Uwielbiam stereotyp męskich bohaterów, którzy pod grubiańskim, chamskim i często agresywnym zachowaniem skrupulatnie skrywają dobre serce. Momenty w których pokazują swoje dobre oblicze, do tego najczęściej w taki sposób by przypadkiem nikt się o tym nie dowiedział, to jest to. Wówczas postać taka jest wielobarwna. Nie jest ani jednoznacznie zła ani dobra. Nie wiadomo czego można się po niej spodziewać, zaskakuje w najmniej oczekiwanym momencie. Uczucia do niej z biegiem jej poznawania zmieniają się o 180 stopni. To mój ulubiony typ bohatera.

Uwielbiam stereotyp męskich bohaterów, którzy pod grubiańskim, chamskim i często agresywnym zachowaniem skrupulatnie skrywają dobre serce. Momenty w których pokazują swoje dobre oblicze, do tego najczęściej w taki sposób by przypadkiem nikt się o tym nie dowiedział, to jest to. Wówczas postać taka jest wielobarwna. Nie jest ani jednoznacznie zła ani dobra. Nie wiadomo czego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Dla mnie to szeroko pojęty brak lojalności, zdrada - jak kto woli. Nie chodzi raczej o te standardowe "skoki w bok", a raczej nagłe zwroty akcji, kiedy nagle okazuje się, że bohater, który miał nasze pełne zaufanie, okazuje się przynależeć do "tego drugiego obozu". Lub postanawia wyzbyć się honoru i wyprzeć się drugiego człowieka, zadziałać na jego niekorzyść. Sytuacje mogą być wszelakie, lecz za każdym razem czuję się poturbowana, zszokowana. Czytam z wypiekami. Jeśli do tego rozumiemy w pełni powód, możemy postawić się w sytuacji zdradzonego, ale też zdradzajacego, a cała relacja, całe tło jest odpowiednio zbudowane - dla mnie to jest mistrzostwo! Nisko chylę czoła takim autorom.

Dla mnie to szeroko pojęty brak lojalności, zdrada - jak kto woli. Nie chodzi raczej o te standardowe "skoki w bok", a raczej nagłe zwroty akcji, kiedy nagle okazuje się, że bohater, który miał nasze pełne zaufanie, okazuje się przynależeć do "tego drugiego obozu". Lub postanawia wyzbyć się honoru i wyprzeć się drugiego człowieka, zadziałać na jego niekorzyść. Sytuacje mogą...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Bez wątpienia kocham książki z mocnymi postaciami i mocną akcją. Najlepiej romans, gdzie w tle (bliższym lub dalszym) znajdziemy gangsterskie porachunki. Do tego szczypta tajemnicy (może być nawet cały worek). Ale romans między głównymi bohaterami ma być stereotypowy
- on - silny, pewny siebie mężczyzna
- ona - delikatna, niewinna i pełna ciepła.
Starcie dwóch światów, gdzie on jest tarczą, a ona ciepłem wlewającym się w jego serce <3

Bez wątpienia kocham książki z mocnymi postaciami i mocną akcją. Najlepiej romans, gdzie w tle (bliższym lub dalszym) znajdziemy gangsterskie porachunki. Do tego szczypta tajemnicy (może być nawet cały worek). Ale romans między głównymi bohaterami ma być stereotypowy
- on - silny, pewny siebie mężczyzna
- ona - delikatna, niewinna i pełna ciepła.
Starcie dwóch światów,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A ja uwielbiam motyw mądrej i zazwyczaj w jakiś sposób wyjatkowej kobiety pomagające rozwiązywać trudne sprawy policjantowi z bagażem doświadczeń i mnóstwem niepowodzeń w przeszłości. Tak jak ma to miejsce no w książkach Hanny Greń albo Pauliny Świst.

