Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Bul
Anksunamun
MonimePL
ifoiry
Cień_człowieka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Bul
Anksunamun
MonimePL
ifoiry
Cień_człowieka

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

- Dokąd Pani zamierza wyruszyć?
- Poproszę bilet do Krainy zmarłych...
- Rozumiem, to będzie bardzo długa podróż i możliwe są ewentualne
turbulencje emocjonalne... ale według życzenia zatrzymam się na
odpowiednim przystanku. Proszę tylko zapiąć pasy...

Rzeczywiście podróż zdawała się trwać bez końca... Upewniłam się jednak, że jestem już na miejscu zupełnie straciwszy rachubę czasu. Moim oczom ukazał się przystanek "WIECZNOŚĆ"
Wszystko wydawało się błogie, spokojne i pełne światłości. Czułam jak w Krainie zmarłych mój smutek zaczyna ustępować... Usiadłam pokornie na ławeczce czekając, aż ktoś za kim bardzo tęsknie od paru dni, wyjdzie do mnie ze swojego nowego mieszkania i oprowadzi mnie po swoim nowym świecie...
Czekałam z myślą, że jestem gotowa wybrać się ponownie w długą podróż powrotną byleby tylko na chwilę zdołać mocno się z tym kimś uściskać i zapewnić, że za niedługo moje odwiedziny nie będą trwały chwilkę tylko podobnie jak nazwa przystanku... wiecznie...

Stoję więc w kolejce jeszcze raz po ten sam bilet...

- Dokąd Pani zamierza wyruszyć?
- Poproszę bilet do Krainy zmarłych...
- Rozumiem, to będzie bardzo długa podróż i możliwe są ewentualne
turbulencje emocjonalne... ale według życzenia zatrzymam się na
odpowiednim przystanku. Proszę tylko zapiąć pasy...

Rzeczywiście podróż zdawała się trwać bez końca... Upewniłam się jednak, że jestem już na miejscu zupełnie...

To był świat w zupełnie starym stylu. Bardzo starym, ostygł przed chwilą, a diwodorek mono tlenku przeszedł dopiero co w stan ciekły. Jeszcze nie było na nim tlenu cząsteczkowego, za to mnóstwo dwutlenku węgla. Ale ja to zmienię, po to tu przybyłem. Ja i piekielna machina do terraformacji. Ożywimy planetę. Będzie cudem. Rajem z wierzeń. Nazwę ją "Beleco", bo taka właśnie będzie. Ludzie rozpełzli się po galaktyce, ale nigdzie nie mogą żyć poza niewielkimi habitatami. Wszystkie skolonizowane dotąd planety nie nadawały się do terraformacji. Ta jest pierwsza i jest moja, a ja nie pozwolę jej zniszczyć. Do hamaku pod palmami jeszcze daleka droga, czas wziąć się do roboty. Życzcie mi szczęścia.

To był świat w zupełnie starym stylu. Bardzo starym, ostygł przed chwilą, a diwodorek mono tlenku przeszedł dopiero co w stan ciekły. Jeszcze nie było na nim tlenu cząsteczkowego, za to mnóstwo dwutlenku węgla. Ale ja to zmienię, po to tu przybyłem. Ja i piekielna machina do terraformacji. Ożywimy planetę. Będzie cudem. Rajem z wierzeń. Nazwę ją "Beleco", bo taka właśnie...

Eh tam Galaktyka, u siebie, w Układzie Słonecznym można by dużo rzeczy znaleźć i pofantazjować :) Wenus mógłby był piekarnikiem dla obcych, którzy codziennie rano przylatują po świeże bułki zbierając je wprost z ziemi. Jowisz mógłby być żywą planetą na miarę Solaris, na której Czerwona Plama to niczym innym jak wielkie oko spoglądające na inne planety. Pod powierzchnią Enceladusa, jeden z licznych księżyców Saturna, może pływają stwory podobne do wielorybów niemające trudności z pływaniem w lodzie i może te wytryski, uważane za gejzery, to są one, które niczym ziemskie kuzynki na Ziemi, wyłaniają się na powierzchnię by zaczerpnąć tchu. W takiej alternatywnej wersji kosmosu byłoby co oglądać i odkrywać :)

Eh tam Galaktyka, u siebie, w Układzie Słonecznym można by dużo rzeczy znaleźć i pofantazjować :) Wenus mógłby był piekarnikiem dla obcych, którzy codziennie rano przylatują po świeże bułki zbierając je wprost z ziemi. Jowisz mógłby być żywą planetą na miarę Solaris, na której Czerwona Plama to niczym innym jak wielkie oko spoglądające na inne planety. Pod powierzchnią...

