Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

readerka
Barbara
Iris
Renax
martaB02

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

readerka
Barbara
Iris
Renax
martaB02

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Dlaczego są niemili dla innych ludzi i używają brzydkich słów.

Dlaczego są niemili dla innych ludzi i używają brzydkich słów.

Mnie najbardziej dziwiło to, dlaczego musiałem się elegancko ubierać na święta czy spotkania rodzinne. Kiedy słyszałem że jedziemy do babci spotkać się np. na urodziny, pierwsze co miałem przed oczami to wizja zabawy z kuzynami lub innymi rówieśnikami, i właśnie w tym momencie zazwyczaj moja mama ubierała mnie i mojego brata w eleganckie ubrania, które nie ma co ukrywać mocno utrudniają zabawę. Jest to przykład którego do teraz troszeczkę nie rozumiem ze względu na fakt, że jeśli spotykamy się z bliskimi, naturalna powinna być swoboda czy postawienie na komfort, z drugiej jednak strony teraz by mi było ciężko pojechać na jakąś okoliczność bez koszuli.

Mnie najbardziej dziwiło to, dlaczego musiałem się elegancko ubierać na święta czy spotkania rodzinne. Kiedy słyszałem że jedziemy do babci spotkać się np. na urodziny, pierwsze co miałem przed oczami to wizja zabawy z kuzynami lub innymi rówieśnikami, i właśnie w tym momencie zazwyczaj moja mama ubierała mnie i mojego brata w eleganckie ubrania, które nie ma co ukrywać...

Mama znowu krzyczała. Że jestem za mała, żeby sama chodzić po lesie, że na świecie są różni ludzień i nie wszyscy są dobrzy. Ale jak to nie wszyscy są dobrzy? Przecież każdy się do mnie uśmiecha i mówi do mnie miłym głosem. A ja tak bardzo lubię biegać po lesie. Albo siadać na jego skraju i patrzeć na przejezdzejace samochody. Do niedawna myślałam, że niektóre auta jeżdżą same. Ale teraz jestem juz duża i wiem, że w każdym samochodzie ktoś siedzi, bo inaczej, by nie jechały. Samochody jeżdżą bardzo szybko. To chyba dlatego, że dorośli nigdy nie mają czasu i wiecznie się spieszą. A ja mam tak dużo czasu i nie wiem czasem co z nim zrobić! Może mogłabym oddać go trochę spóźnionym dorosłym?
Dorośli także narzekają na brak pieniędzy. Nie rozumiem dlaczego ich sobie nie skseruja. Widziałam, jak w przedszkolu pani Tereska kopiuje rysunki. Myślę, że z pieniędzmi możnaby zrobić to samo.
Dzisiaj rano znowu pokłociłam się z mamą. Ja chciałam oglądać Superświnkę, a ona Zbuntowanego anioła. Powiedziałam jej, że gdy będę dorosła, to będę pozwalać oglądać moim dzieciom bajki, ile będą chciały. A nie jakieś zbuntowane anioły. Przecież to takie nudne i zupełnie nie kolorowe!

Mama znowu krzyczała. Że jestem za mała, żeby sama chodzić po lesie, że na świecie są różni ludzień i nie wszyscy są dobrzy. Ale jak to nie wszyscy są dobrzy? Przecież każdy się do mnie uśmiecha i mówi do mnie miłym głosem. A ja tak bardzo lubię biegać po lesie. Albo siadać na jego skraju i patrzeć na przejezdzejace samochody. Do niedawna myślałam, że niektóre auta...

Zastanawiałam się zawsze, dlaczego dorośli są takimi strasznymi hipokrytami.
Na każdym kroku widziałam, jak jesteśmy okłamywani. Że jeśli zdamy egzaminy, to dostaniemy dobrą pracę, mimo, że rodzice wcale nie zdawali żadnych egzaminów, a w czasie reprywatyzacji szybko nadrabiali studia - zaocznie.
Na każdym kroku powtarzano mi, że palenie jest niezdrowe. Powtarzali mi to dorośli, dmuchając na mnie dymem nikotynowym. "Tylko nie pij wódki", mówił zataczający się wujek. "Nie zadawaj się ze złym towarzystwem" mówili ci, którzy następnie szli do melin pić z lokalnymi sztajmesami.
Albo mówili "czytaj książki", chociaż sami nie czytali. Zanurzałam się we wspaniałych światach, a oni sami spędzali czas przed telewizorem, oglądając "Klan" czy inną pulpę wyplutą przez Telewizję Polską. "Czytaj książki", mówią dalej do dzieci ludzie, którzy po powrocie z pracy uwalają się przed ekranem - komputera czy telewizora - totalnie niezainteresowani faktem, że gdzieś tam, na cudownych kartach, zawarta jest kolejna rewelacyjna opowieść.

Zastanawiałam się zawsze, dlaczego dorośli są takimi strasznymi hipokrytami.
Na każdym kroku widziałam, jak jesteśmy okłamywani. Że jeśli zdamy egzaminy, to dostaniemy dobrą pracę, mimo, że rodzice wcale nie zdawali żadnych egzaminów, a w czasie reprywatyzacji szybko nadrabiali studia - zaocznie.
Na każdym kroku powtarzano mi, że palenie jest niezdrowe. Powtarzali mi to...