A ja uwielbiam motyw mądrej i zazwyczaj w jakiś sposób wyjatkowej kobiety pomagające rozwiązywać trudne sprawy policjantowi z bagażem doświadczeń i mnóstwem niepowodzeń w przeszłości. Tak jak ma to miejsce no w książkach Hanny Greń albo Pauliny Świst.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Moim ulubionym motywem jest „od zera do bohatera”, jak i wszystkie jego wariacje – kiedy protagonista (lub protagonistka) na początku opowieści jest zagubioną, niedocenioną i odtrącaną postacią, aby pod koniec historii, po pokonaniu wszystkich przeciwności losu odkryć własną wartość oraz zdobyć wdzięczność i akceptację wszystkich, którzy jeszcze niedawno w ogóle w nią nie wierzyli.

Sama nie wiem, co takiego mnie w nim pociąga. Być może to, że zawsze poprawia mi humor – ten motyw jest przyjemny w odbiorze i nie denerwuje, tak jak niektóre klisze. Nie jest szkodliwy, bo na ogół bohaterowie są mili i naprawdę im kibicuję.

Tym bardziej sprawia mi przyjemność, kiedy połączony jest z kinem (lub książką) drogi. Gdy bohaterowie przeżywają podróż, w czasie której uczą się, jak być dobrym człowiekiem i nabierają pewności siebie, aby potem kroczyć przez życie z podniesioną głową.

Moim ulubionym motywem jest „od zera do bohatera”, jak i wszystkie jego wariacje – kiedy protagonista (lub protagonistka) na początku opowieści jest zagubioną, niedocenioną i odtrącaną postacią, aby pod koniec historii, po pokonaniu wszystkich przeciwności losu odkryć własną wartość oraz zdobyć wdzięczność i akceptację wszystkich, którzy jeszcze niedawno w ogóle w nią nie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moim ulubionym motywem, często pojawiającym się w melodramatach, jest romantyczna miłość. Nie jest to zbyt oryginalne, niektórzy mogliby stwierdzić, że każda historia jest szablonowa i brakuje jej odkrywczości, natomiast ja mogę czytać je bez końca. Miłość, o której piszę przeżywa zwykle trzy główne etapy. W pierwszym dwie osoby poznają się, może nie wszystkie od razu wiedzą, że to jest właśnie to, ale bardzo szybko wybucha między nimi namiętność. Jest to okres fascynacji i ekscytacji, okres, w którym świata poza sobą nie widzą i czują, że nic ich nie może rozdzielić. W kolejnym etapie znajomości mierzą się jednak z trudnościami. Może to być tragiczne wydarzenie w życiu jednego z nich albo po prostu chwilowa niezgodność charakterów. Ma to dodać odrobinę realizmu, ponieważ żaden związek nie jest idealny. Bohaterów dopada zwątpienie, często potrzeba samotności, która niejednokrotnie kończy się rozstaniem. Jednak po każdej burzy wychodzi tęcza, kiedy bohaterowie zdają sobie sprawę, że nie mogą bez siebie żyć a prawdziwa miłość jest w stanie pokonać nawet największe przeciwności losu.

