Alicja wysunęła szufladę w sekretarzyku, który należał jeszcze do prababki. Na dnie leżał zeszyt. Od razu zorientowała się, że był to pamiętnik matki. Serce kobiety zaczęło bić mocniej. Czyżby tu znajdowała się tajemnica nagłej i tragicznej śmierci najbliższej osoby, której nigdy tak naprawdę dobrze nie poznała? Zaczęła czytać od końca, od ostatniego wpisu...
25 maja
Nie mogłam spać. Całą noc koszmary. Powracałam do miejsc, o których chciałabym zapomnieć na zawsze. Ale one wracają. Uparcie. Znów to straszne pomieszczenie, ostro świecąca żarówka. Krzyk. Bicie. Woda. Lodowata, wylewana strumieniami na twarz. Brak powietrza i płacz dziecka. Mojego dziecka. Dziś być może poznam najważniejszą prawdę o moim życiu. Dowiem się, kto wydał mnie katom. Kto za cenę pieniędzy, przywilejów czy innych korzyści uczynił z mojego życia piekło. Ale czy naprawdę chcę to wiedzieć? Budynek, w którym mieści się archiwum IPN -u jest niepozorny. Wchodzę do środka i już po chwili młoda dziewczyna z uśmiechem podaje mi tekturową teczkę. Drżącą ręką biorę od niej dokumenty. Siadam. Waham się. Może wyjść stąd i nigdy do tego nie wracać? Może tam zawarta prawda będzie tak bolesna, że nie da się dłużej żyć? Otwieram teczkę i zagłębiam się w czytaniu. Szybko dostrzegam znane mi bardzo dobrze nazwisko bliskiej osoby. Bardzo bliskiej. Dowody są niezbite. Nie ma już żadnych wątpliwości, kto zmienił moje życie w koszmar. To ...
Tu wpis się kończył. Został tylko ślad po wydartej kartce.

Alicja wysunęła szufladę w sekretarzyku, który należał jeszcze do prababki. Na dnie leżał zeszyt. Od razu zorientowała się, że był to pamiętnik matki. Serce kobiety zaczęło bić mocniej. Czyżby tu znajdowała się tajemnica nagłej i tragicznej śmierci najbliższej osoby, której nigdy tak naprawdę dobrze nie poznała? Zaczęła czytać od końca, od ostatniego wpisu...
25 maja
Nie...

23.04
Domyślają się. Trudno to ukryć, ciąża nie jest pryszczem na czole tylko wielkim brzuchem. Początkowo zrzucali to na mój apetyt, jednak teraz słyszę za sobą szepty, że zarówno ten brzuch jak i apetyt to wynik ciąży. Zaciskam usta i mimo to próbuję się uśmiechać. Zaciśnięte pięści ukrywam w rękawach. Nie umiem przyznać sama przed sobą że to prawda, tym bardziej nie umiem przyznać się komuś! Z własnej woli i miłości do Boga poszłam do zakonu, a teraz? Wojna rządzi się swoimi prawami, ale czy dopuszczalne są aż takie zbrodnie? Co istotne - a o czym jeszcze nie wspominałam - kilka dni temu otrzymałam list o śmierci ukochanego. Miłość do niego była jedyną rzeczą łączącą mnie z tym dzieckiem. Może to okrutne, ale mam wielką nadzieję, że tak pozostanie. Nie będę mogła go wychowywać. Chcę być zakonnicą i służyć Bogu. Zawsze tego chciałam, a po tej niespodziewanej śmierci chcę tego jeszcze bardziej. Życie poświęcę modlitwom o odkupienie duszy zmarłego, dla dziecka znajdę odpowiedni dom. W okolicy jest kilka małżeństw, które od lat starają się o dziecko. Daremnie...

23.04
Domyślają się. Trudno to ukryć, ciąża nie jest pryszczem na czole tylko wielkim brzuchem. Początkowo zrzucali to na mój apetyt, jednak teraz słyszę za sobą szepty, że zarówno ten brzuch jak i apetyt to wynik ciąży. Zaciskam usta i mimo to próbuję się uśmiechać. Zaciśnięte pięści ukrywam w rękawach. Nie umiem przyznać sama przed sobą że to prawda, tym bardziej nie...

12.02.1945r.

Sierż. Maciej Mrozowski 2 pułk piechoty.

Dalej już nie dotrę. To koniec. Uciekam i jestem ścigany przez oddziały SS. Przechwyciłem ich rozkazy ze sztabu generalnego. Od samego Hitlera. Mój Boże nikt się nawet nie domyśla. Dokumenty ukryłem po drodze w dziupli. Drzewo oznaczyłem zgodnie z wytycznymi. Szukajcie znaku. Wojna niedługo się skończy, ale to jest teraz nieważne. Oni to planowali od początku. Cała ta bezsensowna wojna ze wszystkimi, na tylu frontach. Mieli go za głupca. Nie ma nawet gdzie uciekać, wypatrujcie.......................

12.02.1945r.

Sierż. Maciej Mrozowski 2 pułk piechoty.

Dalej już nie dotrę. To koniec. Uciekam i jestem ścigany przez oddziały SS. Przechwyciłem ich rozkazy ze sztabu generalnego. Od samego Hitlera. Mój Boże nikt się nawet nie domyśla. Dokumenty ukryłem po drodze w dziupli. Drzewo oznaczyłem zgodnie z wytycznymi. Szukajcie znaku. Wojna niedługo się skończy, ale to jest...

31.05.2015 r.

Wczoraj kolejny dzień musiałam udawać szczęśliwą. Wszędzie udaję, że jesteśmy kochającym się małżeństwem. Jestem świetną aktorką i manipulatorką, bo nawet mąż nie zna mojej tajemnicy. Przez 20 lat małżeństwa nauczyłam się wielu sztuczek. Musiałam się z nim ożenić, ponieważ rodzice bali się, że zostanę starą panną. Zmusili mnie do tego małżeństwa, ale to nie ich nienawidzę a właśnie Roberta, mojego męża. Robert zawsze chciał mieć dzieci a ja chcąc się zemścić na nim pozbawiłam go ojcostwa. Widziałam jego cierpienie kiedy nie mogłam zajść w ciążę. Pamiętam jego oczy pełne nadziei kiedy wysyłał mnie do najlepszych klinik leczacych bezpłodność. A ja przerywałam każdą ciążę w którą zaszłam. Jednak jedna ciąża...

31.05.2015 r.

Wczoraj kolejny dzień musiałam udawać szczęśliwą. Wszędzie udaję, że jesteśmy kochającym się małżeństwem. Jestem świetną aktorką i manipulatorką, bo nawet mąż nie zna mojej tajemnicy. Przez 20 lat małżeństwa nauczyłam się wielu sztuczek. Musiałam się z nim ożenić, ponieważ rodzice bali się, że zostanę starą panną. Zmusili mnie do tego małżeństwa, ale to nie...

20.08.2018

Tydzień temu wróciłam z Janem do domu. Jest takim spokojnym niemowlęciem, zupełnie innym od mojej Magdy. Doskonale pamiętam ten dzień, kiedy czternaście lat temu przywiozłam ją ze szpitala i położyłam w łóżeczku. Wrzeszczała jak szalona i nie chciała się uspokoić. Co innego on, mój kochany synek, długo wyczekiwane drugie dzieciątko, moja duma! Widziałam złość na twarzy Magdy, kiedy poprosiłam, żeby wzięła go na ręce. Powiedziała, że jest brzydki i pomarszczony jak wyschła pomarańcza. Po chwili dodała, że nie ma dla niego miejsca w tym domu. Mówiąc szczerze, boję się o Jana. Zazdrość Magdy objawiała się już podczas mojej ciąży, raz nawet uderzyła mnie z całej siły w brzuch i wykrzyczała, że nie chce żadnego rodzeństwa. Za bardzo ją rozpuściliśmy. Wczoraj zauważyłam na główce Jana dziwne rany, nocą kiedy płakał w drugim pokoju, od razu do niego pobiegłam, jednak nie zdążyłam…

20.08.2018

Tydzień temu wróciłam z Janem do domu. Jest takim spokojnym niemowlęciem, zupełnie innym od mojej Magdy. Doskonale pamiętam ten dzień, kiedy czternaście lat temu przywiozłam ją ze szpitala i położyłam w łóżeczku. Wrzeszczała jak szalona i nie chciała się uspokoić. Co innego on, mój kochany synek, długo wyczekiwane drugie dzieciątko, moja duma! Widziałam złość na...

"1 maja 2016 roku

Znowu ten sen. Nie mogę ciągle uważać, że to zabobony- babcia miała ten dar, ja też go mam. Muszę uciec. Nie spodziewałabym się, że MÓJ będzie takim mężczyzną. Zaufałam mu, a teraz. Teraz muszę spakować siebie i dziecko. Muszę uciec."

Ostatni wpis z pamiętnika sąsiadki, która 3 maja 2016 r. zaginęła. Co ważne, nie utrzymywała ona kontaktów z mężczyznami i nie miała dziecka.

"1 maja 2016 roku

Znowu ten sen. Nie mogę ciągle uważać, że to zabobony- babcia miała ten dar, ja też go mam. Muszę uciec. Nie spodziewałabym się, że MÓJ będzie takim mężczyzną. Zaufałam mu, a teraz. Teraz muszę spakować siebie i dziecko. Muszę uciec."

Ostatni wpis z pamiętnika sąsiadki, która 3 maja 2016 r. zaginęła. Co ważne, nie utrzymywała ona kontaktów z mężczyznami...

Wewnątrz biblioteka wygląda cudownie. Dziś wyjątkowo nie mam pomysłu co wypożyczę. Zawsze były to kryminały, bądź horrory. Mam ochotę na coś lekkiego, w końcu są wakacje. Trafiam na dział „Literatura faktu, wspomnienia”. Pośród wielu ciekawych tytułów w oczy rzuciła mi się jedna książka. Wyjęłam ją spomiędzy innych i nagle razem z nią wysunęła się cieniutka książeczka bez tytułu, w twardej oprawie. Na jej grzbiecie jakby nożem ktoś wyciął znak X. Z zaciekawieniem udałam się do czytelni. Otworzyłam na pierwszej stronie. Potem na kolejnej i tak chyba z 10 stron. Nudne życie jakiegoś ogrodnika, który opisuje rośliny. Nagle trafiłam na stronę, która była zapełniona słowami napisanymi tak brzydko, jakby ktoś pisał na kolanie, w pośpiechu. Zaczęłam czytać.
Poznań ‘94
Czerwiec 03
To dziś. Zbliża się noc. Siedzę w samochodzie już godzinę. Według jej codziennego planu jeszcze 15 minut i mnie pozna. Nie mogę się doczekać. Ona mnie nie zna, ale ja znam ją. Zapanowałem wszystko dokładnie i nie ma mowy o niedociągnięciach. Już bardzo długo obmyślałem co z nią zrobie, jakich narzędzi urzyje. Wyszła. Wsiadła do samochodu i ruszyła. Pojadę za nią. Znam tę trasę na pamięć. Co noc od roku jeżdżę za nią. Jest głupia, że się nie zorientowała, ale to dobrze. To Bardzo dobrze dla mnie. Będę jej niespodzianką urodzinową.
Zatrzymała się na stacji benzynowej. Mam czas, żeby jeszcze raz powiedzieć sobie, co nastąpi po kolei
1. Zapytać o godzinę pod jej domem przy Leśnej
2. Wstrzyknąć jej środek odużający
3. Wsadzidć do samochodu
4. Pojedziemy prosto do mojego domu
5. Gdy się obudzi złożę jej najlepsze życzenia, wręczę kwiaty, które tak długo sam pielęgnowałem w ogrodzie
6. Zjemy kolację
7. PRZYSTĄPIĆ DO
Byłam przerażona gdy to czytałam. Nie wiedziałam czy to jakaś książka napisana przez autora z wybujałą wyobraźnią czy co.. Ale przecież to jest napisane ręcznie. Skreślenia, błędy ortograficzne.. To jest czyjś pamiętnik. Chcę przewrócić na kolejną stronę ale kolejnej strony już nie ma. Ktoś wyrwał kartki. Co tu się dzieje? Do czego ten facet chciał przystąpić? Zostawić to, czy iść na policję? To mogą być głupie żarty. Postanowiłam zabrać ze sobą pamiętnik i pokazać to mężowi. Muszę się dowiedzieć o co w tej sprawie chodzi.

Wewnątrz biblioteka wygląda cudownie. Dziś wyjątkowo nie mam pomysłu co wypożyczę. Zawsze były to kryminały, bądź horrory. Mam ochotę na coś lekkiego, w końcu są wakacje. Trafiam na dział „Literatura faktu, wspomnienia”. Pośród wielu ciekawych tytułów w oczy rzuciła mi się jedna książka. Wyjęłam ją spomiędzy innych i nagle razem z nią wysunęła się cieniutka książeczka bez...

23.06. 2006
Hotel Feniks, Warszawa

Koniec. Dosyć.
Nie mam już siły żyć, walczyć z wrogiem, który siedzi we mnie od dawna, bardzo głęboko. Odejdę i wszystkim będzie lepiej, tobie Karolu, naszej Zosi, rodzicom... Jestem balastem, który sam się zrzuci z waszej łódki i popłyniecie dalej, lekko, szczęśliwie beze mnie.
To stanie się za chwilę, wszystko jest gotowe. Listy w kopertach...
Kocham was!
Dzwoni telefon, znowu, chyba dziesiąty raz. Ktoś jest uparty, nie spoglądam na ekran, nie wiem kto. I znów... Jeśli nie odpuści, następnym razem odbiorę. To będzie ostatnia rozmowa. Czekam... nic..., a więc... Jednak telefon, odbie

23.06. 2006
Hotel Feniks, Warszawa

Koniec. Dosyć.
Nie mam już siły żyć, walczyć z wrogiem, który siedzi we mnie od dawna, bardzo głęboko. Odejdę i wszystkim będzie lepiej, tobie Karolu, naszej Zosi, rodzicom... Jestem balastem, który sam się zrzuci z waszej łódki i popłyniecie dalej, lekko, szczęśliwie beze mnie.
To stanie się za chwilę, wszystko jest gotowe. Listy w...

31.12.1900
Kochany Pamiętniczku,
Ludzie mówią, że nie dożyjemy jutra, że idzie koniec świata, bo zacznie się nowy wiek. Moja babcia od rana modli się w kościele. Nie poszłam z nią. Myślę, że gdyby Bóg chciał nas wszystkich zabić, toby już dawno to zrobił. Moja babcia mówi, że to grzech tak myśleć, mówić i to jeszcze w niedzielę. Uważa, że pójdę do piekła, bo Bozia się na mnie pogniewa. Ja myślę, że Bóg może być zły, ale z innego powodu. Nikomu o tym nie mówiłam, ale wiem, że Tobie mogę zaufać. Wczoraj wieczorem do rodziców przyjechali goście. Po kolacji miałam iść spać, ale postanowiłam posłuchać ich rozmowy, więc przysiadłam na podeście na piętrze. Stamtąd mogłam słuchać i widzieć i nikt by się o tym nie dowiedział. Na początku rozmawiali o mnie, o pracy, o prowadzeniu domu. Chwilę później tata i wujek Władek mówili o tym panu, który mieszka w domu na wzgórzu. Podobno zamordował żonę i zakopał w piwnicy. Ich słowa były straszne, ale i fascynujące. Zapragnęłam poznać tego człowieka. Cichutko zeszłam schodami kuchennymi. Włożyłam stare palto tatusia i ciepłe kalosze, których używa, gdy idzie do świń. Pomknęłam przez pola. Dobiegłam do tajemniczego domu. Przez okno widziała sąsiada i jakiegoś mężczyznę. Tamten trzymał zakrwawiony nóż, kłócili się. Chciałam uciec, ale niechcący nadepnęłam na zeschniętą gałązkę. Usłyszeli trzask. Obcy mężczyzna wyszedł z domu, złapał mnie i wciągnął do środka. Szarpałam się, ale on był silniejszy, w trakcie szamotaniny złapałam nóż i …

31.12.1900
Kochany Pamiętniczku,
Ludzie mówią, że nie dożyjemy jutra, że idzie koniec świata, bo zacznie się nowy wiek. Moja babcia od rana modli się w kościele. Nie poszłam z nią. Myślę, że gdyby Bóg chciał nas wszystkich zabić, toby już dawno to zrobił. Moja babcia mówi, że to grzech tak myśleć, mówić i to jeszcze w niedzielę. Uważa, że pójdę do piekła, bo Bozia się na...

Powinnam go nienawidzić, ale ja wciąż go kocham i nie potrafię sobie bez niego poradzić. Nie wiem zupełnie jak się zachować, bo doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że to co zrobił jest złe i powinien ponieść tego konsekwencje, ale wiem również że jeżeli ktokolwiek się o tym dowie mogę stracić szansę na spędzenie życia z osobą którą kocham.
Zrobił coś strasznego, ale może miał jakieś powody? Jakie powody?? Co ja w ogóle mówię... Przecież do tego nie można mieć powodów to jest najgorsza rzecz na świecie. Nic gorszego w życiu nie można zrobić, aniżeli to co zrobił....
I tu się strona urywa :)

Powinnam go nienawidzić, ale ja wciąż go kocham i nie potrafię sobie bez niego poradzić. Nie wiem zupełnie jak się zachować, bo doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że to co zrobił jest złe i powinien ponieść tego konsekwencje, ale wiem również że jeżeli ktokolwiek się o tym dowie mogę stracić szansę na spędzenie życia z osobą którą kocham.
Zrobił coś strasznego, ale może...