Prawdę mówiąc, dla mnie do pewnego momentu obok świata książki, istniał tylko i wyłącznie świat kina i to niekoniecznie takiego, w którym zapach popcornu nierozerwalnie wsiąkł w każdy fotel, każdy skrawek wykładziny i zapewne w każdy sweterek, jaki nosi na sobie nieprzerwanie uśmiechnięta przez 8 godz. pracy dziewczyna sprzedająca bilety. Zawsze lubiłem te małe kina, z terkoczącymi projektorami i filmami, które posiadały więcej nagród, niżeli średnia widownia na każdym z poświęconych im seansów. Tym bardziej nie oglądałem wszelkiej maści kasowych filmów powtarzanych w bloku mega-super-hitu, podrzucanych mi za pomocą przykręconego do szczytu mojego dachu wieszaka, wprost do teleskopu domowego telewizora, zaś przed serialami broniłem się rozpaczliwie, jak rozczapierzony kot, którego chcemy wrzucić do wanny. Za mało obrazowo? To inaczej: jak Barb Holland broniąca się przed wciągającą ją w otchłań ciemnej strony, niewiadomą mocą w serialu Stranger Things. Chyba dobitniej się nie da. I prawda jest taka, że ja również nie dałem rady się obronić i mnie te seriale w podobny sposób zassały jak bohaterkę z pierwszej serii opisanego serialu.

Prawdę mówiąc, dla mnie do pewnego momentu obok świata książki, istniał tylko i wyłącznie świat kina i to niekoniecznie takiego, w którym zapach popcornu nierozerwalnie wsiąkł w każdy fotel, każdy skrawek wykładziny i zapewne w każdy sweterek, jaki nosi na sobie nieprzerwanie uśmiechnięta przez 8 godz. pracy dziewczyna sprzedająca bilety. Zawsze lubiłem te małe kina, z...

Najlepsze są małe kina, tak twierdził Gałczyński. Aczkolwiek jakoś częściej trafialiśmy do multipleksów, pewnie przez to, że mąż mógł kupować tam taniej bilety. Aktualnie chadza sam lub z bratem. Seriale też potrafiliśmy oglądać maratonami. Dobrze poślubić kogoś ze zbliżonym gustem w tej materii.
No i teraz mamy najmniejsze kino świata. Trochę jak wyjęte z „Zielonej gęsi”. Seanse bardzo spontaniczne. Nas dwoje i bardzo słabe nagłośnienie, jasność ekranu też zredukowana do minimum, bo gdy nasz trzymiesięczny współlokator śpi to tylko wtedy jakikolwiek seans jest możliwy. I już nie oglądamy produkcji po to by wytknąć ich wady, zwyczajnie nie mamy na to czasu. „Stranger Things” już nadrobiliśmy. Ostatnio już nawet trzeci sezon „Glow”; drugi sezon „Mindhuntera” i trzeci sezon „Jessiki Jones” nadal na liście, a tu już zbliża się premiera drugiego sezonu „Rozczarowanych”... A za jakiś czas seanse w trójkę, musimy przecież pomóc potomkowi odkryć co go interesuje i dlaczego to samo co nas, przynajmniej na początku.

Najlepsze są małe kina, tak twierdził Gałczyński. Aczkolwiek jakoś częściej trafialiśmy do multipleksów, pewnie przez to, że mąż mógł kupować tam taniej bilety. Aktualnie chadza sam lub z bratem. Seriale też potrafiliśmy oglądać maratonami. Dobrze poślubić kogoś ze zbliżonym gustem w tej materii.
No i teraz mamy najmniejsze kino świata. Trochę jak wyjęte z „Zielonej gęsi”....

Nic nie może równać się z... domowym kinem. Uwielbiam oglądać filmy tak bardzo jak lubię czytać książki. Mimo wszytko wole oglądać filmy w zaciszu wlasnego domu wraz z moją rodzinką lub przyjaciółmi. Nic nie może równać się z wygodnym siedziskiem, cieplym kocykiem, dowolnym strojem najlepiej dresami i grubymi skarpetami, bez grama makijażu na twarzy. Olbrzymia miska popcornu, gazowane napoje i najlepsze towarzystwo, przy ktorym nie musimy zachowywać się cicho lecz wspólnie komentujemy każdą sekundę filmu. Jeszcze lepiej kiedy ogladamy jakaś serię filmową lub serial, wtedy zwykle ogladanie zamienia się w nocny maraton. Nie musimy zwracać uwagi na to czy komuś przeszkadzamy w oglądaniu, ponieważ wszyscy angażujemy się w równym stopniu w akcję.