Dlaczego dorośli chodzą po łączeniach chodnika, przecież lepiej chodzić po całych płytkach?
Czemu nie chcą zostawiać śladów na śniegu, tylko odśnieżają chodniki?
Czemu nie obgryzają ptasiego mleczka z czekolady, tylko wkładają całe do buzi?
Dlaczego ciągle każą mi jeść brokuły i szpinak?
Czemu zakładają kalosze i nie skaczą po kałużach?
Jak to jest, że wszystko im smakuje?
Czemu tak wcześnie chodzą spać?

Dlaczego dorośli chodzą po łączeniach chodnika, przecież lepiej chodzić po całych płytkach?
Czemu nie chcą zostawiać śladów na śniegu, tylko odśnieżają chodniki?
Czemu nie obgryzają ptasiego mleczka z czekolady, tylko wkładają całe do buzi?
Dlaczego ciągle każą mi jeść brokuły i szpinak?
Czemu zakładają kalosze i nie skaczą po kałużach?
Jak to jest, że wszystko im smakuje?
...

Mam 6 lat i najbardziej zadziwiają mnie spotkania imieninowe. A jest ich wiele w skali miesiąca, a co dopiero roku. Wiele bliskich znajomych, jakich mieli rodzice, nasza rodzina liczna w każdym odgałęzieniu i stąd ta mnogość spotkań. A imieniny zawsze były pierwszorzędne. Zastawiony stół jadłem i napitkami wszelakimi, od tych dla dzieci poczynając na czterdziestoprocentowych kończąc. Do tego dużo krzeseł przy stole, wesołe towarzystwo, rozgadane, roześmiane. Każdy zachowywał się, jakby dawno nie widział się z każdym. Wspaniała atmosfera. My, dzieci, mieliśmy obok pokój do zabaw, gdzie mogliśmy szaleć i wariować. Cały dom tętnił od uśmiechów. A gdy goście powychodzili, było sprzątanie całego niemalże domu i uczta z sałatek, jakie pozostawały na dnach ogromnych salaterek. Kto grymasił łapał za placki.
Niebywałe czasy. Dzisiaj brakuje mi tych spotkań. Tego gwaru, gadania jednego przez drugiego. Brakuje okazji do wspólnych spotkań. Każdy rezygnuje z imienin pozostając przy świętach dwa razy w roku, a i to nie zawsze. Teraz okazuje się, że to co mnie dziwiło, teraz dokucza mi tęsknotą.

Mam 6 lat i najbardziej zadziwiają mnie spotkania imieninowe. A jest ich wiele w skali miesiąca, a co dopiero roku. Wiele bliskich znajomych, jakich mieli rodzice, nasza rodzina liczna w każdym odgałęzieniu i stąd ta mnogość spotkań. A imieniny zawsze były pierwszorzędne. Zastawiony stół jadłem i napitkami wszelakimi, od tych dla dzieci poczynając na...

Kult jedzenia- to z pewnością kwestia, której większość dzieci nie rozumie. Przecież szkoda czasu na jedzenie. Lepiej włożyć kęs kanapki do buzi i biec z prędkością światła na tak zwane podwórko, niż celebrować śniadanie czy obiad przez długie 15 minut.
Byłam typowym niejadkiem. Bardzo dokładnie pamiętam biegających za mną członków rodziny, żebym zjadła cokolwiek. A ja zupełnie tego nie rozumiałam. Nie chodziłam nigdy głodna, a że byłam monotematyczna to zupełnie inna sprawa. Mama, babcia, a nawet sąsiadka próbowały sprostać każdej mojej żywieniowej zachciance, choć w latach 80-tych nie było to łatwe. W rezultacie i tak kończyło się to tylko rzuceniem oka na daną potrawę, po czym stwierdzałam, że jednak chcę naleśnika. Dziś śmieję się przez łzy, gdyż dałabym wiele, żeby ktoś przygotował dla mnie choćby kanapkę lub mojego „bezpiecznego” naleśnika. Ja niestety nie mam czasu na gotowanie dla siebie. Dlaczego? Bo sama biegam z kanapeczkami za swoimi dziećmi. I koło się zamyka.

Kult jedzenia- to z pewnością kwestia, której większość dzieci nie rozumie. Przecież szkoda czasu na jedzenie. Lepiej włożyć kęs kanapki do buzi i biec z prędkością światła na tak zwane podwórko, niż celebrować śniadanie czy obiad przez długie 15 minut.
Byłam typowym niejadkiem. Bardzo dokładnie pamiętam biegających za mną członków rodziny, żebym zjadła cokolwiek. A ja...

Przeczytałam zasady konkursu: co najbardziej zadziwiało Was w zachowaniu dorosłych? Bez większego zastanowienia od razu sobie przypomniałam - damskie torebki! Każda dorosła kobieta miała torebkę, tylko co one w nich nosiły? Takie duże torebki i zawsze muszą je mieć ze sobą? Po co? Nie można schować czegoś potrzebnego do kieszeni? Chciałam być dorosła, więc też miałam swoje dziecięce torebki, do których upychałam zabawki. Dzisiaj po latach, zastanawiam się jak niektóre kobiety "mieszczą się" w małych torebkach?

Przeczytałam zasady konkursu: co najbardziej zadziwiało Was w zachowaniu dorosłych? Bez większego zastanowienia od razu sobie przypomniałam - damskie torebki! Każda dorosła kobieta miała torebkę, tylko co one w nich nosiły? Takie duże torebki i zawsze muszą je mieć ze sobą? Po co? Nie można schować czegoś potrzebnego do kieszeni? Chciałam być dorosła, więc też miałam swoje...