Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

emaema
Mollinka_90
Ika
biruta
Piotr

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

emaema
Mollinka_90
Ika
biruta
Piotr

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

28.01.1999
„Spotkałam się dziś z ojcem. Po tylu latach zobaczyłam jego twarz. Było dziwnie. Przyglądał mi się bacznie, obserwował każdy ruch, jakby chciał wyczuć moje intencje. Nie powiedziałam mu prawdy, nie mogłam zdradzić m, co się stało z matką. Myślę, że podświadomie miałam nadzieję, że może dzięki temu, że nie pozna prawdy, będzie ona bardziej znośna dla mnie. Już nie wytrzymuję, codziennie kawałek po kawałku odtwarzam w myślach tamten dzień. Widzę go, leżącego z pustym spojrzeniem, jakby zapatrzył się w jakiś punkt widoczny tylko dla niego. Gdyby tylko tamtego dnia nie…”

28.01.1999
„Spotkałam się dziś z ojcem. Po tylu latach zobaczyłam jego twarz. Było dziwnie. Przyglądał mi się bacznie, obserwował każdy ruch, jakby chciał wyczuć moje intencje. Nie powiedziałam mu prawdy, nie mogłam zdradzić m, co się stało z matką. Myślę, że podświadomie miałam nadzieję, że może dzięki temu, że nie pozna prawdy, będzie ona bardziej znośna dla mnie. Już...

7 lutego 1990

CO JA NAJLEPSZEGO ZROBIŁEM?
Czy mogę się usprawiedliwiać tym, że padał śnieg i było zupełnie ciemno? Jestem młody, całe życie przede mną, dopiero wstąpiłem do policji. Jak mam postąpić? co uczynić, przecież to był niewinny człowiek. A może ona nadal żyje?
NIE NIE NIE! TO NIEMOŻLIWE.
Muszę się uspokoić i przemyśleć wszystko na spokojnie.
Skończyłem II zmianę, było koło 18. Jest zima, więc było zupełnie ciemno, w ostatnim momencie zobaczyłem czarny punkt przed maską samochodu, ale było już za późno. Nie wyhamowałem. Bezwładne ciało runęło na ziemię i już się nie poruszyło. Wpadłem w panikę, a wiedziałem, że za chwilę będzie jechał pociąg. Przeciągnąłem ciało na tory, chciałem upozorować samobójstwo. Wracając do samochodu zacierałem ślady. Byłem w szoku, zbyt pochłonięty knuciem, żeby zauważyć cień, rzucany przez ledwie widoczny księżyc. Cień mężczyzny.....

7 lutego 1990

CO JA NAJLEPSZEGO ZROBIŁEM?
Czy mogę się usprawiedliwiać tym, że padał śnieg i było zupełnie ciemno? Jestem młody, całe życie przede mną, dopiero wstąpiłem do policji. Jak mam postąpić? co uczynić, przecież to był niewinny człowiek. A może ona nadal żyje?
NIE NIE NIE! TO NIEMOŻLIWE.
Muszę się uspokoić i przemyśleć wszystko na spokojnie.
Skończyłem II...

27 Wrzesień, 2004r.

Obudziłam się w środku nocy, na zegarku widniała godzina 2:03. Nie pamiętam dokładnie kiedy zasnęłam i w jaki sposób znalazłam się w łóżku, ale zdarzyło mi się to już kilka razy w tym miesiącu. Mój lekarz twierdził że to z przemęczenia spowodowanego pracą, Josh również tak uważał. Chciałam się tylko napić wody i wrócić do spania, ale ułyszałam głośny huk dochodzący z dołu. Przerażona aż podskoczyłam, od razu sięgając ręką w kierunku ukochanego żeby go obudzić, ale jego tam nie było. Wzięłam głęboki wdech żeby się uspokoić i bezszelestnie podniosłam się z łóżka. Otworzyłam szufladę i powoli wyciągnęłam z niej nożyczki, po czym ruszyłam na palcach w kierunku schodów. Zatrzymałam się na korytarzu przy barierkach, ponieważ usłyszałam znajome głosy. Chciałam już zejść na dół i przywitać Melanie, bo dawno jej nie widziałam, ale usłyszałam coś ciekawego i postanowiłam zostać w ukryciu. Od tego co usłyszałam aż zakręciło mi się w głowie i poczułam jak tracę grunt pod nogami. Zachwiałam się od nadmiaru emocji, a nożyczki same wypadły mi z rąk, uderzając z łoskotem o podłogę. Od razu zorientowali się że nie śpię, całe szczęście że odzyskałam rozum i biegiem wróciłam do sypialni, barykadując się w niej. Idą tu, czuję jak próbują przedostać się do środka, słyszę ich głosy zza drzwi. To Josh cały czas dosypywał mi środków nasennych do wody, a Melanie wcale nie jest jego siostrą...

