Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mili
Piotr
ana
Karmelka
Sally Walker

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Mili
Piotr
ana
Karmelka
Sally Walker

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Los okrutnie ze mnie zadrwił, gdy miałam lat niewięcej niż 12.
Jak co roku, w Dzień Dziecka, dla dzieciaków z mojej wioski zorganizowano festyn. Mama dała mi wtedy jakieś drobniaki, bo wiadomo, waty cukrowej za darmo nie dają. Zagospodarowałam moje 15 złotych rozsądnie i postanowiłam spróbować szczęścia. Kupiłam los za trójkę. Zobaczymy czy 141 coś dziś wygra. Schowałam go do kieszeni spodni. Gdy przyszedł czas na rozlosowanie nagród, podekscytowana pogmerałam po kieszeniach w poszukiwaniu mojego szczęśliwego numerka.
Niestety. Wywinęłam nawet kieszenie na drugą stronę w nadziei, że jednak gdzieś się zawieruszył. Nic z tych rzeczy, zgubiłam go.
Pewnie i tak nic bym nie wygrała, ale te emocje, podczas wyczytywania kolejnych szczęśliwców.
Finał, nagroda główna! Tutururuuuuu, fanfary proszę! Piękny rower górski czeka na nowego właściciela!
Napięcie rośnie, losowanie się przeciąga, a wodzirej każdy ruch wykonuje 3 razy wolniej. Miesza w kuli z losami, szeleszczą (nie)szczęśliwe numerki. W końcu jest! Wyłonił się ON! Cisza nastała, czas się zatrzymał. Wodzirej już wie. Napięcię rośnie. Bierze haust powietrza i mówi: Rower wygrywa szczęśliwiec, którego liczba, składa się z 3 cyfr (BŁAGAM!)... i tym szcześliwcem jest... posiadacz losu. O numerze (PROSZĘ BOZIU, JEŚLI MNIE SŁYSZYSZ!). Sto. (NIE!) Czterdzieści (NIE!)...JEDEN!
NIE!
Długo ryczałam tej nocy.

Los okrutnie ze mnie zadrwił, gdy miałam lat niewięcej niż 12.
Jak co roku, w Dzień Dziecka, dla dzieciaków z mojej wioski zorganizowano festyn. Mama dała mi wtedy jakieś drobniaki, bo wiadomo, waty cukrowej za darmo nie dają. Zagospodarowałam moje 15 złotych rozsądnie i postanowiłam spróbować szczęścia. Kupiłam los za trójkę. Zobaczymy czy 141 coś dziś wygra. Schowałam go...

Ten dzień od samego początku był pechowy. Padła mi bateria w budziku przez co wstałem pół godziny później niż zwykle i nie miałem czasu zjeść śniadania. Wichura przewróciła drzewo na drogę więc przez objazd spóźniłem się na pierwszy wykład, jak by tego było mało wykładowca sprawdził obecność co mu się zdarza najwyżej dwa, trzy razy w semestrze. W pośpiechu zapomniałem zabrać sprawozdanie na laboratoria za co dostało mi się od prowadzącego. Podczas przerwy między zajęciami chciałem kupić coś do jedzenia, ale kafeteria była zamknięta i musiałem zadowolić się batonem z automatu. Gdy skończyłem zajęcia rozpadał się deszcz, a ja oczywiście nie miałem parasola. Na koniec kiedy przemoczony i głodny wróciłem do domu okazało się, że obiad będę musiał zrobić sobie sam bo matka nie czuje się dobrze.

Ten dzień od samego początku był pechowy. Padła mi bateria w budziku przez co wstałem pół godziny później niż zwykle i nie miałem czasu zjeść śniadania. Wichura przewróciła drzewo na drogę więc przez objazd spóźniłem się na pierwszy wykład, jak by tego było mało wykładowca sprawdził obecność co mu się zdarza najwyżej dwa, trzy razy w semestrze. W pośpiechu zapomniałem...

Jestem człowiekiem, który nie ma żadnego zwierzątka w domu, a przepraszam miałem kiedyś Ale tylko przez chwilę. Otóż kiedyś bardzo chciałem mieć rybki. Ucieszyłem się, że mama z tatą wyrazili na to zgodę. Poszliśmy razem z siostrą do sklepu zoologicznego. Kupiliśmy dwa malutkie akwaria do naszych pokoi i po dwie rybki. No i oczywiście karmę. Niestety nie pamiętam jak je nazwałem. Jednak wiem, że czułem satysfakcję z ich posiadania. Następnego dnia rano dałem im odpowiednią ilość karmy, moja siostra także i poszliśmy do szkoły. Cały czas o nich myślałem. Kiedy wróciłem do domu. Pobiegłem szybko do góry, żeby przywitać się z moimi rybkami. Ze zdumieniem stwierdziłem że nie żyją. Poszedłem do pokoju mojej siostry i one także nie wykazywały oznak życiowych. Do wieczoru próbowałem przeanalizować co zrobiłem źle. Stwierdziłem, że to może wina karmy. Pojechałem z powrotem do zoologicznego i mama kupiła mi i siostrze po parze oraz oczywiście nową karmę.( Nie żałowałem, ponieważ zwierzątka były tanie). Następnego dnia rano ja i siostra uczyliśmy nowej karmy i poszliśmy do szkoły. Myślałem że będzie w pożądku. Ale zdażyła się rzecz nieprawdopodobna. Oczywiście moje rybki umarły, ale co się stało w pokoju mojej siostry. Och doprawdy nigdy czegoś takiego nie widziałem. Jedna rybka zdechła druga natomiast była żywa. Wyglądało to tak jakby jedna zabiła drugą albo po prostu zjadła cały pokarm. Doprawdy nie rozumiałem tego. Powiedziałem sobie: " Adam, do trzech razy sztuka" Zakupiłem ostatnia parę w sklepie. Nazajutrz zdechły, rybka mojej siostry także. To dopiero pech. Dałem sobie spokój z zwierzątkami. Od tamtej pory żadnego nowego nie miałem. To dopiero pech.

