Otóż ja po mamie odziedziczyłam... działkę budowlaną :)

Poza tym jestem wyrodną córką, jak twierdzi reszta ciotek i wujków, bo nie lubię rodzinnych spotkań, zamiast trzydziestu par butów mam trzy, a w czasie świąt nie zdobię domu tysiącem światełek, girlandami i bałwanem o rozmiarach człowieka, który, stojąc na balkonie, trzyma neonowe "Merry Christmas".

Jednak moje korzenie dają o sobie znać w drugiej linii, bo podobnie jak jeden dziadek mam zamiłowanie do gry na gitarze, po drugim dziadku został mi talent do rysunku, po babci zamiłowanie do książek, a po drugiej babci coś, czego nigdy nie zrozumiem (ale podobno babcia z tego właśnie słynęła) czyli umiejętność uśmiercania każdej rośliny, która znajdzie się pod moją opieką, bo mimo iż bardzo się staram, nie potrafię utrzymać przy życiu nawet kaktusa.

Otóż ja po mamie odziedziczyłam... działkę budowlaną :)

Poza tym jestem wyrodną córką, jak twierdzi reszta ciotek i wujków, bo nie lubię rodzinnych spotkań, zamiast trzydziestu par butów mam trzy, a w czasie świąt nie zdobię domu tysiącem światełek, girlandami i bałwanem o rozmiarach człowieka, który, stojąc na balkonie, trzyma neonowe "Merry Christmas".

Jednak moje...

Od małego wciskano mi: jaka ty podobna do taty. Wystarczyło w liceum przefarbować włosy na brąz, a zaczęłam się robić podobna do mamy. Dziś faktycznie z wyglądu mam więcej cech po mamie. Z charakteru hmm, mogłabym polemizować. Jestem raczej kumulacją cech moich rodziców. Rozkrzyczana po tacie, pracowita i uparta po każdym z nich, zamknięta w sobie po mamie, odważna po tacie, pomocna po mamie itd. Najsilniej jednak odczuwam obecność jednej cechy- umiejętności wybaczania innym. Mama często mi powtarza: "że trzeba być zawsze mądrzejszym od tej drugiej osoby". Co się pod tym kryje, a mianowicie, że to ja pierwsza mam wyciągnąć rękę do zgody. Powiedzieć "dzień dobry" do kogoś kto mnie za plecami obgaduje. Mam ustąpić i dać się komuś wygadać, choć wcale nie interesuje mnie jego historia. Pożyczyć coś, choć nie otrzymam za to słowa wdzięczności, albo ta osoba mi czegoś nie pożyczyła. Trzeba być ponad złem innych, pokazywać, że można dziś szerzyć dobro, choć to w obecnych czasach obłudy i fałszu nie jest proste. Długo się tego od mamy uczyłam. Mimo to okazałam się pojętną uczennicą, jakoś łatwiej mi się z "tym byciem mądrzejszą" funkcjonuje w życiu.

Od małego wciskano mi: jaka ty podobna do taty. Wystarczyło w liceum przefarbować włosy na brąz, a zaczęłam się robić podobna do mamy. Dziś faktycznie z wyglądu mam więcej cech po mamie. Z charakteru hmm, mogłabym polemizować. Jestem raczej kumulacją cech moich rodziców. Rozkrzyczana po tacie, pracowita i uparta po każdym z nich, zamknięta w sobie po mamie, odważna po...

Mam wrażenie, że niczego nie odziedziczyłam po swoich rodzicach, bo zwyczajnie nie miałam czego odziedziczyć. Oboje skończyli marnie, ja zaś zdobyłam na uczelni tytuł magistra i mam pracę. Jedyne, co mi po sobie zostawili, to złe wspomnienia i psychiczne skazy na całe życie.

Mam wrażenie, że niczego nie odziedziczyłam po swoich rodzicach, bo zwyczajnie nie miałam czego odziedziczyć. Oboje skończyli marnie, ja zaś zdobyłam na uczelni tytuł magistra i mam pracę. Jedyne, co mi po sobie zostawili, to złe wspomnienia i psychiczne skazy na całe życie.

