np. sama zrezygnowałam z pracy w tym miejscu, ale były tam pewne rzeczy, które dawały mi poczucie bezpieczeństwa i z których byłam bardzo zadowolona - premie, bony świąteczne, opieka medyczna i ubezpieczenie, wyjazdy zagraniczne,...

Nie pracowałam w typowej korporacji, ale pracowałam za to w sieciówce, która bardzo chętnie się na korporacjach wzorowała i próbowała przystosować się do sklepowych realiów. Tak oto od pewnego momentu musiałam przychodzić do pracy 30 minut wcześniej (za które nikt nam nie płacił), żeby jeszcze na zamkniętym sklepiej połączyć się na kamerce z innymi sklepami by, między innymi, uwaga uwaga - codziennie rano odczytać wspólnie na głos misję i wizję naszej sieci. W kuluarach mówiliśmy na to poranna modlitwa i wyznanie wiary ;) Potem następowała medytacja nad wybranym zdaniem misji, codziennie ktoś inny prowadził rozważania... i nie myślcie sobie, że pracownikom, którzy przychodzili na popołudniową zmianę się upiekło, bo po zalogowaniu się do systemu, musieli to wszystko przerobić na sklepie ze swoim zmiennikiem... też na głos... wyobrażacie sobie reakcję wchodzących do sklepu klientów na widok takiej sekty?! Zanim wyprano mi mózg do reszty, znalazłam w sobie odwagę, by uciec stamtąd gdzie pieprz rośnie :)

Nie pracowałam w typowej korporacji, ale pracowałam za to w sieciówce, która bardzo chętnie się na korporacjach wzorowała i próbowała przystosować się do sklepowych realiów. Tak oto od pewnego momentu musiałam przychodzić do pracy 30 minut wcześniej (za które nikt nam nie płacił), żeby jeszcze na zamkniętym sklepiej połączyć się na kamerce z innymi sklepami by, między...

Pracowałam w korporacji ponad rok czasu. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że praca w korporacji ma swoje wady jak i zalety. Z pewnością najgorszą wadą byli ludzie, którzy świata nie widzieli poza obgadywaniem i sprawianiem fałszywego wrażenia, oczywiście nie wszyscy, jednak zdecydowana większość próbuje wygryźć nowicjuszy i zaimponować przełożonym. Wyścig szczurów występuje chyba w każdej firmie korporacyjnej. Zaletą jest z pewnością możliwość awansu i zdobycie cennego doświadczenia, które w CV jest na wagę złota. Sama po ośmiu miesiącach zdobyłam awans i otworzyło mi to drzwi do aktualnego stanowiska. Myślę, że korporacja nie jest taka straszna, a na pewno jest to jedno z ciekawszych doświadczeń dla młodego pokolenia.

Pracowałam w korporacji ponad rok czasu. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że praca w korporacji ma swoje wady jak i zalety. Z pewnością najgorszą wadą byli ludzie, którzy świata nie widzieli poza obgadywaniem i sprawianiem fałszywego wrażenia, oczywiście nie wszyscy, jednak zdecydowana większość próbuje wygryźć nowicjuszy i zaimponować przełożonym. Wyścig szczurów występuje...

Obecnie pracuję w korporacji i od kiedy tylko rozpoczęłam tu swoją karierę, nie mogę pozbyć się wrażenia, że to wszystko przypomina… szkołę.
Mamy tu zatem grupki znajomych, tych „popularnych” i „nielubianych”, tych, którym warto się podlizywać, i tych, z którymi obciachem jest się zadawać. Są nerdy z działu IT, są i słodkie idiotki z działu produktów, są pojedynczy outsiderzy, niepasujący nigdzie.
No i wreszcie – są plotki, obgadywanie za plecami, rozpuszczanie pogłosek, obrzucanie oceniającymi spojrzeniami, fałszywe uśmiechy. Zupełnie jak nastolatki, które szepczą między sobą o tej czy owej osobie, obśmiewając jej fryzurę czy nowe buty. I dokładnie tak jak małolaty, dorosłe kobiety chichoczą ze sobą, rozmawiając o przystojniaku z działu finansów, i gorączkowo wymieniając między sobą słuchy o romansie jakiejś asystentki z szefem.
Wszystkim nam wydaje się, że jesteśmy dorośli, ale gdy się w to zagłębić, okazuje się, że nikt nie jest tak dojrzały, za jakiego stara się uchodzić. Wczoraj szłam korytarzem i nagle na jego końcu ukazał się sam główny prezes, celując we mnie zabawkowym pistoletem – kilku chłopaków z zarządu powiesiło sobie tarczę i w wolnych chwilach zabawiało strzelaniem miękkimi kulkami.
Korporacja to po prostu „szkoła dla starszej młodzieży”.

Obecnie pracuję w korporacji i od kiedy tylko rozpoczęłam tu swoją karierę, nie mogę pozbyć się wrażenia, że to wszystko przypomina… szkołę.
Mamy tu zatem grupki znajomych, tych „popularnych” i „nielubianych”, tych, którym warto się podlizywać, i tych, z którymi obciachem jest się zadawać. Są nerdy z działu IT, są i słodkie idiotki z działu produktów, są pojedynczy...

