Grupa dyskusyjna Konkursy LubimyCzytać.pl

 [bookCover]4876468|Miliarder[/bookCover] Miliarder[bookLink]4876468|Miliarder[/bookLink]

 [bookCover]4876468|Miliarder[/bookCover] Miliarder[bookLink]4876468|Miliarder[/bookLink]

Zobacz ten post

Jak pech może być śmieszny?
Dla mnie miał być to rok remontów i legalizacji związku.PECH chciał, ze mój partner zachorował i stracił pracę. Pierwszy kwartał tego roku jest pechowy. HA HA, super zabawna historia.

Jak pech może być śmieszny?
Dla mnie miał być to rok remontów i legalizacji związku.PECH chciał, ze mój partner zachorował i stracił pracę. Pierwszy kwartał tego roku jest pechowy. HA HA, super zabawna historia.

Zobacz ten post

W maju zawsze zasiadam w komisjach maturalnych,ale tylko w wyznaczone grafikiem dni. Pewnego dnia idę sobie normalnie do pracy (będąc święcie przekonaną,że w tym dniu matur nie mam) ubrana w dres (bo jestem wf-istką) i spotykam koleżankę ubraną "na galowo",która zdziwiona moim strojem pyta: "to ty idziesz się dopiero przebrać na matury",a ja na to: "na jakie matury? Przecież dzisiaj nie mam komisji". Na co ona ze śmiechem: "Owszem,masz". Zrobiło mi się ciemno przed oczami,bo jak tu w dresie wejść na salę matur? Na szczęście moja mama mieszka blisko szkoły,więc w te pędy pobiegłam do niej po jakieś bardziej wizytowe ciuchy. Zdążyłam jeszcze pójść do toalety,po czym zasiadłam w komisji.Nagle zorientowałam się,że nie mam telefonu.Przeszukałam torebkę i nic. W trakcie matury pod pretekstem,że chce mi się siusiu,wyszłam znowu do toalety i okazało się,że telefon wpadł mi do... muszli klozetowej.Zdołałam go wyłowić,ale nadawał się już tylko na śmietnik. Miałam serdecznie dosyć tego dnia.Ale okazało się,że to nie koniec pecha. Po zakończonych maturach wsiadłam w samochód i udałam się do domu. I nagle telefon ze szkoły: "Wracaj,bo nie podpisałaś jednego z protokołów,a bez tego nie możemy wysłać matur do Okręgowej Komisji Egzaminacyjnej". No i wróciłam wściekła jak osa i totalnie już zrezygnowana. I tak właśnie wyglądał mój pechowy dzień

W maju zawsze zasiadam w komisjach maturalnych,ale tylko w wyznaczone grafikiem dni. Pewnego dnia idę sobie normalnie do pracy (będąc święcie przekonaną,że w tym dniu matur nie mam) ubrana w dres (bo jestem wf-istką) i spotykam koleżankę ubraną "na galowo",która zdziwiona moim strojem pyta: "to ty idziesz się dopiero przebrać na matury",a ja na to: "na jakie matury?...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Wtorek rozpoczął się piękną słoneczną pogodą i nic nie zapowiadało pechowego dnia. Po pracy spotkałam Roberta, dawnego kolegę z gimnazjalnej klasy. Zagadaliśmy się i zapomniałam o całym bożym świecie, gdy patrzyłam w jego brązowe oczy. Zostawiłam mu swój numer komórki, żebyśmy umówili się na kolejne spotkanie.
Wracałam do domu szczęśliwa. W głowie planowałam przebieg następnej randki.
Przekraczając próg drzwi poczułam, że weszłam w coś mokrego. Pęcherz mojego psa miał granice swojej wytrzymałości i pupil zrobił kałużę. Taka drobnostka nie zepsuła mi humoru. Nalałam do wiadra wody z płynem i zabrałam się za sprzątanie.
Poczułam wibrację w kieszeni, więc szybko wyciągnęłam telefon. Miałam nadzieję, że dostanę sms od Roberta. Moja głowa była gdzieś w chmurach. Zagapiłam się na wiadomość i nie zauważyłam Maksa kręcącego się pod moimi nogami, domagającego się spaceru. Zrobiłam krok do przodu i potknęłam się a komórka wylądowała w kuble wody. Szybko zeszłam z chmur na ziemię. Telefon przestał działać. Poczułam, że krąży nade mną jakieś fatum.

Wtorek rozpoczął się piękną słoneczną pogodą i nic nie zapowiadało pechowego dnia. Po pracy spotkałam Roberta, dawnego kolegę z gimnazjalnej klasy. Zagadaliśmy się i zapomniałam o całym bożym świecie, gdy patrzyłam w jego brązowe oczy. Zostawiłam mu swój numer komórki, żebyśmy umówili się na kolejne spotkanie.
Wracałam do domu szczęśliwa. W głowie planowałam przebieg...