Na pewno odziedziczyłam trochę podobieństwa fizycznego (jak każdy) ,ale także pewne cechy charakteru i pasje. To tato zaszczepił we mnie miłość do książek.Już nie żyje,ale dostałam w spadku o nim po mim ogromną bibliotekę,w tym wiele "białych kruków". Obiecałyśmy mu z mamą,że po jego śmierci nigdy tych książek nie sprzedamy ani nie oddamy nikomu. To był jego największy skarb. Mam też po nim zamiłowanie do kulturystyki,którą uprawiam już 27 lat.Podobno geny się krzyżują i córka więcej odziedzicza po ojcu,a syn po matce.I muszę powiedzieć,że coś w tym jest.Charakter również mam taty: jestem wybuchowa,łatwo mnie wyprowadzić z równowagi,ale też posiadam ogromną wrażliwość na krzywdę zwierząt.Kocham je wszystkie bezgranicznie i nawet przysłowiowej muchy nie zabiję.

Na pewno odziedziczyłam trochę podobieństwa fizycznego (jak każdy) ,ale także pewne cechy charakteru i pasje. To tato zaszczepił we mnie miłość do książek.Już nie żyje,ale dostałam w spadku o nim po mim ogromną bibliotekę,w tym wiele "białych kruków". Obiecałyśmy mu z mamą,że po jego śmierci nigdy tych książek nie sprzedamy ani nie oddamy nikomu. To był jego największy...

Po mamie odziedziczyłam z pewnością urodę, co słyszę bardzo często. Ja jakoś nie widzę zbyt dużego tego podobieństwa, jednak skoro już tyle razy ktoś zwracał na to uwagę, to coś w tym musi być. Mama jeszcze przekazała mi w genach wadę wzroku, cóż... Bywa i tak.
Od zawsze jestem uparciuchem, co odziedziczyłam z pewnością po tacie. Oboje jesteśmy skryci i tłumimy w sobie wszystkie emocje. Pomału jednak uczę się niełatwej sztuki kompromisu i okazywania swoich emocji, zwłaszcza tych nieprzyjemnych.
Niestety moje uwielbienie do czytania nie objęło mojej rodziny, dlatego mam nadzieję, że chociaż ja przekażę tą cechę dalszemu pokoleniu. Jednak nie ustaję w próbach zachęcania rodziców i brata do książek. Niełatwo mi idzie, ale czasem coś się uda osiągnąć :-)

Po mamie odziedziczyłam z pewnością urodę, co słyszę bardzo często. Ja jakoś nie widzę zbyt dużego tego podobieństwa, jednak skoro już tyle razy ktoś zwracał na to uwagę, to coś w tym musi być. Mama jeszcze przekazała mi w genach wadę wzroku, cóż... Bywa i tak.
Od zawsze jestem uparciuchem, co odziedziczyłam z pewnością po tacie. Oboje jesteśmy skryci i tłumimy w sobie...

Po dziadkach odziedziczyłam przyjaciół na całe życie. Mamę i Tatę. Nie mam obszernego grona znajomych, bo specyficzna, magiczna i hermetyczna relacja z Rodzicami wystarczy mi za wszystkie znajomości. Za to dziedzictwo jestem swoim Dziadkom wdzięczna cały czas.
Natomiast po Rodzicach odziedziczyłam życie. Piękne, pachnące ciastem, pełne piosenek i przytuleń dzieciństwo. Chmurną i durną, ale bezpieczną i utrzymaną w ryzach odpowiedzialności młodość. Stabilną, ufną, a przede wszystkim pełną nadziei na przyszłość, teraźniejszość. Odziedziczyłam też miłość do przyrody i zwierząt, szacunek dla ludzi, ale też dla siebie. Uwielbienie kawy, zdolność gotowania obiadów z niczego, płacz nad krzywdą innych, stawianie wszystkiego ponad pieniędzmi. Odziedziczyłam także umiłowanie tradycji, historii, literatury i sztuki. Chęć bycia współczesną kobietą renesansu. Odziedziczyłam umiejętność dobrego życia. Miałam szczęście. Zawsze mogłam odziedziczyć wielki majątek. A to nie współgra z o wiele bogatszym dziedzictwem mojej rodziny.

Po dziadkach odziedziczyłam przyjaciół na całe życie. Mamę i Tatę. Nie mam obszernego grona znajomych, bo specyficzna, magiczna i hermetyczna relacja z Rodzicami wystarczy mi za wszystkie znajomości. Za to dziedzictwo jestem swoim Dziadkom wdzięczna cały czas.
Natomiast po Rodzicach odziedziczyłam życie. Piękne, pachnące ciastem, pełne piosenek i przytuleń dzieciństwo....

Matki i córki[bookLink]4899500|Matki i córki[/bookLink]

Matki i córki[bookLink]4899500|Matki i córki[/bookLink]

 [bookCover]4899500|Matki i córki[/bookCover]