Mamy kwiecień, książek brak, odpowiedzi ze strony redakcji brak... ciekawe jaka jest przyczyna. ;/

Mamy kwiecień, książek brak, odpowiedzi ze strony redakcji brak... ciekawe jaka jest przyczyna. ;/

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jak w Waszymi nagrodami? W zeszłym tygodniu z zapowiedzianych 3 pozycji wydawnictwa Burda [6] - dostałam tylko 1 książkę :-( i nic się nie zmieniło do dziś.

Jak w Waszymi nagrodami? W zeszłym tygodniu z zapowiedzianych 3 pozycji wydawnictwa Burda [6] - dostałam tylko 1 książkę :-( i nic się nie zmieniło do dziś.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Witam redakcje. Kiedy można się spodziewać doręczenia nagród?

Witam redakcje. Kiedy można się spodziewać doręczenia nagród?

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A to zaskoczenie! Bardzo, bardzo dziękuję :)

A to zaskoczenie! Bardzo, bardzo dziękuję :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Pakiet 1:
Horror_Book_Devourer
Makiwarrior
Książka_koc_kot

Pakiet 2:
Mystery
Zaczytana
Nygusia28

Pakiet 3:
nebula
G-ski
Black300

Pakiet 4:
ak47
AliceInWonderland
next

Pakiet 5:
Czytajka
Natalia
breathless

Pakiet 6:
acuerda
Ten_Tomasz
Marcin G_

Pakiet 7:
ReaderX
Kalkka
Narthangel

Pakiet 8:
the_bowska
Rozka13N
Małgorzata

Pakiet 9:

sloneczko89
buziaczka3
oivonka

Pakiet 10:
amitynotpity

Tina
alibooki

Nagroda główna: kamillo121


Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Pakiet 1:
Horror_Book_Devourer
Makiwarrior
Książka_koc_kot

Pakiet 2:
Mystery
Zaczytana
Nygusia28

Pakiet 3:
nebula
G-ski
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

[7][8][5]

To był zwyczajny wigilijny wieczór. W jasno oświetlonym domu przy pogrążonej w ciszy ulicy domownicy właśnie szykowali się do wyjścia na pasterkę, gdy nagle usłyszeli przeraźliwy huk i rumor dochodzący spod bramy. Pierwszy wypadł z domu ojciec, za nim dziadek, z bojową miną dzierżąc laskę w pogotowiu, elegancka babcia w futrze, zaspana mała Zosia w różowej kurtce i z misiem w ręce oraz mama w krzywo zapiętym płaszczu. Stanęli w półkolu przed bramą, gdzie ich oczom ukazał się niecodzienny widok. Oto Święty Mikołaj właśnie gramolił się z ogromnej zaspy podobny do bałwana, usiłując otrzepać się ze śniegu. Sanie ze złamaną płozą, wywrócone na bok, wgniecione były w stojący nieopodal słup telegraficzny, a prezenty z rozerwanych worków walały się wszędzie dookoła na ulicy i posesjach sąsiadów. Niektóre zwisały z nagich drzew i krzewów, inne tkwiły nadziane na ogrodzenia niczym garnki na wiejskich płotach. Tymczasem renifer z czerwonym nosem, lekko oszołomiony, wyglądał zza sań w stronę zbliżającego się doń Mikołaja.
- Ty niedojdo! - ryknął na niego Mikołaj. - Patrzaj, coś narobił! Przez Ciebie wyrżnąłem saniami w słup telegraficzny! Z Rudolfem, twoim dziadkiem, nigdy takich problemów nie było! I co teraz?! Toż do rana tego wszystkiego nie wyzbieram!
Mikołajowi ze wzburzenia aż policzki poczerwieniały, a czapka z pomponem przekrzywiła mu się na bok. Wtem dostrzegł przyglądającą mu się z otwartymi ustami rodzinę i przełknął ślinę z zakłopotaniem.
- Ja… eee...bardzo Państwa przepraszam za hałas. Wszystko przez tę niezdarę! Zaraz wszystko wysprzątam, śladu nie będzie!
Pierwszy odzyskał rezon dziadek. Wyszedł pewnie przed resztę familii i oznajmił:
- Właściwie to mieliśmy iść na pasterkę, ale widzę, że chyba potrzebna Panu pomoc.
Mikołaj chciał zaprotestować, ale nie zdążył, bo rezolutna Zosia już ruszyła w stronę najbliższej paczki. I tak oto cała rodzina Nowaków po krótkiej chwili konsternacji raźno zabrała się do zbierania rozrzuconych wszędzie prezentów.