Zobacz ten post

więcej

mniej

W czasach przed Internetem wyniki "dużego lotka" sprawdzało się w telegazecie. Rodzice włączyli telewizor... sprawdzają wyniki... Jest! Trafiliśmy piątkę! 8 tysięcy złotych wygranej! Wszyscy się cieszą, a ja spojrzałam na ekran. Wyniki były z wtorku, a kupon z czwartku. Kiedy to ogłosiłam to jakby świat zamarł. Niby nie moja wina, ale brat 3 dni się do mnie nie odzywał :(

W czasach przed Internetem wyniki "dużego lotka" sprawdzało się w telegazecie. Rodzice włączyli telewizor... sprawdzają wyniki... Jest! Trafiliśmy piątkę! 8 tysięcy złotych wygranej! Wszyscy się cieszą, a ja spojrzałam na ekran. Wyniki były z wtorku, a kupon z czwartku. Kiedy to ogłosiłam to jakby świat zamarł. Niby nie moja wina, ale brat 3 dni się do mnie nie odzywał...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Cóż..... Gdy zabraknie gazu w kuchni człowiek wpada na przeróżne sposoby zrobienia czegoś do jedzenia.
Nie inaczej było w moim przypadku, kierowana niezwykłą pomysłowością uznałam, że z chęcią zjadłabym ugotowane jajko. Ale jak ugotować jajko gdy nie ma gazu na kuchni? Z pomocą przychodzi kuchenka mikrofalowa!
Tak, dobrze widzicie. Wpadłam na pomysł, iż ugotuję jajko w mikrofalówce.
Aby to zrobić nalałam wody do dużego kufla z grubego szkła, wrzuciłam jajko i ustawiłam podgrzewanie na kilka minut. Zadowolona z własnej pomysłowości stałam przed mikrofalą i obserwowałam jak woda z jajkiem zaczyna wrzeć. W pewnym momencie niestety uśmiech spełzł z mojej twarzy. Jajko wybuchło. Pozostałam głodna i przerażona.

Cóż..... Gdy zabraknie gazu w kuchni człowiek wpada na przeróżne sposoby zrobienia czegoś do jedzenia.
Nie inaczej było w moim przypadku, kierowana niezwykłą pomysłowością uznałam, że z chęcią zjadłabym ugotowane jajko. Ale jak ugotować jajko gdy nie ma gazu na kuchni? Z pomocą przychodzi kuchenka mikrofalowa!
Tak, dobrze widzicie. Wpadłam na pomysł, iż ugotuję jajko w...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Lepiej nie pisać o moich najbardziej pechowych sytuacjach, gdyż mój pech ma to do siebie, że bywa przykry, a nie śmieszny. Na przykład ostatnią pechową sytuacją, jaka mi się przydarzyła, było wygranie na Lubimyczytać.pl zaproszenia do kina. Miałam zamiar wybrać się na film z moim narzeczonym i gdy pokazałam mu zwiastun, bardzo się ucieszył, jako że produkcja zapowiadała się na bardzo ciekawą. Listonosz nawet zdążył dostarczyć mi zaproszenie na parę godzin przed seansem.
I cóż z tego, skoro ja wtedy leżałam w łóżku z przeziębieniem…

Lepiej nie pisać o moich najbardziej pechowych sytuacjach, gdyż mój pech ma to do siebie, że bywa przykry, a nie śmieszny. Na przykład ostatnią pechową sytuacją, jaka mi się przydarzyła, było wygranie na Lubimyczytać.pl zaproszenia do kina. Miałam zamiar wybrać się na film z moim narzeczonym i gdy pokazałam mu zwiastun, bardzo się ucieszył, jako że produkcja zapowiadała się...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Mialam ostatnio problem z kregoslupem, ktory z dnia na dzien sie nasilal. W koncu pewnego dnia doszlo do tego, ze nie dalam rady juz normalnie funkcjonowac a wiec postanowilam, ze wroce do domu wczesniej. Jako, ze szlam zgieta w pol z bolu jak za przeproszeniem za potrzeba, nie dalam rady dobiec do autobusu, a zaraz po tym jak odjechal okazalo sie, ze na tej trasie byl wypadek a wiec ulica byla totalnie zakorkowana podobno przez dobre 1,5 godziny. Wypozyczylam hulajnoge i jakos dojechalam na druga ulice i taksowka dojechalam do domu. Musialo to qygladac komicznie, co najmniej jak 100latka na hulajnodze. Natychmiast chcialam wziac tabletke przeciwbolowa,ale najpierw otworzylam okno zeby sie wietrzylo w pokoju. To byla ostatnia tabletka i pech chcial,ze akurat mi upadla i to tak niefortunnie,ze musislam sie polozyc na ziemi zeby jej dosiegnac. W tym momencie nastapil punkt kulminacyjny i tak mi trzasnelo,ze juz nie dalam rady sie podniesc. I lezalam tak na tej podlodze bo nikogo w domu nie bylo dobre pol godziny. Najpierw sie rozplakalam z tego wszystkiego, ale potem to juz sma z siebie sie zaczelam smiac. Mysle sobie no pieknie, teraz jeszcze tylko mnie przewiejenod tego okna a nagle slysze jakis meski glos z okna wlasnie...mysle o co chodzi? Okazalo sie, ze to moj sasiad z gory naprawia cos przy swoim oknie i na lince zwisa nad moim oknem. Patrzyl na mnie dobra chwile jak sie smiejebinplacze na raz po czyl krzyknelam no co sie pan patrzysz, pomoze pan czy nie? A on przybiegl do mnie i przyniosl pol litra jeszcze n dobry poczatek znajomosci i na zlagodzenie bolu jak mnie podnosil z tej podñogi i jeszcze musial zaprowqdzic do toalety... no wiatr w oczy zawsze

