Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

old_vertue
Agnieszka Żelazna
ollka2004
Mateusz W
Blodeuwedd

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

old_vertue
Agnieszka Żelazna
ollka2004
Mateusz W
Blodeuwedd

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Dlaczego czytam komiksy? A dlaczego czytamy książki? A dlaczego oddychamy?
Pytania z gatunku tych "legendarnych"...
Ja czytam nałogowo komiksy odkąd nauczyłem się czytać właśnie na "Kajku i Kokoszu". Będąc niezbyt dumnym uczniem szkoły podstawowej odkryłem opowieści o pewnym rycerzu, który nazywał się Thorgal i jak się później dowiedziałem, był Wikingiem. Kilka lat później w kioskach ruchu pojawiło się wydawnictwo TM-Semic, a ja jak wielu gówniarzy w moim wieku załapało superbohaterkowego fioła. Następnie w moim żywocie pojawiła się szkoła średnia i wydawnictwo JPF, a wraz z nim Akira, Sailor Moon, Alita, itp. Następnie studia i Klub Świata Komiksu.
Od ponad trzydziestu lat czytuję komiksy i książki. Dlaczego? Bo sprawia mi to ogromną frajdę i kropka.
Wiem, że komiksy są w naszej kochanej ojczyźnie nadal niszowe. Nawet pomimo tego, iż aby obecnie kupować wszystkie ciekawe nowości należałoby comiesięcznie wydawać ponad tysiąc złotych. Miesięcznie. Oto obecny rynek komiksowy w Polsce. A tu nadal stereotypy z opowiastkami o małych, bądź niedojrzałych chłopcach. A przemoc? Należy przecież zakazać, bo komiksy są dla dzieci (małych chłopców). Otóż drodzy państwo komiksy, tak samo jak książki, bądź filmy bywają zarówno dla dzieci, dla młodzieży, jak i dla dorosłych.
Na koniec mam coś polecić? Bardzo ogólnikowo (limity):
Thorgal, Hellboy, komiksy Loisela, Bilala, Moebiusa, Gaimana, Moore'a, Thompsona, Millera, Pratta, Lutesa, Otomo, Tezuki, Shirowa, Taniguchiego i wiele wielu innych.

Dlaczego czytam komiksy? A dlaczego czytamy książki? A dlaczego oddychamy?
Pytania z gatunku tych "legendarnych"...
Ja czytam nałogowo komiksy odkąd nauczyłem się czytać właśnie na "Kajku i Kokoszu". Będąc niezbyt dumnym uczniem szkoły podstawowej odkryłem opowieści o pewnym rycerzu, który nazywał się Thorgal i jak się później dowiedziałem, był Wikingiem. Kilka lat później...

~były dla mnie kolorowąnutą PRLu, a teraz są wspomnieniem dzieciństwa!

~były dla mnie kolorowąnutą PRLu, a teraz są wspomnieniem dzieciństwa!

Dlaczego czytam komiksy? Dlatego, że uważam za jeden z lepszych sposobów na naukę języków. Czas przy nauce biegnie szybko i przyjemnie a ja mam okazję czytać komiksy, które nie zostały jeszcze przetłumaczone na język polski.

Dlaczego czytam komiksy? Dlatego, że uważam za jeden z lepszych sposobów na naukę języków. Czas przy nauce biegnie szybko i przyjemnie a ja mam okazję czytać komiksy, które nie zostały jeszcze przetłumaczone na język polski.

Wszystko przez tego pana i pewnego szympansa, którego próbowano uczłowieczyć (przydałoby się to też kilku znanym mi osobiście ludziom, ale jest jak jest). Ale przyjemnie się latało wannolotem , odwiedzało wyspy nonsensu, czy jeździło na Rozalii. Wpadli też Kajko z Kokoszem i Hegemonem i zjedli kilka plasterków ciasta. Potem pojawił się inny człowiek i pokazał skąd się bierze woda sodowa i nie tylko. Pokazał też młodemu człowiekowi, że komiks nie musi być normalny i mówić o realnych rzeczach. Żeby oddać w tekście cały ten surrealizm postaci, ich przygód i otoczenia, trzeba by grubego tomiszcza, a i tak podejrzewam, że wiele by umknęło. Dlatego komiks awansował na drugie miejsce zainteresowań, zaraz po książce. Potem pojawił się Funky Koval oraz Szninkiel i okazało się, że są komiksy dla dorosłych, i że nawet bajkę można potraktować serio. A dalej to poszło już z górki. Dziecko z gwiazd i Yans, Burton & Cyb i fantastyczne światy Valeriana. A potem Enki Bilal z jego wręcz barokowym przepychem w cyberpunkowym świecieTeraz każdy kadr komiksu to miniaturowe dzieło sztuki, dlatego jakoś nigdy nie podobała mi się papka z DC i Marvela i do tej pory nie mogę się do niej przekonać.
Komiksy zbieram i mam kilka ulubionych serii Nikopol,Inkal, Kasta Metabaronów, Armada, Aldebaran i kilka innych.

Wszystko przez tego pana i pewnego szympansa, którego próbowano uczłowieczyć (przydałoby się to też kilku znanym mi osobiście ludziom, ale jest jak jest). Ale przyjemnie się latało wannolotem , odwiedzało wyspy nonsensu, czy jeździło na Rozalii. Wpadli też Kajko z Kokoszem i Hegemonem i zjedli kilka plasterków ciasta. Potem pojawił się inny człowiek i pokazał skąd się...

Przede wszystkim dlatego, że są niezwykle przyjemne i pozwalają na poznanie ciekawych historii! Komiksy bywają intrygujące, mądre i z morałem!Właśnie dlatego coraz chętniej po nie sięgam!