[7][8][5]

To był zwyczajny wigilijny wieczór. W jasno oświetlonym domu przy pogrążonej w ciszy ulicy domownicy właśnie szykowali się do wyjścia na pasterkę, gdy nagle usłyszeli przeraźliwy huk i rumor dochodzący spod bramy. Pierwszy wypadł z domu ojciec, za nim dziadek, z bojową miną dzierżąc laskę w pogotowiu, elegancka babcia w futrze, zaspana mała Zosia w różowej kurtce...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[2], [4], [7]

Zdaniem pana Henryka śmierć pachniała nieprzyjemnym, tanim lakierem.
Nikogo nie obchodziło jednak jego zdanie, a już z pewnością nie wytwórców trumien. Wszystkie napisane przez niego listy lądowały w koszu. Nikogo nie interesował zapach czegoś, co i tak miało wylądować w ziemi.
Wyjątek stanowił grabarz z miejskiego cmentarza. Pan Henryk nie mógł powiedzieć, że kochał swoją pracę. Uciążliwe zapachy to drobnostka, kiedy porównywało się je do śmierci towarzyskiej, jaką przeżywali grabarze.

Najgorzej samotność odczuwa się w Wigilię. Henryk po raz pierwszy postanowił zorganizować kolację w swoim domu. Nawet przesunął stół z krzesłami tak, żeby każdy mógł oglądać rozpościerający się za oknami widok. Według pana Henryka to w tej części cmentarza. znajdowały się najciekawsze nagrobki.
Wykonał kilka telefonów do krewnych. Bardzo dobrze znał plotki krążące wśród ciotek, że nie ma poczucia humoru. Zawczasu przygotował żart dotyczący mięsa cmentarnego, które nie mogło znaleźć się na wigilijnym stole ze względu na tradycję bezmięsnego posiłku.
Pech chciał, że wszyscy członkowie jego rodziny akurat dzisiaj źle się poczuli i postanowili zostać w domu.
Dlatego właśnie pan Henryk znalazł się sam przy stole wigilijnym. Jedyny dźwięk, który było słychać w jadalni, to miarowe uderzanie widelca o talerz.
Karp, sałatka, pierogi. Wszystko zniknęło w szybkim tempie. Światełka migały na niewielkim drzewku. Tego wieczoru pan Henryk uświadomił sobie, że tysiące rodzin w Warszawie raduje się właśnie w takich pokojach. I ogień w kominku i zapach goździków - to wszystko zdaje się być puste, kiedy patrzy na to tylko jedna para oczu.

Jego rodzina dowiedziała się o wypadku dopiero cztery miesiące później. Właściwie ciężko było nazwać to wypadkiem. Przyczyna zgonu pana Henryka nigdy nie została ustalona. Lekarze ze zdziwieniem stwierdzili, że był całkowicie zdrowym mężczyzną, aż pewnego dnia jego serce wyparowało. Kilka dni później cała reszta jego ciała po prostu zniknęła.

[2], [4], [7]

Zdaniem pana Henryka śmierć pachniała nieprzyjemnym, tanim lakierem.
Nikogo nie obchodziło jednak jego zdanie, a już z pewnością nie wytwórców trumien. Wszystkie napisane przez niego listy lądowały w koszu. Nikogo nie interesował zapach czegoś, co i tak miało wylądować w ziemi.
Wyjątek stanowił grabarz z miejskiego cmentarza. Pan Henryk nie mógł powiedzieć,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[6][1][7]