Nic nie może równać się z... domowym kinem. Uwielbiam oglądać filmy tak bardzo jak lubię czytać książki. Mimo wszytko wole oglądać filmy w zaciszu wlasnego domu wraz z moją rodzinką lub przyjaciółmi. Nic nie może równać się z wygodnym siedziskiem, cieplym kocykiem, dowolnym strojem najlepiej dresami i grubymi skarpetami, bez grama makijażu na twarzy. Olbrzymia miska...

Jako domatorka unikam sal kinowych, ale jeśli chodzi o książki, filmy i seriale, to czerpię przyjemność z obcowania z każdą formą rozyrywki. Na wszystko trzeba mieć odpowiedni czas i nastrój. Książka i serial sprzyjają zatapianiu się w innym świecie, a film ma być miłą, krótką odskocznią na zakończenie dnia.

Jako domatorka unikam sal kinowych, ale jeśli chodzi o książki, filmy i seriale, to czerpię przyjemność z obcowania z każdą formą rozyrywki. Na wszystko trzeba mieć odpowiedni czas i nastrój. Książka i serial sprzyjają zatapianiu się w innym świecie, a film ma być miłą, krótką odskocznią na zakończenie dnia.

Nigdy nie zamieniam książki na serial. Wybieram oba. Uwielbiałem to uczucie, gdy sięgałem po książkę George R.R Martina, nucąc przy tym muzykę wejściową serialu. Utożsamiam się z aktorami i radość mi sprawia, gdy mogą znów odegrać swe role w czytanej powieści. Ba! Często nawet nie tę samą rolę, gdyż książka mocno rozbudowywała niektóre sceny lub całkowicie zmieniała tor powieści! Czytanie książki po oglądnięciu serialu, mogę to śmiało porównać do dostawania prezentu. Widzisz opakowanie, jego kształt i rozmiar, ale nie masz pewności, co znajdziesz w środku. Ten moment napięcia, gdy przechodzisz do otwierania. Rozrywasz papier i masz szanse mocno się zaskoczyć czymś, czego całkowicie się nie spodziewałeś, bo zawartość nie przypominała tego, co miałeś w głowie wcześniej.
Czytajmy, oglądajmy, przeżywajmy. Nie widzę powodów, by ograniczać swoje szczęście.

Nigdy nie zamieniam książki na serial. Wybieram oba. Uwielbiałem to uczucie, gdy sięgałem po książkę George R.R Martina, nucąc przy tym muzykę wejściową serialu. Utożsamiam się z aktorami i radość mi sprawia, gdy mogą znów odegrać swe role w czytanej powieści. Ba! Często nawet nie tę samą rolę, gdyż książka mocno rozbudowywała niektóre sceny lub całkowicie zmieniała tor...

Jeszcze 10 lat temu to pytanie byłoby abstrakcyjne - czy mówię sobie "jeszcze jeden odcinek". Technologia idzie na przód. Raz mi się zdarzyło. Mając bardzo dużo czasu, zacząłem oglądać "Archer". Wyjątek nie czyni reguły. Nie należę też do grupy, która woli filmy. Kino to najniższa ze sztuk. Nie rozwija, a zabiera czas. Nie ma nawet własnej muzy. Filmów, które uzasadniają swoje istnienie jest niewiele. Wyjątki nie czynią reguły. Ostatnio zalała nas powódź filmów o superbohaterach. Kino upadło do poziomu reklamy. To, co najgorsze w komiksach, sprowadzono do paru sztuczek i podano w formie uproszczonej, nie angażującej intelektualnie, którą jest kino. Niebezpieczna amerykańska filozofia wszechmocnych, bohaterskich "wodzów", na których Niemcy mówią "führer", zawładnęła naszymi umysłami. Nie bez powodu Superman był wpierw złoczyńcą. Najstarsi superbohaterowie wyewoluowali z komiksowych potworów. Zdekonstruował i uczłowieczył ich dopiero Alan Moore, ale Marvel i DC nadal nie mają pojęcia o co w tym chodziło. Tak też kino działa na nas. Pod ładnymi obrazami zaszczepia swoje degenerujące treści - czarno-biały świat, który działa na schematach. To ściema, ale karmiąc niskie instynkty, ta ściema zarabia. Nie przepadam za filmami, za kulturą masową. Wolę książki, względnie komiksy. Nie zamieniam dobrych historii na kompromisy. Czasem zdarza się film z bogatą i przemyślaną fabułą. Zawsze jest to adaptacja książki.