Przede wszystkim dlatego, że są niezwykle przyjemne i pozwalają na poznanie ciekawych historii! Komiksy bywają intrygujące, mądre i z morałem!Właśnie dlatego coraz chętniej po nie sięgam!

Komiksy zawsze będę kojarzyły mi się z wakacjami... albo chorobą. Ale taką tygodniową chorobą służącą zebraniu sił i złapaniu oddechu od szkoły. ;) Z jakiegoś powodu to właśnie wtedy najchętniej łapałam za wymęczone "Thorgale", "Asteriksy i Obeliksy" czy "Tytusy, Romki i Atomki". Ostatnie dwa bawiły, a pierwszy... cóż, fascynował i jako nastolatkę wręcz pociągał. Nie tylko był dzielny, mądry i szlachetny, ale kreska Rosińskiego uczyniła go niezaprzeczalnie atrakcyjnym... Doceniałam kunszt scenarzystów i rysowników, którzy w (pozornie) prostej formie potrafili oddać niesamowitą dynamikę przygód bohaterów, nakreślić ich charaktery, a także zadbać, by wypowiedzi postaci były krótkie, ale treściwe, "wpadające w ucho".
A kiedy po latach, już na studiach zapisałam się na kurs z tłumaczeń komiksów i zapoznałam się z jeszcze bardziej ambitnymi, często mrocznymi pozycjami, takimi jak "Szninkiel" czy "Nick Cave: Mercy On Me", praca autorów komiksów wzbudziła we mnie jeszcze większy podziw. Może nie jestem „komiksomaniaczką”, ale mam wiele sympatii i szacunku dla tej formy sztuki i cieszę się, że tak pięknie się rozwija. I że powstaje coraz więcej prawdziwie artystycznych powieści graficznych, które zaprzeczają tezie, jakoby była to jedynie prosta (może nawet prostacka) rozrywka dla pół-analfabetów. :) To spotkanie grafiki i literatury – a co może być wspanialszego niż owoc splotu dwóch gałęzi sztuki?

Komiksy zawsze będę kojarzyły mi się z wakacjami... albo chorobą. Ale taką tygodniową chorobą służącą zebraniu sił i złapaniu oddechu od szkoły. ;) Z jakiegoś powodu to właśnie wtedy najchętniej łapałam za wymęczone "Thorgale", "Asteriksy i Obeliksy" czy "Tytusy, Romki i Atomki". Ostatnie dwa bawiły, a pierwszy... cóż, fascynował i jako nastolatkę wręcz pociągał. Nie tylko...

Bardzo cieszy mnie to, że komiksy stają się coraz bardziej popularne i poruszają poważne tematy. Jest to przecież, rodzaj utworu, dzięki któremu można wiele przekazać, a każdy rysunek jesylt arcydziełem samym w sobie, dlatego tak kocham komiksy. Jak to mówią obra może przekazać więcej niż tysiąc słów. Dlatego bardzo popieram idee komiksów "dla dorosłych" i liczę, że będzie ich powstawać coraz więcej.

Bardzo cieszy mnie to, że komiksy stają się coraz bardziej popularne i poruszają poważne tematy. Jest to przecież, rodzaj utworu, dzięki któremu można wiele przekazać, a każdy rysunek jesylt arcydziełem samym w sobie, dlatego tak kocham komiksy. Jak to mówią obra może przekazać więcej niż tysiąc słów. Dlatego bardzo popieram idee komiksów "dla dorosłych" i liczę, że...

Na początku był Donald, „Kaczor Donald”. Byłem dzieckiem i razem z kumplem zaczytywaliśmy się w opowieściach o mieszkańcach Kaczogrodu. Później miałem dłuższą przerwę, choć zdarzało mi się zaglądać do komiksów o Spidermanie. Byłem studentem, gdy pewnego słonecznego dnia zabłądziłem do działu z komiksami. Zaintrygowała mnie okładka komiksu „Skasowałem Adolfa Hitlera” Jasona. Przeczytałem go jednym tchem, stojąc przy sklepowej półce. Zrobił na mnie ogromne wrażenie i na nowo zainteresował mnie światem komiksu. Od tamtej pory przeczytałem prawie wszystko co wyszło spod ręki Jasona (tak naprawdę nazywa się John Arne Sæterøy i jest Norwegiem). Charakterystyczna prosta kreska, zwierzęce postaci, ciekawe fabuły i bardzo specyficzny humor – tą mieszanką mnie uwiódł. Nawet krótkie historyjki, jak przegięta wersja „Nocy myśliwego” (z wampirami!) zapadły mi w pamięć. Nie mam jednego ulubionego komiksu, ale moim ulubionym autorem jest Jason. Za całokształt. W komiksach szukam i zawsze szukałem ciekawej treści podanej w interesujący sposób.
Wracając do początków, lubię od czasu do czasu zajrzeć do starych zeszytów „Kaczora Donalda”. Moim zdaniem, komiksy autorstwa Carla Barksa bronią się do dzisiaj, niezależnie od wieku czytelnika. Polecam.

Na początku był Donald, „Kaczor Donald”. Byłem dzieckiem i razem z kumplem zaczytywaliśmy się w opowieściach o mieszkańcach Kaczogrodu. Później miałem dłuższą przerwę, choć zdarzało mi się zaglądać do komiksów o Spidermanie. Byłem studentem, gdy pewnego słonecznego dnia zabłądziłem do działu z komiksami. Zaintrygowała mnie okładka komiksu „Skasowałem Adolfa Hitlera” Jasona....