Mialam ostatnio problem z kregoslupem, ktory z dnia na dzien sie nasilal. W koncu pewnego dnia doszlo do tego, ze nie dalam rady juz normalnie funkcjonowac a wiec postanowilam, ze wroce do domu wczesniej. Jako, ze szlam zgieta w pol z bolu jak za przeproszeniem za potrzeba, nie dalam rady dobiec do autobusu, a zaraz po tym jak odjechal okazalo sie, ze na tej trasie byl...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Ja nie jestem przekonana, czy to do końca będzie odpowiedź na to pytanie, ale chcę się do czegoś przyznać. Ja chyba jestem trochę taka gapą albo niezdarą - może nie do końca, ale czasami i to wtedy gdy nie uważam. Mam pewne wspomnienie, które może być tego przykładem. To już chyba było kilka lat temu. To była księgarnia Empik w białostockiej Alfie. I tak bardzo silnie zareagowałam na książkę Zośka i Parasol Aleksandra Kamińskiego. To była jedna z książek mojej młodości. Czytałam ją jak miałam 18 lat i była wtedy i jest ciągle dla mnie bardzo ważna. I tak w zasadzie zwariowałam jak zobaczyłam po latach to nowe wydanie i zareagowałam trochę nerwowo do tego stopnia, że fizycznie zniszczyłam oznaczenie w Empiku przypisane chyba tej książce i temu autorowi. Książki nie kupiłam, bo nie miałam za co, ale jednocześnie nikt w księgarni nie zareagował w żaden sposób na to co zrobiłam, chociaż myślę, że koszt materialny mojego czynu też nie był duży, ale u podłoża tego naprawdę leżała emocja, którą we mnie wywołała ta właśnie książka. To było wspomnienie mojej młodości i do tego ciągle żywe.

Ja nie jestem przekonana, czy to do końca będzie odpowiedź na to pytanie, ale chcę się do czegoś przyznać. Ja chyba jestem trochę taka gapą albo niezdarą - może nie do końca, ale czasami i to wtedy gdy nie uważam. Mam pewne wspomnienie, które może być tego przykładem. To już chyba było kilka lat temu. To była księgarnia Empik w białostockiej Alfie. I tak bardzo silnie...

Zobacz ten post

więcej

mniej

Niemłoda już kobieta przekroczyła prób bardzo poważanej instytucji; w jednej ręce niosła kilka toreb – prawdopodobnie wyładowanych zakupami – a w drugiej ubrania dla swojego dziecka. Przekazała torbę zadowolonemu dziecku i zaczęła wypytywać o jedną, ostatnio niewyjaśnioną sytuację. Na koniec wcisnęła mi do ręki dodatkową torbę, twierdząc, że nie będzie obarczać nią biednego dziecka. Nogi się omal pode mną nie ugięły, gdy dźwigałam w rękach tę torbę. Po dwóch godzinach przyszedł ojciec i zadał podobne pytania oraz zostawił „pod moją opieką” kolejne, bardzo potrzebne dziecku rzeczy. Tym razem osunęłam się wraz z nimi na podłogę. Po półgodzinie wpadła babcia dziecka, by rzeczone rzeczy odebrać, bo jednak się nie przydadzą. Wszyscy byli bardzo zainteresowani uzyskaniem jak największych informacji o dziecku, które wciąż przebywało w budynku. Zaniosłam tak potrzebne rzeczy do samochodu „staruszki”, kilka razy je zrzucając i się przy tym potykając. Dziecko, będące obiektem powszechnego zainteresowania, dla którego nikt z rodziny nie znalazł czasu, choć każdy z ich członków spędziła na rozmowie ze mną prawie dwadzieścia minut, poszło same po zamknięciu świetlicy do domu. Część tak jakże mu „potrzebnych” rzeczy pozostała na noc w placówce… A ja, cała zlana potem i poobijana, ruszyłam do domu.

Niemłoda już kobieta przekroczyła prób bardzo poważanej instytucji; w jednej ręce niosła kilka toreb – prawdopodobnie wyładowanych zakupami – a w drugiej ubrania dla swojego dziecka. Przekazała torbę zadowolonemu dziecku i zaczęła wypytywać o jedną, ostatnio niewyjaśnioną sytuację. Na koniec wcisnęła mi do ręki dodatkową torbę, twierdząc, że nie będzie obarczać nią biednego...

Zobacz ten post

więcej

mniej