Jako pilot, nie cierpiał uczucia spadania. Od niemal roku był rzucany w Nurt w kolejne otchłanie kosmosu. "Powinienem się cieszyć, że nie zrzucili mnie w pobliżu gwiazdy", myślał. Choć początkowa ekscytacja w nim wygasła, wierzył, że nadejdzie ten dzień - u celu zrzutu nie znajdzie pustki, tylko planetę, lub choćby ujrzy odległe światło gwiazd, które sugerowałoby że w tej nicości coś istnieje.
...

Składanie rąk, pochylanie głowy i szeptanie modłów do nieistniejących bogów można uznać za mało naukową rozrywkę, jednak nie przeszkadzało to naukowcom, wyznaczającym kolejne koordynaty. "Błagam, niech tym razem się uda!", tak to mniej więcej brzmiało. Lecz nie było nic.

Na trójwymiarową mapę wszechświata nanoszono lokację każdego rzutu i jego wynik. W odległości poniżej pięciu lat świetlnych wszystko się zgadzało - obiekt był, pilot pobierał próbki, wracał. Reszta jest milczeniem, bowiem wszystkie obiekty widzialne z Ziemi i oddalone o ponad 5,00076 lat świetlnych, nie istniały w rzeczywistości. Tak jednoznaczny dowód na hipotezę symulacji doprowadzi do chaosu.
Rozpoczęto więc ciche przygotowania - wirus, który zniszczy informację o położeniu Nurtu wraz ze wszystkimi wynikami badań, miał wkrótce ujawnić się w systemie.

Jako pilot, nie cierpiał uczucia spadania. Od niemal roku był rzucany w Nurt w kolejne otchłanie kosmosu. "Powinienem się cieszyć, że nie zrzucili mnie w pobliżu gwiazdy", myślał. Choć początkowa ekscytacja w nim wygasła, wierzył, że nadejdzie ten dzień - u celu zrzutu nie znajdzie pustki, tylko planetę, lub choćby ujrzy odległe światło gwiazd, które sugerowałoby że w tej...

I oto wylądowaliśmy. Ja i mój bezimienny pluszowy przyjaciel, który towarzyszył mi od najmłodszych lat, jako jedyny kochał mnie bezinteresownie. Słyszałam wiele o tym miejscu, które dostępne było tylko dla Wybranych. Gwiazda X zdawała się być tak odległa od mojej dotychczasowej rzeczywistości, że nawet w najśmielszych marzeniach nie byłam w stanie wyobrazić sobie siebie w tak Specjalnym miejscu. Mój statek otworzył klapę i powoli wysuniętymi schodami zeszłam na czerwony dywan, rozłożony specjalnie tylko dla mnie i mojego przyjaciela. Tłumy wiwatowały na mój widok, jakbym była kimś Wyjątkowym. Ludzie wyciągali ręce do uścisku, mówiąc, że dobrze, że wreszcie tu jestem, jakby na mnie czekali od dawna. Tutaj jest Dobrze – usłyszałam delikatny kobiecy głos zza pleców - nikt Cię już nie skrzywdzi, szybko się przyzwyczaisz. Jesteś piękna – usłyszałam kolejny głos i nagle poczułam po latach życia w poczuciu bezustannego niedowartościowania, że to prawda, jestem naprawdę piękna, pod każdym względem. Jesteś bezpieczna – dodał niewysoki mężczyzna. Poczułam spokój. Żadnych przykrych słów, z którymi dotychczas musiałam mierzyć się każdego dnia. Wzięłam głęboki oddech i chłonęłam to co oferowało mi nowe życie. Nie sądziłam, że może być aż tak Inaczej. Mój bezimienny pluszowy przyjaciel mrugnął do mnie z zadowoleniem. Przypadek sprawił, że znaleźliśmy się w tym Nowym miejscu, ale teraz wiem, że było to najlepsze co mogło nas spotkać.

I oto wylądowaliśmy. Ja i mój bezimienny pluszowy przyjaciel, który towarzyszył mi od najmłodszych lat, jako jedyny kochał mnie bezinteresownie. Słyszałam wiele o tym miejscu, które dostępne było tylko dla Wybranych. Gwiazda X zdawała się być tak odległa od mojej dotychczasowej rzeczywistości, że nawet w najśmielszych marzeniach nie byłam w stanie wyobrazić sobie siebie w...