Jestem człowiekiem, który nie ma żadnego zwierzątka w domu, a przepraszam miałem kiedyś Ale tylko przez chwilę. Otóż kiedyś bardzo chciałem mieć rybki. Ucieszyłem się, że mama z tatą wyrazili na to zgodę. Poszliśmy razem z siostrą do sklepu zoologicznego. Kupiliśmy dwa malutkie akwaria do naszych pokoi i po dwie rybki. No i oczywiście karmę. Niestety nie pamiętam jak je...

To był okropny wieczór. Moja ponad 80-letnia Babcia zasłabła. Szybko zawiozłam Ją do szpitala. Zostawili Ją na izbie przyjęć, mnie wygonili do domu. Całą noc nie mogłam spać, wyobrażałam sobie najgorsze. Rano, wchodzę na salę babci, a ta bladziutka. Pytam "Co się stało?", a Ona: " Śpię na szpitalnym łóżku, gdy czuję, że nagle podnosi się kołdra i jakiś obcy chłop mówi " No! Posuń się babka! Nie mam gdzie spać!" No i się położył ze mną!" Ja spanikowana, pytam co Babcia zrobiła, a Ona - "Nic, ale spać całą noc nie mogłam". Wyobraziłam sobie minę pielęgniarki rano- 85 letnia Babcia przygruchała sobie kawalera! p.s. Jakoś Babci się ze szpitala wychodzić nie śpieszyło:)

To był okropny wieczór. Moja ponad 80-letnia Babcia zasłabła. Szybko zawiozłam Ją do szpitala. Zostawili Ją na izbie przyjęć, mnie wygonili do domu. Całą noc nie mogłam spać, wyobrażałam sobie najgorsze. Rano, wchodzę na salę babci, a ta bladziutka. Pytam "Co się stało?", a Ona: " Śpię na szpitalnym łóżku, gdy czuję, że nagle podnosi się kołdra i jakiś obcy chłop mówi...

To miał być idealny grudniowy dzień. Za oknem lekki mróz i prószący śnieg. Na popołudnie i wieczór miałem zaplanowaną randkę z Sylwią. Wszystko było już zaplanowane. Najpierw wypad na lodowisko, a wieczorem wspólna kolacja w nowo otwartej restauracji. Nadeszła godzina wyjazdu. Wsiadam do samochodu, przekręcam kluczyk i... nic. Akumulator rozładowany. Spoglądam na zegarek i stwierdzam, że mam wystarczającą ilość czasu żeby zawołać sąsiada, odpalić mój samochód za pomocą jego akumulatora i przewodów rozruchowych i na czas będę w umówionym miejscu. Na szczęście był w domu i wszystko poszło bardzo sprawnie. Jestem już w drodze na moją wymarzoną randkę. Całe szczęście, że nie lubię się spóźniać i zawsze wolę być na miejscu z pewnym marginesem czasu. Dziś się on przydał. Ale to nie koniec pechowych przygód. Stojąc na światłach i będąc już myślami na randce czuję... uderzenie w tył samochodu. Jeszcze tego brakowało! Niestety, uszkodzenia są na tyle duże, że bez wzywania policji i lawety się nie obejdzie, a co gorsza i bez randki.  Można stwierdzić, że gdy pech ma  Cię dopaść to nic z tym nie zrobisz. Pecha nie oszukasz. Dzwonię do Sylwii i opowiadam o zaistniałej sytuacji, na szczęście zrozumiała wiszące nade mną fatum tego dnia i zaproponowała przełożenie naszej randki na jutrzejszy dzień. To był naprawdę pechowy dzień, jednak byłem przekonany że jutrzejszy będzie lepszy. Tak też się stało, do dziś mamy co wspominać.

To miał być idealny grudniowy dzień. Za oknem lekki mróz i prószący śnieg. Na popołudnie i wieczór miałem zaplanowaną randkę z Sylwią. Wszystko było już zaplanowane. Najpierw wypad na lodowisko, a wieczorem wspólna kolacja w nowo otwartej restauracji. Nadeszła godzina wyjazdu. Wsiadam do samochodu, przekręcam kluczyk i... nic. Akumulator rozładowany. Spoglądam na zegarek i...