27 Wrzesień, 2004r.

Obudziłam się w środku nocy, na zegarku widniała godzina 2:03. Nie pamiętam dokładnie kiedy zasnęłam i w jaki sposób znalazłam się w łóżku, ale zdarzyło mi się to już kilka razy w tym miesiącu. Mój lekarz twierdził że to z przemęczenia spowodowanego pracą, Josh również tak uważał. Chciałam się tylko napić wody i wrócić do spania, ale ułyszałam głośny...

23.10.2017
Zaczynam się bać. Za każdym razem, gdy odbieram , słyszę te sapanie i świszczący oddech, ostatnio doszedł też mrożący krew w żyłach śmiech. Każdy nieznany numer wywołuje u mnie histerię. Mam dość smsów o treści „wiem kim jesteś”, czy „ładnie dziś wyglądałaś w tym, nowym płaszczu”. Policja nie chciała mi pomóc, twierdziła, że nikt mi otwarcie nie groził.

27.10.2017
Staram się o tym nie myśleć, ale mam wrażenie, że jestem śledzona. Za każdym razem, gdy wracam do domu czuję na sobie czyjś wzrok. Mam wrażenie, że chodzi za mną pewien mężczyzna. Wydaje się dziwnie znajomy, ale nie mogę rozgryźć, kim jest. Zawsze gdy próbuję do niego podejść, szybko się oddala.

29.10.2017
Muszę się stąd wyprowadzić, jak najszybciej! Mój biedny Azor zdechł, a przecież nie był na nic chory! Czyżby ktoś go otruł?

31.10.2017
To on na pewno za tym wszystkim stoi! Wreszcie udało mi się do niego podejść i zobaczyć twarz, teraz już wiem, że to….

1.11.2017 Fragment wiadomości
Młoda kobieta została brutalnie zamordowana w swoim mieszkaniu. Na miejscu nie znaleziono, żadnych śladów, a sprawca pozostaje nieznany.

23.10.2017
Zaczynam się bać. Za każdym razem, gdy odbieram , słyszę te sapanie i świszczący oddech, ostatnio doszedł też mrożący krew w żyłach śmiech. Każdy nieznany numer wywołuje u mnie histerię. Mam dość smsów o treści „wiem kim jesteś”, czy „ładnie dziś wyglądałaś w tym, nowym płaszczu”. Policja nie chciała mi pomóc, twierdziła, że nikt mi otwarcie nie groził.

...

Dzień 436.
Wydaje mi się, że do odkrycia prawdy pozostało mi zaledwie kilka dni. Badałem zachowania tych nowych osobników i każdy test, jak do tej pory, kończył się powodzeniem. Jedyne co mi stoi na przeszkodzie to to, że rząd nas odnajdzie. Słyszałem w ścianach jakieś trudne do opisania odgłosy. To mogło być jakby wiercenie, ale nie jestem do końca pewny. Jeżeli tak, to prawdopodobnie nas odnaleźli. Wówczas będę musiał wszystko zniszczyć. Nie mogę nic opublikować nim nie skończę, bo wywoła to ogromny chaos. Rząd nie może dostać tych danych przed światem, bo wszystko utajnią i z pewnością wykorzystają dla siebie ten łakomy kąsek wiedzy, a ludzkość o niczym się nie dowie. A ludzie muszą wiedzieć. Muszą wiedzieć, co tak naprawdę dzieje się po śmierci. Kiedy będę znał już wszystko, prześlę dane do sieci. W mgnieniu oka powinno się rozejść po świecie i nikt nie zatrzyma takiego strumienia danych. Nawet wielki rząd.
Oficjalnie wykluczyłem jakiekolwiek podobieństwa z dotychczas znanymi nam wierzeniami religijnymi o życiu po śmierci. To jest coś zupełnie innego, na całkowicie wyższym poziomie. Badania, które jeszcze zamierzam przeprowadzić powinny mnie w tym utwierdzić. Aczkolwiek jest jedna istotna kwestia. Jest to rzecz pewna, stuprocentowa. Moment, w którym następuje śmierć jest bardzo kluczowy. Każdy umierający nim odejdzie, bezzwłocznie powinien, a wręcz musi [...]

Dzień 436.
Wydaje mi się, że do odkrycia prawdy pozostało mi zaledwie kilka dni. Badałem zachowania tych nowych osobników i każdy test, jak do tej pory, kończył się powodzeniem. Jedyne co mi stoi na przeszkodzie to to, że rząd nas odnajdzie. Słyszałem w ścianach jakieś trudne do opisania odgłosy. To mogło być jakby wiercenie, ale nie jestem do końca pewny. Jeżeli tak, to...

"Jest 23:48 kończymy pakowanie ostatniego wagonu. Zostało jeszcze tylko piec sztabek złota do spakowania i koniec. Teraz mamy małą przerwę bo szef dokumentuje ostatnie sztaby, więc ja jem kanapkę. Mapę już widziałem gdzie będziemy jechać z tym towarem, ale szczerze powiem, że nie podoba mi się Wałbrzych. raz byłem ale nic tam nie widziałem ciekawego a piwo mieli kiepskie. O! Koniec przerwy szef woła..."

"Jest 23:48 kończymy pakowanie ostatniego wagonu. Zostało jeszcze tylko piec sztabek złota do spakowania i koniec. Teraz mamy małą przerwę bo szef dokumentuje ostatnie sztaby, więc ja jem kanapkę. Mapę już widziałem gdzie będziemy jechać z tym towarem, ale szczerze powiem, że nie podoba mi się Wałbrzych. raz byłem ale nic tam nie widziałem ciekawego a piwo mieli kiepskie....

14 maj 1944

Wiem, że moja mała córeczka dochowa tajemnicy. Chcę, aby jej i jej dzieciom było lepiej. Wojna się skończy i wreszcie będziemy mogły odetchnąć, zacząć wszystko od nowa. Na razie muszę ukryć dwie rzeczy. Pierwsza to złoto, które da mojej Ani chleb i wolność. Drugie to fakt, że mój tatuś był z TYCH Lubomirskich. Jak dobrze, że jestem kobietą i mogę udawać, że jedyne nazwisko jakie nosiłam to to pospolite - mężowskie. Ten Niemiec, który przyszedł w tamtym roku z wyrwaną kartką z księgi parafialnej - on był mądry, on potrafił przewracać kartki setek dokumentów i szukać. Było strasznie, nie miałabym dla mojej malutkiej nic, to cud że uwierzył, że żyjemy... Ale wiem, że wrócą, zaraz jak odejdą Rosjanie. A ja mam na rękach córeczkę i mały tobołek z jedzeniem. Trzeba uciekać. Złoto jest takie ciężkie... Zaszyłam z spódnicy cztery monety, reszta poczeka na lepsze czasy. Przecież to się kiedyś skończy, Ania dorośnie. Ona też Lubomirska, wróci i znajdzie swoją przyszłość, swoją szansę, swoje bogactwo należne przecież z urodzenia. Znajdzie je w........

14 maj 1944

Wiem, że moja mała córeczka dochowa tajemnicy. Chcę, aby jej i jej dzieciom było lepiej. Wojna się skończy i wreszcie będziemy mogły odetchnąć, zacząć wszystko od nowa. Na razie muszę ukryć dwie rzeczy. Pierwsza to złoto, które da mojej Ani chleb i wolność. Drugie to fakt, że mój tatuś był z TYCH Lubomirskich. Jak dobrze, że jestem kobietą i mogę udawać, że...

14.05.1738r.

Drogi pamiętniku, to się znowu stało. Biegłam. Mój płacz odbijał się echem od drzew i niósł się dalej w las. Drzewa pochylały się nade mną jakby chcąc mnie objąć i zdjąć z moich barków ciężar, który prześladuje mnie od dawna. Wiedziałam gdzie biegnę, moje nogi jak zaklęte co wieczór podążały tą samą drogą. Znałam na pamięć każdy mijany kamyk i każde powalone drzewo. Strach ściskał mnie bezlitośnie za gardło ale on za mną podążał, jak co wieczór. Na nic ponowna ucieczka. Ktoś musi poznać prawdę o zaginionych w miasteczku, przecież to nie może dłużej tak trwać. Tym bardziej że jest nim...

14.05.1738r.

Drogi pamiętniku, to się znowu stało. Biegłam. Mój płacz odbijał się echem od drzew i niósł się dalej w las. Drzewa pochylały się nade mną jakby chcąc mnie objąć i zdjąć z moich barków ciężar, który prześladuje mnie od dawna. Wiedziałam gdzie biegnę, moje nogi jak zaklęte co wieczór podążały tą samą drogą. Znałam na pamięć każdy mijany kamyk i każde powalone...