Wcale nie musiałam się długo zastanawiać nad odpowiedzią czytając to pytanie. Zdecydowanie w wysokich górach brakowałoby mi ciepła. Jestem największym ,,piecuchem'' w całej rodzinie. Jadąc autem mam ustawioną temperaturę na maxa, w pokoju podobno (według opinii wchodzących do tego pomieszczenia) mam saunę. Zimą rajstopy pod spodniami, gruba czapka, najgrubsze rękawice jakie mogę znaleźć w sklepie oraz puchowa kurtka to obowiązek. Poza tym gorące kąpiele w zimne wieczory to po prostu rytuał, którego w górach nie mogłabym zaznać. Pisząc, że brakowałoby mi ciepła nie mam jednak na myśli jedynie stopni Celsjusza, a ciepła, które panuje w mojej rodzinie. Kto zastąpiłby moją ukochaną mamę, która jest moją najlepszą przyjaciółką? Gdzie miałabym znaleźć ciepły głos mojej babci wspierający mnie i pocieszający w trudnych chwilach? Jaki piesek na wysokości kilku tysięcy metrów budziłby mnie liżąc mi twarz i wyganiając na poranny spacer? Dlatego też wolałabym (chociaż z bólem serca) znosić ekstremalne temperatury na minusie, niż zimno, które byłoby w mojej duszy.

Wcale nie musiałam się długo zastanawiać nad odpowiedzią czytając to pytanie. Zdecydowanie w wysokich górach brakowałoby mi ciepła. Jestem największym ,,piecuchem'' w całej rodzinie. Jadąc autem mam ustawioną temperaturę na maxa, w pokoju podobno (według opinii wchodzących do tego pomieszczenia) mam saunę. Zimą rajstopy pod spodniami, gruba czapka, najgrubsze rękawice jakie...

Wyruszając na tak ekstremalną wyprawę, należy się przygotować, nie tylko praktycznie i fizycznie, ale również psychicznie i mentalnie. Myślę, że udałoby mi się tego wszystkiego dokonać, gdybym podjęła taką decyzję, że jadę.Są jednak trzy rzeczy, z brakiem który trudno byłoby mi się pogodzić. Pierwsza to ciepło. Ja, taki zmarzluch, kompletnie nieodporny na zimno, któremu spowalniają wszystkie procesy życiowe w temperaturze poniżej 10°C, musiałabym wspinać się w takich warunkach? Pocieszający jest fakt, że kiedy się ciało rusza, to jest zdecydowanie cieplej, jednak nie mam pojęcia, co miałabym założyć, głównie na dłonie i nogi, aby nie odpadły mi podczas wędrówki. Druga rzecz to nieograniczona ilość gorącej herbaty. Uwielbiam 😁 każdy gatunek (poza zieloną) i wypijam hektolitry dziennie. Trzecia rzecz to muzyka. Towarzyszy mi dwadzieścia cztery godziny na dobę, siedem dni w tygodniu. Jest częścią mojej duszy, a nawet drugą moją jaźnią. Poza tym to myślę, że za tydzień będę gotowa, więc jak ktoś ma wolne miejsce w ekipie, to chętnie się zabiorę.

Wyruszając na tak ekstremalną wyprawę, należy się przygotować, nie tylko praktycznie i fizycznie, ale również psychicznie i mentalnie. Myślę, że udałoby mi się tego wszystkiego dokonać, gdybym podjęła taką decyzję, że jadę.Są jednak trzy rzeczy, z brakiem który trudno byłoby mi się pogodzić. Pierwsza to ciepło. Ja, taki zmarzluch, kompletnie nieodporny na zimno, któremu...

Myślę, że tak naprawdę to żadnej. Nie po to wybrałabym się na wspinaczkę, żeby myśleć o wszelkich niedogodnościach. To miałaby być przygoda i wszelkie trudności z nią związane. Życie jest po to, aby brać je takim jakim jest tu i teraz. Czasem potrzebny jest dreszczyk emocji.

Myślę, że tak naprawdę to żadnej. Nie po to wybrałabym się na wspinaczkę, żeby myśleć o wszelkich niedogodnościach. To miałaby być przygoda i wszelkie trudności z nią związane. Życie jest po to, aby brać je takim jakim jest tu i teraz. Czasem potrzebny jest dreszczyk emocji.