Jeszcze 10 lat temu to pytanie byłoby abstrakcyjne - czy mówię sobie "jeszcze jeden odcinek". Technologia idzie na przód. Raz mi się zdarzyło. Mając bardzo dużo czasu, zacząłem oglądać "Archer". Wyjątek nie czyni reguły. Nie należę też do grupy, która woli filmy. Kino to najniższa ze sztuk. Nie rozwija, a zabiera czas. Nie ma nawet własnej muzy. Filmów, które uzasadniają...

Pewnie, że oglądam, zwłaszcza filmy. Lubię kino - jego atmosfery nic nie zastąpi, ale filmy, które chcę obejrzeć najczęściej grają krótko lub też w ogóle nie wchodzą do repertuaru. Na szczęście przy Bibliotece Głównej mamy świetną Mediatekę, a tam filmy na DVD, jakie tylko dusza zapragnie, więc czasem korzystam. Oglądam też filmy w TV i z własnej filmoteki. Jeśli chodzi o ekranizacje, oglądam je, by mieć porównanie z książką. Najczęściej wypadają gorzej ze względu na ograniczenia czasowe, zmiany w fabule, itp. Jeśli miałabym wybrać film, który jest o niebo lepszy od książki z pewnością byłby to "Angielski pacjent". Czasami mam też "fazę" na konkretnego aktora lub aktorkę. Potrafię wtedy obejrzeć mnóstwo filmów, w których wystąpił dany aktor. I tak miałam już "fazę" na: Meryl Streep, Julianne Moore, Susan Sarandon, Ralpha Fiennesa, Kristin Scott Thomas, Danutę Stenkę czy Krystynę Jandę. Mam też sporo ulubionych filmów, takich, które mogę oglądać wiele razy i nigdy mi się nie znudzą, np. "Thelma i Louise":)

Pewnie, że oglądam, zwłaszcza filmy. Lubię kino - jego atmosfery nic nie zastąpi, ale filmy, które chcę obejrzeć najczęściej grają krótko lub też w ogóle nie wchodzą do repertuaru. Na szczęście przy Bibliotece Głównej mamy świetną Mediatekę, a tam filmy na DVD, jakie tylko dusza zapragnie, więc czasem korzystam. Oglądam też filmy w TV i z własnej filmoteki. Jeśli chodzi o...

Ja kocham sale kinowe i to różne w różnych kinach i różnych miastach.A co do seriali to ostatnio próbowałam obejrzeć pierwszy odcinek nowej serii Na dobre i na złe i nie dotrwałam do końca. Ja potrafię wiele godzin spędzić z książką a ten serial wydawał mi się na tyle długi, że wyłączyłam telewizor przed zakończeniem odcinka. Taka ze " serialowa dziewczyna " - celowo użyłam cudzysłowu.

Ja kocham sale kinowe i to różne w różnych kinach i różnych miastach.A co do seriali to ostatnio próbowałam obejrzeć pierwszy odcinek nowej serii Na dobre i na złe i nie dotrwałam do końca. Ja potrafię wiele godzin spędzić z książką a ten serial wydawał mi się na tyle długi, że wyłączyłam telewizor przed zakończeniem odcinka. Taka ze " serialowa dziewczyna " - celowo...