Może niektórych to zdziwi, ale szpitale w Polsce to też jedna wielka korporacja.

Dlaczego? Jak w każdej korporacji - w jednym szpitalu zatrudnia się ogrom ludzi, żeby zapewnić jego sprawną pracę i... pozyskać odpowiednią ilość funduszy. Myślicie, że dyrektorowi szpitala zależy na ludziach? Częściowo pewnie tak. W zdecydowanej większości zależy mu na tym, żeby dany oddział przynosił jak największe zyski. Chirurdzy powinni robić tylko najlepiej płatne operacje. Ortopedzi wstawiać protezy stawów biodrowych.

Szpitalny Oddział Ratunkowy/Izba Przyjęć? To koszmar każdego dyrektora - czarna dziura, pochłaniająca nieograniczoną ilość pieniędzy - bo na tym nie da się zaoszczędzić. Sprzęt musi być bezdyskusyjnie sprawy, obsada zapewniona zawsze. Tych oddziałów nie można zamknąć z minuty na minutę - bo ktoś może umrzeć.

Jest też, jak w każdej korporacji - kolejność dziobania! Najbardziej przesrane ma ten, który w hierarchii jest na samym dole.

Może niektórych to zdziwi, ale szpitale w Polsce to też jedna wielka korporacja.

Dlaczego? Jak w każdej korporacji - w jednym szpitalu zatrudnia się ogrom ludzi, żeby zapewnić jego sprawną pracę i... pozyskać odpowiednią ilość funduszy. Myślicie, że dyrektorowi szpitala zależy na ludziach? Częściowo pewnie tak. W zdecydowanej większości zależy mu na tym, żeby dany oddział...

Wyścig szczurów, gdzie każdy zajęty jest wyłącznie sobą. Niemniej jednak ma to również pozytywne strony. Nie wszyscy wszystkich znają, każdy w korporacji pozostaje anonimowy i nie ma nagminnego obmawiania między sobą ludzi, co niestety nagminnie zdarza się w małych firmach, gdzie jeden drugiego utopiłby w przysłowiowej łyżeczce wody. Nie da się uniknąć wszystkiego, ale korporacje to również i dobre strony, które zmuszają człowieka do schludnego wyglądu i do dbania o siebie, bo przecież nie każdy ma na tyle silnej woli i chęci, aby każdego dnia pilnować dress codu :)

Wyścig szczurów, gdzie każdy zajęty jest wyłącznie sobą. Niemniej jednak ma to również pozytywne strony. Nie wszyscy wszystkich znają, każdy w korporacji pozostaje anonimowy i nie ma nagminnego obmawiania między sobą ludzi, co niestety nagminnie zdarza się w małych firmach, gdzie jeden drugiego utopiłby w przysłowiowej łyżeczce wody. Nie da się uniknąć wszystkiego, ale...

Miałam ,,przyjemność'' pracować w jednym z wrocławskich korpo. Trwało to trzy tygodnie i to było o trzy tygodnie za dużo. Wchodząc na rozmowę kwalifikacyjną wszystko było takie łaaaał. Dowiadując się o tym, że zostałam przyjęta byłam w siódmym niebie. Pierwszy tydzień, szkolenie, był niesamowity. Myślałam, że jestem najlepsza, że to wszystko będzie takie łatwe jak opowiadają, wszyscy byli sztucznie uśmiechnięci - fałszu jeszcze nie widziałam. Zobaczyłam go wchodząc pierwszy dzień na salę sprzedaży. Byłam słabym, nowym punktem, ale przecież w przyszłości mogłam zostać ich konkurentką, prawda? Nikt z moich współpracowników nie chciał mi pomóc, bo po co? Po co tracić cenny czas, który mogą wykorzystać na nabijanie punktów? Obojętność, czy nawet wrogość współpracowników może mnie aż tak nie dołowała, ale te chore narzucanie norm, wyznaczniki, punkty, pobijanie rekordów, podpisywanie jak największej ilości umów. I w tym wszystkim ja - niby w praktyce wiedząca o co chodzi, ale realnie umiałam wielkie G. Nacisk na moją osobę i chamstwo wylewające się z każdej strony pokonała mnie. Ciągłe nerwy, bóle żołądka i napięcie w całym ciele było nie do wytrzymania. Dałam sobie spokój - obietnica okrągłej sumki co miesiąc zdecydowanie nie była tego warta. Znalazłam pracę w małym biurze, pracuję tu do tej pory, a atmosfera jest niezastąpiona (w tym dobrym słowa znaczeniu).

Miałam ,,przyjemność'' pracować w jednym z wrocławskich korpo. Trwało to trzy tygodnie i to było o trzy tygodnie za dużo. Wchodząc na rozmowę kwalifikacyjną wszystko było takie łaaaał. Dowiadując się o tym, że zostałam przyjęta byłam w siódmym niebie. Pierwszy tydzień, szkolenie, był niesamowity. Myślałam, że jestem najlepsza, że to wszystko będzie takie łatwe jak...