Moim dziecinnym marzeniem zawsze było zobaczenie Lax Lux (z arbejskiego znaczy Miasto Światła ). Według wielu legend i mitów najpotężniejsze światło w kosmosie pochodzi właśnie stamtąd, a skarby zgromadzone wokół niego w wielkiej komnacie na szczycie góry Krie tylko to potęgują. Złota, płynne kruszce, które za dotknięciem zmieniają się w bryły i wiele innych metali sprawią, że wreszcie poczuję się szczęśliwy. Po latach biedy, gdzie opowiastki staruszków dodawały mi więcej sił niż stare jedzenie wreszcie wstąpiłem Floty Galaktycznej do oddziałów odkrywców. Marzenie o Lax Lux wreszcie może się spełnić i ja w to wierzę.

Moim dziecinnym marzeniem zawsze było zobaczenie Lax Lux (z arbejskiego znaczy Miasto Światła ). Według wielu legend i mitów najpotężniejsze światło w kosmosie pochodzi właśnie stamtąd, a skarby zgromadzone wokół niego w wielkiej komnacie na szczycie góry Krie tylko to potęgują. Złota, płynne kruszce, które za dotknięciem zmieniają się w bryły i wiele innych metali sprawią,...

Choć mogłabym polecieć gdzie chcę, to nie wszędzie bym chciała. Nie polecę na Gandamium, wodny świat pełen niesamowitych stworzeń. Wielkie niczym wieżowce podwodne stwory dryfują leniwie w szarozielonych wodach tego globu. Na niewielkich wysepkach nie znajduje się żadne życie. No, prawie żadne: jest sporo komarów. A to oznacza, że nie jest to miejsce dla mnie.
Mój statek nie wyląduje też na skalistym podłożu Horoth. Siarka i pyły wulkaniczne nie są tym, czego oczekiwałabym od planety marzeń. Zdecydowanie wolę nawet wybuchy złości mojej matki od wybuchów horothowych wulkanów.
Także spowita w mgle Jadenia nie uświadczy mojej obecności. Najczulsze transmitery nie potrafią wyznaczyć odpowiedniego miejsca na lądowanie w jej gęstej mgle, a nie chcę być kolejnym sarkofagiem na tej odległej o 30 tys lat świetlnych planecie Układu Podwójnego Numer 1237447732. Choć gdyby nie mgła podwójny zachód słońc byłby pięknym widokiem.
Mój lot skieruję na rubieże Układu Trappist-1. Tam znajduje się mała jak Wenus, ale za to ekologicznie dostosowana do zamieszkania Ykenia. Jako dużo młodsza siostra Ziemi jest idealna. Ale pod jednym warunkiem: po moim pierwszym kroku na jej powierzchni zniknęłaby ona z radarów i teleskopów całego świata. Bo stałaby się moją planetą pustelniczą.

Choć mogłabym polecieć gdzie chcę, to nie wszędzie bym chciała. Nie polecę na Gandamium, wodny świat pełen niesamowitych stworzeń. Wielkie niczym wieżowce podwodne stwory dryfują leniwie w szarozielonych wodach tego globu. Na niewielkich wysepkach nie znajduje się żadne życie. No, prawie żadne: jest sporo komarów. A to oznacza, że nie jest to miejsce dla mnie.
Mój statek...

Podążać będę gwiezdną drogą, która wiedzie do Ciebie. Zabiorę Cię do mojego statku kosmicznego i razem znajdziemy planetę, gdzie zamieszkamy razem, przeszłość przestanie istnieć. Nasze ścieżki ponownie skrzyżują się a nowi mieszkańcy nas zaakceptują. Może razem doświadczymy deszczu diamentów na Uranie albo będziemy podziwiać pierścienie Saturna. Możliwości jest wiele. Przecież gdzieś we wszechświecie jest miejsce dla naszej dwójki.

Podążać będę gwiezdną drogą, która wiedzie do Ciebie. Zabiorę Cię do mojego statku kosmicznego i razem znajdziemy planetę, gdzie zamieszkamy razem, przeszłość przestanie istnieć. Nasze ścieżki ponownie skrzyżują się a nowi mieszkańcy nas zaakceptują. Może razem doświadczymy deszczu diamentów na Uranie albo będziemy podziwiać pierścienie Saturna. Możliwości jest wiele....