Ogólnie nie mam problemów z zaadoptowaniem się do nowych warunków. Kolejna przeprowadzka? Żaden problem. Nowa praca? Spoko, dajcie mi 3 dni. A pakując się na wakacje zabieram ze sobą najpotrzebniejsze rzeczy w ten sposób, że zazwyczaj mieszczę się w małą walizkę (choć przyznam szczerze że zawsze kusi mnie wizja dodatkowej walizki z samymi butami i kosmetykami;)). No dobra, fakt, muszę przepakowywać się kilkukrotnie, ale efekt końcowy jest "zadowalający" ;)
Zdaję sobie sprawę że wspinaczka to nie pikuś. Myślę że najbardziej brakowałoby mi właśnie toalety i łazienki. O ile do niemycia głowy bym się przyzwyczaiła (jestem świadoma, że w takich warunkach zasady higieny osobistej schodzą na baaardzo daleki plan) to z niemożliwością korzystania z toalety byłoby trudniej szczególnie w czasie "tych" dni.
Z drugiej strony planując taką podróż trzeba być świadom warunków. Po dłuższym zastanowieniu stwierdzam, że pewnie brakowałoby mi poczucia bezpieczeństwa, tego, że jeśli cokolwiek się stanie nie zjawi się na miejscu karetka z wszelką potrzebną aparaturą i lekami.

Ogólnie nie mam problemów z zaadoptowaniem się do nowych warunków. Kolejna przeprowadzka? Żaden problem. Nowa praca? Spoko, dajcie mi 3 dni. A pakując się na wakacje zabieram ze sobą najpotrzebniejsze rzeczy w ten sposób, że zazwyczaj mieszczę się w małą walizkę (choć przyznam szczerze że zawsze kusi mnie wizja dodatkowej walizki z samymi butami i kosmetykami;)). No dobra,...

Najbardziej brakowałoby mi chyba aparatu fotograficznego lub zwykłego smartfona. No bo przecież jak uchwycić te piękne widoki, krajobrazy.

Najbardziej brakowałoby mi chyba aparatu fotograficznego lub zwykłego smartfona. No bo przecież jak uchwycić te piękne widoki, krajobrazy.

Najbardziej brakowałoby mi książek. Jest to rzecz bez której ciężko mi się żyje w czasie jakiejkolwiek podróży. Jestem przyzwyczajona do noszenia w torebce książki (koniecznie w wersji papierowej). Czytam w autobusach, czasem w czasie przerwy w pracy, a nawet kiedy stoję w kolejce w sklepie. Kiedy jednak wybieram się w podróż, a mój bagaż podręczny jest ograniczony, muszę zrezygnować z zabrania książki. Choć najpierw wyrzucam z torby drugą parę spodni, liczę że w jednej koszulce przechodzę 2-3 dni, ograniczam kosmetyki do minimum, żeby tylko mała książeczka się zmieściła (nawet w wersji kieszonkowej). Niestety wszystkie te zabiegi czasem nie wystarczają i muszę pożegnać się z moim papierowym przyjacielem. Wchodząc jednak na jakąkolwiek górę nie wyobrażam sobie dźwigania dodatkowego bagażu (choć przyznam, że na Czerwone Wierchy, Giewont czy Wołowca książkę wniosłam).

Najbardziej brakowałoby mi książek. Jest to rzecz bez której ciężko mi się żyje w czasie jakiejkolwiek podróży. Jestem przyzwyczajona do noszenia w torebce książki (koniecznie w wersji papierowej). Czytam w autobusach, czasem w czasie przerwy w pracy, a nawet kiedy stoję w kolejce w sklepie. Kiedy jednak wybieram się w podróż, a mój bagaż podręczny jest ograniczony, muszę...

Wybierając się na taką wyprawę człowiek zdaje sobie sprawę, że na pewien czas musi się pożegnać z codziennymi udogodnieniami, które sprawiają, że nasze życie jest lżejsze. Osobiście najbardziej brakowałoby mi ciepłego, wygodnego łóżka (znam to z autopsji). Można wiele znieść, z wielu rzeczy zrezygnować, ponieść wielki wysiłek, ale gdyby tak po wszystkim mieć możliwość na porządny relaks w mięciutkim i ciepłym łóżku, to byłaby po prostu magia... i nastopnego dnia super pokłady energii do dalszego zmagania się z siłami natury.