Ja nie mam takich rozterek,gdyż zawsze wybieram książkę i jeśli mnie wciąga,to pochłaniam całą od razu a wówczas świat zewnętrzny dla mnie nie istnieje. Owszem,są interesujące filmy,które na pewno warto obejrzeć i oczywiście oglądam (szczególnie adaptacje ulubionych książek),ale jeśli mam do wyboru książkę lub film,to zawsze wybiorę książkę. Dlaczego? Po prostu czytanie sprawia mi większą przyjemność,pozostawia pole dla wyobraźni,zatracam się w akcji,przeżywam silne emocje i po przeczytaniu książki długo jeszcze wszystko "przetrawiam".Film po prostu oglądam.I tyle

Ja nie mam takich rozterek,gdyż zawsze wybieram książkę i jeśli mnie wciąga,to pochłaniam całą od razu a wówczas świat zewnętrzny dla mnie nie istnieje. Owszem,są interesujące filmy,które na pewno warto obejrzeć i oczywiście oglądam (szczególnie adaptacje ulubionych książek),ale jeśli mam do wyboru książkę lub film,to zawsze wybiorę książkę. Dlaczego? Po prostu czytanie...

Książka czy film? To pytanie spędza niektórym sen z powiek. Dla mola książkowego odpowiedź wydaje się równie klarowna jak dla miłośnika kina. 😊😊😊 Osobiście nie jestem zwolenniczką wyłącznie jednego rodzaju rozrywki. Wielokrotnie spotykałam się już z wielkim zawodem jeśli chodzi zarówno o literackie wyobrażenie jak i adaptację filmową. Są jednak takie książki i filmy, które mogę czytać i oglądać wręcz taśmowo. Władca pierścieni, Zielona mila, Skazani na Shawshank, Ojciec chrzestny, Pianista, Wywiad z wampirem, Forest Gump i wiele, wiele innych.😊😊😊 O ile książka może przekazać uczucia, zawiłe i niebezpieczne przygody bohaterów, nastrój czy piękno otaczającej przyrody to jest coś w filmach co zawsze wzbudza mój sentyment- muzyka filmowa. 😉😉😉 Jestem zakochana zwłaszcza w soundtracku z Władcy Pierścieni i magicznym głosie Enyi.😍😍😍 Wiadomo, że zdarzają się potworki książkowe jak i filmowe, które omijam szerokim łukiem i na samą myśl o ich powstaniu przechodzą mnie dreszcze niepokoju. Ale hej przecież wszystko jest dla ludzi i nie ma co się ograniczać. Coś co jest perełką dla jednych, może się okazać szkaradztwem dla drugich. 😝😝😝 Najważniejsze to oglądać i czytać to co NAM się PODOBA!!! 😁😁😁 Gdybym za każdym razem kierowała się opinią innych w wyborze książki i filmu to raczej ominęłaby mnie ogromna frajda i przyznaję również ogromny niesmak w wielu przypadkach. 😂😂😂 Niestety, a może stety moja ciekawska natura nie pozwala mi przechodzić obojętnie wobec interesującej mnie tematyki, co skutkuje gargantuiczną listą rzeczy do przeczytania lub obejrzenia. 😁😁😁 I gdybym była fanatyczną wyznawczynią literackich odpowiedników to nie wybrałabym się na ekranizację powieści Stephena Kinga- TO. 😉😉😉 Bo po pierwszej części więcej tam było śmiechu niż prawdziwego horroru, ale reżyser przekonał mnie do swojego spojrzenia na świat dzieciaków z Derry. Dlatego też z niecierpliwością czekam już na wykupiony w kinie seans drugiej części i ujrzenia po raz kolejny klowna Pennywise'a jak próbuję straszyć tym razem dorosłych z the Losers Club. 😜😜😜

Książka czy film? To pytanie spędza niektórym sen z powiek. Dla mola książkowego odpowiedź wydaje się równie klarowna jak dla miłośnika kina. 😊😊😊 Osobiście nie jestem zwolenniczką wyłącznie jednego rodzaju rozrywki. Wielokrotnie spotykałam się już z wielkim zawodem jeśli chodzi zarówno o literackie wyobrażenie jak i adaptację filmową. Są jednak takie książki i filmy, które...