Najbardziej pechowa sytuacja? Chyba nigdy nie zapomnę swojego powrotu do domu z powtórki okropnego egzaminu, którego nie potrafiłam zdać, ucząc się długimi tygodniami. Wydawało mi się, że jestem przygotowana bardzo dobrze i nie ma szans, żebym nie zdała. Oczywiście Pani Profesor była innego zdania i do zaliczenia zabrakło mi zaledwie 0,25 pkt. Próbowałam z nią rozmawiać, analizować całą pracę, niestety była nieugięta i czekał mnie egzamin warunkowy za kilka stówek i to za rok. Zmęczona, smutna i wkurzona, pognałam na przystanek autobusowy. Stoję sobie spokojnie, patrzę przed siebie, myśli kłębią się w mojej głowie i nagle chlup... Na moją kurtkę spada ogromne białe ptasie gówno, rozlewając się po całym ramieniu. Rozglądam się, by sprawdzić, czy ktoś to widział i szybciutko pozbywam się kurtki. Zażenowana do granic możliwości dostaję kolejnego strzała i to dosłownie... Nagle i mój sweter tonie w kupie! Finalnie wracałam w krótkim rękawie i żeby było śmieszniej się przeziębiłam.

Najbardziej pechowa sytuacja? Chyba nigdy nie zapomnę swojego powrotu do domu z powtórki okropnego egzaminu, którego nie potrafiłam zdać, ucząc się długimi tygodniami. Wydawało mi się, że jestem przygotowana bardzo dobrze i nie ma szans, żebym nie zdała. Oczywiście Pani Profesor była innego zdania i do zaliczenia zabrakło mi zaledwie 0,25 pkt. Próbowałam z nią rozmawiać,...

Był bardzo gorący, letni dzień, a ja miałam na mieście milion spraw do załatwienia. Latałam z jednego miejsca do drugiego, goniłam za uciekającymi tramwajami, ledwo miałam w ogóle czas żeby coś zjeść. Jako, że często rozsądek opuszcza mnie w tak ciepłą pogodę, założyłam w ten dzień skarpetki i tenisówki. Tak, to był błąd, bo skarpetki szybko stały się mokre i porobiły się w nich dziury, od tarcia i temperatury a ich zapach na pewno pozostawiał wiele do życzenia. W końcu została mi już tylko jedna rzecz do zrobienia w tym zabieganym dniu - randka z nowo poznanym chłopakiem. Poznaliśmy się na imprezie i gadało nam się tak fajnie, że postanowiliśmy wybrać się któregoś dnia na piwo. I własnie nadszedł ten dzień. Pomyślałam o swoich skarpetkach, no ale przecież idziemy tylko na piwo, nie będę zdejmować butów. Nie ma czym się przejmować, gdyby zapraszał mnie potem do siebie, to po prostu odmówię. Czekałam na niego pod umówionym pubem, przyszedł z kaskiem w ręce i powiedział, że przyjechał na motorze, więc musimy zmienić plany, bo nie może pić alkoholu. Zaproponował pójście do klimatycznej herbaciarni w stylu buddyjskim. Na miejscu okazało się, że jest to typ lokalu, w którym siedzi się na podłodze i konieczne jest zdjęcie butów. Było już za późno żeby się wycofać. Resztę sobie dośpiewajcie. Ciekawe dlaczego było to nasze ostatnie spotkanie?
No cóż, biednemu zawsze wiatr w oczy! Nie wiem czy jest to najbardziej pechowa sytuacja w moim życiu, ale..jak najbardziej prawdziwa :)

Był bardzo gorący, letni dzień, a ja miałam na mieście milion spraw do załatwienia. Latałam z jednego miejsca do drugiego, goniłam za uciekającymi tramwajami, ledwo miałam w ogóle czas żeby coś zjeść. Jako, że często rozsądek opuszcza mnie w tak ciepłą pogodę, założyłam w ten dzień skarpetki i tenisówki. Tak, to był błąd, bo skarpetki szybko stały się mokre i porobiły się w...

Kumulacja roku. Do wygrania jest kilkadziesiąt milionów, więc próbuję, gram. Szczęście mi dopisuje, ale pech o mnie nie zapomina. Kupon ze skreślonymi liczbami wyrzuciłam wczoraj do parkowego koza na śmieci. Przecież trafiłam szóstkę! Nie odpuszczam, biję się o zawartość kosza z parkowym bezdomnym i wygrywam. Znajduję kupon. Pieniądze są moje, już planuję na co je wydam, kiedy nagle budzę się. To był tylko sen.

Kumulacja roku. Do wygrania jest kilkadziesiąt milionów, więc próbuję, gram. Szczęście mi dopisuje, ale pech o mnie nie zapomina. Kupon ze skreślonymi liczbami wyrzuciłam wczoraj do parkowego koza na śmieci. Przecież trafiłam szóstkę! Nie odpuszczam, biję się o zawartość kosza z parkowym bezdomnym i wygrywam. Znajduję kupon. Pieniądze są moje, już planuję na co je wydam,...