Wybierając się na taką wyprawę człowiek zdaje sobie sprawę, że na pewien czas musi się pożegnać z codziennymi udogodnieniami, które sprawiają, że nasze życie jest lżejsze. Osobiście najbardziej brakowałoby mi ciepłego, wygodnego łóżka (znam to z autopsji). Można wiele znieść, z wielu rzeczy zrezygnować, ponieść wielki wysiłek, ale gdyby tak po wszystkim mieć możliwość na...

Czego by brakowało? Prozaicznej czynności którą wykonuję teraz, którą wykonuje każda osoba na całym świecie. Oddychania. Nie, nie chodzi o to, że tam oddychać się nie da - bo przecież ludzie wchodzą na szczyty i schodzą żywi. Mówię o oddechu który łapiemy parę razy dziennie. Ten głęboki wdech dający siłę oraz optrzytomnienie umysłu. W górach powietrze jest rzadsze, przez co ludzie szybciej się męczą. Energia która pozostaje uchodzi na marsz pod górę oraz na utrzymanie ciepła. Owszem, można wymieniać wiele nieudogodnych sytuacji, jednak wszystkie stają się malutkie przy porównaniu z podstawową czynnością dającą nam życie.

Czego by brakowało? Prozaicznej czynności którą wykonuję teraz, którą wykonuje każda osoba na całym świecie. Oddychania. Nie, nie chodzi o to, że tam oddychać się nie da - bo przecież ludzie wchodzą na szczyty i schodzą żywi. Mówię o oddechu który łapiemy parę razy dziennie. Ten głęboki wdech dający siłę oraz optrzytomnienie umysłu. W górach powietrze jest rzadsze, przez co...

Przede wszystkim tlenu, a właściwie oddychania pełną piersią. Nawet gdyby wspinała się z butlą. Nie jest to co prawda wynalazek dzisiejszego świata.
A z urządzeń? Tak naprawdę to niewiele, może ewentualnie wygodnej kanapy? Idąc w góry, człowiek chce uciec od technologii, dzisiejszego pędu i hałasu.
Przygoda, cisza i wysiłek - oto czego oczekuje.

Przede wszystkim tlenu, a właściwie oddychania pełną piersią. Nawet gdyby wspinała się z butlą. Nie jest to co prawda wynalazek dzisiejszego świata.
A z urządzeń? Tak naprawdę to niewiele, może ewentualnie wygodnej kanapy? Idąc w góry, człowiek chce uciec od technologii, dzisiejszego pędu i hałasu.
Przygoda, cisza i wysiłek - oto czego oczekuje.

Gdyby wykluczyć wszystkie podstawowe rzeczy, których mogłoby mi brakować (ciepła woda, toaleta, smaczne, urozmaicone jedzenie, wygodne łóżko i tak dalej)... to chyba brakowałoby mi muzyki. Nie przypuszczam, żeby taki ot zwyczajny odtwarzacz mp3 wytrzymał w tak trudnych warunkach. Słyszeć tylko wycie wiatru, chrzęst śniegu i lodu pod butami, czasem głosy kolegów... To musiałoby być bardzo trudne i męczące, nie mogłabym uciec od własnych myśli ani usłyszeć żadnego "nienaturalnego" dźwięku. No i ta świadomość, że jeśli coś pójdzie nie tak, nikłe szanse, że ktoś podleci po mnie helikopterem, żeby zabrać na dół... Chyba za mało doceniam luksus, jakim jest możliwość dojechania (prawie) wszędzie samochodem. ;)

Gdyby wykluczyć wszystkie podstawowe rzeczy, których mogłoby mi brakować (ciepła woda, toaleta, smaczne, urozmaicone jedzenie, wygodne łóżko i tak dalej)... to chyba brakowałoby mi muzyki. Nie przypuszczam, żeby taki ot zwyczajny odtwarzacz mp3 wytrzymał w tak trudnych warunkach. Słyszeć tylko wycie wiatru, chrzęst śniegu i lodu pod butami, czasem głosy kolegów... To...