Moim ulubionym motywem, często pojawiającym się w melodramatach, jest romantyczna miłość. Nie jest to zbyt oryginalne, niektórzy mogliby stwierdzić, że każda historia jest szablonowa i brakuje jej odkrywczości, natomiast ja mogę czytać je bez końca. Miłość, o której piszę przeżywa zwykle trzy główne etapy. W pierwszym dwie osoby poznają się, może nie wszystkie od razu...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Wiele lat szukałam książek,które zaspokoją w całości mój głód czytelniczy.Początkowo balansowałam między romansem,historią,a groteską, aż finalnie trafiłam na książki Camilli Läckberg,pisarki szwedzkiej. I wtedy doznałam olśnienia. Piękne krajobrazy Skandynawii przeplatające się z zagadkami kryminalnymi, to coś co podbiło moje serce.Ten motyw można spotkać we wszystkich jej książkach. Obraz Fjällbacki na tyle umiejętnie wykreował się w mojej wyobraźni,że pod wpływem tej właśnie pisarki stałam się samoukiem języka norweskiego, a moim marzeniem na liście "100 rzeczy,które chcę zrobić przed śmiercią" stała się wyprawa do Szwecji i Norwegii.Co więcej takowy motyw przewija się również w książce Stiega Larssona "Mężczyźni,którzy nienawidzą kobiet".Dlatego ta pozycja stoi na honorowym miejscu w mojej biblioteczce. Natomiast ukochanym przeze mnie gatunkiem literatury jest mocny thriller, trzymający do końca w napięciu, z elementami niewulgarnej erotyki. Moim zdaniem Graham Masterton w pełni wyczerpuje pod tym względem moje najśmielsze oczekiwania.Poprzez właśnie jego książki pokochałam tą konwencję literacką.Niejednokrotnie większe dreszcze miałam czytając jego pozycje, niźli oglądając choćby najlepszy horror. I chociaż niektórzy zarzucają mi poruszanie się utartą koleiną i zatracenie chęci odkrywania nowego, to mogę śmiało powiedzieć,że sfera komfortu, w której się obecnie znajduję wystarczy mi dopóty, dopóki nie wyczerpię zasobów książkowych z tymi właśnie motywami.

Wiele lat szukałam książek,które zaspokoją w całości mój głód czytelniczy.Początkowo balansowałam między romansem,historią,a groteską, aż finalnie trafiłam na książki Camilli Läckberg,pisarki szwedzkiej. I wtedy doznałam olśnienia. Piękne krajobrazy Skandynawii przeplatające się z zagadkami kryminalnymi, to coś co podbiło moje serce.Ten motyw można spotkać we wszystkich...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Stereotypowe elementy literatury gatunkowej nie należą do moich ulubionych! Bo jak tu lubić powielanie stereotypów w literaturze.
W końcu w książkach nie szukam nudy!
Trudne pytanie, bo tak naprawdę sprowadza się do znalezienia najmniej nielubianego stereotypu :)
Taki schemat mi odpowiada: błyskotliwy detektyw, inteligentny, a na dodatek, o dziwo, przystojny, rozwiązuje zagadkę przez cały czas trwania powieści. Oczywiście udaje mu się ją rozwiązać, bo czyż istnieje książka, w której morderstwo, bądź inne przestępstwo nie zostało finalnie wyjaśnione?

Stereotypowe elementy literatury gatunkowej nie należą do moich ulubionych! Bo jak tu lubić powielanie stereotypów w literaturze.
W końcu w książkach nie szukam nudy!
Trudne pytanie, bo tak naprawdę sprowadza się do znalezienia najmniej nielubianego stereotypu :)
Taki schemat mi odpowiada: błyskotliwy detektyw, inteligentny, a na dodatek, o dziwo, przystojny, rozwiązuje...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moimi ulubionymi motywami w literaturze są elementy z wątkami metafizycznymi, kiedy świat materialny styka się z tym duchowym i od początku w powieści jest ta nutka tajemnicy kim jest ten tajemniczy bohater a prawda okazuje się zupełnie zaskakująca. Lubię książki z motywami tajemnicy w tle, typu pamiętniki z przeszłości, zamki, rodzinne sekrety, które wychodzą na jaw po latach. Oprócz tego ciekawi mnie wątek trudnej miłości w literaturze. Przykład" Dziedzictwo Von Becków, kiedy Polska jest zakochana z wzajemnością w niemieckim żołnierzu.

Moimi ulubionymi motywami w literaturze są elementy z wątkami metafizycznymi, kiedy świat materialny styka się z tym duchowym i od początku w powieści jest ta nutka tajemnicy kim jest ten tajemniczy bohater a prawda okazuje się zupełnie zaskakująca. Lubię książki z motywami tajemnicy w tle, typu pamiętniki z przeszłości, zamki, rodzinne sekrety, które wychodzą na jaw po...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej