Dziękuję :)

Dziękuję :)

Dziękuję i pozdrawiam ;)

Dziękuję i pozdrawiam ;)

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Anksunamun
krzysiu966
Mili
mmizi
Wyrażone Słowami

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Anksunamun
krzysiu966
Mili
mmizi
Wyrażone Słowami

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Mieszkam niemal w samym Ojcowskim Parku Narodowym. Wybudować coś na własnej działce, sprzedać działkę komuś innemu niż Ojcowski Park czy też wyciąć drzewo to zadania niemal niewykonalne. Wszystko musi zatwierdzić Park i zazwyczaj na nic się nie zgadza. Moi rodzice budując nowy dom zobowiazali się wyburzyć stary natychmiast po przeprowadzce. A do wyboru dostali "aż" trzy zatwierdzone przez park projekty domu. Sąsiedzi najpierw wyburzali budynki gospodarcze, by móc wybudować dom. Znajoma nie mogła wybudować domu wcale,bo przez działkę przebiega ścieżka saren i zajęcy. . to wszystko w naszym, szarym życiu. Tymczasem niemal w sercu ojcowskiego parku powstają ogromne nowoczesne domy absolutnie nie przystające do lokalnej architektury. Jeden z nich jest nawet otoczony ogromną palisadą. Jest także luskusowa willa warszawskiego polityka. Oraz hotel wybudowany na skale (lokalne pomniki przyrody!), która była z tej okazji mocno przeksztalcana. I dla nich nie ma parku, saren, dzików i chronionych gatunków. Znajomy pracownik parku stwierdził, że nic nie może poradzić, gdy do dyrektora przyjeżdżają z walizkami pieniędzy z Warszawy... I to jest temat na reportaż. O prawie dla biednych i bogatych, o pozornej ochronie przyrody i traktowaniu mieszkańców Ojcowa i okolic z pokolenia na pokolenie jak głupców.

Mieszkam niemal w samym Ojcowskim Parku Narodowym. Wybudować coś na własnej działce, sprzedać działkę komuś innemu niż Ojcowski Park czy też wyciąć drzewo to zadania niemal niewykonalne. Wszystko musi zatwierdzić Park i zazwyczaj na nic się nie zgadza. Moi rodzice budując nowy dom zobowiazali się wyburzyć stary natychmiast po przeprowadzce. A do wyboru dostali...

Swoje reportaże poświęciłabym losom osób, które z racji osiągnięcia pełnoletności opuszczają domy dziecka i muszą sobie radzić w dorosłym życiu. Czy znajdują czas i siły na dalsza naukę; czy idą na studia czy od razu do pracy? Od kogo dostają najwięcej pomocy i jakiego wsparcia naprawdę im potrzeba? Z kim spędzają święta, jeśli nie mają własnych rodzin? Jest im łatwiej czy trudniej znaleźć druga połówkę w porównaniu z rówieśnikami wychowującymi się w pełnych rodzinach?
Gdyby udało mi się 10 - 12 osób namówić na szczerą rozmowę, uznałabym to za sukces.

Swoje reportaże poświęciłabym losom osób, które z racji osiągnięcia pełnoletności opuszczają domy dziecka i muszą sobie radzić w dorosłym życiu. Czy znajdują czas i siły na dalsza naukę; czy idą na studia czy od razu do pracy? Od kogo dostają najwięcej pomocy i jakiego wsparcia naprawdę im potrzeba? Z kim spędzają święta, jeśli nie mają własnych rodzin? Jest im łatwiej czy...

Jako reportażysta chętnie zajęłabym się tematem marnowania jedzenia. Uważam, że jest to temat niezwykle powszechny i istotny w kategorii produkowania nadmiernej ilości jedzenia, zachowywania jakości oraz wyrzucania pokarmu.
Poszukałabym odpowiedzi na temat dlaczego tak sztywno trzymamy się norm?, dlaczego ze sklepowych półek wyrzuca się jabłko z plamką lub marchewkę, która nie jest wystarczająco prosta? w czym zawiniła bułka, która ma 10 ziaren słonecznika a nie 15? Czy na prawdę my, wszędobylscy konsumenci straciliśmy już zdrowy zmysł konsumpcjonizmu? Czy musi tak być, że ilości wyrzucanego, dobrego pożywienia mierzone jest w tonach!
Jak dużą rolę w tym zjawisku odgrywają korporacje transnarodowe, które poprzez swoje normy i regulacje wiodą prym w tymże zjawisku?.
Jako autor posłużyłabym się własnym doświadczeniem wieloletniego pracownika jednej z największych sieci gastronomicznej na świecie. Osobiście z bólem serca pod nadzorem managera wyrzucałam worki z pieczywem, warzywa, które nie były wystarczająco równo pokrojone wobec czego źle prezentowały się za ladą czy mięso, które po przekroczeniu 48 godzin nie mogło być sprzedawane, ot tak po prostu. Problem w tym, że tych dobrych produktów nie można było zabrać do domu lub zjeść na przerwie. Zgodnie z protokołem strat lądowało w niesegregowanym śmietniku.
Czy na prawdę jesteśmy nieczuli na to, że mamy co jeść a inni nie tylko tego nie doceniamy?.
Czy nie możemy zrobić czegoś od dziś, od teraz żeby temu zapobiec?

Jako reportażysta chętnie zajęłabym się tematem marnowania jedzenia. Uważam, że jest to temat niezwykle powszechny i istotny w kategorii produkowania nadmiernej ilości jedzenia, zachowywania jakości oraz wyrzucania pokarmu.
Poszukałabym odpowiedzi na temat dlaczego tak sztywno trzymamy się norm?, dlaczego ze sklepowych półek wyrzuca się jabłko z plamką lub marchewkę,...

Chętnie zajęłabym się tematem utratu bliskiej osoby. Temat znany i powszechny (nie omija nikogo z nas czy tego chcemy czy nie), a jednak pewnie przez wzgląd na ból jaki z sobą niesie nada jest to temat można powiedzieć tabu. I choć to trudne to mimo wszystk trzeba poruszać ten temat nie tylko by przynieść ulgę tym którzy cierpią, ale i uczyć tych którym wkrótce los zgotuje tragiczną niespodziankę. Ból, któy zdaje się przeszywać ludzkie ciało, sprawia że życie przestaje trwać - człowiek pochłania się w bezdennym bólu (wiem bo sama przez to przechodziłam). Pozwalamy wtedy by ciemna otchłań wciągnęła nas z nadzieją i niepewnością zekając w oczekiwaniu na pomoc z zewnątrz. W tym temacie choć zdaje się że btak słów można napisać naprawdę wiele... A z doświadczenia wiem jak bardzo pragnie się wtedy wsparcia....

Chętnie zajęłabym się tematem utratu bliskiej osoby. Temat znany i powszechny (nie omija nikogo z nas czy tego chcemy czy nie), a jednak pewnie przez wzgląd na ból jaki z sobą niesie nada jest to temat można powiedzieć tabu. I choć to trudne to mimo wszystk trzeba poruszać ten temat nie tylko by przynieść ulgę tym którzy cierpią, ale i uczyć tych którym wkrótce los zgotuje...

Mnie ciekawi bardzo "sprzedawanie się" na portalach społecznościowych. Matki reklamujące pralki i proszki do prania zdjęciami swoich dzieci, czy swoimi ciążowymi brzuchami. Naprawdę znane i dobre aktorki prezentujące się na zdjęciach z super hiper według nich kosmetykami, najczęściej o dziwo wszystkie naraz z tymi samymi produktami. Wypięte tyłki znanych z okładek w obcisłych legginsach kolejnych powstających jak grzyby po deszczu firm z odzieżą sportową. Znane prezenterki koszące trawę w ciuchach za 5tys złotych. Czy polscy celebryci tak mało zarabiają że są wstanie pokazać się z czymkolwiek by zarobić więcej? Czy nie reklamując niczego są mało wiarygodni? Gdzie jest granica, którą przekraczają by zadowolić swoich followersów? A może takiej granicy dla nich nie ma?

Mnie ciekawi bardzo "sprzedawanie się" na portalach społecznościowych. Matki reklamujące pralki i proszki do prania zdjęciami swoich dzieci, czy swoimi ciążowymi brzuchami. Naprawdę znane i dobre aktorki prezentujące się na zdjęciach z super hiper według nich kosmetykami, najczęściej o dziwo wszystkie naraz z tymi samymi produktami. Wypięte tyłki znanych z okładek w...

Choć Polska wydaje się krajem dość dobrze rozwiniętym pod względem higieny, na jej terytorium znajdują się gospodarstwa pozbawione dostępu do kanalizacji, tudzież takie, w których brakuje toalety. Czy brak dostępu do łazienki może generować problem wyuczonej bezradności? Czy ludziom chce się walczyć o warunki godne XXI wieku? Pytań nasuwa się mnóstwo, ale najbardziej zastanawia, czy właściciel prywatnej kamienicy może zaniedbywać swych wynajmujących?

Choć Polska wydaje się krajem dość dobrze rozwiniętym pod względem higieny, na jej terytorium znajdują się gospodarstwa pozbawione dostępu do kanalizacji, tudzież takie, w których brakuje toalety. Czy brak dostępu do łazienki może generować problem wyuczonej bezradności? Czy ludziom chce się walczyć o warunki godne XXI wieku? Pytań nasuwa się mnóstwo, ale najbardziej...