Wszystko było dopięte na ostatni guzik. Potrawy smakowały wyśmienicie, drzewko lśniło tysiącem barw, obrus wyprasowany, zastawa przygotowana.
Pan Ignacy i Pani Iwona od godziny wypatrywali pości. W ten wyjątkowy wigilijny wieczór cała rodzina miała zasiąść razem przy stole, by podzielić się opłatkiem, spędzić wspólnie czas.
Pierwszy wykruszył się najmłodszy syn.
- Nie przyjadę, znajomi zorganizowali wigilie i nie mogę ich zawieźć.
Potem córka.
- Chyba rozumiecie, że teściowie napierają. Muszę być u nich. Zresztą dzieciaki źle znoszą drogę...
Na koniec, najstarszy syn powiedział tylko, że nie będzie i urwał rozmowę.
Starsze małżeństwo siedziało więc przy suto zastawionym stole i patrzyło sobie w oczy.
W pewnym momencie zabrzmiał dzwonek do drzwi. Jakie było ich zdziwienie, gdy okazało się, że to zbłąkany wędrowiec. Starszy mężczyzna nie miał gdzie spędzić tego magicznego czasu i chodził od domu do domu.
Tak właśnie minęła im wigilia - przyjęli wędrowca - jedzenia było dość dla wielu. Miejsce się znalazło....
Czas upłynął szybko.
Jakie było ich zdziwienie, gdy rano w domu nie było nikogo. A przy porannej kawie zabrzmiał dzwonek do drzwi. To dzieci, zawstydzone swoim zachowaniem przyjechały w odwiedziny.
I zabrzmiał tylko cichy głos. "Gość w dom, Bóg w dom..."
Ich gościnność pobłogosławiła im. A kim był nieznajomy wędrowiec? Na to odpowiedzcie sobie sami...

[6][1][7]

Wszystko było dopięte na ostatni guzik. Potrawy smakowały wyśmienicie, drzewko lśniło tysiącem barw, obrus wyprasowany, zastawa przygotowana.
Pan Ignacy i Pani Iwona od godziny wypatrywali pości. W ten wyjątkowy wigilijny wieczór cała rodzina miała zasiąść razem przy stole, by podzielić się opłatkiem, spędzić wspólnie czas.
Pierwszy wykruszył się najmłodszy syn....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

[6][7][3]

Promienie słońca wpadające przez duże okna oświetlały idealnie biały, błyszczący parkiet. Stukałam obcasem czekając w holu aż wróci moja siostra. Nigdy nie byłam cierpliwą osobą, ale w teraz miałam ochotę pójść tam i zobaczyć, dlaczego tak długo nie wraca. Wreszcie jej sylwetka wyłoniła się zza drzwi.
- I jak sytuacja? - Zapytałam nie czekając aż sama otworzy usta - Udało się? Powiedz, że się udało.
Anna tylko westchnęła - Nic z tego. Mówią, że są święta, więc wszystkie stoliki...
- Nic mnie to nie obchodzi! - Przerwałam jej - To ostatni dobrze prezentujący się lokal w tej zapadłej dziurze, muszą nas ugościć.
- Co mogłam zrobić? - Dodała - Powiedzieć im "Ej, słuchajcie! Mnie i moją siostrę odwiedza matka, która przez kilka dobrych lat miała nas gdzieś, ale obiecała nam to wynagrodzić niezłą sumką i musimy zrobić na niej dobre wrażenie, dlatego dajcie nam ten cholerny stolik!"
Miała racje. Są święta, dużo ludzi już wcześniej zarezerwowało miejsca w restauracjach, ale ta była naszą ostatnią nadzieją. Moje mieszkanie nie nadawało się na przyjęcie gości. Raz, że było za biedne na naszą matkę, a dwa, gdyby zobaczyła, że poskąpiłyśmy jej pieniędzy na dobrą restaurację to odwróciłaby się na pięcie i znów odleciała do swoich kochanych stanów. Nie możemy do tego dopuścić. Nie, gdy tak bardzo potrzebujemy pieniędzy.
Zrezygnowane wróciłyśmy do samochodu. Zerknęłam na komórkę, którą przez przypadek zostawiłam. Miałam kilka nieodebranych połączeń. Wiadomość z życzeniami wesołych świąt (dobre sobie!) i jednego maila, który przykuł moją uwagę.
- Zobacz na to - Powiedziałam do siostry, która właśnie dopijała swoją kawę. To była reklama nowo powstałego hotelu z elegancką restauracją posiadającą wolne miejsca na święta - Cóż za cudowny przypadek! Właśnie takiej szukałyśmy!
- A jednak świąteczne cuda zdarzają się nie tylko w filmach! - Odpowiedziała Anna, odpalając samochód.
Święta to naprawdę magiczny czas - Dodałam uśmiechając się po raz pierwszy od wielu, wielu dni.

[6][7][3]

Promienie słońca wpadające przez duże okna oświetlały idealnie biały, błyszczący parkiet. Stukałam obcasem czekając w holu aż wróci moja siostra. Nigdy nie byłam cierpliwą osobą, ale w teraz miałam ochotę pójść tam i zobaczyć, dlaczego tak długo nie wraca. Wreszcie jej sylwetka wyłoniła się zza drzwi.
- I jak sytuacja? - Zapytałam nie czekając aż sama otworzy...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej